Friday, February 29, 2008

Blah Blah Chat and Blah Blah Thoughts

ကၽြန္မ chat log ေတြကို ဖြတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ စကားေျပာတုန္း ၀င္လာတဲ့ အေတြးေလးေတြကို ခ်ေရးခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ ေတြနဲ႔ ဖတ္ရတာ ခပ္သြက္သြက္ ေလးလဲ ျဖစ္ေအာ္ သူတို႔ေတြနဲ႔ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားေျပာထားတာေလး ေတြကိုပါ ထည့္ေပးထားပါတယ္ ရွင္။

Chat with Ko Htike:

Pink Gold: မအားပါ (custom message)

7:57 PM ko-htike: အားပါသည္။ မအားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ပါသည္။
36 minutes
8:33 PM me: ေအာင္မာ တစ္ကယ္ မအားတာ
8:34 PM ေက်ာင္းေလွ်ာက္ေပးေနတာေလ NTU အတြက္
ko-htike: အလကား ရြီးေနပါသည္
me: ေအာင္မာ ကိုထိုက္ပဲ ရႊီး
ko-htike: ေအာင္ပါသည္.. ငါက မရြီးဘူး ဖြတာ
me: ရႊီးဖြ
8:35 PM ko-htike: ရြီးတာနဲ႔ ဖြတာ မတူဘူး

((သူေျပာလည္း ေျပာစရ ပါပဲ။ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ ရႊီးတတ္တယ္။ အရင္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ အလုပ္၀င္ျပီး ေနာက္ပိုင္း လူေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား ဆက္ဆံလာရေတာ့ အဆင္ေျပဖို႔ အတြက္ ရႊီးလံုးေလးေတြ ကိုထည့္ရင္း ရႊီးတတ္သြားတာ။ အဲေတာ့ ရႊီးတာဟာ ေကာင္းလား မေကာင္းလား။ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ စဥ္းစား မိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ က်ေတာ့ အဆင္ေျပဖို႔ အတြက္ ကိုယ့္အလို ေရာက္ဖို႔ အတြက္ သူမ်ားးေတြကို နည္းနည္းေလးေတာ့ ရႊီးတာေလး ေတြ ထည့္ေပးရတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ က်ေတာ့လည္း အရႊီး မ်ားရင္ သူ အလကား ပါကြာ ဆိုျပီး ေနာက္ေနာင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြက ယံုခ်င္ စရာ မေကာင္းေတာ့ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနရာ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ရႊီးသင့္တာေပါ့ေနာ္။ အရႊီး မ်ားလြန္းရင္လည္း မေကာင္းဘူးေပါ့။))

Chat with Zaw Myo (Burmapyithar)

Pink Gold: ဘ၀မွာ အနိမ့္အျမင့္ ရွိသလို ေကာ္နက္ရွင္မွာလည္း အတက္အက် ရွိပါတယ္ (custom message)

Zaw: အင္တာနက္အတတ္အက်က
ဗမာျပည္မွာပဲရွိတာပါ
ဘ၀အနိမ့္အျမင့္ကေတာ့
တစ္ကမၻာလံုးမွာပါဗ်ာ

me: မရဘူး
ငါေျပာတာ လက္ခံလိုက္

(( ဟုတ္ပါရဲ့။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေခ်ာက္တီး ေခ်ာက္ခ်က္ မျဖစ္စေလာက္ေလး ေပးထားတဲ့ ေကာ္နက္ရွင္ကို ကၽြန္မတို႔ သံုးတတ္တာ ခႏၱီပါရမီ နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ေလးကို ျပည့္စံုပါတယ္။ ကၽြန္မေတာင္ တစ္ခါ ေျပာဖူးေသးတယ္။ စိတ္ရွည္ သည္းခံ လမ္းေၾကာင္းမွန္ သံုးရန္ အင္တာနက္လို႔။ ဒီၾကားထဲ ပိတ္ပင္ တားဆီးျခင္းမ်ားစြာကို Proxy မ်ားစြာနဲ႔ ေက်ာ္ရတာလည္း ကၽြန္မ ညည္းေပါင္း မ်ားျပီ ထင္ပါရဲ့ေနာ္။ ဒီေကာင္ ေဇာ္မ်ိဳးေတာင္ စင္ကာပူက ျပန္ေရာက္ခါစက Proxy မေက်ာ္တတ္လို႔ သင္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ေကာင္းေတာ့လည္း ေကာင္းပါတယ္ သူတို႔က ပိတ္ေလ ကၽြန္မတို႔ ပညာတိုးေလေပါ့ရွင္။ ဒါနဲ႔မ်ား ျမန္ႏႈန္းျမင့္ အင္တာနက္ ဆိုျပီး အရွက္ မရွိ ေအာ္ေနေသးတယ္။))

Chatting with Chit Thu ( သူရဲ့ နစ္နိမ္းကိုက ခ်စ္သူတဲ့ေနာ္။ အထင္မလြဲရဘူးေနာ္)
myolpn.zaw: ေဟ့ ပင့္ဂိုလ္း မင္းတို႕တိုင္းျပည္မွာမီးေလာင္လွခ်ီလား
12:40 PM me: ဟုတ္ပါ့ရွင္
myolpn.zaw: ေနဖို႕ေနရာေကာ က်န္ေသးလား
me: လွည္းတန္းေတာ့ မေလာင္ေသးဘူး
သမီး ေနလို႔ျဖစ္မယ္
သူေတာ္ေကာင္း ရွိတယ္ေလ
အဟိ
myolpn.zaw: ဟ ဟာ

(( ခုတစ္ေလာ မီးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေလာင္ေနတယ္။ ရတနာပံု ေစ်းၾကီး ေလာင္တာ ေတာ္ေတာ္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းတယ္။ မန္းေလးက လူေတြ ေတာ္ေတာ္ သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လိႈင္သာယာမွာ စက္ရံုေတြကို အားကိုးျပီး ၀မ္းစာရွာစား ရတဲ့သူေတြ မီးေလာင္လိုက္ေတာ့ အကုန္ပါသြားတာ အရမ္း၀မ္းနည္း စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေတြေတာင္ မီးေဘး ဒုကၡသည္ေတြကို ပိုက္ဆံေတြ အ၀တ္ေတြ သြားလွဴအံုးမွာရွင့္။ MBS အေနနဲ႔ေပါ့။ ဘုရားေဟာ တရားအရေတာ့ တိုင္းျပည္ပ်က္ခါနီးရင္ မီးက်ီးမိုးေတြ ရြာပါတယ္တဲ့။))

Chat with Pyae Sone:
Pyae: ဟာ.. နင္ကလည္း.. စာေ၇းတာ.. မမုိက္လုိက္တာ.. ဆတ္ဆလူးထခဲ့ၾကတယ္တဲ့..
ျပန္ျပင္လုိက္ပါဟာ..
me: အာ ျပင္ပါဘူး။ အဲဒါ မိုက္တယ္ လူငယ္ဆန္တယ္။
Pyae: လူေတြက နင့္ဘေလာဂ့္ လာဖတ္ရင္ နင့္ကို အထင္ေသးၾကမွာေပါ့ဟ
me: မေသးပါဘူး ငါဘာလဲ ဆိုတာ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိပါတယ္
ဘယ္သူမွ အဲလို မသံုးေသးဘူး
ငါသံုးတယ္ ဟာ
Pyae: မေကာင္းပါဘူးဟာ

ျပီးေတာ့ ေမာင္မ်ိဳးကလည္း စီေဘာက္မွာ ေအာ္သြားေသးတယ္

ေမာင္မ်ိဳး: မပင့္...ဘီလိုဘီလို ကန္ေဘာင္မွာ ဘာျဖစ္တယ္ အခုမွစာကိုဖတ္မိလို ့ဗ်

(( အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ Blogger တို႔ရဲ့ Valentine ဆိုတဲ့ ပိုစ့္ရဲ့ ပထမဆံုး စာေၾကာင္းကို ဖတ္မိျပီး ဂ်ီေတာ့မွာ လာေျပာၾကတာေတြပါ။ တစ္ခါ တစ္ေလက်ရင္ ကၽြန္မ စကား အသံုးအႏႈန္းကို ဂရု မစိုက္ခ်င္ဘူး။ လူငယ္ ပီပီ လူငယ္ ဆန္ဆန္ပဲ သံုးလိုက္ခ်င္တယ္။ ဖတ္ရတဲ့ သူေတြ ဘယ္လို ထင္မလဲ ေတာ့မသိဘူး။ ေခတ္စကားေတြကို စာအျဖစ္ေရးရတာလည္း မိုက္တယ္လုိ႔ေတာ့ ကၽြန္မ ထင္တယ္ရွင့္။ ကၽြန္မတို႔က လြတ္လပ္စြာ ဘေလာဂ့္ေရး ေနၾကတာေလ။ စာေပစိစစ္ေရး လည္း မလိုေတာ့ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အိေျႏၵၾကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ စာေကာင္း ေပးခန္႔ေတြ ေရးမယ့္ အစား အဲလို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေလး ေရးလိုက္တာက စာဖတ္သူ အတြက္ေရာ စာေရးသူ အတြက္ပါ လြတ္လပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခုကို ရႏိုင္ေစမယ္ ထင္ပါတယ္ရွင္))

Chat with Mintasay:

Pink Gold: ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္ ဖလက္ျပေနျပီ (custom message)

mintasay: say thout lite lay
me: ဟုတ္ ေသာက္တယ္ မေပ်ာက္ေသးတာ
mintasay: ber say lel?
6:39 PM me: ကြမ္းရြက္ပံု ခါတိုင္း အဲဒါ ေသာက္ရင္ ေပ်ာက္တယ္
mintasay: hote ler? ma kyer bu bu
me: အြန္႔ ျမန္မာျပည္သား မဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ဗမာ ေဆးပါ
mintasay: hote ler?
me: ထက္က အဂၤလိပ္ေဆးေတြ သိပ္မေသာက္ဘူး

6:40 PM mintasay: ed lo gyi lel ma lote ne' lay
ako so ber say hma go ma thout fu der
me: အမ္
က်န္းမာေရး ေကာင္းတယ္ေပါ့
အားက်တယ္..ထက္က မေကာင္းဘူး
mintasay: really?
take care lote pay me' lu ma shi bu htin del
:)
6:42 PM me: ဘာေျပာတာလဲ ေၾသာ္
ေမးမယ့္လူ မရွိဘူး ထင္တယ္
6:43 PM mintasay: ber pyan pyaw der lel
me: မေျပာဘူး
အကို႔စာကို မနည္းလိုက္ဖတ္ရတယ္.. မဖတ္တတ္ဘူး
ဟီး
mintasay: haha

(( အဲဒီတုန္းက ကိုမင္းတေစ ဗမာေဖာင့္ မရွိတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ Barglish လိုရိုက္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ဘားဂလွစ္ခ်္ကို တစ္စက္မွ မဖတ္တတ္ဘူး။ ခ်က္တင္ လုပ္တဲ့ သူေတြကိုလည္း အဲလိုမ်ိဳးေတြ မရိုက္ေစခ်င္ဘူး။ အဂၤလိပ္စာ စြမ္းရည္ကိုသာ မက ျမန္မာစာ စြမ္းရည္ကိုပါ က်ဆင္းေစတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အဲလုိေျပာရင္ ၾကီးက်ယ္တယ္ ထင္ၾကတယ္။ နင္က ဘာလဲေပါ့။ ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးျပီး block လုပ္သြားတဲ့ သူေတြကို ေတာင္ၾကံဳဖူးတယ္။ ခုေတာ့လည္း ဂ်ီေတာ့မွာ အဲလိုေျပာၾကတာက chat language တစ္ခုလို ျဖစ္လာျပီ။ ကၽြန္မ ခုေတာ့ မရုိက္တတ္ရင္ေတာင္ ဖတ္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ရွင္))

Chat with Kaung Kin Ko:

me: u know, I think this pc has keyboard error
kaungkinko: ဘာလို ့တုန္း
me: I can't type MM font but I can see
4:40 PM kaungkinko: ေၾသာ
me: so I chat with u in English
kaungkinko: အင္းေပါ့
4:41 PM me: but I'm not Bo Yuu naw :P
4:42 PM kaungkinko: အင္းပါ။ သိပါတယ္ ဖရံုယို
me: nope Pea Yo , Pea Sein
4:43 PM kaungkinko: ေၾသာ ဟားဟား

(( ကၽြန္မက ဘိုရူးလို႔ အေျပာခံရမွာလည္း ေၾကာက္ေသးတယ္ရွင့္။ ျမန္မာေဖာင့္ ရိုက္လို႔ မရတဲ့ စက္ေတြမွာ ထိုင္မိလို႔ ဘိုလိုမ်ား ခ်က္မိရင္ အဲလိုလည္း ျပန္ေျဖရွင္းရေသးတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဂ်ီေတာ့မွာ ဗမာလို မရိုက္ခ်င္ရင္ ဘိုလိုရိုက္တာ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဂၤလိပ္စာ တက္လာတာေပါ့။ ရွင္တို႔ေရာ ဘယ္လို ထင္ၾကသလဲဟင္။ Barglish ရိုက္တဲ့ သူေတြကို ကၽြန္မ မေကာင္း ေျပာတာ မဟုတ္ သလို အထင္ေသးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ့ အျမင္ေလးကို တင္ျပတာပါရွင္))

Chat with Ko Thikner (MM Thinker)

me: ကိုသာခင္ မဂၤလာပါ
mmthinker: အင္း နာမည္ေတာ့ ဖ်က္ျပီ
4:10 PM ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚပင့္ကူေရ
me: လွပါတယ္
4:11 PM သင္ကာ = သာခင္ မိုက္တယ္
mmthinker: ကိုသာခင္ မီးသတ္သမား..ေပါ့
4:12 PM me: ဟားဟား
4:13 PM ကိုသာခင္ မီးသတ္သမား ပိုက္ဆံမေပးရင္ သူမသြား
အဟိ
mmthinker: ဟုတ္ပ

(( မီးေတြ ေလာင္တယ္ ေလာင္တယ္။ ေတာမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ျမိဳ႕ၾကီး ျပၾကီးမွာ မီးသတ္ သမားေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ။ သီး ေလး သီး မွာ လူပ်က္ေတြ ပ်က္လံုးထုတ္သလိုပဲ တစ္ေပါက္က ပိုက္ဆံထည့္ရင္ ေနာက္တစ္ေပါက္က ေရထြက္တယ္တဲ့။ ကိုသင္ကာကို စေနတုန္း အေတြးေလး ၀င္လာတာပါ။ ခုေတာ့ မီးသတ္သမားေတြရယ္ ျပည္သူေတြနဲ႔ သံဃာေတြကို သတ္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနရလို႔ မီးေလာင္တဲ့ ေနရာကို အခ်ိန္မီ မသြားႏိုင္လာ လားကြယ္လို႔ေတာင္ ေမးမိခ်င္ေသးရဲ့။ ပင့္ဂိုလ္းတဲ့ေနာ္ ဒဲ့ဒိုး ေျပာတယ္))

ကၽြန္မ တင္တဲ့ chat log မွာ အမွား မပါပါဘူးေနာ္။ ပါရင္ ခ်က္ခ်င္း complain လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။ ျပင္ေပးပါမယ္။

Blah Blah Chat and Blah Blah Thoughts

ကၽြန္မ chat log ေတြကို ဖြတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ စကားေျပာတုန္း ၀င္လာတဲ့ အေတြးေလးေတြကို ခ်ေရးခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ ေတြနဲ႔ ဖတ္ရတာ ခပ္သြက္သြက္ ေလးလဲ ျဖစ္ေအာ္ သူတို႔ေတြနဲ႔ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားေျပာထားတာေလး ေတြကိုပါ ထည့္ေပးထားပါတယ္ ရွင္။

Chat with Ko Htike:

Pink Gold: မအားပါ (custom message)

7:57 PM ko-htike: အားပါသည္။ မအားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ပါသည္။
36 minutes
8:33 PM me: ေအာင္မာ တစ္ကယ္ မအားတာ
8:34 PM ေက်ာင္းေလွ်ာက္ေပးေနတာေလ NTU အတြက္
ko-htike: အလကား ရြီးေနပါသည္
me: ေအာင္မာ ကိုထိုက္ပဲ ရႊီး
ko-htike: ေအာင္ပါသည္.. ငါက မရြီးဘူး ဖြတာ
me: ရႊီးဖြ
8:35 PM ko-htike: ရြီးတာနဲ႔ ဖြတာ မတူဘူး

((သူေျပာလည္း ေျပာစရ ပါပဲ။ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ ရႊီးတတ္တယ္။ အရင္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ အလုပ္၀င္ျပီး ေနာက္ပိုင္း လူေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား ဆက္ဆံလာရေတာ့ အဆင္ေျပဖို႔ အတြက္ ရႊီးလံုးေလးေတြ ကိုထည့္ရင္း ရႊီးတတ္သြားတာ။ အဲေတာ့ ရႊီးတာဟာ ေကာင္းလား မေကာင္းလား။ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ စဥ္းစား မိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ က်ေတာ့ အဆင္ေျပဖို႔ အတြက္ ကိုယ့္အလို ေရာက္ဖို႔ အတြက္ သူမ်ားးေတြကို နည္းနည္းေလးေတာ့ ရႊီးတာေလး ေတြ ထည့္ေပးရတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ က်ေတာ့လည္း အရႊီး မ်ားရင္ သူ အလကား ပါကြာ ဆိုျပီး ေနာက္ေနာင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြက ယံုခ်င္ စရာ မေကာင္းေတာ့ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနရာ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ရႊီးသင့္တာေပါ့ေနာ္။ အရႊီး မ်ားလြန္းရင္လည္း မေကာင္းဘူးေပါ့။))

Chat with Zaw Myo (Burmapyithar)

Pink Gold: ဘ၀မွာ အနိမ့္အျမင့္ ရွိသလို ေကာ္နက္ရွင္မွာလည္း အတက္အက် ရွိပါတယ္ (custom message)

Zaw: အင္တာနက္အတတ္အက်က
ဗမာျပည္မွာပဲရွိတာပါ
ဘ၀အနိမ့္အျမင့္ကေတာ့
တစ္ကမၻာလံုးမွာပါဗ်ာ

me: မရဘူး
ငါေျပာတာ လက္ခံလိုက္

(( ဟုတ္ပါရဲ့။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေခ်ာက္တီး ေခ်ာက္ခ်က္ မျဖစ္စေလာက္ေလး ေပးထားတဲ့ ေကာ္နက္ရွင္ကို ကၽြန္မတို႔ သံုးတတ္တာ ခႏၱီပါရမီ နဲ႔ေတာ့ အေတာ္ေလးကို ျပည့္စံုပါတယ္။ ကၽြန္မေတာင္ တစ္ခါ ေျပာဖူးေသးတယ္။ စိတ္ရွည္ သည္းခံ လမ္းေၾကာင္းမွန္ သံုးရန္ အင္တာနက္လို႔။ ဒီၾကားထဲ ပိတ္ပင္ တားဆီးျခင္းမ်ားစြာကို Proxy မ်ားစြာနဲ႔ ေက်ာ္ရတာလည္း ကၽြန္မ ညည္းေပါင္း မ်ားျပီ ထင္ပါရဲ့ေနာ္။ ဒီေကာင္ ေဇာ္မ်ိဳးေတာင္ စင္ကာပူက ျပန္ေရာက္ခါစက Proxy မေက်ာ္တတ္လို႔ သင္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ေကာင္းေတာ့လည္း ေကာင္းပါတယ္ သူတို႔က ပိတ္ေလ ကၽြန္မတို႔ ပညာတိုးေလေပါ့ရွင္။ ဒါနဲ႔မ်ား ျမန္ႏႈန္းျမင့္ အင္တာနက္ ဆိုျပီး အရွက္ မရွိ ေအာ္ေနေသးတယ္။))

Chatting with Chit Thu ( သူရဲ့ နစ္နိမ္းကိုက ခ်စ္သူတဲ့ေနာ္။ အထင္မလြဲရဘူးေနာ္)
myolpn.zaw: ေဟ့ ပင့္ဂိုလ္း မင္းတို႕တိုင္းျပည္မွာမီးေလာင္လွခ်ီလား
12:40 PM me: ဟုတ္ပါ့ရွင္
myolpn.zaw: ေနဖို႕ေနရာေကာ က်န္ေသးလား
me: လွည္းတန္းေတာ့ မေလာင္ေသးဘူး
သမီး ေနလို႔ျဖစ္မယ္
သူေတာ္ေကာင္း ရွိတယ္ေလ
အဟိ
myolpn.zaw: ဟ ဟာ

(( ခုတစ္ေလာ မီးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေလာင္ေနတယ္။ ရတနာပံု ေစ်းၾကီး ေလာင္တာ ေတာ္ေတာ္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းတယ္။ မန္းေလးက လူေတြ ေတာ္ေတာ္ သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လိႈင္သာယာမွာ စက္ရံုေတြကို အားကိုးျပီး ၀မ္းစာရွာစား ရတဲ့သူေတြ မီးေလာင္လိုက္ေတာ့ အကုန္ပါသြားတာ အရမ္း၀မ္းနည္း စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေတြေတာင္ မီးေဘး ဒုကၡသည္ေတြကို ပိုက္ဆံေတြ အ၀တ္ေတြ သြားလွဴအံုးမွာရွင့္။ MBS အေနနဲ႔ေပါ့။ ဘုရားေဟာ တရားအရေတာ့ တိုင္းျပည္ပ်က္ခါနီးရင္ မီးက်ီးမိုးေတြ ရြာပါတယ္တဲ့။))

Chat with Pyae Sone:
Pyae: ဟာ.. နင္ကလည္း.. စာေ၇းတာ.. မမုိက္လုိက္တာ.. ဆတ္ဆလူးထခဲ့ၾကတယ္တဲ့..
ျပန္ျပင္လုိက္ပါဟာ..
me: အာ ျပင္ပါဘူး။ အဲဒါ မိုက္တယ္ လူငယ္ဆန္တယ္။
Pyae: လူေတြက နင့္ဘေလာဂ့္ လာဖတ္ရင္ နင့္ကို အထင္ေသးၾကမွာေပါ့ဟ
me: မေသးပါဘူး ငါဘာလဲ ဆိုတာ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သိပါတယ္
ဘယ္သူမွ အဲလို မသံုးေသးဘူး
ငါသံုးတယ္ ဟာ
Pyae: မေကာင္းပါဘူးဟာ

ျပီးေတာ့ ေမာင္မ်ိဳးကလည္း စီေဘာက္မွာ ေအာ္သြားေသးတယ္

ေမာင္မ်ိဳး: မပင့္...ဘီလိုဘီလို ကန္ေဘာင္မွာ ဘာျဖစ္တယ္ အခုမွစာကိုဖတ္မိလို ့ဗ်

(( အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ Blogger တို႔ရဲ့ Valentine ဆိုတဲ့ ပိုစ့္ရဲ့ ပထမဆံုး စာေၾကာင္းကို ဖတ္မိျပီး ဂ်ီေတာ့မွာ လာေျပာၾကတာေတြပါ။ တစ္ခါ တစ္ေလက်ရင္ ကၽြန္မ စကား အသံုးအႏႈန္းကို ဂရု မစိုက္ခ်င္ဘူး။ လူငယ္ ပီပီ လူငယ္ ဆန္ဆန္ပဲ သံုးလိုက္ခ်င္တယ္။ ဖတ္ရတဲ့ သူေတြ ဘယ္လို ထင္မလဲ ေတာ့မသိဘူး။ ေခတ္စကားေတြကို စာအျဖစ္ေရးရတာလည္း မိုက္တယ္လုိ႔ေတာ့ ကၽြန္မ ထင္တယ္ရွင့္။ ကၽြန္မတို႔က လြတ္လပ္စြာ ဘေလာဂ့္ေရး ေနၾကတာေလ။ စာေပစိစစ္ေရး လည္း မလိုေတာ့ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အိေျႏၵၾကီး တစ္ခြဲသားနဲ႔ စာေကာင္း ေပးခန္႔ေတြ ေရးမယ့္ အစား အဲလို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေလး ေရးလိုက္တာက စာဖတ္သူ အတြက္ေရာ စာေရးသူ အတြက္ပါ လြတ္လပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္ခုကို ရႏိုင္ေစမယ္ ထင္ပါတယ္ရွင္))

Chat with Mintasay:

Pink Gold: ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္ ဖလက္ျပေနျပီ (custom message)

mintasay: say thout lite lay
me: ဟုတ္ ေသာက္တယ္ မေပ်ာက္ေသးတာ
mintasay: ber say lel?
6:39 PM me: ကြမ္းရြက္ပံု ခါတိုင္း အဲဒါ ေသာက္ရင္ ေပ်ာက္တယ္
mintasay: hote ler? ma kyer bu bu
me: အြန္႔ ျမန္မာျပည္သား မဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ဗမာ ေဆးပါ
mintasay: hote ler?
me: ထက္က အဂၤလိပ္ေဆးေတြ သိပ္မေသာက္ဘူး

6:40 PM mintasay: ed lo gyi lel ma lote ne' lay
ako so ber say hma go ma thout fu der
me: အမ္
က်န္းမာေရး ေကာင္းတယ္ေပါ့
အားက်တယ္..ထက္က မေကာင္းဘူး
mintasay: really?
take care lote pay me' lu ma shi bu htin del
:)
6:42 PM me: ဘာေျပာတာလဲ ေၾသာ္
ေမးမယ့္လူ မရွိဘူး ထင္တယ္
6:43 PM mintasay: ber pyan pyaw der lel
me: မေျပာဘူး
အကို႔စာကို မနည္းလိုက္ဖတ္ရတယ္.. မဖတ္တတ္ဘူး
ဟီး
mintasay: haha

(( အဲဒီတုန္းက ကိုမင္းတေစ ဗမာေဖာင့္ မရွိတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ Barglish လိုရိုက္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ဘားဂလွစ္ခ်္ကို တစ္စက္မွ မဖတ္တတ္ဘူး။ ခ်က္တင္ လုပ္တဲ့ သူေတြကိုလည္း အဲလိုမ်ိဳးေတြ မရိုက္ေစခ်င္ဘူး။ အဂၤလိပ္စာ စြမ္းရည္ကိုသာ မက ျမန္မာစာ စြမ္းရည္ကိုပါ က်ဆင္းေစတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အဲလုိေျပာရင္ ၾကီးက်ယ္တယ္ ထင္ၾကတယ္။ နင္က ဘာလဲေပါ့။ ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးျပီး block လုပ္သြားတဲ့ သူေတြကို ေတာင္ၾကံဳဖူးတယ္။ ခုေတာ့လည္း ဂ်ီေတာ့မွာ အဲလိုေျပာၾကတာက chat language တစ္ခုလို ျဖစ္လာျပီ။ ကၽြန္မ ခုေတာ့ မရုိက္တတ္ရင္ေတာင္ ဖတ္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ရွင္))

Chat with Kaung Kin Ko:

me: u know, I think this pc has keyboard error
kaungkinko: ဘာလို ့တုန္း
me: I can't type MM font but I can see
4:40 PM kaungkinko: ေၾသာ
me: so I chat with u in English
kaungkinko: အင္းေပါ့
4:41 PM me: but I'm not Bo Yuu naw :P
4:42 PM kaungkinko: အင္းပါ။ သိပါတယ္ ဖရံုယို
me: nope Pea Yo , Pea Sein
4:43 PM kaungkinko: ေၾသာ ဟားဟား

(( ကၽြန္မက ဘိုရူးလို႔ အေျပာခံရမွာလည္း ေၾကာက္ေသးတယ္ရွင့္။ ျမန္မာေဖာင့္ ရိုက္လို႔ မရတဲ့ စက္ေတြမွာ ထိုင္မိလို႔ ဘိုလိုမ်ား ခ်က္မိရင္ အဲလိုလည္း ျပန္ေျဖရွင္းရေသးတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဂ်ီေတာ့မွာ ဗမာလို မရိုက္ခ်င္ရင္ ဘိုလိုရိုက္တာ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဂၤလိပ္စာ တက္လာတာေပါ့။ ရွင္တို႔ေရာ ဘယ္လို ထင္ၾကသလဲဟင္။ Barglish ရိုက္တဲ့ သူေတြကို ကၽြန္မ မေကာင္း ေျပာတာ မဟုတ္ သလို အထင္ေသးတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ့ အျမင္ေလးကို တင္ျပတာပါရွင္))

Chat with Ko Thikner (MM Thinker)

me: ကိုသာခင္ မဂၤလာပါ
mmthinker: အင္း နာမည္ေတာ့ ဖ်က္ျပီ
4:10 PM ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚပင့္ကူေရ
me: လွပါတယ္
4:11 PM သင္ကာ = သာခင္ မိုက္တယ္
mmthinker: ကိုသာခင္ မီးသတ္သမား..ေပါ့
4:12 PM me: ဟားဟား
4:13 PM ကိုသာခင္ မီးသတ္သမား ပိုက္ဆံမေပးရင္ သူမသြား
အဟိ
mmthinker: ဟုတ္ပ

(( မီးေတြ ေလာင္တယ္ ေလာင္တယ္။ ေတာမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ျမိဳ႕ၾကီး ျပၾကီးမွာ မီးသတ္ သမားေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ။ သီး ေလး သီး မွာ လူပ်က္ေတြ ပ်က္လံုးထုတ္သလိုပဲ တစ္ေပါက္က ပိုက္ဆံထည့္ရင္ ေနာက္တစ္ေပါက္က ေရထြက္တယ္တဲ့။ ကိုသင္ကာကို စေနတုန္း အေတြးေလး ၀င္လာတာပါ။ ခုေတာ့ မီးသတ္သမားေတြရယ္ ျပည္သူေတြနဲ႔ သံဃာေတြကို သတ္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနရလို႔ မီးေလာင္တဲ့ ေနရာကို အခ်ိန္မီ မသြားႏိုင္လာ လားကြယ္လို႔ေတာင္ ေမးမိခ်င္ေသးရဲ့။ ပင့္ဂိုလ္းတဲ့ေနာ္ ဒဲ့ဒိုး ေျပာတယ္))

ကၽြန္မ တင္တဲ့ chat log မွာ အမွား မပါပါဘူးေနာ္။ ပါရင္ ခ်က္ခ်င္း complain လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။ ျပင္ေပးပါမယ္။

Golden rules for reducing stress

ကၽြန္မလည္း ဘေလာ၈့္စေရးတုန္းက ကိုယ္စခဲ့တဲ့ လိုင္းျဖစ္တဲ့ beauty and health နဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြကို ေတာင္ မတင္တာ အေတာ္ေလးကို ၾကာေနျပီရွင့္။ အဲဒီေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္မွာ ကၽြန္မတို႔ေတြ စိတ္ဖိစီး မႈေတြ ခံစားလာရရင္ ဘယ္လုိ ေျဖေဖ်ာက္ ၾကမလဲ ဆိုတာေလးကို ရွာေဖြ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ရွင္။ နားလည္ မႈမ်ား လြဲမွာ စိုးလို႔ ဘာသာ မျပန္ေတာ့ဘူး ေနာ္

.Get your priorities right-sort out what really matters in your life

.Think ahead and try to anticipate how to get round difficulties

.Share your worries with family or friends whenever possible

.Try to develop a social network or circle of friends

.Exercise regularly

.Lead a regular lifestyle

.Give yourself treats and rewards for positive actions, attitudes and thoughts

.Get to know yourself better improve your defenses and strengthen your weak points

.Think realistically about problems and decide to take some appropriate action, if necessary, distract yourself in a pleasant way-don't bottle things up or sit all night brooding

.Try to keep things in proportion

.Don't be too hard on yourself

.Seek medical help if you are worried about your health

.There are always people who are willing and able to help, whatever the problem- don't be unwilling to benefit from their experience

.Relax and take short rest throughout the day, every day

.Make small, regular changes to your lifestyle

.Learn to delegate

.Make space for leisure time

.Have proper breaks for meals

.Make time for yourself everyday and every week

.Listen carefully to those around you

.Enjoy yourself, and your family and friends

Golden rules for reducing stress

ကၽြန္မလည္း ဘေလာ၈့္စေရးတုန္းက ကိုယ္စခဲ့တဲ့ လိုင္းျဖစ္တဲ့ beauty and health နဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြကို ေတာင္ မတင္တာ အေတာ္ေလးကို ၾကာေနျပီရွင့္။ အဲဒီေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္မွာ ကၽြန္မတို႔ေတြ စိတ္ဖိစီး မႈေတြ ခံစားလာရရင္ ဘယ္လုိ ေျဖေဖ်ာက္ ၾကမလဲ ဆိုတာေလးကို ရွာေဖြ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ရွင္။ နားလည္ မႈမ်ား လြဲမွာ စိုးလို႔ ဘာသာ မျပန္ေတာ့ဘူး ေနာ္

.Get your priorities right-sort out what really matters in your life

.Think ahead and try to anticipate how to get round difficulties

.Share your worries with family or friends whenever possible

.Try to develop a social network or circle of friends

.Exercise regularly

.Lead a regular lifestyle

.Give yourself treats and rewards for positive actions, attitudes and thoughts

.Get to know yourself better improve your defenses and strengthen your weak points

.Think realistically about problems and decide to take some appropriate action, if necessary, distract yourself in a pleasant way-don't bottle things up or sit all night brooding

.Try to keep things in proportion

.Don't be too hard on yourself

.Seek medical help if you are worried about your health

.There are always people who are willing and able to help, whatever the problem- don't be unwilling to benefit from their experience

.Relax and take short rest throughout the day, every day

.Make small, regular changes to your lifestyle

.Learn to delegate

.Make space for leisure time

.Have proper breaks for meals

.Make time for yourself everyday and every week

.Listen carefully to those around you

.Enjoy yourself, and your family and friends

Tuesday, February 26, 2008

Blogger တို႔ရဲ့ Valentine

မင္းယြန္းသစ္ရဲ့ blog မွာလည္း ၾကည့္ျပီးသူေတြ ၾကည့့္ျပီးၾကေရာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ valentine day တုန္းက ကန္ေဘာက္မွာ ဆတ္ဆလူး ထခဲ့ၾကပံုေတြကို ဒီမွာလည္း တင္ခ်င္တာနဲ႔ ျပန္တင္ပါရေစရွင္


ထက္ထက္ ေရႊပဲစိန္
valentine-3

အုပ္စု ေတာင့္တယ္ေနာ္

valentine-4

valentine-5

ဂ်ပန္စစ္သားေဟ့ ဂ်ပန္စစ္သားေတြ

valentine-6

Ko Kha and Nanda

ko kha

nanda

Blogger ရယ္ ဆည္းဆာရယ္

vaentine-7

seesar

တိုလီ
တို႔မ်ား မႏိုင္ဘူး တစ္ကယ္

toli

Photobucket

Blogger တို႔ရဲ့ Valentine

မင္းယြန္းသစ္ရဲ့ blog မွာလည္း ၾကည့္ျပီးသူေတြ ၾကည့့္ျပီးၾကေရာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ valentine day တုန္းက ကန္ေဘာက္မွာ ဆတ္ဆလူး ထခဲ့ၾကပံုေတြကို ဒီမွာလည္း တင္ခ်င္တာနဲ႔ ျပန္တင္ပါရေစရွင္


ထက္ထက္ ေရႊပဲစိန္
valentine-3

အုပ္စု ေတာင့္တယ္ေနာ္

valentine-4

valentine-5

ဂ်ပန္စစ္သားေဟ့ ဂ်ပန္စစ္သားေတြ

valentine-6

Ko Kha and Nanda

ko kha

nanda

Blogger ရယ္ ဆည္းဆာရယ္

vaentine-7

seesar

တိုလီ
တို႔မ်ား မႏိုင္ဘူး တစ္ကယ္

toli

Photobucket

အေပး အကမ္း

အိပ္မက္လိုပဲ ေ၀၀ါးေနတယ္
ဟုတ္တယ္....
ငါဟာ မင္းရဲ့ အေစအပါးပါ....

ရွည္းလ်ားလြန္းတဲ့ စကၠန္႔တိုင္းမွာ
မင္းဟာ သက္တန္႔လိႈင္းလို တစ္ရစ္ရစ္နဲ႔
ခ်စ္တတ္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္....

ေဟာ.. ၾကည့္.. တိမ္ေတြ ငိုေနျပီ
လိမ္မေျပာစတမ္း ဆိုရင္ေတာ့
ငါ.. တစ္ကယ္လြမ္းတာပါ...

တစ္ယု တစ္ယနဲ႔ စိမ္းထားတဲ့ အခ်စ္
ဆူးနစ္ေတာ့ အသဲနာတယ္....

မျပဳစုပဲ ပစ္ထားတဲ့ ပန္း
မႏြမ္းတာလည္း ၀မ္းသာတယ္...

မၾကင္နာသူကို ေနာက္ဆံုး
မမုန္းႏိုင္ေတာ့ ငါ ရံႈးလာတယ္

ယူသေလာက္ ေပးေနေပမယ့္
ေရေငြ႔ငတ္တဲ့ တိမ္အခ်ိဳ႔
အတင္းအက်ပ္ ငိုတာလည္း
ငါလိုခ်င္တဲ့ မိုးစက္မွ
မဟုတ္ခဲ့တာ........

ယုတၱိ

အေပး အကမ္း

အိပ္မက္လိုပဲ ေ၀၀ါးေနတယ္
ဟုတ္တယ္....
ငါဟာ မင္းရဲ့ အေစအပါးပါ....

ရွည္းလ်ားလြန္းတဲ့ စကၠန္႔တိုင္းမွာ
မင္းဟာ သက္တန္႔လိႈင္းလို တစ္ရစ္ရစ္နဲ႔
ခ်စ္တတ္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္....

ေဟာ.. ၾကည့္.. တိမ္ေတြ ငိုေနျပီ
လိမ္မေျပာစတမ္း ဆိုရင္ေတာ့
ငါ.. တစ္ကယ္လြမ္းတာပါ...

တစ္ယု တစ္ယနဲ႔ စိမ္းထားတဲ့ အခ်စ္
ဆူးနစ္ေတာ့ အသဲနာတယ္....

မျပဳစုပဲ ပစ္ထားတဲ့ ပန္း
မႏြမ္းတာလည္း ၀မ္းသာတယ္...

မၾကင္နာသူကို ေနာက္ဆံုး
မမုန္းႏိုင္ေတာ့ ငါ ရံႈးလာတယ္

ယူသေလာက္ ေပးေနေပမယ့္
ေရေငြ႔ငတ္တဲ့ တိမ္အခ်ိဳ႔
အတင္းအက်ပ္ ငိုတာလည္း
ငါလိုခ်င္တဲ့ မိုးစက္မွ
မဟုတ္ခဲ့တာ........

ယုတၱိ

Friday, February 22, 2008

Blogger... ဘာလဲ..? ဘယ္လဲ... ?

ငါက ဘေလာဂ့္ေရးတယ္ေလ... ဒါ ငါ့လိပ္စာ အားရင္ ၀င္ဖတ္ေပါ့ဟာ

အမ္.. ဒါဆိုနင္က Blogger ေပါ့

ေအးေပါ့ဟဲ့.. ဘေလာဂ့္ေရးပါတယ္ဆို ဘေလာဂ့္ဂါ မဟုတ္ေတာ့ ဘာတုန္း

အမေလးေတာ္ျပီ.. နင္နဲ႔ ေ၀းေ၀း ေနမွပဲ.. ငါ ဘေလာဂ့္ဂါေတြကို နည္းနည္းေတာ့ လန္႔တယ္.....

ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘေလာဂ့္ေရးတယ္လို႔ ေျပာတိုင္း၊ ကၽြန္မရဲ့ ဘာေလာဂ့္ေလးကို လာဖတ္ဖို႔ ေခၚတိုင္း အဲလို စကားေလးေတြကို အတည္မဟုတ္ေတာင္ ေနာက္ေျပာင္ျပီးေတာ့ ေျပာတာ ကၽြန္မၾကားရပါတယ္။ ဘုရားေရ.. ဘေလာဂ့္ဂါဆိုတိုင္း ဘာလို႔ သူတို႔ေတြ ေၾကာက္ေနၾကတာတုန္း။ ငါတို႔ေတြ မဟုတ္တာမ်ား လုပ္ေနတာလား။ အို... ေပါက္ကရ.. သူတို႔ေတြ အေတြးေခါင္တာပါ။ ဘေလာဂ့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္.. ဘေလာဂ့္ဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ ဆိုတာ ဘေလာဂ့္ဖတ္တဲ့ သူေတြ ဘေလာဂ့္ဂါေတြက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။

ဟိုတစ္ေန႔က စႏၵကူး ဆိုတဲ့ အမၾကီး တစ္ေယာက္က template ျပင္ေပးပါလို႔ အကူအညီ ေတာင္းလာလို႔ ျပင္ေပးလိုက္တယ္။ ဆိုးလိုက္တဲ့ ကိုေရႊ ေကာ္နက္ရွင္က မေကာင္းေတာ့ အေရာင္ေလး ေျပာင္းတာကို မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ထိ ၾကိဳးစား လိုက္ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ Proxy က ခံရေသးေတာ့ ၾကာတဲ့ၾကားက ပိုၾကာ သြားတာေပါ့။ ဟြန္း.. ဒီေကာင္ေတြ အပ်င္းထူၾကပံုမ်ား.. Blog ေတြကို By Name နဲ႔ ဘန္းလို႔ ရရက္သားနဲ႔ ရွာရမွာ ပ်င္းလို႔ထင္ပါရဲ့ ပုဂံက ကိုအက္ဒမင္ မ်ားက Blogger တစ္ခုလံုးကို ဘန္းခ် လိုက္တာ ေအးေရာ။ ဒီေနရာမွာ MPT ကိုေတာ့ နည္းနည္း ေက်းဇူး တင္ခ်င္သား။ သူကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေတြကိုပဲ ေရြးဘန္းျပီး Blogger ကိုေတာ့ ခ်န္ထားေသးတာ့ သူနဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အင္တာနက္ လိုင္းေတြကေတာ့ ဘေလာဂ့္ေရးသူေတြ အတြက္ အဆင္ေျပသေပါ့ရွင္။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မလား MPT ရဲ့ ေကာ္နက္က စုတ္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အင္တာနက္ကို Bagan နဲ႔ပဲ ခ်ိတ္ၾကတယ္ေလ။ အဲေတာ့ ေက်ာ္ေပအံုးေတာ့ Proxy. ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ရွင္။ သူတို႔ေတြ ဘေလာဂ့္ဂါ ကို illegally ဘန္းထားလို႔ေလ။ ထိုင္းမွာ Youtube ဘန္းတုန္းကလို တရား၀င္ မ်ား ဘန္းထည့္ လိုက္လို႔ကေတာ့ Blogger ကို Proxy သံုးျပီး ေက်ာ္ရင္ ပုဒ္ထီး ဘယ္ေလာက္ ပုဒ္မ ဘယ္ေလာက္ ဆိုျပီး Cyber Law ေတြမ်ား ထြက္လာမလား မသိဘူး။ ခုေတာ့ ပိတ္တဲ့ သူကလည္း တရားမ၀င္ပိတ္၊ ေက်ာ္တဲ့သူကလည္း တရားမ၀င္ေက်ာ္နဲ႔.. ဘန္းသူ ေက်ာ္သူ အသြင္ကို တူလို႔.. (အဟတ္).. မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ တန္းစီျပီး အထဲေရာက္မွာ ေပ်ာ္စရာေတာင္ ေကာင္းေနမလား မသိ။

အို.. ေပရွည္ေနလိုက္တာ ေျပာခ်င္တာေတာင္ ဘယ္နားေရာက္သြားမွန္း မသိ။ ကၽြန္မ ဘာကိုေရးမွာပါလိမ့္။ ေၾသာ္ Blogger ဘာလဲ.. ဘယ္လဲ။ စိတ္ခ် အင္းစိန္ကိုေတာ့ မသြားပါဘူးရွင့္။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ဒီအေၾကာင္းကို ေရးတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေနာက္က်ေနျပီ ထင္ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေျပာရမွာပါပဲ။ ဘေလာဂ့္ဆိုတာ လူေတြက ဖန္တီးတာပါ။ လူေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး သမား၊ စီးပြားေရး သမား၊ ပညာေရး သမား၊ နည္းပညာ သမား စသည္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတာ အားလံုးလည္း သိၾကပါတယ္။ ဒီလို လူူမ်ိဳးစံုက ဖန္တီထားတဲ့ ဘေလာဂ့္ မ်ိဳးစံုဟာလည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္၀င္စားမႈအေပၚ မူတည္ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားေနမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ လူေတြက တစ္သားထဲ ထင္ေနၾကတာလဲ။ သာမန္ လူေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ သာမန္ မဟုတ္တဲ့ လူေတြကေတာင္ ဘေလာဂ့္ဂါ ဆိုတိုင္း တစ္မ်ိဳးတည္း တစ္သားတည္း ထင္ေနၾကတယ္။ အဲေတာ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြကို အျမင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဘေလာဂ့္ေရးတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွင္တို႔ေတြ သိေနၾကပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေရးတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတယ္လို႔ မထင္မိေပါင္ရွင္။ အာပလာေတြ လို႔ေတာင္ ျမင္မိေသးရဲ့ (ပင့္ဂိုလ္း အေဆာ္ေတာ့ ခံခ်င္ေနျပီ ထင္တယ္.. အဟိ).. တစ္ရုပ္ ကားေတြ ထဲမွာလို မေျပာခဲ့ ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ေနာ္။ ရတယ္ မလား။ ပုဂံက အက္ဒမင္မ်ား ဘန္းခ်င္သလား။ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေတြကို အထဲက လူေတြကို သြားမဖတ္ေစ ခ်င္ဘူးလား။ ဘန္းလိုက္စမ္းပါ။ အဲလို ႏိုင္ငံေရးေတြ ေရးေန တင္ေနတဲ့ ဘေလာဂ့္ေတြ ေရြးျပီး ဘန္းစမ္းပါ။ စိတ္ခ် လံုး၀ သြားမဖတ္ဘူး။ Subscribe လုပ္ျပီး Reader ကေနပဲ ယူဖတ္မွာ.. (အဟိ).. အဲလိုေျပာလို႔ Google ပါ ဘန္းခ် လိုက္ေတာ့မွ ဟုတ္ေပ့ ျဖစ္ေနမယ္။

အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္တြင္းက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ ဘယ္ကို ဦးတည္ျပီး ရပ္တည္ေနၾကတာလဲ။ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကိုဘလာေဂါက္ေရးထားတဲ့ ဘေလာက္ဂါ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မ ကိုးကား တင္ျပပါ့မယ္။ ကၽြန္မလား ေရးမွာ။ ဒီေလာက္ စာရိုက္ရမွာ အပ်ဴထင္းတာ။ မေရးပါဘူး။ သူမ်ား ေရးျပီးသားကိုပဲ ေကာ္ပီ လုပ္မွာေပါ့.. အဟ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ကိုေဂါက္တို႔ MBS အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ရည္ရြယ္ခ်က္ တူတာေၾကာင့္ သူရဲ့ ပိုစ့္ေလးကို ကၽြန္မ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါရွင္။

***ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့ ေပၚကို မူတည္ၿပီး ဒီဘေလာက္ရဲ႕ အမည္နဲ႕ အႏွစ္သာ ရ ဟာ ကြဲ ျပား သြားမွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေသာ ဘေလာက္ဂါေတြ (အမ်ားစုလို႕ထင္ပါသည္) ရည္ရြယ္ရင္းတစ္ခု ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါ ကိုသိၿပီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ေ၀ငွ ေပး ခ်င္တယ္။ ေ၀ငွတဲ့ေနရာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိမွာပါ။ အဲဒီထဲက အတူညီဆံုးတစ္ခု ဟာ အင္တာနက္သံုးေနတဲ့ သူေတြတင္မက မသံုးရေသးတဲ့ သူေတြကိုပါ အသိပညာ ေ၀ငွ ေပးခ်င္ၾကတယ္။ အတတ္ပညာေတြ ေ၀ငွခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘေလာက္သက္ ႏုနယ္ ေန ၾကေသးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ေနယေန႕ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတကာ က ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါေတြရဲ႕ရသမ်ိဳးစံုပါတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ဖို႕ စုစည္း ခဲ့ၾကတာ ယေန႕အခ်ိန္အထိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အခက္ အခဲေတြ ၾကားထဲက ႀကိဳးစားေနၾကဆဲ ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ နဲ႕ မန္း မွာပါ အမွတ္တရ ေဟာ ေျပာပြဲေတြ လုပ္ႏိုင္လာ ခဲ့ ေအာင္ စုစည္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မန္းကလဲ မန္း အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ ကလဲ ရန္ကုန္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကစလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕ အြန္လိုင္းေပၚတယ္ တခုဖန္တီးၾကၿပီး ဘေလာက္ဖတ္သူေရာ ေရးသူေတြပါ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အစဥ္အစဥ္ေတြ ပါတဲ့ဆိုဒ္ တခုတည္ေထာင္ဖို႕ ေလ့ လာ ႀကိဳးစားလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႕ လာမည့္ ေႏြက စလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ စုစည္းႏိုင္တဲ့ အားေတြနဲ႕ ျပည္တြင္း ပညာေရး တိုးတက္ေစမယ့္ တဖက္တလမ္း ျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဳတာ အေျခခံ သင္တန္းေတြလို၊ ရုံးသံုးကြန္ပ်ဳတာ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် သင္တန္းေတြလို အက်ိဳးရွိေစမယ့္ သင္တန္းမ်ား ကို အခမယ့္ သင္ၾကားေပး ၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕မွန္ကန္တဲ့ ပရဟိတ လုပ္ငန္းနဲ႕ နည္းပညာ ျပန္႕ပြားေရး အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ လက္ေတြ႕ေဖာ္ ေဆာင္ ႏိုင္ ေအာင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳးစားၾကဖို႕ သေဘာ တူညီစြာနဲ႕ လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ျပည္တြင္း မွာလုပ္ေဆာင္ၾကမယ့္ သူေတြ အတြက္ မ်ားစြာေသာ ေငြအား၊ လူအား စတဲ့ အခက္အခဲေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က ၽြန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕မည္သည့္ ဘေလာက္ေရးသားေသာ ဆႏၵရွိတဲ့ ဘေလာက္ဂါမ်ာ းမဆို ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေစဖို႕ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာ ဘာ အေရာင္မွ မဆိုး အျဖဴေရာင္ သက္သက္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတာပါ။ ပါ၀င္သူေတြအေနနဲ႕ မည္သည့္ အေၾကာင္း အရာမ်ား ကိုေရးသားေနသူ မဆို ပါ၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ေရးသား မႈ တိုင္းအေပၚ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ကာယကံရွင္သာလွ်င္ ခံစား တာ၀န္ယူ ႏိုင္ရမည္ဆိုတဲ့ မူအရ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးေသာ ဘေလာက္ဂါမ်ား အား ဖိတ္ေခၚ ခဲ့ ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ပါေရးသား ခ်က္မ်ား ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္လာ ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါဘာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာက္ဂါဘယ္လဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္း ကေတာ့ တေယာက္ျခင္းရဲ႕ သေဘာထားနဲ႕သာ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးသိမ္းႀကံဳးသေဘာ တူတယ္ဆိုတာ အိပ္မက္ အရမ္းဆန္ပါ လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟာ ကို႕ အျမင္ ၊ ကို႕ အေတြး ၊ ကို႕ပညာ ေတြ ကို လြတ္ လြတ္ လပ္လပ္ျဖန္႕ေ၀ေနတဲ့ သူေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟာ သူတပါး အသံုးခ်ခံတဲ့ သူေတြ မျဖစ္ေစရပါဘူး၊ အေ၀းကေန ဘာေတြေျပာေျပာ ကို႕ အိမ္ထဲက အေၾကာင္း ကိုသိ ရသလို ကို႕အိမ္ရဲ႕ ေက်းဇူးကိုကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕ မရၾကပါဘူး၊ မေခၚခ်င္ ေနလို႕ ရပါတယ္၊ မေတာ္ခ်င္လို႕ မရတဲ့ ျမန္မာ စကားပံုကို နားလည္ၾကမွာ ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ တဦးခ်င္း ယံုၾကည္ရာ ေလွ်ာက္လွမ္း လို႕ ရပါတယ္။ ကိုယံုၾကည္တဲ့ လမ္း ကို ကိုေလွ်ာက္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေနတာ အသိပညာ ျဖန္႕ေ၀တဲ့၊ နည္းပညာ ေတြ တန္းတူတတ္ေစခ်င္တဲ့၊ ပညာေရးမွာ မနိမ့္ပါး ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းဟာ ၾကမ္းေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သာသာ ယာယာ ေလွ်ာက္ လွမ္း ႏိုင္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးပါတယ္။ ဘေလာက္ဂါဘယ္လဲလို႕ - - -

Blogger... ဘာလဲ..? ဘယ္လဲ... ?

ငါက ဘေလာဂ့္ေရးတယ္ေလ... ဒါ ငါ့လိပ္စာ အားရင္ ၀င္ဖတ္ေပါ့ဟာ

အမ္.. ဒါဆိုနင္က Blogger ေပါ့

ေအးေပါ့ဟဲ့.. ဘေလာဂ့္ေရးပါတယ္ဆို ဘေလာဂ့္ဂါ မဟုတ္ေတာ့ ဘာတုန္း

အမေလးေတာ္ျပီ.. နင္နဲ႔ ေ၀းေ၀း ေနမွပဲ.. ငါ ဘေလာဂ့္ဂါေတြကို နည္းနည္းေတာ့ လန္႔တယ္.....

ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘေလာဂ့္ေရးတယ္လို႔ ေျပာတိုင္း၊ ကၽြန္မရဲ့ ဘာေလာဂ့္ေလးကို လာဖတ္ဖို႔ ေခၚတိုင္း အဲလို စကားေလးေတြကို အတည္မဟုတ္ေတာင္ ေနာက္ေျပာင္ျပီးေတာ့ ေျပာတာ ကၽြန္မၾကားရပါတယ္။ ဘုရားေရ.. ဘေလာဂ့္ဂါဆိုတိုင္း ဘာလို႔ သူတို႔ေတြ ေၾကာက္ေနၾကတာတုန္း။ ငါတို႔ေတြ မဟုတ္တာမ်ား လုပ္ေနတာလား။ အို... ေပါက္ကရ.. သူတို႔ေတြ အေတြးေခါင္တာပါ။ ဘေလာဂ့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္.. ဘေလာဂ့္ဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ ဆိုတာ ဘေလာဂ့္ဖတ္တဲ့ သူေတြ ဘေလာဂ့္ဂါေတြက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။

ဟိုတစ္ေန႔က စႏၵကူး ဆိုတဲ့ အမၾကီး တစ္ေယာက္က template ျပင္ေပးပါလို႔ အကူအညီ ေတာင္းလာလို႔ ျပင္ေပးလိုက္တယ္။ ဆိုးလိုက္တဲ့ ကိုေရႊ ေကာ္နက္ရွင္က မေကာင္းေတာ့ အေရာင္ေလး ေျပာင္းတာကို မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ထိ ၾကိဳးစား လိုက္ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ Proxy က ခံရေသးေတာ့ ၾကာတဲ့ၾကားက ပိုၾကာ သြားတာေပါ့။ ဟြန္း.. ဒီေကာင္ေတြ အပ်င္းထူၾကပံုမ်ား.. Blog ေတြကို By Name နဲ႔ ဘန္းလို႔ ရရက္သားနဲ႔ ရွာရမွာ ပ်င္းလို႔ထင္ပါရဲ့ ပုဂံက ကိုအက္ဒမင္ မ်ားက Blogger တစ္ခုလံုးကို ဘန္းခ် လိုက္တာ ေအးေရာ။ ဒီေနရာမွာ MPT ကိုေတာ့ နည္းနည္း ေက်းဇူး တင္ခ်င္သား။ သူကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေတြကိုပဲ ေရြးဘန္းျပီး Blogger ကိုေတာ့ ခ်န္ထားေသးတာ့ သူနဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ အင္တာနက္ လိုင္းေတြကေတာ့ ဘေလာဂ့္ေရးသူေတြ အတြက္ အဆင္ေျပသေပါ့ရွင္။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မလား MPT ရဲ့ ေကာ္နက္က စုတ္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အင္တာနက္ကို Bagan နဲ႔ပဲ ခ်ိတ္ၾကတယ္ေလ။ အဲေတာ့ ေက်ာ္ေပအံုးေတာ့ Proxy. ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ရွင္။ သူတို႔ေတြ ဘေလာဂ့္ဂါ ကို illegally ဘန္းထားလို႔ေလ။ ထိုင္းမွာ Youtube ဘန္းတုန္းကလို တရား၀င္ မ်ား ဘန္းထည့္ လိုက္လို႔ကေတာ့ Blogger ကို Proxy သံုးျပီး ေက်ာ္ရင္ ပုဒ္ထီး ဘယ္ေလာက္ ပုဒ္မ ဘယ္ေလာက္ ဆိုျပီး Cyber Law ေတြမ်ား ထြက္လာမလား မသိဘူး။ ခုေတာ့ ပိတ္တဲ့ သူကလည္း တရားမ၀င္ပိတ္၊ ေက်ာ္တဲ့သူကလည္း တရားမ၀င္ေက်ာ္နဲ႔.. ဘန္းသူ ေက်ာ္သူ အသြင္ကို တူလို႔.. (အဟတ္).. မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ တန္းစီျပီး အထဲေရာက္မွာ ေပ်ာ္စရာေတာင္ ေကာင္းေနမလား မသိ။

အို.. ေပရွည္ေနလိုက္တာ ေျပာခ်င္တာေတာင္ ဘယ္နားေရာက္သြားမွန္း မသိ။ ကၽြန္မ ဘာကိုေရးမွာပါလိမ့္။ ေၾသာ္ Blogger ဘာလဲ.. ဘယ္လဲ။ စိတ္ခ် အင္းစိန္ကိုေတာ့ မသြားပါဘူးရွင့္။ ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ဒီအေၾကာင္းကို ေရးတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေနာက္က်ေနျပီ ထင္ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေျပာရမွာပါပဲ။ ဘေလာဂ့္ဆိုတာ လူေတြက ဖန္တီးတာပါ။ လူေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံေရး သမား၊ စီးပြားေရး သမား၊ ပညာေရး သမား၊ နည္းပညာ သမား စသည္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတာ အားလံုးလည္း သိၾကပါတယ္။ ဒီလို လူူမ်ိဳးစံုက ဖန္တီထားတဲ့ ဘေလာဂ့္ မ်ိဳးစံုဟာလည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္၀င္စားမႈအေပၚ မူတည္ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားေနမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ လူေတြက တစ္သားထဲ ထင္ေနၾကတာလဲ။ သာမန္ လူေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ သာမန္ မဟုတ္တဲ့ လူေတြကေတာင္ ဘေလာဂ့္ဂါ ဆိုတိုင္း တစ္မ်ိဳးတည္း တစ္သားတည္း ထင္ေနၾကတယ္။ အဲေတာ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြကို အျမင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဘေလာဂ့္ေရးတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွင္တို႔ေတြ သိေနၾကပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေရးတိုင္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတယ္လို႔ မထင္မိေပါင္ရွင္။ အာပလာေတြ လို႔ေတာင္ ျမင္မိေသးရဲ့ (ပင့္ဂိုလ္း အေဆာ္ေတာ့ ခံခ်င္ေနျပီ ထင္တယ္.. အဟိ).. တစ္ရုပ္ ကားေတြ ထဲမွာလို မေျပာခဲ့ ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ေနာ္။ ရတယ္ မလား။ ပုဂံက အက္ဒမင္မ်ား ဘန္းခ်င္သလား။ ႏိုင္ငံေရး ဘေလာဂ့္ေတြကို အထဲက လူေတြကို သြားမဖတ္ေစ ခ်င္ဘူးလား။ ဘန္းလိုက္စမ္းပါ။ အဲလို ႏိုင္ငံေရးေတြ ေရးေန တင္ေနတဲ့ ဘေလာဂ့္ေတြ ေရြးျပီး ဘန္းစမ္းပါ။ စိတ္ခ် လံုး၀ သြားမဖတ္ဘူး။ Subscribe လုပ္ျပီး Reader ကေနပဲ ယူဖတ္မွာ.. (အဟိ).. အဲလိုေျပာလို႔ Google ပါ ဘန္းခ် လိုက္ေတာ့မွ ဟုတ္ေပ့ ျဖစ္ေနမယ္။

အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္တြင္းက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ ဘယ္ကို ဦးတည္ျပီး ရပ္တည္ေနၾကတာလဲ။ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကိုဘလာေဂါက္ေရးထားတဲ့ ဘေလာက္ဂါ ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မ ကိုးကား တင္ျပပါ့မယ္။ ကၽြန္မလား ေရးမွာ။ ဒီေလာက္ စာရိုက္ရမွာ အပ်ဴထင္းတာ။ မေရးပါဘူး။ သူမ်ား ေရးျပီးသားကိုပဲ ေကာ္ပီ လုပ္မွာေပါ့.. အဟ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ကိုေဂါက္တို႔ MBS အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ရည္ရြယ္ခ်က္ တူတာေၾကာင့္ သူရဲ့ ပိုစ့္ေလးကို ကၽြန္မ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါရွင္။

***ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့ ေပၚကို မူတည္ၿပီး ဒီဘေလာက္ရဲ႕ အမည္နဲ႕ အႏွစ္သာ ရ ဟာ ကြဲ ျပား သြားမွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေသာ ဘေလာက္ဂါေတြ (အမ်ားစုလို႕ထင္ပါသည္) ရည္ရြယ္ရင္းတစ္ခု ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါ ကိုသိၿပီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ေ၀ငွ ေပး ခ်င္တယ္။ ေ၀ငွတဲ့ေနရာမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိမွာပါ။ အဲဒီထဲက အတူညီဆံုးတစ္ခု ဟာ အင္တာနက္သံုးေနတဲ့ သူေတြတင္မက မသံုးရေသးတဲ့ သူေတြကိုပါ အသိပညာ ေ၀ငွ ေပးခ်င္ၾကတယ္။ အတတ္ပညာေတြ ေ၀ငွခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘေလာက္သက္ ႏုနယ္ ေန ၾကေသးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ေနယေန႕ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံတကာ က ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါေတြရဲ႕ရသမ်ိဳးစံုပါတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ထုတ္ေ၀ဖို႕ စုစည္း ခဲ့ၾကတာ ယေန႕အခ်ိန္အထိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အခက္ အခဲေတြ ၾကားထဲက ႀကိဳးစားေနၾကဆဲ ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ နဲ႕ မန္း မွာပါ အမွတ္တရ ေဟာ ေျပာပြဲေတြ လုပ္ႏိုင္လာ ခဲ့ ေအာင္ စုစည္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မန္းကလဲ မန္း အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ ကလဲ ရန္ကုန္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ကစလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕ အြန္လိုင္းေပၚတယ္ တခုဖန္တီးၾကၿပီး ဘေလာက္ဖတ္သူေရာ ေရးသူေတြပါ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အစဥ္အစဥ္ေတြ ပါတဲ့ဆိုဒ္ တခုတည္ေထာင္ဖို႕ ေလ့ လာ ႀကိဳးစားလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႕ လာမည့္ ေႏြက စလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ စုစည္းႏိုင္တဲ့ အားေတြနဲ႕ ျပည္တြင္း ပညာေရး တိုးတက္ေစမယ့္ တဖက္တလမ္း ျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဳတာ အေျခခံ သင္တန္းေတြလို၊ ရုံးသံုးကြန္ပ်ဳတာ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် သင္တန္းေတြလို အက်ိဳးရွိေစမယ့္ သင္တန္းမ်ား ကို အခမယ့္ သင္ၾကားေပး ၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕မွန္ကန္တဲ့ ပရဟိတ လုပ္ငန္းနဲ႕ နည္းပညာ ျပန္႕ပြားေရး အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ လက္ေတြ႕ေဖာ္ ေဆာင္ ႏိုင္ ေအာင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳးစားၾကဖို႕ သေဘာ တူညီစြာနဲ႕ လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ျပည္တြင္း မွာလုပ္ေဆာင္ၾကမယ့္ သူေတြ အတြက္ မ်ားစြာေသာ ေငြအား၊ လူအား စတဲ့ အခက္အခဲေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က ၽြန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕မည္သည့္ ဘေလာက္ေရးသားေသာ ဆႏၵရွိတဲ့ ဘေလာက္ဂါမ်ာ းမဆို ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေစဖို႕ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မွာ ဘာ အေရာင္မွ မဆိုး အျဖဴေရာင္ သက္သက္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတာပါ။ ပါ၀င္သူေတြအေနနဲ႕ မည္သည့္ အေၾကာင္း အရာမ်ား ကိုေရးသားေနသူ မဆို ပါ၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ေရးသား မႈ တိုင္းအေပၚ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို ကာယကံရွင္သာလွ်င္ ခံစား တာ၀န္ယူ ႏိုင္ရမည္ဆိုတဲ့ မူအရ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးေသာ ဘေလာက္ဂါမ်ား အား ဖိတ္ေခၚ ခဲ့ ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ပါေရးသား ခ်က္မ်ား ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္လာ ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါဘာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာက္ဂါဘယ္လဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္း ကေတာ့ တေယာက္ျခင္းရဲ႕ သေဘာထားနဲ႕သာ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးသိမ္းႀကံဳးသေဘာ တူတယ္ဆိုတာ အိပ္မက္ အရမ္းဆန္ပါ လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟာ ကို႕ အျမင္ ၊ ကို႕ အေတြး ၊ ကို႕ပညာ ေတြ ကို လြတ္ လြတ္ လပ္လပ္ျဖန္႕ေ၀ေနတဲ့ သူေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟာ သူတပါး အသံုးခ်ခံတဲ့ သူေတြ မျဖစ္ေစရပါဘူး၊ အေ၀းကေန ဘာေတြေျပာေျပာ ကို႕ အိမ္ထဲက အေၾကာင္း ကိုသိ ရသလို ကို႕အိမ္ရဲ႕ ေက်းဇူးကိုကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕ မရၾကပါဘူး၊ မေခၚခ်င္ ေနလို႕ ရပါတယ္၊ မေတာ္ခ်င္လို႕ မရတဲ့ ျမန္မာ စကားပံုကို နားလည္ၾကမွာ ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ တဦးခ်င္း ယံုၾကည္ရာ ေလွ်ာက္လွမ္း လို႕ ရပါတယ္။ ကိုယံုၾကည္တဲ့ လမ္း ကို ကိုေလွ်ာက္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပါလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေနတာ အသိပညာ ျဖန္႕ေ၀တဲ့၊ နည္းပညာ ေတြ တန္းတူတတ္ေစခ်င္တဲ့၊ ပညာေရးမွာ မနိမ့္ပါး ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းဟာ ၾကမ္းေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ သာသာ ယာယာ ေလွ်ာက္ လွမ္း ႏိုင္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးပါတယ္။ ဘေလာက္ဂါဘယ္လဲလို႕ - - -

Tuesday, February 19, 2008

Let's Say ..the thAnks, the respects...let's show by voice !

Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ သူထုတ္ျပခဲ့တယ္။

ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သူနဲ႔တစ္သက္သာ လက္တဲြႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
သူမရွိေတာ့ရင္ အရာအားလံုးက ေႏွာင္းသြားလိမ့္မယ္။

ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။

ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။
သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို ပိုနားလည္ေစခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မုန္းခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။

သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔အတူေနေနတဲ့၊ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနသူကို လံုး၀ေက်းဇူးတင္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ကိုယ္ရေနလို႔ပါပဲ။

ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါ။
သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့စဥ္က သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့လို႔ပါ။ ကိုယ့္ကို ထားခဲ့တဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္တရ အတိတ္ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ေအာင္ သူ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ခါပဲရွိတယ္။

Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ
သူထုတ္ျပခဲ့တယ္။

Image Hosted by ImageShack.us


အဂၤလိပ္အေခၚ =Epiphyllum
တ႐ုတ္အေခၚ = 昙花
ျမန္မာအေခၚ =......
ေဇာင္းၾကမ္းပင္ (cactus) မ်ဳိးႏြယ္စု၊ မႈလေပါက္ပြားရေဒသ ေတာင္အာဖရိက၊ မက္ဆီကို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ သဲကႏာၱရေနရာမ်ားတြင္ ေပါက္ေရာက္၊ ပန္းပြင့္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္၊ ပြင့္ဖတ္ လွံခြ်န္ပံုသ႑ာန္၊ ညအခ်ိန္တြင္ ပြင့္ျပီး မနက္မွာ ညႇိဳးႏြမ္း၊ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္၊ ညအခ်ိန္မွ ပြင့္တတ္တဲ့အတြက္ “လေရာင္ေအာက္က မိန္းမလွ” ဟု တင္စား ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႔လူမ်ားက အခ်ိန္တိုေတာင္းျခင္းကို ဤပန္းႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္း။

ကိုးကား(1) http://en.wikipedia.org/wiki/Epiphyllum
ကိုးကား(2) http://zh.wikipedia.org/wiki/%E6%98%99%E8%8A%B1

ကၽြန္မ ေမလ္းထဲ ေရာက္လာတာကို ျပန္ျပီး sharing လုပ္ေပးလိုက္တာပါ

Let's Say ..the thAnks, the respects...let's show by voice !

Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ သူထုတ္ျပခဲ့တယ္။

ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သူနဲ႔တစ္သက္သာ လက္တဲြႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
သူမရွိေတာ့ရင္ အရာအားလံုးက ေႏွာင္းသြားလိမ့္မယ္။

ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။

ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။
သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို ပိုနားလည္ေစခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္မုန္းခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။

သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔အတူေနေနတဲ့၊ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနသူကို လံုး၀ေက်းဇူးတင္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ကိုယ္ရေနလို႔ပါပဲ။

ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါ။
သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့စဥ္က သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့လို႔ပါ။ ကိုယ့္ကို ထားခဲ့တဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။

ကိုယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္တရ အတိတ္ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ေအာင္ သူ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ခါပဲရွိတယ္။

Epiphyllum ပန္းက တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲပြင့္ျပီး ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္တဲ့ ပန္းမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ဖူးပြင့္ရတဲ့ တိုေတာင္းခ်ိန္ကို သူဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ဖူးပြင့္ရဲတဲ့ အစြမ္းသတိၱကိုပဲ
သူထုတ္ျပခဲ့တယ္။

Image Hosted by ImageShack.us


အဂၤလိပ္အေခၚ =Epiphyllum
တ႐ုတ္အေခၚ = 昙花
ျမန္မာအေခၚ =......
ေဇာင္းၾကမ္းပင္ (cactus) မ်ဳိးႏြယ္စု၊ မႈလေပါက္ပြားရေဒသ ေတာင္အာဖရိက၊ မက္ဆီကို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔ေသာ သဲကႏာၱရေနရာမ်ားတြင္ ေပါက္ေရာက္၊ ပန္းပြင့္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္၊ ပြင့္ဖတ္ လွံခြ်န္ပံုသ႑ာန္၊ ညအခ်ိန္တြင္ ပြင့္ျပီး မနက္မွာ ညႇိဳးႏြမ္း၊ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ ၄. ၅ နာရီသာ ၾကာျမင့္၊ ညအခ်ိန္မွ ပြင့္တတ္တဲ့အတြက္ “လေရာင္ေအာက္က မိန္းမလွ” ဟု တင္စား ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႔လူမ်ားက အခ်ိန္တိုေတာင္းျခင္းကို ဤပန္းႏွင့္ ခိုင္းႏႈိင္း။

ကိုးကား(1) http://en.wikipedia.org/wiki/Epiphyllum
ကိုးကား(2) http://zh.wikipedia.org/wiki/%E6%98%99%E8%8A%B1

ကၽြန္မ ေမလ္းထဲ ေရာက္လာတာကို ျပန္ျပီး sharing လုပ္ေပးလိုက္တာပါ

Friday, February 15, 2008

Company Workers and Their Expected Salary

ကၽြန္မ အခုတစ္ေလာ အပ်ဴထင္းေနတယ္ရွင့္။ အပ်ဴထင္းတာ သိၾကလား။ အပ်င္းထူတာေလ.. စာရိုက္ရမွာ အပ်င္းထူးတာနဲ႔ သူမ်ားပိုစ့္ေတြနဲ႔ လုပ္စားေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ မ်ားေနျပီ။ အဲေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.. သူမ်ားေတြကိုလည္း အားနာစရာ ေကာင္းေနျပီ.. ျပီးေတာ့ ေရးခိုင္းထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုကိုလည္း မေရးရေသးတာနဲ႔ ပ်င္းတာကို ခဏနားျပီး စာရိုက္ဖို႔ ျပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ကၽြန္မ 100 ေျမာက္ပိုစ့္ကို တင္တုန္းက ကိုၾကီးေစးထူးက ကြန္းမန္႔ေလး ေရးသြားတာပါ။ အဲတုန္းက ကၽြန္မက အင္တာဗ်ဴး ပံုစံေလး တစ္ခုကို ေရးခဲ့ျပီး ၀မ္ထန္းေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းလစာကိုပါ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးတတ္ၾကေတာ့ အဲဒါေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သူကေရးခိုင္းတာပါ။

ကလိုေစးထူး Said: ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D


ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D

ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ကၽြန္မမတို႔ေတြက အင္တာဗ်ဴးရင္ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ကို အင္တာဗ်ဴး ခံရရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္မွန္း လစာကို ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ Pay Scale တစ္ခုကို သတ္မွတ္ ထားလို႔ပါပဲ။ မန္ေနဂ်ာ level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ Supervisor level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ ရိုးရိုး staff ေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားတာကို အားလံုးလည္း သိၾကမွာပါေနာ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး လာေျဖသူ တစ္ေယာက္ လိုခ်င္တဲ့ လစာကို ခ်ိန္ရတယ္။ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ Pay Scale တြင္းမွာ ၀င္ရင္ေတာ့ အိုေက ျပသနာမရွိဘူး။ ကိုယ္ကဗ်ဴးလို႔ ၾကိဳက္ရင္ခန္႔ထားလိုက္ရံုပဲ။ သူလိုခ်င္တဲ့ လစာက သူ႔ level အရ ကုမၸဏီက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာထက္ မ်ားေနတယ္ ဆိုရင္ လစာညိႈႏႈိင္း တာမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ သတ္မွတ္လစာက ဒီအဆင့္အတြက္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ရွိတယ္။ အမေတာင္းထားတဲ့ လစာက နည္းနည္းေတာ့ မ်ားေနတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ Probation အေနနဲ႔ 3 လေလာက္ ခန္႔မယ္။ ကာလေက်ာ္သြားလို႔ အမရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္၊ လုပ္ႏိုင္မႈ စြမ္းအား အေပၚမွာ မူတည္ျပီး လစာတစ္ခု သတ္မွတ္ေပးမယ္။ ေတာင္းထာသေလာက္လည္း ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။ ေတာင္းထား တာထက္လည္း မ်ားရင္ မ်ားမယ္.. ဒီလို ညႈိႏိႈင္းမႈ ေလးေတြ လုပ္ရတာတာေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရွိတယ္။ လံုး၀ကို အညႈိမခံဘူး။ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္။ ဒီေလာက္မွ ငါ့ကို မေပးႏိုင္ရင္ ႏိုးပဲ။ အဲလို ခံယူထားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ အဲေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရတယ္။ ကိုယ့္က ဒီလူကို သူေတာင္းသေလာက္ လစာ အမ်ားၾကီးေပးျပီး အရဲစြန္႔ ခန္႔မွာလား။ သူက ေတာ္တယ္ တတ္တယ္သာ ေျပာေနတာ။ ဒါကို ကိုယ္က ခန္႔ၾကည့္မွ သိမွာေလ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို Probation ကာလေပးျပီး သူ႔ရဲ့ အစြမ္း အစအေပၚ မူတည္ျပီး လစာေပးမလား။ အဲလိုမ်ိဳးေတြကို ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားၾကတဲ့အခါ ငါမွ ငါျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြက ေတာ္ရက္သားနဲ႔ က်န္ခဲ့တာ မ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးေလာက္ ေစာင့္ျပီး သူလိုခ်င္တဲ့ လစာကို ေစာင့္ယူမလား။ ဒါမမဟုတ္ ေနာက္တစ္ေနရာနဲ႔ ေျပာင္းခ်ိတ္မလား ဆုိ္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ေပါ့ေလ။ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ၀န္ထမ္းခန္႔ရင္ လစာနည္းနည္းနဲ႔ ေတာ္တဲ့ သူမ်ိဳးကို လိုခ်င္တတ္ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ျမန္မျႏိုင္ငဲမွာ ေတာ္တဲ့ သူကို ထိုက္သင့္တဲ့ လစာေပးျပီး ေခၚတဲ့ ေနရာ နည္းနည္းေတာ့ ရွားတယ္ရွင့္။ Foreign realted companies ေတြကေတာ့ ေပးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပးပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာ မ်ိဳးမွာ ေလွ်ာက္တဲ့ သူေတြ တန္းစီေနတတ္တာလည္း မဆန္းပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက လစာေတာင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့ Organization ရဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Dielthem & Co Ltd ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လစာေကာင္းပါတယ္။ Nivea. Doru, Glorin, Ovaltine စတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ခ်ီေရး လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီပါ။ အဲဒီမွာ ဆိုရင္ Marketing Executive တစ္ေယာက္ရဲ့ လစာေတာင္ 3 သိန္း ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိပါတယ္။ တစ္ျခား ကုမၸဏီက Marketing Executive ေတြထက္ ထူးျပီး အလုပ္မ်ားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ Organization က ႏိုင္ငံျခားသား အုပ္ခ်ဳပ္တယ္၊ Image ေကာင္းတယ္၊ ၀န္ထမ္းေတြကို Facility အျပည့္ေပးထားတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားတယ္။ သူက အလုပ္ေခၚရင္လည္း နီးစပ္ရာပဲ အသိေပးျပီး ေခၚတဲ့အတြက္ သူ႔ဆီမွာ အလုပ္ေခၚတာကို သိဖို႔လည္း သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ အသိတစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အရာမ်ိဳးပါ။ အဲလို ေနရာေတြမွာ ေတာ္တဲ့သူေတြ တန္းစီေနတတ္တယ္။ တစ္ကယ့္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို Pay ေကာင္းေကာင္းေပးျပီး ခန္႔ထားေတာ့ ကုမၸဏီရဲ့ အနာဂတ္ဟာလည္း လွေပေနေတာ့မွာေပါ့။ ၀န္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔လည္း လုပ္ရတာ ေပ်ာ ္တယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေနရာတိုင္းမွာ အလုပ္တိုင္းမွာ Work Load, Pressure, Stress ဆိုတာ ရွိစျမဲပါ။ ၀မ္ထန္းေတြ ေျပာင္းဂ ေရႊ႔ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သူ႔ထက္သာတဲ့ ေနရာကို ေတြ႔လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ လစာပါ။ ၀မ္ထန္း တစ္ေယာက္ဟာ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ ျမဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အေၾကာင္းရင္းက နည္းပါတယ္။ လစာေကာင္းလို႔၊ ကိုယ့္ရဲ့ Worksphere သည္ လစာမေကာင္းေသာ္လည္း ၀မ္းထန္းေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ အဓိက အခ်က္ေတြပဲလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္ရွင္။

ေနာက္တစ္ခုက ကိုေစးထူး ေျပာထားတဲ့.. လာေလွ်ာက္တဲ့ ၀န္ထမ္းက ေတာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ လစာနည္းနည္းပဲ ေတာင္းတယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုျပီး တိ္ုးေပးမလား။ ဟုတ္ကဲ့ ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္ခဲပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ Resume မွာေတာ့ Experience and Qualifications ေတြ ေရးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ကယ္ ေတာ္မေတာ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ခိုင္းၾကည့္မွ သိႏိုင္မွာေလ။ အဲေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ့္ရဲံ Pay Scale အတိုင္းပဲ ေပးျပီး ခန္႔တာ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႔ရဲ့ Performance ကိုၾကည့္ျပီး လစာတိုးေပးတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ထံုးစံ တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ေစာေစာက Dielthem & Co. Ltd ကို ဥပမာ ေပးျပီး ေျပာခဲ့လို႔ သူတစ္ခုထဲပဲ ေကာင္းတယ္ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီလို ေကာင္းတဲ့ Organization ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းက သတင္းေမႊးတယ္၊ ေတာ္တယ္ဆိုတာကို ေနာက္ Organization ကလည္း သိေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းတဲ့လစာကို ေပးျပီး ေခၚတတ္ၾကပါတယ္။ ဥ႔ပမာ.. ေရႊထက္က Blazon မွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ရွိတယ္၊ ေတာ္တယ္ ဆိုုပါစို႔..(ဟဲဟဲ) သူ Blazon ကမ်ား အလုပ္ထြက္သြားရင္ City Mart, Sein Gay Har Supercenter စတာေတြက သူတုိ႔ဆီမွာ လုပ္ဖို႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ လစာကိုေပးျပီး ဦးေဆာင္ဖို႔ လာေခၚတယ္ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ (အလုပ္ေတာ့ ထြက္ထားတယ္.. ဘယ္သူမွေတာ့ အဲလို အလုအယက္ လာမေခၚဘူး.. အဲလိုေတာ္တာ ေရႊထက္တို႔.. အဟိ)

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပိုစ့္လည္း ရွည္ေနျပီထင္တယ္။ သည္းခံဖတ္ပါေနာ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုက ထြက္လာျပီးရင္ ကိုယ္ထြက္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပံုစံတူ ေနရာတစ္ခုမွာ ၀င္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Information ေတြက တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေပါက္ၾကားမွာ စိုးလို႔ပါ။ ဥပမာ.. Blazon ကေန အလုပ္ထြက္ျပီ. စိန္ေဂဟာမွာ အလုပ္၀င္တယ္ ဆိုပါစို႔.. Blazon မွာ တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးဆို ဘယ္လိုပြဲမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနက်လဲ.. သူတို႔ကေတာ့ ေမးမွာပါပဲ... ကိုယ္ကလည္း သိေနေတာ့ ေျပာျပမိမွာပါပဲ.. အဲေတာ့ အလုပ္ထြက္လာတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္က အဲမွာ ရွိေနတုန္းက သူမ်ားေပးတဲ့ လစာကို ယူျပီး လုပ္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းေတြကို အလဟသ ေပးမိတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ရတာလို႔ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ဒါဟာ ေစာင့္ထိန္းသင့္တဲ့ Ethic တစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္ရွင္။ ပံုစံတူ မဟုတ္ဘူး. ကိုယ္လုပ္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ Nature ခ်င္းတူးတဲ့ Trading Company စတဲ့ ေနရာ တစ္ခုခုမွာဆိုရင္ေတာ့ အိုေကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက လစာ ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ ကုမၸဏီက ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိရင္၊ ဘယ္လို ဘြဲ႔မ်ိဳးရွိရင္ ၾကိဳက္တတ္လဲ ဆိုတာကို သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Blazon တို႔၊ စက္မႈ (1) ၀န္ၾကီး ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ့သား လုပ္တဲ့ ေအာင္ရီျဖိဳး ကုမၸဏီတို႔ ဆိုရင္ MBA ဘြဲ႔ရေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ MBA ေတြကို လစာ ေကာင္းေကာင္း ေပးျပီး ေခၚပါတယ္။ (အလုပ္ထြက္တာေတာင္ မၾကာေသးဘူး.. ေရႊထက္တို႔ ေကာင္းေကာင္းဖြေနျပီ အဟိ...) အဲေတာ့ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ေနရာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ့ အရည္အခ်င္း ကိုက္လား မကိုက္လား၊ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္မွာ ရွိေနတာ ကိုက္လား မကိုက္လား ဆိုတာကို အရင္သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္ရွင္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကုမၸဏီေတြဆို အင္တာဗ်ဴး၀င္ရင္ စီဗီေတာင္ မၾကည့္ဘူး Certificate ေတြ ဘာေတြပါလဲ အရင္ျပပါ ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တာ အရည္အခ်င္းလား၊ လက္မွတ္ေတြလားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ကယ္တမ္းၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လက္မွတ္သာရွိျပီး ပညာမရွိတဲ့သူေတြ တစ္ပံုၾကီးပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရင္ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အရည္အခ်င္းထက္ လက္မွတ္ေတြက အေရးၾကီးတယ္ရွင့္။ :P

အိုေက.. ကၽြန္မေရးတာ နည္းနည္းေလးလဲ ရွည္သြားျပီ။ ျပည့္စံုသြားျပီလို႔လည္း ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ မွားေနတာေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးပါေနာ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းျပီးကတည္းက အလုပ္သာလုပ္ခဲ့တာ.. တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ေဇာက္ခ် လုပ္ခဲ့လို႔ပါ။ Blazon မွာ 3 ႏွစ္ တိတိလုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ အျမင္ေတြ၊ အၾကားေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ေရးရတာမို႔ မွားေနတာ လိုေနတာေတြလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ အေျပာင္း အလဲေလး လုပ္ခ်င္လို႔ အလုပ္က ထြက္လိုက္ျပီး အိမ္မွာ နားေနပါတယ္။ ေနာက္ အလုပ္မရွာခင္ အားျပန္ေမြးတာေပါ့။ ေၾသာ္ျပီးေတာ့ ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းေတြရဲ့ လစာကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း သိသေလာက္ေလး တစ္ခ်က္ ေရးျပမယ္ေနာ္။

Operation Manager

Basic Salary.... 300,000
Requirements..... At least 3 yrs experiences in Rlated Field, Good English, Good Knowledge of Computer, Internet and Email, Master Degree Holder (MBA, MPA, ME.. etc.. in accordance with the work)

Admin Manager/Merchandising Manager/ Front-Office Managers

Basic Salary...... 150, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (Any Degree)

Executives/ Supervisors/ In-Charge

Basic Salary.... 70,000 to 100,000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (B.Com, B.A, B.E,etc.. in accordance with the work )

Chief Accountant

Basic Salary...... 150, 000 to 200, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, CPA, ACCA )

Accountant

Basic Salary....... 50000 to 70000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, LCCI Level-3 )

Office Staffs

Basic Salary..... 35000 to 50000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields or No Experience. Degree Holer (B.A, B.Sc etc)


ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ သိသေလာက္ေလး မွ်ေ၀ေပးထားတာပါရွင္။ ကုမၸဏီေတြ အလိုက္ေပးၾကတဲ့ Travelling Allowance, Daily Snack Fees, Attendence Fees စတဲ့ အရာေတြ အေပၚမွာ မူတည္ျပီးေတာ့ Total Salary ေတြ နည္းတတ္ မ်ားတတ္ပါေသးတယ္ရွင္။

Company Workers and Their Expected Salary

ကၽြန္မ အခုတစ္ေလာ အပ်ဴထင္းေနတယ္ရွင့္။ အပ်ဴထင္းတာ သိၾကလား။ အပ်င္းထူတာေလ.. စာရိုက္ရမွာ အပ်င္းထူးတာနဲ႔ သူမ်ားပိုစ့္ေတြနဲ႔ လုပ္စားေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ မ်ားေနျပီ။ အဲေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.. သူမ်ားေတြကိုလည္း အားနာစရာ ေကာင္းေနျပီ.. ျပီးေတာ့ ေရးခိုင္းထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုကိုလည္း မေရးရေသးတာနဲ႔ ပ်င္းတာကို ခဏနားျပီး စာရိုက္ဖို႔ ျပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ကၽြန္မ 100 ေျမာက္ပိုစ့္ကို တင္တုန္းက ကိုၾကီးေစးထူးက ကြန္းမန္႔ေလး ေရးသြားတာပါ။ အဲတုန္းက ကၽြန္မက အင္တာဗ်ဴး ပံုစံေလး တစ္ခုကို ေရးခဲ့ျပီး ၀မ္ထန္းေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းလစာကိုပါ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးတတ္ၾကေတာ့ အဲဒါေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သူကေရးခိုင္းတာပါ။

ကလိုေစးထူး Said: ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D


ေမွ်ာ္မွန္းလစာ ဆုိတာကို ေတြ႔ဖူးေန၊ ၾကားဖူးေနတာေတာ့ ၾကာၿပီ။ သိခ်င္တာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ေလွ်ာက္သူက သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းလစာကို တင္ျပတဲ့အခါ ကုမၸဏီေတြက ဘယ္လိုအေျခအေနကို မူတည္ၿပီးေတာ့ လစာကို ျပန္သတ္မွတ္လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ဆုိၾကပါစို႔၊ လူတေယာက္က သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေတာင္းတဲ့ လစာက သိပ္နည္းေနရင္ေရာ `ဒါေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး´ ဆိုၿပီး သူ႔ပညာနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာမ်ိဳး တိုးေပးတာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ မတန္တဆ လစာေတာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ အခါမွာေရာ လစာကုိ ဘယ္လိုျပန္ညိွယူသလဲဆုိတာ ကို ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္။ ညီမ အခိ်န္ရရင္ ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစ။ အဲ…၊ ေရးျဖစ္ရင္လည္း လက္လာတုိ႔ပါအုံး။ :D

ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ကၽြန္မမတို႔ေတြက အင္တာဗ်ဴးရင္ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ကို အင္တာဗ်ဴး ခံရရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္မွန္း လစာကို ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ Pay Scale တစ္ခုကို သတ္မွတ္ ထားလို႔ပါပဲ။ မန္ေနဂ်ာ level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ Supervisor level ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္၊ ရိုးရိုး staff ေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားတာကို အားလံုးလည္း သိၾကမွာပါေနာ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး လာေျဖသူ တစ္ေယာက္ လိုခ်င္တဲ့ လစာကို ခ်ိန္ရတယ္။ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ Pay Scale တြင္းမွာ ၀င္ရင္ေတာ့ အိုေက ျပသနာမရွိဘူး။ ကိုယ္ကဗ်ဴးလို႔ ၾကိဳက္ရင္ခန္႔ထားလိုက္ရံုပဲ။ သူလိုခ်င္တဲ့ လစာက သူ႔ level အရ ကုမၸဏီက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လစာထက္ မ်ားေနတယ္ ဆိုရင္ လစာညိႈႏႈိင္း တာမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ သတ္မွတ္လစာက ဒီအဆင့္အတြက္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ရွိတယ္။ အမေတာင္းထားတဲ့ လစာက နည္းနည္းေတာ့ မ်ားေနတယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ Probation အေနနဲ႔ 3 လေလာက္ ခန္႔မယ္။ ကာလေက်ာ္သြားလို႔ အမရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္၊ လုပ္ႏိုင္မႈ စြမ္းအား အေပၚမွာ မူတည္ျပီး လစာတစ္ခု သတ္မွတ္ေပးမယ္။ ေတာင္းထာသေလာက္လည္း ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။ ေတာင္းထား တာထက္လည္း မ်ားရင္ မ်ားမယ္.. ဒီလို ညႈိႏိႈင္းမႈ ေလးေတြ လုပ္ရတာတာေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရွိတယ္။ လံုး၀ကို အညႈိမခံဘူး။ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္။ ဒီေလာက္မွ ငါ့ကို မေပးႏိုင္ရင္ ႏိုးပဲ။ အဲလို ခံယူထားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ အဲေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရတယ္။ ကိုယ့္က ဒီလူကို သူေတာင္းသေလာက္ လစာ အမ်ားၾကီးေပးျပီး အရဲစြန္႔ ခန္႔မွာလား။ သူက ေတာ္တယ္ တတ္တယ္သာ ေျပာေနတာ။ ဒါကို ကိုယ္က ခန္႔ၾကည့္မွ သိမွာေလ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို Probation ကာလေပးျပီး သူ႔ရဲ့ အစြမ္း အစအေပၚ မူတည္ျပီး လစာေပးမလား။ အဲလိုမ်ိဳးေတြကို ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားၾကတဲ့အခါ ငါမွ ငါျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြက ေတာ္ရက္သားနဲ႔ က်န္ခဲ့တာ မ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးေလာက္ ေစာင့္ျပီး သူလိုခ်င္တဲ့ လစာကို ေစာင့္ယူမလား။ ဒါမမဟုတ္ ေနာက္တစ္ေနရာနဲ႔ ေျပာင္းခ်ိတ္မလား ဆုိ္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ေပါ့ေလ။ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ၀န္ထမ္းခန္႔ရင္ လစာနည္းနည္းနဲ႔ ေတာ္တဲ့ သူမ်ိဳးကို လိုခ်င္တတ္ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ျမန္မျႏိုင္ငဲမွာ ေတာ္တဲ့ သူကို ထိုက္သင့္တဲ့ လစာေပးျပီး ေခၚတဲ့ ေနရာ နည္းနည္းေတာ့ ရွားတယ္ရွင့္။ Foreign realted companies ေတြကေတာ့ ေပးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပးပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာ မ်ိဳးမွာ ေလွ်ာက္တဲ့ သူေတြ တန္းစီေနတတ္တာလည္း မဆန္းပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက လစာေတာင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့ Organization ရဲ့ အေျခအေနကိုလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Dielthem & Co Ltd ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လစာေကာင္းပါတယ္။ Nivea. Doru, Glorin, Ovaltine စတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျဖန္႔ခ်ီေရး လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီပါ။ အဲဒီမွာ ဆိုရင္ Marketing Executive တစ္ေယာက္ရဲ့ လစာေတာင္ 3 သိန္း ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိပါတယ္။ တစ္ျခား ကုမၸဏီက Marketing Executive ေတြထက္ ထူးျပီး အလုပ္မ်ားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ Organization က ႏိုင္ငံျခားသား အုပ္ခ်ဳပ္တယ္၊ Image ေကာင္းတယ္၊ ၀န္ထမ္းေတြကို Facility အျပည့္ေပးထားတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားတယ္။ သူက အလုပ္ေခၚရင္လည္း နီးစပ္ရာပဲ အသိေပးျပီး ေခၚတဲ့အတြက္ သူ႔ဆီမွာ အလုပ္ေခၚတာကို သိဖို႔လည္း သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ အသိတစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အရာမ်ိဳးပါ။ အဲလို ေနရာေတြမွာ ေတာ္တဲ့သူေတြ တန္းစီေနတတ္တယ္။ တစ္ကယ့္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို Pay ေကာင္းေကာင္းေပးျပီး ခန္႔ထားေတာ့ ကုမၸဏီရဲ့ အနာဂတ္ဟာလည္း လွေပေနေတာ့မွာေပါ့။ ၀န္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔လည္း လုပ္ရတာ ေပ်ာ ္တယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ေနရာတိုင္းမွာ အလုပ္တိုင္းမွာ Work Load, Pressure, Stress ဆိုတာ ရွိစျမဲပါ။ ၀မ္ထန္းေတြ ေျပာင္းဂ ေရႊ႔ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သူ႔ထက္သာတဲ့ ေနရာကို ေတြ႔လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ လစာပါ။ ၀မ္ထန္း တစ္ေယာက္ဟာ ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ ျမဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အေၾကာင္းရင္းက နည္းပါတယ္။ လစာေကာင္းလို႔၊ ကိုယ့္ရဲ့ Worksphere သည္ လစာမေကာင္းေသာ္လည္း ၀မ္းထန္းေတြ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ အဓိက အခ်က္ေတြပဲလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္ရွင္။

ေနာက္တစ္ခုက ကိုေစးထူး ေျပာထားတဲ့.. လာေလွ်ာက္တဲ့ ၀န္ထမ္းက ေတာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ လစာနည္းနည္းပဲ ေတာင္းတယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုျပီး တိ္ုးေပးမလား။ ဟုတ္ကဲ့ ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္ခဲပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ Resume မွာေတာ့ Experience and Qualifications ေတြ ေရးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ကယ္ ေတာ္မေတာ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ခိုင္းၾကည့္မွ သိႏိုင္မွာေလ။ အဲေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ့္ရဲံ Pay Scale အတိုင္းပဲ ေပးျပီး ခန္႔တာ မ်ားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႔ရဲ့ Performance ကိုၾကည့္ျပီး လစာတိုးေပးတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ထံုးစံ တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ ေစာေစာက Dielthem & Co. Ltd ကို ဥပမာ ေပးျပီး ေျပာခဲ့လို႔ သူတစ္ခုထဲပဲ ေကာင္းတယ္ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။ ဒီလို ေကာင္းတဲ့ Organization ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ေတာ္တဲ့ အေၾကာင္းက သတင္းေမႊးတယ္၊ ေတာ္တယ္ဆိုတာကို ေနာက္ Organization ကလည္း သိေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာင္းတဲ့လစာကို ေပးျပီး ေခၚတတ္ၾကပါတယ္။ ဥ႔ပမာ.. ေရႊထက္က Blazon မွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ရွိတယ္၊ ေတာ္တယ္ ဆိုုပါစို႔..(ဟဲဟဲ) သူ Blazon ကမ်ား အလုပ္ထြက္သြားရင္ City Mart, Sein Gay Har Supercenter စတာေတြက သူတုိ႔ဆီမွာ လုပ္ဖို႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ လစာကိုေပးျပီး ဦးေဆာင္ဖို႔ လာေခၚတယ္ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ (အလုပ္ေတာ့ ထြက္ထားတယ္.. ဘယ္သူမွေတာ့ အဲလို အလုအယက္ လာမေခၚဘူး.. အဲလိုေတာ္တာ ေရႊထက္တို႔.. အဟိ)

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပိုစ့္လည္း ရွည္ေနျပီထင္တယ္။ သည္းခံဖတ္ပါေနာ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အလုပ္တစ္ခုက ထြက္လာျပီးရင္ ကိုယ္ထြက္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပံုစံတူ ေနရာတစ္ခုမွာ ၀င္မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Information ေတြက တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေပါက္ၾကားမွာ စိုးလို႔ပါ။ ဥပမာ.. Blazon ကေန အလုပ္ထြက္ျပီ. စိန္ေဂဟာမွာ အလုပ္၀င္တယ္ ဆိုပါစို႔.. Blazon မွာ တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးဆို ဘယ္လိုပြဲမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနက်လဲ.. သူတို႔ကေတာ့ ေမးမွာပါပဲ... ကိုယ္ကလည္း သိေနေတာ့ ေျပာျပမိမွာပါပဲ.. အဲေတာ့ အလုပ္ထြက္လာတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္က အဲမွာ ရွိေနတုန္းက သူမ်ားေပးတဲ့ လစာကို ယူျပီး လုပ္လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတင္းေတြကို အလဟသ ေပးမိတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ရတာလို႔ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ဒါဟာ ေစာင့္ထိန္းသင့္တဲ့ Ethic တစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္ရွင္။ ပံုစံတူ မဟုတ္ဘူး. ကိုယ္လုပ္လာတဲ့ အလုပ္နဲ႔ Nature ခ်င္းတူးတဲ့ Trading Company စတဲ့ ေနရာ တစ္ခုခုမွာဆိုရင္ေတာ့ အိုေကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက လစာ ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ ကုမၸဏီက ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိရင္၊ ဘယ္လို ဘြဲ႔မ်ိဳးရွိရင္ ၾကိဳက္တတ္လဲ ဆိုတာကို သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Blazon တို႔၊ စက္မႈ (1) ၀န္ၾကီး ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ့သား လုပ္တဲ့ ေအာင္ရီျဖိဳး ကုမၸဏီတို႔ ဆိုရင္ MBA ဘြဲ႔ရေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ MBA ေတြကို လစာ ေကာင္းေကာင္း ေပးျပီး ေခၚပါတယ္။ (အလုပ္ထြက္တာေတာင္ မၾကာေသးဘူး.. ေရႊထက္တို႔ ေကာင္းေကာင္းဖြေနျပီ အဟိ...) အဲေတာ့ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္ေနရာနဲ႔ ကိုယ္ရဲ့ အရည္အခ်င္း ကိုက္လား မကိုက္လား၊ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္မွာ ရွိေနတာ ကိုက္လား မကိုက္လား ဆိုတာကို အရင္သိထားရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္ရွင္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကုမၸဏီေတြဆို အင္တာဗ်ဴး၀င္ရင္ စီဗီေတာင္ မၾကည့္ဘူး Certificate ေတြ ဘာေတြပါလဲ အရင္ျပပါ ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔လိုခ်င္တာ အရည္အခ်င္းလား၊ လက္မွတ္ေတြလားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ကယ္တမ္းၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လက္မွတ္သာရွိျပီး ပညာမရွိတဲ့သူေတြ တစ္ပံုၾကီးပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရင္ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ အရည္အခ်င္းထက္ လက္မွတ္ေတြက အေရးၾကီးတယ္ရွင့္။ :P

အိုေက.. ကၽြန္မေရးတာ နည္းနည္းေလးလဲ ရွည္သြားျပီ။ ျပည့္စံုသြားျပီလို႔လည္း ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ မွားေနတာေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း ေထာက္ျပေပးပါေနာ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေက်ာင္းျပီးကတည္းက အလုပ္သာလုပ္ခဲ့တာ.. တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ေဇာက္ခ် လုပ္ခဲ့လို႔ပါ။ Blazon မွာ 3 ႏွစ္ တိတိလုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ အျမင္ေတြ၊ အၾကားေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ေရးရတာမို႔ မွားေနတာ လိုေနတာေတြလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ အေျပာင္း အလဲေလး လုပ္ခ်င္လို႔ အလုပ္က ထြက္လိုက္ျပီး အိမ္မွာ နားေနပါတယ္။ ေနာက္ အလုပ္မရွာခင္ အားျပန္ေမြးတာေပါ့။ ေၾသာ္ျပီးေတာ့ ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းေတြရဲ့ လစာကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း သိသေလာက္ေလး တစ္ခ်က္ ေရးျပမယ္ေနာ္။

Operation Manager

Basic Salary.... 300,000
Requirements..... At least 3 yrs experiences in Rlated Field, Good English, Good Knowledge of Computer, Internet and Email, Master Degree Holder (MBA, MPA, ME.. etc.. in accordance with the work)

Admin Manager/Merchandising Manager/ Front-Office Managers

Basic Salary...... 150, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (Any Degree)

Executives/ Supervisors/ In-Charge

Basic Salary.... 70,000 to 100,000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email, Degree Holer (B.Com, B.A, B.E,etc.. in accordance with the work )

Chief Accountant

Basic Salary...... 150, 000 to 200, 000
Requirements: At least 3 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, CPA, ACCA )

Accountant

Basic Salary....... 50000 to 70000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields, Good English, Good Knowledge of computer, internet and email. Degree Holer (B.Com, LCCI Level-3 )

Office Staffs

Basic Salary..... 35000 to 50000
Requirements: At least 1 yrs experiences in related fields or No Experience. Degree Holer (B.A, B.Sc etc)


ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ သိသေလာက္ေလး မွ်ေ၀ေပးထားတာပါရွင္။ ကုမၸဏီေတြ အလိုက္ေပးၾကတဲ့ Travelling Allowance, Daily Snack Fees, Attendence Fees စတဲ့ အရာေတြ အေပၚမွာ မူတည္ျပီးေတာ့ Total Salary ေတြ နည္းတတ္ မ်ားတတ္ပါေသးတယ္ရွင္။

Tuesday, February 12, 2008

The History Of an Uniform

၀တ္ရံုတစ္ခုကို ၀တ္လုိက္တယ္…အဲဒီ့မွာ ဘ၀ေတြ စၿပီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္….!

ဘယ္လို ၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ သူတို႔၀တ္ဆင္လုိက္တာလဲ…?? ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ့၀တ္ရံုက သူတို႔ဘ၀ကို အေသအခ်ာၾကီးကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ…။ အဲဒီ့၀တ္ရုံထဲမွာ မင္းသားေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးပါတယ္…သိုးေရျခံဳထားတဲ့ ၀ံပုေလြ တစ္ေကာင္ပါ တယ္…ျပည္ေစာင့္နတ္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မာရ္နတ္တစ္ေထာင္ ပါတယ္..။

အဲ့ဒီ၀တ္ရုံက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရံုတင္မကဘူး အဲဒီ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ဖုန္းအုပ္ျပစ္လုိက္ႏုိင္တယ္…။ဘယ္ လို၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ ငါ့တို႕ဘ၀ေတြရဲ႕ လွပခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြကို ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အနာဂတ္ေတြနဲ႕လဲခဲ့တာ?

ဒီ၀တ္ရံုက ဘယ္ဘ၀ရဲ႕ ဆုေတာင္းေတြ ေကာင္းခဲ့လို႕လဲေတာ့မသိဘူး…။ အသံၾကား က်ိန္ဆဲခံရပါေစ၊ ရုပ္ျမင္ ေစာင့္ကန္ခံရပါေစ ဆိုတဲ့ဆုေတာင္းေတြနဲ႕ အရမ္းျပည့္တယ္…။ ေနာက္တစ္ခုရိွေသးတယ္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က…။ ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္လိုက္တဲ့သူတုိင္း အျဖဴ၊ အမဲ မခဲြျခားခံရေတာ့ဘဲ တံေတြး ခြက္ထဲ ပက္လက္ကေလး ေျမာခြင့္ရျခင္းဘဲ..။လူမေျပာနဲ႕ ေခြးေတာင္ဒီ၀တ္ရံုကို ျမင္ရင္ေဟာင္တယ္။

ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္ထားရင္ အကုသိုလ္ကို အခမဲ့၀ယ္လို႕ရတယ္။ ငရဲျပည္ကို VISA မပါဘဲ အခ်ိန္မေရြး သြားလုိ႕ရတယ္(ျပန္လာလို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္…ေမ့ေနမွာစိုးလို႕)။ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းရြာရြာသြန္းသလို ရြာက်ေအာင္ လုပ္လို႕ ရတယ္။အသိပညာ အတတ္ပညာရဲ႕ အဖူးအပြင့္ေတြကို ေလာင္တိုက္သြင္းၿပီး ျပာခ်ခြင့္ရွိတယ္။ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ငါးပါးသီလကို တရား၀င္ ခ်ိဳးေဖာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀တ္ရံု…! လိုခ်င္ရင္ေျပာ အပိုေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္..။

အရင္ကေတာ့ဒီလုိ၀တ္ရံုမိ်ဳးကို လူေတြေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ၿပီး အရမ္းတန္ဖိုးထားခဲ့ၾကဖူးတယ္ ေျပာတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ ဒီ၀တ္ရံု ေပၚေပါက္လာတဲ့ သမိုင္းကလည္း သိပ္ကိုၾကီးျမတ္ ခဲ့တာကိုး..။ အခုေတာ့လည္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါဘဲ။ ဒီ၀တ္ရံုၾကီးကို ယက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးသာ ျမင္ ရင္ သူမ်ားေတာင္ သတ္စရာလိုလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အခုဆို ဒီ၀တ္ရုံမွာ ေသြးေတြစြန္းကုန္ျပီ..။ စြန္းေနတဲ့ေသြးေတြကို ဘယ္လိုေဆးၾကမလဲ?? ၀မး္နည္းဖို႕ေကာင္းတယ္.. သမိုင္းေတြ ျခစားကုန္ၿပီ။

ယံုၾကပါဗ်ာ..။ ဒီ၀တ္ရုံက အရမ္းကို တန္ဖုိးရွိခဲ့တာပါ..။ အခုခ်ိန္မွာ လည္းတန္ဖိုးရွိေနပါေသးတယ္..။ အနာဂတ္အတြက္လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မရွိမျဖစ္ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ၀တ္ရုံတစ္ခုပါ..။ ရွင္တို႔ ယံုမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပပါရေစ..။ ဒီ၀တ္ရံုထဲမွာ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေန ၾကပါေသးတယ္..။ ဒီ၀တ္ရံုဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္္ရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး သေကၤတပါ။ ဒီ၀တ္ရုံဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွပဆံုး အိပ္မက္တစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းတုိင္း ခံုမင္စြာတပ္မက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုပါ..။ အသံုးျပဳတဲ့ သူေတြအေပၚမူတည္ေနလို႕သာ တန္ဖိုးေတြ က်ဆင္းေနတာပါ..။

အခုအခ်ိန္မွာ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျပန္လည္ျမွင့္တင္ဖို႕ လိုအပ္ေနပါၿပီ..။ ဒီ၀တ္ရံုအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ ခ်မွဳေတြ..၊အားကိုး တန္ဖုိးထားမွဳေတြ ျပန္လည္ျမင့္မားလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ…။ စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ဆိုး၊ အရိပ္ဆိုးေတြကို လက္ေတြ႕က်တဲ့ ၾကိဳးစားမွဳေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြနဲ႕ က်ရာေနရာကေန သက္ေသျပၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါၿပီ…။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕တန္ဖိုးဟာ အခုအတိုင္းပဲ ေရစုန္မွာ ဆက္ေျမာေနပါလိမ့္အုန္းမယ္..။

အမွန္တရားနဲ႕ သစာတရားကို သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ပါလိမ့္မယ္..။ အမွန္တရားကို ရဲရဲရင့္ရင့္လက္ခံပါ..။ ခိုေအာင္းေနတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို သစာေစာင့္သိပါ..။ ဒီ၀တ္ရံုကို ယက္လုပ္ခဲ့သူရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကို အျမဲႏွလံုး သြင္းပါ..။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႕ အေရးပါမွဳကို ျပန္လည္ၿပီး လက္ခံနားလည္ လာၾကပါလိမ့္ မယ္။ ခံယူခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ေရွ႕ကိုဆက္ေရွာက္ပါ..။ ေနာင္တရစရာမလိုပါဘူး..။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံဟာ ေလာက၏ ျမင့္ျမတ္ေေသာ၊စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံႏုိင္ဆံုးေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားသာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့၊၀တ္ဆင္ႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ၀တ္ရံုတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါေၾကာင္း…….။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ၀တ္ရံုအား စတင္ယက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမြးေန႕အား ဒီ Post ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

မူရင္းပို႔စ္ကို ေရးသားသူမွာ Blackdream21 ျဖစ္ပါတယ္။

The History Of an Uniform

၀တ္ရံုတစ္ခုကို ၀တ္လုိက္တယ္…အဲဒီ့မွာ ဘ၀ေတြ စၿပီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္….!

ဘယ္လို ၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ သူတို႔၀တ္ဆင္လုိက္တာလဲ…?? ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ့၀တ္ရံုက သူတို႔ဘ၀ကို အေသအခ်ာၾကီးကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ…။ အဲဒီ့၀တ္ရုံထဲမွာ မင္းသားေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးပါတယ္…သိုးေရျခံဳထားတဲ့ ၀ံပုေလြ တစ္ေကာင္ပါ တယ္…ျပည္ေစာင့္နတ္ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ မာရ္နတ္တစ္ေထာင္ ပါတယ္..။

အဲ့ဒီ၀တ္ရုံက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ရံုတင္မကဘူး အဲဒီ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို ဖုန္းအုပ္ျပစ္လုိက္ႏုိင္တယ္…။ဘယ္ လို၀တ္ရံုမ်ိဳးလဲ ငါ့တို႕ဘ၀ေတြရဲ႕ လွပခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြကို ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အနာဂတ္ေတြနဲ႕လဲခဲ့တာ?

ဒီ၀တ္ရံုက ဘယ္ဘ၀ရဲ႕ ဆုေတာင္းေတြ ေကာင္းခဲ့လို႕လဲေတာ့မသိဘူး…။ အသံၾကား က်ိန္ဆဲခံရပါေစ၊ ရုပ္ျမင္ ေစာင့္ကန္ခံရပါေစ ဆိုတဲ့ဆုေတာင္းေတြနဲ႕ အရမ္းျပည့္တယ္…။ ေနာက္တစ္ခုရိွေသးတယ္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က…။ ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္လိုက္တဲ့သူတုိင္း အျဖဴ၊ အမဲ မခဲြျခားခံရေတာ့ဘဲ တံေတြး ခြက္ထဲ ပက္လက္ကေလး ေျမာခြင့္ရျခင္းဘဲ..။လူမေျပာနဲ႕ ေခြးေတာင္ဒီ၀တ္ရံုကို ျမင္ရင္ေဟာင္တယ္။

ဒီ၀တ္ရံုကို ၀တ္ထားရင္ အကုသိုလ္ကို အခမဲ့၀ယ္လို႕ရတယ္။ ငရဲျပည္ကို VISA မပါဘဲ အခ်ိန္မေရြး သြားလုိ႕ရတယ္(ျပန္လာလို႕ေတာ့မရဘူးေနာ္…ေမ့ေနမွာစိုးလို႕)။ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို မိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းရြာရြာသြန္းသလို ရြာက်ေအာင္ လုပ္လို႕ ရတယ္။အသိပညာ အတတ္ပညာရဲ႕ အဖူးအပြင့္ေတြကို ေလာင္တိုက္သြင္းၿပီး ျပာခ်ခြင့္ရွိတယ္။ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ငါးပါးသီလကို တရား၀င္ ခ်ိဳးေဖာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀တ္ရံု…! လိုခ်င္ရင္ေျပာ အပိုေတြအမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္..။

အရင္ကေတာ့ဒီလုိ၀တ္ရံုမိ်ဳးကို လူေတြေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ၿပီး အရမ္းတန္ဖိုးထားခဲ့ၾကဖူးတယ္ ေျပာတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ ဒီ၀တ္ရံု ေပၚေပါက္လာတဲ့ သမိုင္းကလည္း သိပ္ကိုၾကီးျမတ္ ခဲ့တာကိုး..။ အခုေတာ့လည္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုပါဘဲ။ ဒီ၀တ္ရံုၾကီးကို ယက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးသာ ျမင္ ရင္ သူမ်ားေတာင္ သတ္စရာလိုလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အခုဆို ဒီ၀တ္ရုံမွာ ေသြးေတြစြန္းကုန္ျပီ..။ စြန္းေနတဲ့ေသြးေတြကို ဘယ္လိုေဆးၾကမလဲ?? ၀မး္နည္းဖို႕ေကာင္းတယ္.. သမိုင္းေတြ ျခစားကုန္ၿပီ။

ယံုၾကပါဗ်ာ..။ ဒီ၀တ္ရုံက အရမ္းကို တန္ဖုိးရွိခဲ့တာပါ..။ အခုခ်ိန္မွာ လည္းတန္ဖိုးရွိေနပါေသးတယ္..။ အနာဂတ္အတြက္လည္း တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မရွိမျဖစ္ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ၀တ္ရုံတစ္ခုပါ..။ ရွင္တို႔ ယံုမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပပါရေစ..။ ဒီ၀တ္ရံုထဲမွာ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေန ၾကပါေသးတယ္..။ ဒီ၀တ္ရံုဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္္ရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး သေကၤတပါ။ ဒီ၀တ္ရုံဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွပဆံုး အိပ္မက္တစ္ခုပါ။ အနာဂတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းတုိင္း ခံုမင္စြာတပ္မက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုပါ..။ အသံုးျပဳတဲ့ သူေတြအေပၚမူတည္ေနလို႕သာ တန္ဖိုးေတြ က်ဆင္းေနတာပါ..။

အခုအခ်ိန္မွာ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ျပန္လည္ျမွင့္တင္ဖို႕ လိုအပ္ေနပါၿပီ..။ ဒီ၀တ္ရံုအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ ခ်မွဳေတြ..၊အားကိုး တန္ဖုိးထားမွဳေတြ ျပန္လည္ျမင့္မားလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ…။ စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ အတိတ္ဆိုး၊ အရိပ္ဆိုးေတြကို လက္ေတြ႕က်တဲ့ ၾကိဳးစားမွဳေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြနဲ႕ က်ရာေနရာကေန သက္ေသျပၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါၿပီ…။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံရဲ႕တန္ဖိုးဟာ အခုအတိုင္းပဲ ေရစုန္မွာ ဆက္ေျမာေနပါလိမ့္အုန္းမယ္..။

အမွန္တရားနဲ႕ သစာတရားကို သူေတာ္ေကာင္းေတြ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ပါလိမ့္မယ္..။ အမွန္တရားကို ရဲရဲရင့္ရင့္လက္ခံပါ..။ ခိုေအာင္းေနတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို သစာေစာင့္သိပါ..။ ဒီ၀တ္ရံုကို ယက္လုပ္ခဲ့သူရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကို အျမဲႏွလံုး သြင္းပါ..။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီ၀တ္ရံုရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႕ အေရးပါမွဳကို ျပန္လည္ၿပီး လက္ခံနားလည္ လာၾကပါလိမ့္ မယ္။ ခံယူခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ေရွ႕ကိုဆက္ေရွာက္ပါ..။ ေနာင္တရစရာမလိုပါဘူး..။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီ၀တ္ရုံဟာ ေလာက၏ ျမင့္ျမတ္ေေသာ၊စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံႏုိင္ဆံုးေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားသာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတဲ့၊၀တ္ဆင္ႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ၀တ္ရံုတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါေၾကာင္း…….။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီ၀တ္ရံုအား စတင္ယက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမြးေန႕အား ဒီ Post ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။

မူရင္းပို႔စ္ကို ေရးသားသူမွာ Blackdream21 ျဖစ္ပါတယ္။

Monday, February 11, 2008

93th Birthday of Bogyoke Aung San

Photobucket

ေအာင္ဆန္းဇာနည္

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ
၁၉၁၅ ေရွ႕ေနဦးဖာသား
ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိၾကမ်ားခုတိုင္
ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစုသား။

၁၉၄၇ ေျပာင္းၾကြတမလြန္
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိႈး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး ။
ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ဖခင္
္ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မွာစကား
ငါတို႕မေမ့အား ။
ျပည္ေထာင္လြတ္ေရးၾကိဳးပမ္းေအာင္
ျပည္ခ်စ္တို႕ေခါင္းေဆာင္
ဆိုရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား။

93th Birthday of Bogyoke Aung San

Photobucket

ေအာင္ဆန္းဇာနည္

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ
၁၉၁၅ ေရွ႕ေနဦးဖာသား
ဇာတိနတ္ေမာက္ မေကြးခရိုင္
သိၾကမ်ားခုတိုင္
ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ဇာနည္ဘြား
မိခင္ေဒၚစုသား။

၁၉၄၇ ေျပာင္းၾကြတမလြန္
မ်က္ရည္သြန္လို႕ ဘ၀င္ညိႈး
ဇူလိုင္တစ္ဆယ့္ကိုး ။
ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ဖခင္
္ေကာင္းေစခ်င္တဲ့မွာစကား
ငါတို႕မေမ့အား ။
ျပည္ေထာင္လြတ္ေရးၾကိဳးပမ္းေအာင္
ျပည္ခ်စ္တို႕ေခါင္းေဆာင္
ဆိုရွယ္လစ္ေဘာင္လမ္းစဥ္မ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်မွတ္သြား။

Thursday, February 7, 2008

Inland Bloggers, Exciled Media and Current Conditions

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုတေလာ ဘာမွ မျဖစ္သလိုသာ ေန ေနၾကတာပါ။ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာကို အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သေဘာထားကိုေျပာဖို႕ အမ်ားၾကီး စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႕ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕ လိုမယ္ထင္လို႕ ေျပာပါရေစ။

ပထမဆံုး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျပည္တြင္း ဘေလာ့ဂါေတြပါ။ ဘေလာ့ဂါေတြ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးၾကသလဲဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႕ လြတ္လပ္စြာ အျမင္ ကဲြလဲြႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ႏိုင္ငံေရးတို႕၊ ကၽြန္မကေတာ့ လူမႈေရးတို႕၊ က်ဳပ္တိုိ႕ကနည္းပညာအေၾကာင္းတို႕၊ ငါကေတာ့ကုိယ္ေရးကိုယ္တာတုိ႕ ၾကိဳက္သလိုသာေျပာပါ။ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တာကို ကိုယ္ေရးတာပါ။ ဘယ္သူရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ၊ ေလာင္းရိပ္ကိုမွ မခံခ်င္လို႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရးေနၾကတာပါ။

ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ကေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာကို ေရးတာပါ။ ျပည္တြင္းဘေလာ့ဂါေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးရယ္လို႕ ပီပီျပင္ျပင္ ေရးေနတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြ႕မိပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အျပင္မွာေတာ့ ေျပာခ်င္ေျပာၾကမွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ လဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္းလည္း ေျပာေနၾကတာပဲဆိုေတာ့ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ ဘေလာ့ဂါေတြကို ဒီလို လုပ္လိုက္ရင္ ဒီလို လုပ္ၾကမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြဆီက ဘယ္လို လာတဲ့ စကားလဲဆိုတာ ေမးခြန္း အမ်ားၾကီး ထုတ္ဖို႕႐ွိပါတယ္။ အခု ျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဘေလာ့ဂါေတြက ေျပာသလိုလိုနဲ႕ တက္ေနတဲ့ သတင္းေတြကို ေျပာစရာ႐ွိပါတယ္။ ကိုေနဘုန္းလတ္ကို ဘေလာ့ဂ္လုပ္လို႕ အဖမ္းခံရသလို ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဘာလို႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ဘေလာ့ဂ္ကို အတင္းေရာေထြးေအာင္ လုပ္ေနရတာလဲ။

ျပည္ပ မီဒီယာေတြကို အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မရမက ၀င္ဖတ္ၾကျပီး သတင္းေတြ ဖတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ မိုးလံုးျပည့္မုသာ၀ါဒီဆိုတာကို မေန႕တေန႕က အထိ ဟာသလို သေဘာထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မီဒီယာကို အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ပါသလဲဆိုရင္ ဘယ္မီဒီယာကိုမွ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ယံုၾကည္ေလာက္စရာ၊ စိတ္ခ်ေလာက္စရာ မီဒီယာကို ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ျပည္တြင္း ျပည္ပ အားလံုးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ေျပာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ကို အားလံုးလိုလိုဟာ ၀ါဒမိႈင္းေတြ တုိက္ေနၾကတာပါ။ ေလာေလာဆယ္ သတင္း မီဒီယာနဲ႕ မပတ္သတ္ပဲ အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းက ပတ္သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့သူေတြက အစ သတင္းတစ္ခုကို သတင္းအတုိင္းမဟုတ္ပဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကုိ ေထာက္ပ့ံသူေတြရဲ႕ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ေရးေနၾကတာ အထင္အ႐ွားပါ။

ကိုေနဘုန္းလတ္ဟာ ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ အထိန္းသိမ္းခံထားရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အတိအက် မသိေသးခင္မွာ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္လို႕ ဘာေၾကာင့္ စြပ္စဲြေနၾကတာလဲ။ ျပည္တြင္းက ဘေလာ့ဂါေတြကို အေနအစားက်ပ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာလား။ ျပည္တြင္းဘေလာ့ဂါေတြ အသစ္အသစ္ ထြက္မလာရဲေအာင္ လုပ္ေနၾကတာလား။ ႐ွိျပီးသား ဘေလာ့ဂါေတြ ဆက္မလုပ္ရဲေအာင္ လုပ္ေနတာလား။ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရာေထြးသြားေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ ခင္ဗ်ားတို႕လို ဟုိအေ၀းကေန ေဘးတီးေနတဲ့သူေတြေၾကာင့္ ဘာအေၾကာင္းမွ ထူးျပီး ေကာင္းလာစရာမ႐ွိဘူး။ အက်ိဳးယုတ္ဖို႕ပဲ ႐ွိတယ္။

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေျပာလို႕ အထဲကလူ ပိုဆိုးသြားရင္ ၊ အျပင္ကလူေတြ ထပ္ျပီး ဒုကၡမ်ားသြားရင္ ခင္ဗ်ားတို႕ ပေယာဂ ကင္းတယ္လို႕ မထင္နဲ႕။ အဲဒီေလာက္မွ မစဥ္းစားတတ္ရင္ ဒီအလုပ္ေတြကို ဆက္မလုပ္နဲ႕။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္က တစ္ဘက္သားကို ေစတနာနဲ႕ ေကာင္းေစခ်င္တာလား။ အျပစ္လြတ္လား။ ကိုယ္နာမည္ၾကီးဖို႕ပဲလား။ ေသခ်ာစဥ္းစား။

လက္႐ိွအေျခအေနမွာ ျပည္တြင္းက အခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂါေတြ ဘယ္သူေတြရဲ႕ မိႈင္းမိေနသလဲ။

လက္႐ွိအေျခအေနမွာ ျပည္ပက အခ်ိဳ႕ေသာမီဒီယာေတြ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ေမာင္းသြင္းေနသလဲ။

လက္႐ွိအေျခအေနမွာ ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာမလုပ္သင့္ဘူးလဲ

ျပည္ပမီဒီယာေတြကေတာ့ ေအာ္ေနဦးမွာပဲ။ ဟုတ္တယ္မို႕လား။ ခင္ဗ်ားတို႕လည္း ဖတ္ရင္းေသခ်ာ စဥ္းစား။ ခင္ဗ်ားတို႕ ထမင္းတစ္လုပ္စားရဖို႕အေရး ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ဘေလာ့ဂါေတြကို လာျပီး အသံုးမခ်နဲ႕။ လက္႐ွိေတြကလည္း ဘေလာ့ဂ္ကို အသံုးခ်၊ အတုိက္အခံေတြကလည္း ဘေလာ့ဂ္ကို အသံုးခ်နဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္း စစ္ေျမျပင္လံုးလံုးျဖစ္ေနျပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္သူမွ အယံုအၾကည္ခံရလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႕။ ဘယ္ဘက္ကိုမွ ေလးစားစရာ မျမင္ေတာ့ဘူး။

လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ ေကာင္းသလဲ၊ မေကာင္းဘူးလဲဆိုတာ ေျပာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ကို ႐ွင္းျပီးသားပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ေအာက္တန္းက် မိုက္႐ိုင္းတယ္ဆိုတာ တစ္ကမၻာလံုး သိျပီးသားပါ။ အဲဒါကို ခင္ဗ်ားတို႕ က်ဳပ္တို႕က ပါးပါးနပ္နပ္မ႐ွိပဲ ကေလးအေတြးေတြနဲ႕ လုပ္တဲ့သူကလုပ္၊ ငါတို႕အတြက္ ခြင္၀င္ပဟဲ့ဆိုျပီး ဖြတဲ့သူက ဖြ လုပ္ေနလုိ႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ က်ဳပ္တို႕ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ ျဖစ္သင့္တာလို႕ ထင္တာေတြနဲ႕ အေ၀းၾကီး ေ၀းေနဦးမွာပဲ။

ၾကိဳေျပာထားရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူ႕ဘက္က ဘယ္၀ါ့ဘက္က လာမေျပာနဲ႕။ ဘယ္ဘက္ကမွ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့ဘက္ကေနမွာပဲ။ ဘယ္သူ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာမွ ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္အဖဲြ႕အစည္းကိုမွ အမွန္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးလို႕ လက္ခံထားတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။

((ကိုမ်က္လံုး ဆီကေန ကူးလာတာပါ))

Inland Bloggers, Exciled Media and Current Conditions

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုတေလာ ဘာမွ မျဖစ္သလိုသာ ေန ေနၾကတာပါ။ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာကို အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သေဘာထားကိုေျပာဖို႕ အမ်ားၾကီး စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႕ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႕ လိုမယ္ထင္လို႕ ေျပာပါရေစ။

ပထမဆံုး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ျပည္တြင္း ဘေလာ့ဂါေတြပါ။ ဘေလာ့ဂါေတြ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးၾကသလဲဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႕ လြတ္လပ္စြာ အျမင္ ကဲြလဲြႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ႏိုင္ငံေရးတို႕၊ ကၽြန္မကေတာ့ လူမႈေရးတို႕၊ က်ဳပ္တိုိ႕ကနည္းပညာအေၾကာင္းတို႕၊ ငါကေတာ့ကုိယ္ေရးကိုယ္တာတုိ႕ ၾကိဳက္သလိုသာေျပာပါ။ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ေရးခ်င္တာကို ကိုယ္ေရးတာပါ။ ဘယ္သူရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ၊ ေလာင္းရိပ္ကိုမွ မခံခ်င္လို႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရးေနၾကတာပါ။

ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ကေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာကို ေရးတာပါ။ ျပည္တြင္းဘေလာ့ဂါေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးရယ္လို႕ ပီပီျပင္ျပင္ ေရးေနတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြ႕မိပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အျပင္မွာေတာ့ ေျပာခ်င္ေျပာၾကမွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ လဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္းလည္း ေျပာေနၾကတာပဲဆိုေတာ့ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ ဘေလာ့ဂါေတြကို ဒီလို လုပ္လိုက္ရင္ ဒီလို လုပ္ၾကမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြဆီက ဘယ္လို လာတဲ့ စကားလဲဆိုတာ ေမးခြန္း အမ်ားၾကီး ထုတ္ဖို႕႐ွိပါတယ္။ အခု ျပည္ပမီဒီယာေတြမွာ ဘေလာ့ဂါေတြက ေျပာသလိုလိုနဲ႕ တက္ေနတဲ့ သတင္းေတြကို ေျပာစရာ႐ွိပါတယ္။ ကိုေနဘုန္းလတ္ကို ဘေလာ့ဂ္လုပ္လို႕ အဖမ္းခံရသလို ေျပာေနၾကပါတယ္။ ဘာလို႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ဘေလာ့ဂ္ကို အတင္းေရာေထြးေအာင္ လုပ္ေနရတာလဲ။

ျပည္ပ မီဒီယာေတြကို အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မရမက ၀င္ဖတ္ၾကျပီး သတင္းေတြ ဖတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ မိုးလံုးျပည့္မုသာ၀ါဒီဆိုတာကို မေန႕တေန႕က အထိ ဟာသလို သေဘာထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္မီဒီယာကို အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ပါသလဲဆိုရင္ ဘယ္မီဒီယာကိုမွ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ယံုၾကည္ေလာက္စရာ၊ စိတ္ခ်ေလာက္စရာ မီဒီယာကို ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ျပည္တြင္း ျပည္ပ အားလံုးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ေျပာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ကို အားလံုးလိုလိုဟာ ၀ါဒမိႈင္းေတြ တုိက္ေနၾကတာပါ။ ေလာေလာဆယ္ သတင္း မီဒီယာနဲ႕ မပတ္သတ္ပဲ အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းက ပတ္သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့သူေတြက အစ သတင္းတစ္ခုကို သတင္းအတုိင္းမဟုတ္ပဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကုိ ေထာက္ပ့ံသူေတြရဲ႕ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ေရးေနၾကတာ အထင္အ႐ွားပါ။

ကိုေနဘုန္းလတ္ဟာ ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ အထိန္းသိမ္းခံထားရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အတိအက် မသိေသးခင္မွာ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္လို႕ ဘာေၾကာင့္ စြပ္စဲြေနၾကတာလဲ။ ျပည္တြင္းက ဘေလာ့ဂါေတြကို အေနအစားက်ပ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာလား။ ျပည္တြင္းဘေလာ့ဂါေတြ အသစ္အသစ္ ထြက္မလာရဲေအာင္ လုပ္ေနၾကတာလား။ ႐ွိျပီးသား ဘေလာ့ဂါေတြ ဆက္မလုပ္ရဲေအာင္ လုပ္ေနတာလား။ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရာေထြးသြားေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ ခင္ဗ်ားတို႕လို ဟုိအေ၀းကေန ေဘးတီးေနတဲ့သူေတြေၾကာင့္ ဘာအေၾကာင္းမွ ထူးျပီး ေကာင္းလာစရာမ႐ွိဘူး။ အက်ိဳးယုတ္ဖို႕ပဲ ႐ွိတယ္။

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေျပာလို႕ အထဲကလူ ပိုဆိုးသြားရင္ ၊ အျပင္ကလူေတြ ထပ္ျပီး ဒုကၡမ်ားသြားရင္ ခင္ဗ်ားတို႕ ပေယာဂ ကင္းတယ္လို႕ မထင္နဲ႕။ အဲဒီေလာက္မွ မစဥ္းစားတတ္ရင္ ဒီအလုပ္ေတြကို ဆက္မလုပ္နဲ႕။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္က တစ္ဘက္သားကို ေစတနာနဲ႕ ေကာင္းေစခ်င္တာလား။ အျပစ္လြတ္လား။ ကိုယ္နာမည္ၾကီးဖို႕ပဲလား။ ေသခ်ာစဥ္းစား။

လက္႐ိွအေျခအေနမွာ ျပည္တြင္းက အခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂါေတြ ဘယ္သူေတြရဲ႕ မိႈင္းမိေနသလဲ။

လက္႐ွိအေျခအေနမွာ ျပည္ပက အခ်ိဳ႕ေသာမီဒီယာေတြ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ေမာင္းသြင္းေနသလဲ။

လက္႐ွိအေျခအေနမွာ ဘာလုပ္သင့္သလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာမလုပ္သင့္ဘူးလဲ

ျပည္ပမီဒီယာေတြကေတာ့ ေအာ္ေနဦးမွာပဲ။ ဟုတ္တယ္မို႕လား။ ခင္ဗ်ားတို႕လည္း ဖတ္ရင္းေသခ်ာ စဥ္းစား။ ခင္ဗ်ားတို႕ ထမင္းတစ္လုပ္စားရဖို႕အေရး ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ဘေလာ့ဂါေတြကို လာျပီး အသံုးမခ်နဲ႕။ လက္႐ွိေတြကလည္း ဘေလာ့ဂ္ကို အသံုးခ်၊ အတုိက္အခံေတြကလည္း ဘေလာ့ဂ္ကို အသံုးခ်နဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္း စစ္ေျမျပင္လံုးလံုးျဖစ္ေနျပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္သူမွ အယံုအၾကည္ခံရလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႕။ ဘယ္ဘက္ကိုမွ ေလးစားစရာ မျမင္ေတာ့ဘူး။

လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ ေကာင္းသလဲ၊ မေကာင္းဘူးလဲဆိုတာ ေျပာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ကို ႐ွင္းျပီးသားပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ေအာက္တန္းက် မိုက္႐ိုင္းတယ္ဆိုတာ တစ္ကမၻာလံုး သိျပီးသားပါ။ အဲဒါကို ခင္ဗ်ားတို႕ က်ဳပ္တို႕က ပါးပါးနပ္နပ္မ႐ွိပဲ ကေလးအေတြးေတြနဲ႕ လုပ္တဲ့သူကလုပ္၊ ငါတို႕အတြက္ ခြင္၀င္ပဟဲ့ဆိုျပီး ဖြတဲ့သူက ဖြ လုပ္ေနလုိ႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ က်ဳပ္တို႕ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ ျဖစ္သင့္တာလို႕ ထင္တာေတြနဲ႕ အေ၀းၾကီး ေ၀းေနဦးမွာပဲ။

ၾကိဳေျပာထားရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူ႕ဘက္က ဘယ္၀ါ့ဘက္က လာမေျပာနဲ႕။ ဘယ္ဘက္ကမွ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့ဘက္ကေနမွာပဲ။ ဘယ္သူ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာမွ ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္အဖဲြ႕အစည္းကိုမွ အမွန္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးလို႕ လက္ခံထားတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။

((ကိုမ်က္လံုး ဆီကေန ကူးလာတာပါ))

Wednesday, February 6, 2008

Blogger's Life

Image Hosted by ImageShack.us


ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါ ေတြ ျဖစ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြ ကို အေျခခံျပီး ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ေအးေအးေလး သီခ်င္းေတြ အမ်ားစုပါ၀င္ပါတယ္…။ ေတးေရးေတြ ကေတာ့ ကုိမ်က္လုံး၊ မင္းယြန္းသစ္၊ ကိုေဂါက္၊ ေမာင္ခ ေအာ္ ေရးရင္းနဲ႔ old blog band က လူအကုန္ ကုန္ျပီ။ ေအာ္ ဘေလာက္ဂါေတြ ေတြၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အဓိက အျဖစ္အပ်က္ ေတြကုိ သီခ်င္း အေအး ေတြနဲ႔ ဖြင့္ခ်ထားပါတယ္..။ ဘေလာက္ဂါေတြလဲ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ၀ိုင္း ေၾကာ္ျငာေပးၾက အုံးေနာ္..။ စပြန္ဆာက mbs ပါ။ နားေထာင္ၾကည့္လုိက္ပါ။ တခုခု ေတာ့ ကုိယ္ဘ၀ တစ္ပိုင္းတစ္စ နဲ႔ သြားျပီးတုိက္ဆိုင္ ခ်င္ တုိက္ဆိုက္ေနပါလိမ့္မယ္.။ ေအာက္မွာ ဘေလာက္မွာေဖာ္ျပဖုိ႔ linkေရးေပးထားတယ္..။ ယူသြားျပီး ဘေလာက္မွာ ေၾကာ္ျငာေပးေနာ္…။

(img alt="funny" src="http://artofkha.files.wordpress.com/2008/02/funny-news01.jpg" /)

လက္သဲကြင္းမ်ား ေနရာတြင္ '' တို႔အစားထိုးရန္


(ဤပို႔စ္ကို ကိုခ ဘေလာ့ဂ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

Blogger's Life

Image Hosted by ImageShack.us


ျမန္မာ ဘေလာက္ဂါ ေတြ ျဖစ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳေတြ ကို အေျခခံျပီး ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ေအးေအးေလး သီခ်င္းေတြ အမ်ားစုပါ၀င္ပါတယ္…။ ေတးေရးေတြ ကေတာ့ ကုိမ်က္လုံး၊ မင္းယြန္းသစ္၊ ကိုေဂါက္၊ ေမာင္ခ ေအာ္ ေရးရင္းနဲ႔ old blog band က လူအကုန္ ကုန္ျပီ။ ေအာ္ ဘေလာက္ဂါေတြ ေတြၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အဓိက အျဖစ္အပ်က္ ေတြကုိ သီခ်င္း အေအး ေတြနဲ႔ ဖြင့္ခ်ထားပါတယ္..။ ဘေလာက္ဂါေတြလဲ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ၀ိုင္း ေၾကာ္ျငာေပးၾက အုံးေနာ္..။ စပြန္ဆာက mbs ပါ။ နားေထာင္ၾကည့္လုိက္ပါ။ တခုခု ေတာ့ ကုိယ္ဘ၀ တစ္ပိုင္းတစ္စ နဲ႔ သြားျပီးတုိက္ဆိုင္ ခ်င္ တုိက္ဆိုက္ေနပါလိမ့္မယ္.။ ေအာက္မွာ ဘေလာက္မွာေဖာ္ျပဖုိ႔ linkေရးေပးထားတယ္..။ ယူသြားျပီး ဘေလာက္မွာ ေၾကာ္ျငာေပးေနာ္…။

(img alt="funny" src="http://artofkha.files.wordpress.com/2008/02/funny-news01.jpg" /)

လက္သဲကြင္းမ်ား ေနရာတြင္ '<' ႏွင့္ '>' တို႔အစားထိုးရန္


(ဤပို႔စ္ကို ကိုခ ဘေလာ့ဂ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

To Nay Phone Lat.............!!

ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္"တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြလန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။


ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီးရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာကအေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကိုအျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။


ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။


ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ ဆိုရင္သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ …ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

To Nay Phone Lat.............!!

ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္"တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြလန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။


ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီးရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာကအေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကိုအျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။


ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။


ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ ဆိုရင္သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္ …ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ ..။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

Monday, February 4, 2008

If I'm dead, ??????????

ကၽြန္မအခုတစ္ေလာ အလုပ္ကလည္း ထြက္လိုက္တယ္ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ အားအားယားယားနဲ႔ အိပ္လိုက္၊ စားလိုက္၊ စာအုပ္ေလးေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ဟုတ္ေနေတာ့တာပဲ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္.. အင္တာနက္ကို အရင္ကလို ေဖာေဖာသီသီနဲ႔ ေန႔တိုင္းမသံုးရေတာ့ လြမ္းစရာေလးေတြ ေပၚလာတာ တစ္ခုကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အဆင္မေျပဘူးရွင္။ လြမ္းဒဏ္သင့္တာကို ခါးခါးသီးသီးကို ခံစားေနရတာ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း အတူသြား၊ အတူစား၊ သိပ္လည္းခင္ၾကတဲ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ တစ္ေယာက္ မတရားခံေနရတာေတြေၾကာင့္ စိတ္ဒဏ္ရာ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရရွိခဲ့ပါရဲ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ကိုယ္ကလည္း မတတ္ႏိုင္ ဘာမွလည္း လုပ္ေပးလို႔က မရေတာ့ ဒီအတိုင္း ထိုင္းဆုေတာင္ရံု ထိုင္ေဒါသထြက္ရံုကလြဲရင္ ဘာမွေတာ့ လုပ္ေပးလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ရင္နာတယ္။

အဲေတာ့ ကၽြန္မအိမ္မွာ အားယားေနတုန္း အေတြးေတြကလည္း ေတာင္ေရာက္လိုက္ ေျမာက္ေရာက္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ငါမ်ား ဒီအခ်ိန္ ေသသြားခဲ့ရင္ ဆုိတဲ့ အေတြးေလးက ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ၀င္လာေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မဒီအခ်ိန္ အိမ္မွာ မ်ား တစ္ခုခုျဖစ္ျပီး ေသသြားခဲ့ရင္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ သိႏိုင္ပါ့မလား။ အြန္လိုင္းေပၚလည္း သိပ္မတက္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနေတာ့ ကၽြန္မေသရင္ ဘယ္သူကမ်ား သတင္းျဖန္႔မလဲ လို႔ေပါေတာေတာ ေတြးမိေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း တစ္ကယ္ေျပာတာရွင့္ ကၽြန္မေသရင္ ကၽြန္မအတြက္ ၀မ္းနည္းပုေဆြးေနမယ့္သူေတြ ရွိပါ့မလားဆိုတာ ၾကိဳျပီး စိတ္ပူေနတတ္တာ။ ကၽြန္မကို ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ့ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ နင္သာ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ မရွိေတာ့ရင္ ငါဘယ္လိုေနရမလဲ ပင့္ဂိုလ္းရယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးသူေတြ၊ နင္ေသလို႔ကေတာ့ ငါကလနဲ႔ခ်ီ ငိုမွာလို႔ေျပာဖူးတဲ့ သူေတြ.. ကၽြန္မ တစ္ကယ္မ်ား ေသသြားခဲ့ရင္ အဲလိုမ်ား တစ္ကယ္လုပ္ေနၾကမလား လို႔သိပ္ကို သိခ်င္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကဆို ေျပာေသးတယ္ နင္မ်ား ေသလို႔ကေတာ့ 6 လေလာက္ကို ၀မ္းနည္းမွတ္တမ္းပို႔စ္ေတြ ဆက္တိုက္ တင္ပလိုက္မွာတဲ့.. ေပါတာ ေပါတာ။

အဲေတာ့ ကၽြန္မေသရင္ေလ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြကို နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ေတာ့ မၾကိဳးစားဘူး။ ၀ိညာဥ္ေလး အေနနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္သြားၾကည့္ခ်င္တာ။ ကၽြန္မ သရဲျဖစ္ခ်င္တယ္။ သရဲကမွ ကြန္ပ်ဴတာ သရဲမ ျဖစ္ခ်င္တာ။ စစခ်င္းလုပ္မယ့္ အလုပ္က ဘေလာဂ့္ေတြကို ေလွ်ာက္ဖတ္မယ္။ ျပီးေတာ့ comment ေတြေလွ်ာက္ပြတ္၊ စီေဘာက္ေတြမွာ လိုက္ေအာ္၊ အားး လူေတြကလန္႔.. ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္က ဘန္ေကာက္ကိုသြားမယ္.. ဘန္ေကာက္ကို။ အဲဒီမွာ ေျခာက္လေလာက္ ဆက္တိုက္ငိုမယ့္ မိန္းမရွိတယ္။ သူတစ္ကယ္မ်ား ငိုေနမလား။ ကၽြန္မကို လြမ္းေနလိမ့္မလား။ သာမန္ကိစၥေလးကိုေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ့ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း၊ ကၽြန္မေသသြားရင္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲ။ ကၽြန္မ သြားအားေပးခ်င္တယ္။ ငါနင့္အနားမွာ သရဲမအျဖစ္ ရွိေနပါတယ္ ခ်စ္ဆံုးရယ္ မငိုပါနဲ႔လို႔။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အဂၤလန္ကိုသြားမယ္.. ဒီအတိုင္းပဲ ဘန္ေကာက္က ေလယာဥ္တစ္စင္းကို တိတ္တိတ္ကေလး လိုက္စီးသြားမယ္။ ၀ိညာဥ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူကမွလည္း ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလန္မွာလည္း ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္။ သူေရာ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ကၽြန္မကို ေမ့ထားျပီး သူ႔အလုပ္ေတြပဲ ဆက္တိုက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့လား ေသဖို႔သာျပင္... လံုး၀ကို ေျခာက္မွာ။ ေျခာက္တာကမွ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ လန္႔ေအာင္ လုပ္မွာ။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ စာေရးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကီးဘုတ္ကို သူေတာင္ မရိုက္ရေသးဘူး ေမာ္နီတာေပၚမွာ စာလံုးေတြေပၚလာေအာင္ ကၽြန္မက ၾကိဳရိုက္တာမ်ိဳး၊ ပါ၀ါေတြကို ပိတ္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳး၊ လမ္းသြားရင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေရ့ွမေရာက္ေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳး၊ အစားေတြကို လုစားတာမ်ိဳး..ေျခာက္မွာ အဲလိုကို ေျခာက္အံုးမွာ။ ကၽြန္မအတြက္ ယူၾကံဳးမရ အပူလံုးၾကြျပီး ၀မ္းနည္းေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္းေလးက ဒီလိုခ်စ္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မခံရတဲ့အတြက္၊ ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့သူေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၀မ္းသာလိမ့္မယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မေလ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ စင္ကာပူကို လာမယ္။ စင္ကာပူက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ၊ Padonma Forum က သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်က္ခံုးေတာ့ လႈပ္ေနေတာ့မွာပဲ။ မလန္႔ၾကပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ။ နင္တို႔ ဘယ္လို ေနထိုင္စားေသာက္ၾကလဲ ငါသိခ်င္ရံုပါ။ ငါ့အတြက္ ၀မ္းမနည္းၾကပါနဲ႔။ ေၾကြခ်ိန္တန္လို႔ ေၾကြတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါလို႔ အိပ္မက္ေလးအျဖစ္ ေပးရံု သက္သက္ကေလးပါ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက ရိုးရိုးသရဲမ မဟုတ္ဘူး.. တန္ခိုးရွိတဲ့ လူေတြကို ကူညီႏိုင္တဲ့ သရဲမ ျဖစ္ခ်င္တာ။ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးမယ့္။ မတရားတဲ့ သူေတြကို ဖယ္ရွားေပးမယ္။ ကၽြန္မသာ ေသသြားျပီး ဒီလိုမ်ိဳး မတရားတဲ့ သူေတြကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းႏိုင္တဲ့ သရဲမမ်ိဳး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခုေတာင္ ေသသြားခ်င္မိပါရဲ့။ တစ္ကယ္ေျပာတာ။ ကၽြန္မရဲ့ စာကို ဖတ္ျပီး ရူးေနတယ္လို႔ ထင္တဲ့ သူေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို အဲလိုေတြ ေတြးမိေနတာရွင့္။ လုပ္စရာမရွိလို႔ စိတ္ေလတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မက လူေတြကိုလည္း ခ်စ္တတ္သလို ကၽြန္ကို ခ်စ္တာလည္း သိပ္ခံခ်င္တာ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ခုခုအဆင္မေျပျဖစ္တိုင္း အသဲနင့္ေအာင္ ခံစား တတ္သလို၊ ကၽြန္မအတြက္လည္း အဲလိုခံစား ေစခ်င္တာ ကၽြန္မအတၱၾကီးတာပဲလား။ ကၽြန္မေသဆံုးျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ပိုစ့္ေတြတင္၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတြ၀ိုင္းလုပ္ေပး၊ ယူက်ံဳးမရ ႏွေျမာတသေတြ ျဖစ္ေနၾကရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္က ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနမွာ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ အဆင္ေျပေစဖို႔၊ အေကာင္းေတြပဲ ျဖစ္လာေစဖို႔ တန္ခိုးရွိတဲ့ သရဲမပင့္ဂိုလ္းက တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးအံုးမွာ။

ဒါေပမယ့္ ဒီသရဲမက စိတ္ပုတ္တယ္ေနာ္။ ကၽြန္မကို ဖုတ္ေလသည့္ ငပိရွိသည္ေတာင္ မထင္ဘူး၊ ေသရင္လည္းေသေတာ့ကြာလို႔ မွတ္ျပီး ဘယ္လိုမွ မခံစားပဲ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာရွိတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေျခာက္မွာ။ ေလာကမွာ မေနႏိုင္ေအာင္ကို အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို နည္းမ်ိဳးစံုးနဲ႔ ေျခာက္မွာ။ ဟြင္း ဟြင္း ေသဖို႔သာျပင္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ့ ဘေလာဂ့္ကို ဆက္ေရးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္မကေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို Admin Grant ေပးခဲ့အံုးမွာရွင့္. ဒါမွ လူသာေသသည္ ဘေလာဂ့္ မေသျဖစ္မွာေလ။ မေကာင္းဘူးလား။ ဘယ္သူယူမွာလဲ Admin ေပးမယ္။ ခုကတည္းက ၾကိဳစာရင္းေပးထားေနာ္။ လုပ္ခ်င္ရင္ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ လူကလည္း ကၽြန္မကို ခ်စ္ခင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္။ ပိုစ့္ေတြ အမ်ားၾကီးတင္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။ တစ္လကို ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ပဲ Update လုပ္ေပးရင္ရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား..။

အဲ.ကၽြန္မရဲ့ ေယာင္လည္လည္ အေတြးမ်ားကို လာေရာက္ ဖတ္ရႈၾကေသာသူမ်ားကို ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္ရွင္။ ေၾသာ္ ကၽြန္မ ရူးေနတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။ ေတာ္ၾကာေန ကၽြန္မကို ရူးတယ္ ထင္ၾကမွာစိုးလို႔........ဟိ။
အေမရီးကားက သူငယ္ခ်င္းေတြကေမးတယ္.. သူတို႔ဆီက်ေတာ့ မလာဘူးေပါ့ေလ.. သူတို႔ကို မခ်စ္ဘူးေပါ့ေလတဲ့.. မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္ခ်စ္တို႔ရယ္.. အဲဒီတုန္းက ေကာ္နက္ရွင္ က်ေနေတာ့ ပိုစ့္ျမန္ျမန္ ျပီးေအာင္ အေမရီးကားကို ေျခဆန္႔မယ့္ ခရီးကို မထည့္လိုက္ရတာပါ.. တစ္ကယ္က ေနာက္ဆံုးမွ လာျပီး ေသအလဲ Suprise Check ၀င္ဖို႔ အစီစအစဥ္ရွိပါ့ရွင္.. လာမယ္ လာမယ္ LA ကို တန္းလာမယ္ ဆန္ဖရန္စစၥကို၊ ဆန္ဟိုေဆး အဲဒီကိုလည္းလာမယ္.. ေနာက္ေတာ့မွ ေၾကာက္ပါျပီ မေအာ္ရ၀ူးေနာ္..

If I'm dead, ??????????

ကၽြန္မအခုတစ္ေလာ အလုပ္ကလည္း ထြက္လိုက္တယ္ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ အားအားယားယားနဲ႔ အိပ္လိုက္၊ စားလိုက္၊ စာအုပ္ေလးေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ဟုတ္ေနေတာ့တာပဲ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္.. အင္တာနက္ကို အရင္ကလို ေဖာေဖာသီသီနဲ႔ ေန႔တိုင္းမသံုးရေတာ့ လြမ္းစရာေလးေတြ ေပၚလာတာ တစ္ခုကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အဆင္မေျပဘူးရွင္။ လြမ္းဒဏ္သင့္တာကို ခါးခါးသီးသီးကို ခံစားေနရတာ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း အတူသြား၊ အတူစား၊ သိပ္လည္းခင္ၾကတဲ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ တစ္ေယာက္ မတရားခံေနရတာေတြေၾကာင့္ စိတ္ဒဏ္ရာ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရရွိခဲ့ပါရဲ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ကိုယ္ကလည္း မတတ္ႏိုင္ ဘာမွလည္း လုပ္ေပးလို႔က မရေတာ့ ဒီအတိုင္း ထိုင္းဆုေတာင္ရံု ထိုင္ေဒါသထြက္ရံုကလြဲရင္ ဘာမွေတာ့ လုပ္ေပးလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ရင္နာတယ္။

အဲေတာ့ ကၽြန္မအိမ္မွာ အားယားေနတုန္း အေတြးေတြကလည္း ေတာင္ေရာက္လိုက္ ေျမာက္ေရာက္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ငါမ်ား ဒီအခ်ိန္ ေသသြားခဲ့ရင္ ဆုိတဲ့ အေတြးေလးက ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ၀င္လာေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မဒီအခ်ိန္ အိမ္မွာ မ်ား တစ္ခုခုျဖစ္ျပီး ေသသြားခဲ့ရင္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ သိႏိုင္ပါ့မလား။ အြန္လိုင္းေပၚလည္း သိပ္မတက္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနေတာ့ ကၽြန္မေသရင္ ဘယ္သူကမ်ား သတင္းျဖန္႔မလဲ လို႔ေပါေတာေတာ ေတြးမိေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း တစ္ကယ္ေျပာတာရွင့္ ကၽြန္မေသရင္ ကၽြန္မအတြက္ ၀မ္းနည္းပုေဆြးေနမယ့္သူေတြ ရွိပါ့မလားဆိုတာ ၾကိဳျပီး စိတ္ပူေနတတ္တာ။ ကၽြန္မကို ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ့ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ နင္သာ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ မရွိေတာ့ရင္ ငါဘယ္လိုေနရမလဲ ပင့္ဂိုလ္းရယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးသူေတြ၊ နင္ေသလို႔ကေတာ့ ငါကလနဲ႔ခ်ီ ငိုမွာလို႔ေျပာဖူးတဲ့ သူေတြ.. ကၽြန္မ တစ္ကယ္မ်ား ေသသြားခဲ့ရင္ အဲလိုမ်ား တစ္ကယ္လုပ္ေနၾကမလား လို႔သိပ္ကို သိခ်င္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကဆို ေျပာေသးတယ္ နင္မ်ား ေသလို႔ကေတာ့ 6 လေလာက္ကို ၀မ္းနည္းမွတ္တမ္းပို႔စ္ေတြ ဆက္တိုက္ တင္ပလိုက္မွာတဲ့.. ေပါတာ ေပါတာ။

အဲေတာ့ ကၽြန္မေသရင္ေလ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြကို နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ေတာ့ မၾကိဳးစားဘူး။ ၀ိညာဥ္ေလး အေနနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္သြားၾကည့္ခ်င္တာ။ ကၽြန္မ သရဲျဖစ္ခ်င္တယ္။ သရဲကမွ ကြန္ပ်ဴတာ သရဲမ ျဖစ္ခ်င္တာ။ စစခ်င္းလုပ္မယ့္ အလုပ္က ဘေလာဂ့္ေတြကို ေလွ်ာက္ဖတ္မယ္။ ျပီးေတာ့ comment ေတြေလွ်ာက္ပြတ္၊ စီေဘာက္ေတြမွာ လိုက္ေအာ္၊ အားး လူေတြကလန္႔.. ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္က ဘန္ေကာက္ကိုသြားမယ္.. ဘန္ေကာက္ကို။ အဲဒီမွာ ေျခာက္လေလာက္ ဆက္တိုက္ငိုမယ့္ မိန္းမရွိတယ္။ သူတစ္ကယ္မ်ား ငိုေနမလား။ ကၽြန္မကို လြမ္းေနလိမ့္မလား။ သာမန္ကိစၥေလးကိုေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ့ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း၊ ကၽြန္မေသသြားရင္ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲ။ ကၽြန္မ သြားအားေပးခ်င္တယ္။ ငါနင့္အနားမွာ သရဲမအျဖစ္ ရွိေနပါတယ္ ခ်စ္ဆံုးရယ္ မငိုပါနဲ႔လို႔။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အဂၤလန္ကိုသြားမယ္.. ဒီအတိုင္းပဲ ဘန္ေကာက္က ေလယာဥ္တစ္စင္းကို တိတ္တိတ္ကေလး လိုက္စီးသြားမယ္။ ၀ိညာဥ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူကမွလည္း ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလန္မွာလည္း ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္။ သူေရာ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ကၽြန္မကို ေမ့ထားျပီး သူ႔အလုပ္ေတြပဲ ဆက္တိုက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့လား ေသဖို႔သာျပင္... လံုး၀ကို ေျခာက္မွာ။ ေျခာက္တာကမွ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ လန္႔ေအာင္ လုပ္မွာ။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ စာေရးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကီးဘုတ္ကို သူေတာင္ မရိုက္ရေသးဘူး ေမာ္နီတာေပၚမွာ စာလံုးေတြေပၚလာေအာင္ ကၽြန္မက ၾကိဳရိုက္တာမ်ိဳး၊ ပါ၀ါေတြကို ပိတ္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳး၊ လမ္းသြားရင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေရ့ွမေရာက္ေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳး၊ အစားေတြကို လုစားတာမ်ိဳး..ေျခာက္မွာ အဲလိုကို ေျခာက္အံုးမွာ။ ကၽြန္မအတြက္ ယူၾကံဳးမရ အပူလံုးၾကြျပီး ၀မ္းနည္းေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္းေလးက ဒီလိုခ်စ္ျခင္းေတြကို ကၽြန္မခံရတဲ့အတြက္၊ ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့သူေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၀မ္းသာလိမ့္မယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မေလ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ စင္ကာပူကို လာမယ္။ စင္ကာပူက ဘေလာဂ့္ဂါေတြ၊ Padonma Forum က သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်က္ခံုးေတာ့ လႈပ္ေနေတာ့မွာပဲ။ မလန္႔ၾကပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ။ နင္တို႔ ဘယ္လို ေနထိုင္စားေသာက္ၾကလဲ ငါသိခ်င္ရံုပါ။ ငါ့အတြက္ ၀မ္းမနည္းၾကပါနဲ႔။ ေၾကြခ်ိန္တန္လို႔ ေၾကြတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါလို႔ အိပ္မက္ေလးအျဖစ္ ေပးရံု သက္သက္ကေလးပါ။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက ရိုးရိုးသရဲမ မဟုတ္ဘူး.. တန္ခိုးရွိတဲ့ လူေတြကို ကူညီႏိုင္တဲ့ သရဲမ ျဖစ္ခ်င္တာ။ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးမယ့္။ မတရားတဲ့ သူေတြကို ဖယ္ရွားေပးမယ္။ ကၽြန္မသာ ေသသြားျပီး ဒီလိုမ်ိဳး မတရားတဲ့ သူေတြကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းႏိုင္တဲ့ သရဲမမ်ိဳး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခုေတာင္ ေသသြားခ်င္မိပါရဲ့။ တစ္ကယ္ေျပာတာ။ ကၽြန္မရဲ့ စာကို ဖတ္ျပီး ရူးေနတယ္လို႔ ထင္တဲ့ သူေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို အဲလိုေတြ ေတြးမိေနတာရွင့္။ လုပ္စရာမရွိလို႔ စိတ္ေလတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မက လူေတြကိုလည္း ခ်စ္တတ္သလို ကၽြန္ကို ခ်စ္တာလည္း သိပ္ခံခ်င္တာ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ခုခုအဆင္မေျပျဖစ္တိုင္း အသဲနင့္ေအာင္ ခံစား တတ္သလို၊ ကၽြန္မအတြက္လည္း အဲလိုခံစား ေစခ်င္တာ ကၽြန္မအတၱၾကီးတာပဲလား။ ကၽြန္မေသဆံုးျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ပိုစ့္ေတြတင္၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ေတြ၀ိုင္းလုပ္ေပး၊ ယူက်ံဳးမရ ႏွေျမာတသေတြ ျဖစ္ေနၾကရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ ၀ိညာဥ္က ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနမွာ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြ အဆင္ေျပေစဖို႔၊ အေကာင္းေတြပဲ ျဖစ္လာေစဖို႔ တန္ခိုးရွိတဲ့ သရဲမပင့္ဂိုလ္းက တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးအံုးမွာ။

ဒါေပမယ့္ ဒီသရဲမက စိတ္ပုတ္တယ္ေနာ္။ ကၽြန္မကို ဖုတ္ေလသည့္ ငပိရွိသည္ေတာင္ မထင္ဘူး၊ ေသရင္လည္းေသေတာ့ကြာလို႔ မွတ္ျပီး ဘယ္လိုမွ မခံစားပဲ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာရွိတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေျခာက္မွာ။ ေလာကမွာ မေနႏိုင္ေအာင္ကို အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို နည္းမ်ိဳးစံုးနဲ႔ ေျခာက္မွာ။ ဟြင္း ဟြင္း ေသဖို႔သာျပင္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ့ ဘေလာဂ့္ကို ဆက္ေရးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္မကေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို Admin Grant ေပးခဲ့အံုးမွာရွင့္. ဒါမွ လူသာေသသည္ ဘေလာဂ့္ မေသျဖစ္မွာေလ။ မေကာင္းဘူးလား။ ဘယ္သူယူမွာလဲ Admin ေပးမယ္။ ခုကတည္းက ၾကိဳစာရင္းေပးထားေနာ္။ လုပ္ခ်င္ရင္ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ လူကလည္း ကၽြန္မကို ခ်စ္ခင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္။ ပိုစ့္ေတြ အမ်ားၾကီးတင္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။ တစ္လကို ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ပဲ Update လုပ္ေပးရင္ရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား..။

အဲ.ကၽြန္မရဲ့ ေယာင္လည္လည္ အေတြးမ်ားကို လာေရာက္ ဖတ္ရႈၾကေသာသူမ်ားကို ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္ရွင္။ ေၾသာ္ ကၽြန္မ ရူးေနတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။ ေတာ္ၾကာေန ကၽြန္မကို ရူးတယ္ ထင္ၾကမွာစိုးလို႔........ဟိ။
အေမရီးကားက သူငယ္ခ်င္းေတြကေမးတယ္.. သူတို႔ဆီက်ေတာ့ မလာဘူးေပါ့ေလ.. သူတို႔ကို မခ်စ္ဘူးေပါ့ေလတဲ့.. မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္ခ်စ္တို႔ရယ္.. အဲဒီတုန္းက ေကာ္နက္ရွင္ က်ေနေတာ့ ပိုစ့္ျမန္ျမန္ ျပီးေအာင္ အေမရီးကားကို ေျခဆန္႔မယ့္ ခရီးကို မထည့္လိုက္ရတာပါ.. တစ္ကယ္က ေနာက္ဆံုးမွ လာျပီး ေသအလဲ Suprise Check ၀င္ဖို႔ အစီစအစဥ္ရွိပါ့ရွင္.. လာမယ္ လာမယ္ LA ကို တန္းလာမယ္ ဆန္ဖရန္စစၥကို၊ ဆန္ဟိုေဆး အဲဒီကိုလည္းလာမယ္.. ေနာက္ေတာ့မွ ေၾကာက္ပါျပီ မေအာ္ရ၀ူးေနာ္..