တစ္ခါတစ္ေလတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ လြတ္လပ္ေသာဘ၀ကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ရရွိခ်င္ၾကေပလိမ့္မည္။ ငယ္ဘ၀တမ္းခ်င္းကို ေတးသီဖြဲ႔ကာ၊ ကဗ်ာေတြေရးကာ အမ်ိဳးမ်ိဴးပံုေဖာ္ေလ့ ရွိၾကသည္။ မရႏိုင္ေတာ့ေသာ၊ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ အေျခအေနတစ္ခုကို အဘယ္ေၾကာင့္ တမ္းတေနရ ပါသနည္း။ အေျဖကား ခပ္ရွင္းရွင္းမွ်သာ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ငယ္ဘ၀တိုင္းသည္ လြတ္လပ္၏ ၊ အပူအပင္ကင္း၏။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာတို႔သည္ အတိျပည့္မေနႏိုင္ေတာင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေတာ္မ်ားမ်ားတို႔ ေအာင္ပြဲခံကာ ရယ္ေသြးသြန္း ေနေသာ ကာလမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။
ငယ္ဘ၀တိုင္းသည္ ျပန္ေျပာင္းေတြးရံုႏွင့္ ၾကက္သီးေမြးညွင္း ထေလာက္ေအာင္ လြမ္းေမာဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ သို႔ေသာ္.. သင့္ကိုယ္သင္ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားကာ သံုးသပ္ၾကည့္ပါေလာ့။ သင္သည္ ေလာကီလူသား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ လူပီသစြာ လူတိုင္းတြင္ရွိေသာ အတၱႏွင့္ ေလာဘတို႔သည္ သင္၏စိတ္၀ယ္ ကိန္းေအာင္းေနမည္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲေပ။ အတၱႏွင့္ ေလာဘတို႔ ရွင္သန္လာေသာအခါ လူတိုင္းသည္ ရလိုမႈျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္လာတတ္ၾကသည္။ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ကာ ဘ၀၏ အႏွစ္သာရမ်ားပင္ ဆံုးရံႈးလုမတတ္ ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။
ငယ္ဘ၀တိုင္းသည္ အပူအပင္ကင္းသည္ကား မွန္၏။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ရွိသည္ကား ဟုတ္၏။ လြတ္လပ္မႈရွိသည္ကား မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ၄င္းအရာတိုင္းသည္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီး ယူရေသာ အရာမ်ားကား မဟုတ္ေပ။ မိဘမ်ား၏ ဖန္တီးေပးမႈေၾကာင့္၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ ညွာတာမႈေၾကာင့္၊ တစ္ျခား ကိုယ့္ထက္ အသက္ၾကီးေသာ သူမ်ား၏ စာနာမႈမ်ားမွတစ္ဆင့္ ရရွိလာေသာ အရာသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ငယ္ဘ၀ မွသည္တစ္ဆင့္ အနည္းငယ္ပိုျပီး ၾကီးျပင္းလာေသာအခ်ိန္၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို “ဒီကေလး သိတတ္လာျပီ” ဟု လူအမ်ားမွ အသိအမွတ္ျပဳလာၾကေသာ အခ်ိန္တြင္၊ စိတ္၏ အလိုမက်မႈ၊ ညည္းညႈမႈမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔ ရင္ဆိုင္လာရေတာ့သည္။
ယခုလက္ရွိ အျခအေနကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေသာ္ အရာရာတိုင္းသည္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီး ယူရျပီး၊ ေန႔ရက္တိုင္းသည္ အေတြးသစ္၊ စိန္ေခၚမႈ အသစ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ကာေန၏။ ကိုယ္လုပ္လိုက္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈ သည္ ကိုယ့္အေပၚတြင္ ရာႏႈန္းျပည့္ သက္ေရာက္မႈရွိကာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ပိုလို႔ပင္ ေကာင္းေသးသည္။ ထိုနည္းတူ အမွားလုပ္မိပါကလည္း ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ခံစားရသည္. စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။ ကိုယ္ပိုင္ Creative Life ထဲတြင္ ရွင္သန္ေနရသည္ကား ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ တို႔သည္ ၾကည္လင္ရွင္းသန္႔ေသာ စိတ္အစဥ္ျဖင့္ မရအရ ယူႏိုင္ေသာ အရာမ်ားသာ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။
မိဘ၏ ပဲ့ကိုင္ေပးမႈေၾကာင့္ ယခုအေျခအေနကို ေရာက္လာခဲ့ရသည္ကား မွန္ပါသည္။ မိဘေက်းဇူးသည္လည္း ၾကီးမားလြန္းလွသည္ကား ဟုတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူတိုင္းသည္ မိမိဘ၀ကို ကို္ယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ရမည့္ သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေျခအေနသည္ တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာယာဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ သူတစ္ပါး၏ ညွာတာေထာက္ထားမႈ မ်ားေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ရေသာ အသိနည္းေသးသည့္ ငယ္ဘ၀သည္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးယူရေသာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ေသာအခါ (ကၽြႏု္ပ္၏ စိတ္၀ယ္) ျပန္သြားခ်င္စရာ မရွိေတာ့ေခ်။ သို႔ဆိုပါက မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထိုဘ၀ကို တမ္းတေနရပါမည္နည္း။ ထိုကဲ့သို႔ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ကား (ကၽြႏု္ပ္အတြက္) ဘာမွ်မဟုတ္ေသာ ဗလာသက္သက္ ခံစားမ်ားသာ ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment