ျမဴ……………………. မနက္ခင္းမွာ မိႈင္းမႈန္ရီေ၀တတ္တဲ့ ျမဴေတြ။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ ပိန္းပိတ္ေအာင္မိႈင္းေနတဲ့ ျမဴေတာထဲ တိုး၀င္လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ကၽြန္မအတိုင္းမသိ ႏွစ္သက္မိတယ္ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး ျမဴေတြေ၀တတ္တဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းေတြ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္ေနမိသည္။ မနက္ မနက္ကို စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ျမဴေတာထဲ ေလွ်ာက္စီးရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေလာကီစည္းစိမ္တစ္ခုပါပဲ။ ေဟမာန္က ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ျပယုဂ္အေနနဲ႔ ျမဴေတြအံု႔ဆိုင္းတာကို သတ္မွတ္တတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒါဆိုရင္ ျမဴေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္တာကိုႏွစ္သက္တဲ့၊ ေဆာင္းရာသီမွာ ေမြးဖြားတဲ့ကၽြန္မဟာလည္း ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခု မ်ားလားဟင္။ ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ေမြးဖြားလာခဲ့တာ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ကၽြန္မဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ ရွင့္ကို ခ်စ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ျမဴေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းမွာပဲ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ရွင့္ကို ေတြ႔ခဲ့ရတာ ရွင္မွတ္မိအံုးမလား။ အဲဒီ့ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းဟာ ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ ျမဴေတြနဲ႔ ပိုမိႈင္းေနတာကို ကၽြန္မ အမွတ္တရ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ စစေတြ႔ခ်င္းပဲ ကၽြန္မရွင့္ကို သတိတရျဖစ္ေစမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ႀကံဳခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ မွတ္မိေသးတယ္.. အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ထူလိုက္ပံုမ်ား ေရ့ွတစ္ေတာင္ေလာက္ အကြာကိုေတာင္ မနည္းအားစိုက္ၿပီး ၾကည့္ရတာကိုေလ။ စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းကို အားယူၿပီးၾကည့္ရင္း ၀ုန္း ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ကၽြန္မ လူ တစ္ေယာက္ကို ၀င္တိုက္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အရွိန္မထိမ္းႏိုင္ပဲ ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႔ကို လဲက်သြားခဲ့ေသးတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္မနားကလူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ တတ္တာကို အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရွင္ ဘယ္သိအံုးမလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ရွင္ ကၽြန္မကို အဲဒီတုန္းက ဆူပူခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ၀င္တိုက္မိတဲ့ အန္တီႀကီးက သိပ္ေတာ့ အနာတရ မျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္စက္ဘီးနဲ႔ ကိုယ္ပိၿပီး ေတာ္ေတာ္အထိနာသြားတယ္။ ရွင္လည္း အနီးတစ္ေနရာမွာ ရွိေနခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ေျပးလာၿပီး အန္တီႀကီးကို လာေျပးထူတာေပါ့။ ကၽြန္မကိုေတာ့ ရွင္က ဆူတယ္ေလ။ ဘယ္လိုေကာင္မေလးလည္း မသိဘူး.. ျမဴေတြပိတ္ေနတုန္း စက္ဘီးစီးရလားတဲ့။ ကၽြန္မမွာေတာ့ ဟို အန္တီႀကီးကို စိုးရိမ္တာေရာ၊ ကိုယ့္ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ္ နာေနတာေရာ ေၾကာက္ေနတာေၾကာင့္ေရာ စကားကို ဟဟ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မနာက်င္ေနတာကို ရွင္သတိျပဳမိသြားတယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မကို အားေပးတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခု ရွင္ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ပိတ္ေနတာမွန္တယ္။ ရွင့္ရုပ္ရည္ကိုလည္း ကၽြန္မ မသဲကြဲတာ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းေတြၾကားထဲမွာ ရွင့္အၿပံဳးက ဘာေၾကာင့္လက္ေနရတာလဲ။ ဒါ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ခုလား။ ကၽြန္မ ရွင့္ ရုပ္ရည္ကို လံုးမ၀မမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွင့္ ၿပံဳးတာကို ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ သတိရေနမိတာလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ဒီလိုအၿပံဳးေလး တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ ေနာက္ထပ္ေတြ႔ဖို႔၊ ရွင့္ကို လံုး၀မွတ္မိဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ား ကၽြန္မ ရရွိလာခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္ ကၽြန္မသည္ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စေနေန႔သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔မွ အဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၾကက္သေရေဆာင္ ဘုရားႀကီးျဖစ္သလို ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားဟုလည္း ယံုၾကည္ေနေသာ ဘုရားႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုဘုရားႀကီး၏ သန္႔ရွင္းေရး ကိစၥအ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ဘုရားပရ၀ုဏ္ အစဥ္အၿမဲ သန္႔ရွင္းေနေစရန္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔ကို ေဂါပက လူႀကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ကာ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္မလည္း ထိုအဖြဲ႔တြင္ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ကာ စေနေန႔တိုင္း မပ်က္မကြက္ ဘုရားႀကီး၀င္းအတြင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ သန္႔ရွင္းေရးမ်ား လုပ္ေပးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီရဲ႕ တစ္ခုေသာ စေနေန႔ တုန္းကေပါ့…………။
