ရခိုင္သၾကၤန္ ဆိုေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းေျပာခ်င္တာက ကၽြန္မတို႔ မာန္ေအာင္သၾကၤန္ေပါ့။ ေမာ္လျမိဳင္မွာေတာ့ သၾကၤန္က တစ္လလံုးက်တယ္။ ကၽြန္မတို႔ မာန္ေအာင္မွာေတာ့ တစ္ႏွစ္မွာ သၾကၤန္ႏွစ္ခါ က်တာေလ။ အရင္တုန္းကဆို မာန္ေအာင္သၾကၤန္က ရခိုင္ျပည္နယ္ မွာ နာမည္ၾကီးသၾကၤန္ တစ္ခုပါ။ မာန္ေအာင္သူေလးေတြက ေခ်ာလည္း ေခ်ာၾကတယ္ (မယံုဘူးလား ပင့္ဂိုလ္းကိုၾကည့္ေလ :P ) ဆိုေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္တစ္၀ွမ္းက ကိုကိုကာလသားေတြ ဒုတိယအၾကိမ္ သၾကၤန္က်ဖို႔ မာန္ေအာင္ကို ေရာက္လာတတ္ၾကတာ ဆန္းတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူးရွင့္။ မာန္ေအာင္ကၽြန္းရ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ နာမည္ၾကီးတယ္ေလ မိန္းမလွကၽြန္း လို႔...!
သၾကၤန္ (3) ရက္ကေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းဘူးရွင့္။ ဒီအတိုင္းပဲ လူၾကီးေတြက ဥပုသ္ေစာင့္ၾကတယ္။ ကေလးေတြပဲ လမ္းမွာထြက္ ေရေလာင္းၾကတယ္ ဆိုေတာ့ တစ္ကယ့္သၾကၤန္ရက္ေတြက ေျခာက္ေသြ႔လြန္းလွပါတယ္။ အဲ သၾကၤန္ျပီးလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေရစစ္ပြဲဆိုတာ က်င္းပၾကပါတယ္။ အဲဒါကမွ တစ္ကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ။ ရပ္ကြက္အသီးသီးမွာ မ႑ပ္ေတြ ထိုးၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ေကာင္မေလးနဲ႔ ဒီဘက္ရပ္ကြက္က ေကာင္ေလးနဲ႔ ပက္ရတယ္။ မ႑ပ္တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုကို သြားလည္ျပီး ပက္ရတာေပါ့။ သြားတာကလည္း တစ္ရပ္ကြက္လံုး အုပ္စုလိုက္ၾကီး ဗံုေတြ ဆိုင္းေတြ တီးျပီး သြားၾကရတာေလ။ စုစု ေပါင္း ရပ္ကြက္ (10) ခုရွိတယ္ဆိုရင္ မ႑ပ္ကလည္း 10 ခုေပါ့။ စုစုေပါင္း 3 ရက္လုပ္ပါတယ္။ ႏွစ္ရက္က အပ်ိဳေလး၊ လူပ်ိဳေလးေတြအတြက္၊ ေနာက္တစ္ရက္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြအတြက္။ အဲလို သြားပက္ၾကရာမွာ ပထမေန႔က ကိုယ္ကသြားရတဲ့ အလွည့္ဆိုရင္ ဒုတိယေန႔မွာ ကိုယ္က သူမ်ားရပ္ကြက္ရဲ့ မ႑ပ္ကလူေတြကို ျပန္ဧည့္ခံလွည့္ေပါ့။ ဘယ္ေန႔မွာျဖင့္ ဘယ္ရပ္ကြက္က ဘယ္ေတြကို သြားရမယ္၊ ဘယ္မ႑ပ္လာတာကို ေစာင့္ရမယ္ဆိုတာေတြကို ေရစစ္ပြဲ အလုပ္ခင္မွာ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြ meeting ထိုင္ျပီး schedule ဆြဲၾကပါတယ္။ ထြက္လာရင္ေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ကိုယ္က သြားလိုက္၊ ဧည့္ခံလိုက္ေပါ့။
အဲဒီ ေရစစ္ပြဲမွာ ကၽြန္မ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ေကာင္ေလးနဲ႔ ဒီဘက္က ေကာင္မေလးနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေရပက္ၾကတာေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္ ကေလးေလး တုန္းကဆိုရင္ အဲလိုပက္ခ်င္လိုက္တာေလ။ အဲလို ပက္ရေအာင္ ျမန္ျမန္ အသက္ၾကီးျပီး ျမန္ျမန္အရြယ္ေရာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရတာေလ (မႏိုင္ဘူးေနာ္ ပင့္ဂိုလ္းတို႔.. ဟီး)။ အရြယ္လည္း ေရာက္လာေရာ လူက ရန္ကုန္ေရာက္လာတာ ဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္လားပဲ အဲလိုပက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဆို ဇတ္လမ္းေလးေတြ ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ အဲမွာ စေတြ႔ အဲမွာ စခ်စ္ေပါ့..ဟဲဟဲ။ ေရပက္ရာမွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က အၾကင္နာေလးနဲ႔ ညင္ညင္ သာသာ ပက္ၾကသလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေရစစ္ပြဲ ဆိုတဲ့အတိုင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေခါင္းမငံု႔ေၾကး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို ေရခြက္ေတြနဲ႔ ပက္ၾကပါတယ္။ ေၾသာ္ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုထပ္ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ေဆာက္တဲ့ မ႑ပ္ဆိုတာ အုန္းလက္ေလးေတြနဲ႔ပဲ ေဆာက္ၾကတာပါ။ ဒီမွာလို ပိုက္နဲ႔ထိုးတဲ့ မ႑ပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ညကတည္းက စဥ့္အိုးၾကီးေတြ ထဲမွာ ရပ္ကြက္ထဲက အပ်ိဳ လူပ်ိဳေတြက ေရခပ္ထည့္ၾက၊ မ႑ပ္ကို အလွဆင္ၾကနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ မ႑ပ္အလွျပိဳင္ပြဲေတြ၊ အကျပိဳင္ပြဲေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သၾကၤန္အက ခဏ ခဏ ကရပါတယ္။ အျမဲတမ္းလည္း ပထမ ရပါတယ္။ ဒါက ၾကြားတာ။ ႏွစ္ရက္လည္း ျပီးေရာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ပက္ရတဲ့ ရက္ေရာက္လာတာေပါ့။ သူတို႔က ပိုေတာင္ကဲၾကေသး။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရည္းစား ခ်င္းခ်င္း ပက္ရတာနဲ႔၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းပက္ရတာနဲ႔။ ဘယ္လင္ေယာက်ၤား၊ မိန္းမကမွ သ၀န္မတိုၾကပါဘူး။ အေပ်ာ္ပက္ၾကတယ္ ဆိုေတာ့ အားလံုးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါပဲ။ အဲဒီလို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေရစစ္ပြဲေလးကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိတဲ့ မာန္ေအာင္ျမိဳ႕ရဲ့ ရိုးရာ တစ္ခုေပါ့ရွင္။ ခုေတာ့လည္း သူမ်ားေတြ ေျပာသလို ဂိန္မွန္မွာ အိမ္မျပန္ႏိုင္သူအဖို႔ မွန္းလို႕သာေဆြးးးးးး ။
ေနာက္ ရန္ကုန္ သၾကၤန္ကေတာ့ အားလံုးလည္း သိၾကပါတယ္။ ေလွ်ာက္လည္ရင္လည္၊ မလည္ရင္ မ႑ပ္ထိုင္၊ တစ္ခုမွ မလုပ္ခ်င္ရင္ တရားစခန္း၀င္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အိမ္မွာေနေပါ့။ သၾကၤန္တြင္းဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ အိမ္မွာ ေနရင္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အရာလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲ ရွိေနၾကတဲ့ သူေတြကို မေျပာဘူးေနာ္။ ရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ လည္ျဖစ္ပါတယ္။ သၾကၤန္ေရထိရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ေပမယ့္ မ႑ပ္ေတြကို မေရာက္ခင္ ကားတန္းရွည္ၾကီးေတြ ပိတ္မိေနတာ ေစာင့္ေနရတာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔သာ မ႑ပ္ေရာက္ေအာင္ သြားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ မ႑ပ္ေတြ ဆီေရာက္ေတည့လည္း ကၽြန္မက တစ္မ်ိဳးရွင့္။ သူမ်ားေတြ မီးသတ္ပိုက္ကို ေရွာင္ၾကတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ မီးသတ္ပိုက္နဲ႔ အထိုးခံတယ္။ ေျပာသားပဲ အရူးပါဆို ပင့္ဂိုလ္းက...။ ေရေတြ အလံုးလိုက္ အရင္းလိုက္၀င္လာတာကို ေပ်ာ္လို႔ပါ။ ျပန္လည္းေရာက္ေရာ အသားေတြ နီစပ္စပ္နဲ႔ ဘာရုပ္ေပါက္ေနမွန္း မသိဘူးလူက။ မ႑ပ္ထိုင္ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံကုန္ပါတယ္။ အ၀တ္အစားဖိုး၊ လက္မွတ္ဖိုး၊ တကၠစီဖိုးနဲ႔ မြဲကိန္းေရာက္ေတာ့ မတတ္ပါပဲ။ ဘဲဘဲရွိရင္ေတာ့ မိုက္တယ္ရွင္။ စပြန္စာရွိတာေပါ့။ ကိုယ္ကမွ အဲလို မစြမ္းတာေလ.. ကိုယ့္အားကို ကိုးေပးအံုးေပါ့။ ေနာက္ေတာ့လည္း ရန္ကုန္သၾကၤန္ကို နည္းနည္းစိတ္ကုန္ သြားေတာ့ သီလရွင္ ၀တ္တာ၊ တရားစခန္း၀င္တာပဲ လုပ္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ေျပာရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မယံုၾကဘူးရွင့္. ေရႊထက္ရယ္ ဟုတ္မွလည္း ေျပာပါဟယ္ဆိုတာကို အျမဲ အေျပာခံရေပမယ့္ ကၽြန္မတစ္ကယ္ သီလရွင္၀တ္၊ တရားစခန္း၀င္တာကို လုပ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္လည္း ၀င္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေပမယ့္ ဘန္ေကာက္ေက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၊ စင္ကာပူက တစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္ေနတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲေတာ့ မေျပာတတ္ ေသးဘူး။
ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္တာက ပိေတာက္ဖီလင္ပါ။ ေျပာလက္စနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ရွည္ရွည္ ကုန္ေအာင္ ေျပာေတာ့မယ္ရွင့္။ ျပီးေအာင္ဖတ္ၾကေနာ္။ ကၽြန္မ ပိေတာက္ပန္းကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပင္မွာ ရွိေနျပီး တစ္ပင္လံုး ၀ါထိန္ေနမွ ၾကိဳက္တာပါ။ ပိေတာက္ခူးတဲ့ သူေတြကို သိပ္မုန္းတာပဲ။ အလွတရားကို ဖ်က္ဆီးသူေတြလို႔ေတာင္ ထင္မိပါေသးတယ္။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါပြင့္တဲ့ ပိေတာက္ ပင္ယံထက္မွာ ေကာင္းေကာင္းေလး လွပေနပါေစလားရွင္။ ခူးလိုက္ေတာ့လည္း ခဏေန ႏြမ္းသြားတဲ့ဟာကိုမ်ား။ ျပီးေတာ့ ပိေတာက္ေတြ ေၾကြလို႔ ေျမျပင္တစ္ခုလံုး ၀ါထိန္ေနရင္ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာေလ ဘယ္လို ဖီလင္လာမွန္းကို မသိဘူး။ ဘ၀င္ျမင့္သလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့။
သၾကၤန္ဆိုတာ လူတိုင္းေပ်ာ္ၾကတဲ့ ပြဲေတာင္တစ္ခုလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ့္ဆီက သၾကၤန္အေၾကာင္းေလးကို ေရးခဲ့သလိုပဲ ႏိုင္ငံအသီးသီးက ျမန္မာေတြလည္း ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ သၾကၤန္ကို ဘယ္လိုက်င္းပတယ္ဆိုတာ ေလးမ်ား ေရးေပးႏိုင္ၾကမလားရွင္။ ကၽြန္မ သိခ်င္လုိ႔ပါ။ ထိုင္းသၾကၤန္၊ မဲေခါင္သၾကၤန္ ဆိုတာေတြကိုလည္း ဘယ္လို က်င္းပၾကတယ္ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။ ကဲဒီေတာ့ ကၽြန္မကေတာ့ မ်က္ႏွာမလိုက္ လူမေရြးပဲ အကုန္လံုးကို တက္ (tag) ပါတယ္ရွင္း။ ေျပာသားပဲ အားလံုးကို ပင့္ဂိုလ္းက ခ်စ္ပါတယ္ဆို။
