Blog Seminar is successfully Finished

မဂၤလာပါရွင္
အားလံုးသိၾကတဲ့ အတိုင္းပါပဲ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ Blog Seminar ၾကီး ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျပီးေျမာငခဲ့ပါတယ္။ ဒီၤအခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ လာသူေပါင္း 600 ေက်ာ္ရွိတာမို႔ တစ္ကယ္ကို ထင္ထားတက ထက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ပြဲေလးတစ္ပြဲပါရွင္။ ဒီပြဲေလး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ အဘက္ဘက္ကေန ၾကိဳးစားေပးၾကတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေရာင္းရင္း ေမာင္ႏွမေတြ၊ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ အြန္လိုင္းကေန တစ္ခ်ိန္လံုး အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ေမာင္ႏွမေတြ ကိုလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဂါရ၀ျပဳပါတယ္ရွင္။ Myanmar Blogger Society နဲ႔အတူ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ကူညီၾကတဲ့ စပြန္စာေတြကိုလည္း ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ရွင္။ ဒၤအခမ္းအနားေလး အေၾကာင္းကို တစ္ျခား ဘေလာဂ့္ဂါေမာင္ႏွမေတြလည္း သူတို႔ေတြရဲ့ ဘေလာဂ့္ေတြမွာ အသီးသီးေရးသား ေနၾကတာမို႔လို႔ အထူးတလည္ေတာ့ ေရးျပမေနေတာ့ပါဘူး။ အခမ္းအနားမွဴး ကၽြန္မရဲ့ လူသူ မသိလိုက္တဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အျဖစ္အပ်က္ေလး ကိုေတာ့ ေဖာက္သည္ ခ်ခ်င္မိပါ၇ဲ့။


အဲဒီေန႔ မနက္က မိုးေတြ သဲသဲမဲမဲ ရြာေနတယ္ရွင္။ ထိတ္ခနဲ စိတ္ပူမိတာက ဘုရား ငါ့တို႔ Seminar လူေရာ လာပါ့မလား။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပင့္ဂိုလ္းက အဲဒီေန႔က 8 နာရီခြဲေလာက္မွ ႏိုးတာရွင့္။ ကိုဘလာေဂါက္တို႔က Service+ ကေနစုထြက္ၾကမွာဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို သူတို႔ေတြ သြားေနၾကျပီ ထင္ပါရဲ့ ဆိုျပီး ကၽြန္မလည္း ခပ္သြက္သြက္ေလးပဲ ျပင္ဆင္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘေလာဂ့္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္စံုေနပါျပီ။ ေနာက္က်လို႔ အဆူမ်ားခံေနရမလား ေတြးပူမိေပမယ့္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘာမွ မေျပာၾကလို႔။ ကၽြန္မေရာက္ေတာ့ Seminar ကိုတက္ေရာက္လာတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳဳ႕ေတာင္ ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ မဆိုးဘူးလို႔ေတာ့ ထင္မိသား။ ကၽြန္မလည္း မေန႔ညက အလြတ္က်က္ထားတဲ့ ေျပာစရာ စကားေတြကို ျပန္ေျပာျပီၤး ကိုေနဘုန္းလတ္ကလည္း ထပ္ေျပာရမယ့္ အေၾကာင္းေတြကို ေသခ်ာမွာၾကား ျပန္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ မထိုင္ရဲလို႔ ဆိုျပီး အနားမွာ မမအႏွင္းကိုလည္း ေခၚထားရေသးတယ္ေလ။ လူေတြကလည္းတစ္ေျဖးေျဖး မ်ားလာျပီး ခန္းမၾကီးေတာင္ လွ်ံသြားတယ္ ဆိုေတာ့ အရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္။ ငါစကားေျပာမွားရင္ ဘယ္လိုိလုပ္မလဲေပါ့။ မမမီကလည္း မေၾကာက္ဖို႔ ေဘးနားကေန အားေပးေနပါရဲ့။ ကဲ အခမ္းအနားလည္း စေရာ. လူကစကားေျပာဖို႔ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တာ အိုးအို.. ေျခသလံုးေတြ တစ္ဆပ္ဆပ္နဲ႔ တုန္ေနလို႔ ယိုင္ေခြ မသြားေအာင္ ၊ စကားလည္း မမွားေအာင္ မနည္း သတိထားေနရတယ္ေလ။ (ပထမဆံုး အေတြ႔အၾကံဳကိုလို႔)။ ၾကားထဲမွာ စကားေတြလည္း ထစ္သြားေသးတယ္။ လူေတြကလည္း ၀ိုင္းၾကည့္ေတာ့ ဘယ္လိုၾကီးလည္း မသိဘူး။ ရင္ထဲမွာလည္း တစ္လွပ္လွပ္နဲ႔။ ကိုမ်က္လံုရဲ့ ဘေလာဂ့္ကိုေတာင္ မွားျပီး ေၾကျငာလိုက္ေသးတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျမင္ၾကည္လင္ဖို႔ ဆိုျပီးေတာ့ေလ။ (တစ္ကယ္က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ႏိုင္ျမင္ႏိုင္ဖိို႔)။ ေဆာရီးေနာ္ ေယာကၡမၾကီး။

စစခ်င္း ဦးရဲျမတ္သူကိုဖိတ္တယ္၊ ျပီးေတာ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ကို ဖိတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ အိ္ုေကေနတယ္။ အဲ.. ဘာညာေျပာမယ့္အလွည့္လဲ ေရာက္ေရာရွင္။ ဘာညာကို လိုက္ရွာတယ္ မေတြ႔ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား ဘာညာ ဘယ္ေရာက္ သြားျပီလဲ။ ဦးရဲျမတ္သူတို႔ ကိုေနဘုန္းလတ္တို႔က်ေတာ့ ေရ့ွကထိုင္ခံုမွာ ခန္႔ခန္႔ၾကီး ထိုင္ေနၾကတာ ဆိုေတာ့ ၾကည့္ျပီး ေခၚလိုက္ရံုပဲေလ။ ဘာညာေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကို မိတ္ဆက္ရင္း ဘာညာ့ကို ရွာတယ္။ မေတြ႔ဘူး။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ စကားေတြမွားျပီး “ ေလးစားစြာ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္” ေနရာမွာ စင္ျမင့္ေပၚကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ဆိုျပီး ကတဲ့သူေတြကို ေျပာသလို ေျပာမိတယ္ေလ။ (ရွက္လိုက္တာ.. မသိလိုက္ၾကဘူး မဟုတ္လားဟင္).. အဲ ေနာက္ေတာ့မွ မယ္မင္းၾကီးမက ကၽြန္မအနားမွာ ရပ္ေနတာရွင္။ အဲေတာ့မွ ကိုယ့္ဟာကိုလည္း ရီခ်င္မိပါရဲ့။ အနားက လူကိုေတာင္ မျမင္ဘူးေလ။

ေနာက္ပိုင္း စကားေျပာတာေတြ က်ေတာ့ အိုေကသြားပါျပီရွင္။ အရွိန္ရလာျပီေလ။ ေအးေဆးေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ေစတန္နဲ႔ တူတူ ဂ်ာနယ္ဖတ္မိလို႔ ကိုညီလင္းဆက္က လာဆူေသးတယ္ (ဟဲ့ အခမ္းအနားမွဴး ေရ့ွမွာထိုင္ျပီး ေကာင္းေကာင္းေနေလ။ နင့္ကို အကုန္ ျမင္ေနရတယ္ဟဲ့.. ျငိမ္ျငိမ္ေနတဲ့..) တိ၀ူးေလ မီးလည္း ပ်င္းေတာ့ ဂ်ာနယ္ ဖတ္မိတာေပါ့လို႔။.. ေနာက္ပိုင္းေျပာတာေတြေတာ့ အကုန္ အဆင္ေျပတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚကေန အားေပးေနၾကတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြရဲ့ စီေဘာက္ထဲက စာသားေတြကိုက်ေတာ့ ဒီေန႔ မနက္ကမွ ဖတ္ရတာရွင့္။ ပင့္ဂိုလ္းရဲ့ ဘ၀က ထိုင္ရာကထျပီး ေလွ်ာက္သြားလို႔မရတဲ့ အျဖစ္ေလ။ ဒီေတာ့မွ ေၾသာ္ ငါတို႔ေတြခ်ည္းပဲ Seminar လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ငါတို႔နဲ႔ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါလား ဆိုျပီး ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္ လည္မိပါရဲ့ရွင္။ (တစ္ကယ္မ်က္ရည္လည္တာေနာ္)။ ေနာက္မ်ားမွာလည္း ဒီထက္မက ေအာင္ျမင္တဲ့ အခမ္းအနားမ်ိဳးကို Blogger ေမာင္ႏွမ မ်ားနဲ႔ တူတူက်င္းပ ခ်င္ေသးပါရဲ့ရွင္။

ပင့္ဂိုလ္းဆီမွာေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြ မရွိဘူးရွင့္။ Memory Stick ကိုေတဇာ့ကို ေပးလိုက္လို႔ေလ။ ကိုယ့္ပံုပဲ ကိုယ္တင္ေတာ့မယ္္။ ဒါေတာင္ သူမ်ားဆီက ယူလာတာ…