ျမဴ……………………. မနက္ခင္းမွာ မိႈင္းမႈန္ရီေ၀တတ္တဲ့ ျမဴေတြ။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ ပိန္းပိတ္ေအာင္မိႈင္းေနတဲ့ ျမဴေတာထဲ တိုး၀င္လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ကၽြန္မအတိုင္းမသိ ႏွစ္သက္မိတယ္ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး ျမဴေတြေ၀တတ္တဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းေတြ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္ေနမိသည္။ မနက္ မနက္ကို စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ျမဴေတာထဲ ေလွ်ာက္စီးရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေလာကီစည္းစိမ္တစ္ခုပါပဲ။ ေဟမာန္က ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ျပယုဂ္အေနနဲ႔ ျမဴေတြအံု႔ဆိုင္းတာကို သတ္မွတ္တတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒါဆိုရင္ ျမဴေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္တာကိုႏွစ္သက္တဲ့၊ ေဆာင္းရာသီမွာ ေမြးဖြားတဲ့ကၽြန္မဟာလည္း ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခု မ်ားလားဟင္။ ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ေမြးဖြားလာခဲ့တာ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ကၽြန္မဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ ရွင့္ကို ခ်စ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ျမဴေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းမွာပဲ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ရွင့္ကို ေတြ႔ခဲ့ရတာ ရွင္မွတ္မိအံုးမလား။ အဲဒီ့ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းဟာ ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ ျမဴေတြနဲ႔ ပိုမိႈင္းေနတာကို ကၽြန္မ အမွတ္တရ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ စစေတြ႔ခ်င္းပဲ ကၽြန္မရွင့္ကို သတိတရျဖစ္ေစမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ႀကံဳခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ မွတ္မိေသးတယ္.. အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ထူလိုက္ပံုမ်ား ေရ့ွတစ္ေတာင္ေလာက္ အကြာကိုေတာင္ မနည္းအားစိုက္ၿပီး ၾကည့္ရတာကိုေလ။ စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းကို အားယူၿပီးၾကည့္ရင္း ၀ုန္း ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ကၽြန္မ လူ တစ္ေယာက္ကို ၀င္တိုက္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အရွိန္မထိမ္းႏိုင္ပဲ ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႔ကို လဲက်သြားခဲ့ေသးတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္မနားကလူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ တတ္တာကို အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရွင္ ဘယ္သိအံုးမလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ရွင္ ကၽြန္မကို အဲဒီတုန္းက ဆူပူခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ၀င္တိုက္မိတဲ့ အန္တီႀကီးက သိပ္ေတာ့ အနာတရ မျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္စက္ဘီးနဲ႔ ကိုယ္ပိၿပီး ေတာ္ေတာ္အထိနာသြားတယ္။ ရွင္လည္း အနီးတစ္ေနရာမွာ ရွိေနခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ေျပးလာၿပီး အန္တီႀကီးကို လာေျပးထူတာေပါ့။ ကၽြန္မကိုေတာ့ ရွင္က ဆူတယ္ေလ။ ဘယ္လိုေကာင္မေလးလည္း မသိဘူး.. ျမဴေတြပိတ္ေနတုန္း စက္ဘီးစီးရလားတဲ့။ ကၽြန္မမွာေတာ့ ဟို အန္တီႀကီးကို စိုးရိမ္တာေရာ၊ ကိုယ့္ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ္ နာေနတာေရာ ေၾကာက္ေနတာေၾကာင့္ေရာ စကားကို ဟဟ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မနာက်င္ေနတာကို ရွင္သတိျပဳမိသြားတယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မကို အားေပးတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခု ရွင္ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ပိတ္ေနတာမွန္တယ္။ ရွင့္ရုပ္ရည္ကိုလည္း ကၽြန္မ မသဲကြဲတာ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းေတြၾကားထဲမွာ ရွင့္အၿပံဳးက ဘာေၾကာင့္လက္ေနရတာလဲ။ ဒါ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ခုလား။ ကၽြန္မ ရွင့္ ရုပ္ရည္ကို လံုးမ၀မမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွင့္ ၿပံဳးတာကို ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ သတိရေနမိတာလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ဒီလိုအၿပံဳးေလး တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ ေနာက္ထပ္ေတြ႔ဖို႔၊ ရွင့္ကို လံုး၀မွတ္မိဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ား ကၽြန္မ ရရွိလာခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္ ကၽြန္မသည္ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စေနေန႔သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔မွ အဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၾကက္သေရေဆာင္ ဘုရားႀကီးျဖစ္သလို ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားဟုလည္း ယံုၾကည္ေနေသာ ဘုရားႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုဘုရားႀကီး၏ သန္႔ရွင္းေရး ကိစၥအ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ဘုရားပရ၀ုဏ္ အစဥ္အၿမဲ သန္႔ရွင္းေနေစရန္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔ကို ေဂါပက လူႀကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ကာ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္မလည္း ထိုအဖြဲ႔တြင္ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ကာ စေနေန႔တိုင္း မပ်က္မကြက္ ဘုရားႀကီး၀င္းအတြင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ သန္႔ရွင္းေရးမ်ား လုပ္ေပးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီရဲ႕ တစ္ခုေသာ စေနေန႔ တုန္းကေပါ့…………။
အဲဒီေန႔က ခါတိုင္းလိုပဲ ကၽြန္မ ဘုရားေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ရွိေနခဲ့သည္။ ဘုရားဖူးလာေသာ သူမ်ားလည္း ခါတိုင္းလိုပဲ စည္ကားေနခဲ့သည္။ သက္ဆိုင္ရာ ေမြးနံေထာင့္ေတြမွာ ၀တ္ျပဳသူ၊ ဆုေတာင္းသူ၊ ယၾတာေခ်သူ စသည္တို႔သည္လည္း အရင္ စေနေန႔မ်ားကလိုပဲ ရွိေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္… လူတစ္ေယာက္.. ပိုေသခ်ာေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရွပ္အက်ၤ ီျဖဴနဲ႔ အျပာႏုေရာင္ ပုဆိုးကြက္စိပ္ ကေလးေတြ၀တ္ထားတဲ့ မ်က္မွန္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္။ ၾကာသပေတး ေထာင့္မွာ အၾကာႀကီးရပ္ၿပီး ဘာကိုၾကည့္မွန္းမသိ ၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္မေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ဘုရားရွိခိုးေနတာလည္း မဟုတ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရပ္ေစာင့္ေနတာလည္း မဟုတ္။ ၾကာသပေတးနံေထာင့္မွာ ဒီအတိုင္း ရပ္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဲဒီတုန္းက ရွင္ ကသိုင္းရႈေနတာမ်ားလားလို႔ ကၽြန္မ ေတြးမိခဲ့ဖူးေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ ကၽြန္မသိလိုက္ရတာက ရွင္က ရွင့္ခ်စ္သူကို လြမ္းေနတာတဲ့။ ရွင့္ခ်စ္သူနဲ႔ ရွင္ ဒီဘုရားကို တူတူလာခဲ့ဖူးၾကၿပီး ရွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ၾကာသပေတးေထာင့္မွာ ေတာင္းဆုေတြ ျပဳခဲ့ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ရွင့္ကို စစေတြ႔ခ်င္းတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မ ရွင့္ အေၾကာင္းေတြကို ဘယ္သိအံုးမလဲ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ႏြယ္နီကိုေတာင္ အထူးအဆန္းအေနနဲ႔ ရွင္ျဖစ္ေနပံုကို ေခၚျပခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ျမဴေတာထဲက လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အမွတ္မရေသးပါဘူး။ ႏြယ္နီ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မွ ကၽြန္မရွင့္ကို မွတ္မိခဲ့တာ။ အဲ.. ရွင့္ကို ဆိုတာထက္ ရွင့္အၿပံဳးကို မွတ္မိခဲ့တာဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
"ငယ္… အဲဒါ ငါတို႔အိမ္ေဘးက အကိုႀကီးဟ.. ေဒၚေဒၚစု သားေလ"
"ေဒၚေဒၚစုသားက ႏိုင္ငံျခားမွာဆို ဘယ္လိုလုပ္ ဒီကိုေရာက္လာတာတုန္းဟ.. သူ ထြက္သြားတုန္းကေတာင္ ငါတို႔ ခပ္ငယ္ငယ္ပဲ ရွိေသးတာ မဟုတ္လား"
"အင္းေလ.. ျပန္ေရာက္ေနတာ မၾကာေသးဘူး.. ဒီမွာပဲ အၿပီးေနေတာ့မယ္ ဆိုလား.. ေနအံုး ငါနဲ႔သိတယ္ ေခၚလိုက္မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ႏြယ္နီထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္မလည္း သူ႔ေနာက္က အေျပးကေလး လိုက္ရသည္။
"အကို ဘုရား လာတာလား"
"ေၾသာ္ ေအး ညီမေလး.. ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ဘုရားဘက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တာ"
"ဟြန္႔ အကိုကလည္း ပ်င္းလို႔ ဘုရားလာတယ္ပဲ ရွိရေသးတယ္.. ပ်င္းရင္ ႏြယ္နီတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ေလ.. သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၾကတာေပါ့"
"ေဟ ေကာင္းတာပဲကြ.. ညီမတို႔က ဒီမွာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေနၾကတာလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ ႏြယ္နီတို႔က ဘုရားမွာ စေနေန႔တိုင္း သန္႔ရွင္းေရး လာလုပ္ၾကတာ.. အကိုလည္း ပ်င္းရင္ ႏြယ္နီတို႔အသင္းထဲ ၀င္ေပါ့.. အကုန္လူငယ္ေတြခ်ည္းပဲ အကိုရဲ႕ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
"အင္း စိတ္၀င္စားတယ္.. အကို ေနာက္တစ္ပါတ္ကေန စလာခဲ့မယ္ေလ.. ဒီေန႔ေတာ့ အကို မျဖစ္ေသးဘူး"
"ရပါတယ္ အကိုရယ္.. မိတ္ဆက္ေပးရအံုးမယ္.. ဒါ ႏြယ္နီ႔ သူကယ္ခ်င္း. ငယ္ တဲ့၊ နာမည္အျပည့္အစံုက ျမတ္ေလးငယ္.. ငယ္ေရ ဒါက တို႔အိမ္ေဘးက အကို.. ကိုဘုန္းသန္႔"
"ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ညီမ.. အကို႔က ခင္တတ္ပါတယ္.."
"ဟုတ္ကဲ့ရွင့္.. ကၽြန္မလည္း ခင္တတ္ပါတယ္"
"အိုေကဗ်ာ.. အကို ျပန္လိုက္အံုးမယ္.. ဆံုၾကေသးတာေပါ့. သြားၿပီေနာ္"
ေျပာေျပာဆိုဆို ရွင္ ကၽြန္မတို႔ကို ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ ဘုရားေရ.. အဲဒါ….. အဲဒါ ကၽြန္မ မွတ္မိေနတဲ့ ရွင့္အၿပံဳးေပါ့။ ထူးျခားတယ္၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္တယ္၊ ၿပံဳးပံုက ေသသပ္တယ္၊ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတယ္။ အိုး.. ရွင္ဟာ ကၽြန္မနဲ႔ ဆံုခဲ့ဖူးတယ္ ၀ရုန္သုန္းကား မနက္ခင္းတစ္ခုက ျမဴေတာထဲက လူေပါ့။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ ကၽြန္မေပ်ာ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရင္ေတြလည္း တစ္သိမ့္သိမ့္ခုန္တယ္။ ၾကည့္စမ္းပါအံုး… ဘာမွ မဟုတ္ေသးခင္ အခ်ိန္တုန္းကေတာင္ ကၽြန္မ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ၿပီး ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့မိသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ စေနေန႔မွာ တစ္ကယ္ပဲ ရွင္ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔၀င္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ရွင္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လူတိုင္း လူတိုင္းနဲ႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ၿပီး ေျပာတတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အေတာ္ေလးကို ခပ္တည္တည္ႀကီးေနတာ ကၽြန္မသတိျပဳမိသည္။ တခါတရံမွာေတာ့ ရွင္ တစ္ခုခုကို လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို လုပ္ေနတတ္တာကိုလည္း ကၽြန္မက သတိထားမိခဲ့တာပါပဲ။ ရွင္နဲ႔ကၽြန္မ နည္းနည္းခင္လာေတာ့ ရွင့္အေၾကာင္း တစ္စြန္း တစ္စကို ကၽြန္မ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ ရွင္က အႏုပညာကို စိတ္၀င္စားသည္။ တစ္ေယာက္တည္း သီးသန္႔ေနရျခင္းကို ႏွစ္ၿခိဳက္သည္။ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ေမြ႔ေလ်ာ္သည္။ ကၽြန္မကိုေတာင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔ ရွင္ တိုက္တြန္းခဲ့ေသးတာပဲ။ ဘြဲ႔ရၿပီးလုိ႔ ခ်စ္သူနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့သည္။ ဒီအေတာအတြင္း ကၽြန္မ မသိတဲ့.. သိဖို႔လည္း မလိုအပ္တဲ့ ျပသနာေတြေၾကာင့္ ရွင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ရွင္လည္း ေတာ္ေတာ္ အသဲကြဲခဲ့ရတယ္တဲ့။ လြမ္းစရာေတာ့ ေကာင္းသားေနာ္။
ရွင့္ ဇတ္လမ္းေလးကုိ သိခဲ့ရတဲ့ေန႔က ကၽြန္မရင္ထဲ နာနာက်င္က်င္ ခံစားမိပါသည္။ ေသလုမတတ္ခံစားရမည့္ ရွင့္ေ၀ဒနာမ်ားကိုလည္း စာနာမိပါသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ရွင္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္မွာ ငိုင္ေနတတ္တာကိုး။ ရွင့္ဒဏ္ရာေတြ မက်က္ေသးဘူးေပါ့ ဟုတ္လား။ ရွင္ ကိုယ္တုိင္က ဒီဒဏ္ရာေတြကို က်က္ဖို႔ မကုစားတာလား။ ရွင့္ ခ်စ္သူေပးခဲ့တဲ့ အလြမ္းေ၀ဒနာကို အမွတ္တရ အေနနဲ႔ သိမ္းဆည္းခံစားေနတာလား။ ရွင့္ကို ကၽြန္မ သနားမိသည္။ ရွင္ အနည္ထိုင္သြားဖို႔ ကၽြန္မ တိတ္တိတ္ကေလး ဆုေတာင္းမိသည္။ ကၽြန္မ ေတြးထားခဲ့သလို ရွင္ ကိုယ္တိုင္က က်က္ဖို႔ မႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ ဒဏ္ရာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ဆုေတာင္းမႈကို ရွင္မ်ားသိရင္ ေဒါသမ်ားေတာင္ ထြက္ေနအံုးမလား မသိ။
ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ သူမ်ားေတြထက္ ရင္းႏွီးမႈ ပိုလာခဲ့ၾကသည္။ ရွင္က ကၽြန္မကို သူမ်ားေတြေခၚသလို "ငယ္" ဟုေခၚခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ညီမေလးတစ္ေယာက္ကို ေခၚသလို "မိငယ္" လို႔ေခၚတတ္သား။ ကၽြန္မကေတာ့ ရွင့္ကို ရိုးရိုးေလးပဲ "အကို" လို႔ေခၚခဲ့တာေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း စကားနည္းသူ တစ္ေယာက္မို႔ ရွင္ ေျပာသမွ်ကို ေခါင္းညိတ္နားေထာင္ရင္း၊ တစ္ခါတစ္ေလ ရွင္နဲ႔အတူ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္မ ထင္မိသား။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာက ကၽြန္မအလုပ္အေၾကာင္း၊ ရွင့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံရပ္ျခား အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ ကၽြန္မေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ကိစၥအတြက္ ရွင္ အႀကံျပဳခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ေက်ာင္းေတြ၊ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရူးအမူးစြဲလမ္းၾကတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း။ ကၽြန္မက ဂ်ဴး ၀တၳဳမ်ားကို ႀကိဳက္သလို ရွင္ကလည္း သူ႔စာေတြဖတ္ဖို႔ ကၽြန္မကို အားေပးခဲ့ေသးတာပဲ။ ရွင္ကေတာင္ ကၽြန္မကို ေနာက္သလိုလို ေျပာင္သလိုလို ေျပာခဲ့ေသးတယ္ေလ.. ကၽြန္မစကားေျပာတဲ့ ေလသံေတြက ဂ်ဴးစာအုပ္ထဲက ေလသံေတြ အတိုင္းပဲတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ ျမဴေတြအေၾကာင္း၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းေတြအေၾကာင္း၊ ဒါေတြလည္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ အမွတ္တမဲ့ ဆံုခဲ့ဖူးၾကတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မေျပာျပမိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မ တမင္ကို မေျပာပဲ ခ်န္ထားခဲ့တာလား။ ဟုတ္တာေပါ့.. ကၽြန္မက ရွင့္ အၿပံဳးေတြကို စြဲလမ္းမိတာကို ရွင္ သိသြားမွာ သိပ္ေၾကာက္ေနခဲ့တာကိုး။
ဒီလိုနဲ႔ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မၾကား သံေယာဇဥ္ေတြ တစ္စစ ပိုလာခဲ့သည္။ စေနေန႕ မဟုတ္သည့္ေန႔ေတြမွာေတာင္ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခါ တစ္ခါ မနက္ခင္းေတြမွာ ကၽြန္မနဲ႔အတူ စက္ဘီးလိုက္စီးခဲ့သည္။ အဲလို ရွင္နဲ႔အတူသြားရတဲ့ ရက္မ်ိဳးေတြဆို ကၽြန္မ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာေပါ့။ တစ္ရက္တစ္ေလ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာထိ လိုက္လာ၊ ကၽြန္မရံုးဆင္းခ်ိန္ထိေစာင့္ၿပီး ကၽြန္နဲ႔အတူ မုန္႔သြားစားတတ္ၾကေသးသည္။ ထူးျခားတာ တစ္ခုက ရွင္နဲ႔ ရွင့္ခ်စ္သူတို႔ရဲ႕ လြမ္းစရာ ဇတ္လမ္းေလးအေၾကာင္းကို ရွင္ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္မကို တစ္ခါမွ မေျပာျပဖူးဘူးေနာ္။ ရွင္ သူ႕ကိုေမ့သြားၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား။ ကၽြန္မကို မသိေစခ်င္တာလား။ ဒါဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္ မသိေစခ်င္တာလဲ။ ရွင္ ကိုယ္တိုင္ ေျပာလာခဲ့ရင္ေကာ ကၽြန္မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါ့မလားဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မေတာင္ မေသခ်ာႏိုင္ေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။
ဒီလိုပါပဲ.. ရက္ေတြ လေတြကုန္လာခဲ့သလို.. ကၽြန္မလည္း ရွင့္ကို ခ်စ္လာခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ့။ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အခ်စ္ဟာ ေလးစားျခင္းကေနစတယ္လို႔ ေျပာတာကို ကၽြန္မလက္ခံပါသည္။ ကၽြန္မလည္း ရွင့္ကို ေလးစားခဲ့တာကိုး။ ရွင္ရဲ႕ အေနအထိုင္ တည္ၾကည္မႈကို ကၽြန္မ ေလးစားသည္။ အလုပ္တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႔ စိတ္ႏွစ္ၿပီး လုပ္တတ္တာကို ကၽြန္မ အားက်သည္။ ရွင့္ မိသားစုအတြက္ ရွင္ ဦးေဆာင္ေနတာမ်ိဳး ကၽြန္မလည္း လုပ္ခ်င္ခဲ့တာေပါ့။ ရွင့္ရဲ႕ စူးရွတဲ့ အၾကည့္ေတြ၊ ဆြဲငင္အားပါတဲ့ အၿပံဳးေတြကလည္း ရွင့္ကို ခ်စ္ဖို႔ တြန္းအားတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ရွင့္ကို စိတ္၀င္စားေနတာ ရွင္ ဘယ္လိုမွ မရိပ္မိေအာင္ ကၽြန္မေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မိန္းကေလးဘက္က စရတဲ့ အခ်စ္ဇတ္လမ္းမ်ိဳးကို ကၽြန္မ သိပ္မုန္းတယ္ေလ။ ကၽြန္မရဲ႕ ခံယူခ်က္က ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္က စေျပာရမယ့္ စကားပဲ။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္က မိန္းမတစ္ေယာက္ ေရ့ွမွာ ဒူးေထာက္၀န္ခံရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးပဲ။ ကမၻာဦးအစကတည္းက ဒီလိုအစဥ္အလာအတိုင္းပဲ ကၽြန္မ ျဖစ္ေစခ်င္ေနခဲ့တာ။ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္စကား ႀကိဳက္စကား စေျပာတဲ့ မိန္းမေတြကိုလည္း ကၽြန္မ အေတာ္ေလးကို အထင္ေသးမိပါသည္။
ရာသီေတြ ေျပာင္းခဲ့တယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလလည္း ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ေႏြကူးလို႔ သႀကၤန္ရက္ေတြကိုလည္း ေက်ာ္လြန္လာခဲ့တယ္။ မိုးေတြသည္းတဲ့ ၀သုန္မွာလည္း ရွင္နဲ႔ကၽြန္မ အတူရွိေနခဲ့ဖူးတာပဲ။ တစ္ခါတုန္းက ဘုရားကအျပန္ ရွင့္မွာ ထီးပါမလာလို႔ ကၽြန္မနဲ႔အတူ ထီးလိုက္ေဆာင္းတာကို ရွင္လည္း မွတ္မိအံုးမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့တာ ရွင္မ်ား ရိပ္မိသြားေသးလားဟင္။ ရက္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ အတြဲမ်ားေနတာကို လူေတြက သတိထားမိလာၾကတယ္။ ကၽြန္မေျပာတဲ့ လူေတြဆိုတာ ဘုရားသန္႔ရွင္းေရး အဖြဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ရွင့္အိမ္က ရွင့္မိဘေတြ၊ ကၽြန္မအိမ္က ကၽြန္မမိဘေတြ ေနာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြေပါ့။ သူတို႔ ဘာေျပာၾကမယ္ထင္လဲ.. ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေတြ ေပးၾကတယ္ ထင္လဲ… ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မက လိုက္ဖက္တယ္ တဲ့ေလ။
ကၽြန္မ သတင္းေတြၾကားရတယ္။ ရွင့္ကို ရွင့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မနဲ႔ေျမွာက္ေပးၾကတယ္။ ရွင့္အိမ္က လူႀကီးေတြက ကၽြန္မကို သေဘာက်တယ္တဲ့။ ရွင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကၽြန္မကို သေဘာက်တာပဲ မဟုတ္လား။ ရွင္ ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္မကို ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ.. ကၽြန္မက သိပ္ထက္ျမက္တဲ့ မိန္းကေလးတဲ့။ အဲလို သြက္ေန ထက္ေနတာကို ရွင္က သေဘာက်သည္တဲ့ေလ။ ရွင့္ထက္ အသက္ေတာ္ေတာ္ငယ္တဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ေတာင္ ရွင္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုင္ပင္ခဲ့ဖူးေသးတာပဲ။ ရွင္ သေဘာက်တာကို ကၽြန္မသိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သေဘာက်တာက သေဘာက်တာပါပဲ။ ကၽြန္မရံုးက အထက္လူႀကီးေတြလည္း ကၽြန္မကို သေဘာက်တာပဲ။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြလည္း ကၽြန္မကို ေတာ္တဲ့မိန္းကေလးဆိုၿပီး သေဘာက်တာပဲ။ ရွင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျမွာက္ေပးရံုနဲ႔၊ ရွင့္အိမ္က လူႀကီးေတြ သေဘာတူရံုနဲ႔၊ ရွင္ ကၽြန္မကို သေဘာက်ရံုနဲ႔ ရွင္ ကၽြန္မကို ခ်စ္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။ ကၽြန္မက ရွင့္ကို အေစာႀကီးကတည္းက ခ်စ္ေနခဲ့တာ ျဖစ္သလို၊ ကၽြန္မရွင့္ဆီက ျပန္လိုခ်င္တာကလည္း အခ်စ္ တစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ရွင့္ ရင္ထဲမွာက ကၽြန္မထက္ ဦးသူရွိခဲ့ၿပီးသားကို။ သူ႔ကို ေက်ာ္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အရာမွန္း ကၽြန္မသိတာေပါ့။ ရွင့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးကို ေမ့ၿပီး ရွင္ကိုယ္တိုင္က ကၽြန္မကို လိုလိုလားလားခ်စ္လာတာမ်ိဳးေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ဘုရားေရ… ၾကည့္စမ္း… ကၽြန္မေတာင္ စိတ္ကူးေတြ ေတာ္ေတာ္ယဥ္တတ္ေနၿပီပဲ။
ဒီၾကားထဲ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ ခါတိုင္းလိုပဲ သြားလာ ေနထိုင္ခဲ့တာပါပဲ။ ေျပာင္းလဲလာတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ရွင္ ကၽြန္မကို နည္းနည္း ဂရုစိုက္လာတယ္။ စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ ေျပာင္းလာတယ္။ ရွင္ အထီးက်န္တဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ရွင့္ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ ရွင္ တစ္ခြန္းမွ မဟခဲ့ပါလား။ ကၽြန္မကို ရွင့္ေနာက္ေၾကာင္းေတြ မသိဘူးလို႔မ်ား ထင္ခဲ့လို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ရွင္တို႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္မကို မသိေစခ်င္တာလား။ ရွင့္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ရင္ တစ္ခုခုေျပာင္းလဲ သြားမွာကို စိုးရိမ္လို႔လား။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ သတင္းေတြၾကားရတယ္။ ရွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွင့္ကို ကၽြန္မဆီစိတ္ေရာက္သြားေအာင္ တြန္းပို႔ေပးၾကတယ္။ ရွင့္ရဲ႕ ေ၀ဒနာ ေဟာင္းကို ကုစားဖို႔ ကၽြန္မကို ေဆးအျဖစ္ အသံုးခ်ဖို႔ ရွင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း စဥ္းစားေနခဲ့တယ္တဲ့။ ဟင့္အင္း ကၽြန္မ မလိုခ်င္ဘူးေနာ္။ ရွင့္ကို ကၽြန္မ ခ်စ္တာမွန္တယ္။ ရွင့္ရဲ႕ အတိတ္ဇတ္လမ္းကိုသိၿပီး ရွင့္ကို စာနာ သနားမိတာလည္း ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဟာ ရွင့္အတြက္ စိတ္ေျပရာ ေျပေၾကာင္းေလးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ဒါမ်ိဳးဆို ရွင္ ကၽြန္မကို မခ်စ္တာကမွ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မ အထင္ႀကီးေလးစားတဲ့ ရွင္က သူမ်ားေတြ ေျမွာက္ေပးရံုနဲ႔၊ ရွင္ကိုယ္တိုင္စိတ္သက္သာရာ ရေစဖို႔အတြက္နဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္စကားေျပာမွာလည္း မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ သိပါတယ္။ ရွင္က ဒီလိုလူစား မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မကို ေဘးမွာထားၿပီး ရွင့္ရဲ႕ အရင္တစ္ေယာက္ကို တမ္းတေနတာမ်ိဳးကိုလည္း ကၽြန္မ အလိုမရွိဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ရာသီေတြ တစ္ပတ္လည္လို႔ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းေတြလည္း ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ျမဴေတြကို ခ်စ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ရတဲ့ ရာသီေပါ့။ မနက္ဆိ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလး ျဖစ္ေနတတ္တာမ်ိဳးက ကၽြန္မ အႀကိဳက္ပဲ မဟုတ္လား။ တစ္ရက္ … ေဖေဖာ္၀ါရီ လရဲ႕ ျမဴေတြဆိုင္းတဲ့ နံနက္ခင္း တစ္ခုမွာေပါ့။ ကၽြန္မ ရံုးသြားေနတုန္း ရွင္ ကၽြန္မေနာက္ကို စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ အတင္းလိုက္လာၿပီး ကၽြန္မကို ရည္းစားစကားေတြ ေျပာခဲ့တယ္။ ဘာမွကို နိဒါန္းမခ်ီပဲ ေျပာခဲ့တဲ့ ရွင့္စကားေတြ နည္းနည္းေတာ့ ကေမာက္ကမ ႏိုင္ေနေသးတယ္။
"ငယ့္ကို…. ကိုယ္ ခ်စ္ေနၿပီထင္တယ္"
"ဟားးးးးးးး ဘယ္လိုႀကီးတုန္း"
"ဒီလိုႀကီးပဲ… ကိုယ္ ငယ့္ကို ခ်စ္တယ္ ထင္တယ္"
"ထင္တယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ့ အကိုရယ္"
"မဟုတ္ဘူး ေသခ်ာပါတယ္… ခ်စ္ေနတာ.. ငယ္ ေတာ္တာကို ကိုယ္သေဘာက်တယ္၊ ငယ္ ေခတ္မီတာကို ကိုယ္အားက်တယ္၊ ငယ့္ အေတြးအေခၚေတြကို ကုိယ္ ေလးစားတယ္၊ အုိကြာ ငယ္ ေနပံုထိုင္ပံု ေျပာပံုဆိုပံု အားလံုးက ကိုယ့္ကို လႊမ္းမိုးေနတယ္.. ၿပီးေတာ့ ငယ္က ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို႔ ကိုယ္ ယံုၾကည္တယ္"
"အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မက ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"
"ငယ္ ကိုယ့္ကို စဥ္းစားေပးေပါ့…. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အမွတ္တရေလး ျဖစ္ေအာင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ 14 မွာ အေျဖေပးပါလား ငယ္"
"ဟားးးးးးး ေဖေဖာ္၀ါရီ 14 က ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလ ငယ္ရဲ႕.. ငယ္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို ေပးခဲ့ရင္ ကိုယ္တို႔အတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္လို႔"
"၀ါးးးးးး ကဗ်ာ ဆန္လိုက္တာ.. အကိုေျပာေတာ့ အထိမ္းအမွတ္ ေန႔ေတြကို သတိမရတတ္ဘူးဆို"
"ခုေတာ့ ငယ့္ေၾကာင့္ သတိရပါၿပီဗ်ား"
ရွင့္ ကၽြန္မကို ၿပံဳးျပႏုတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ ေၾကကြဲရတယ္ ကိုဘုန္းသန္႔ရယ္။ ရွင္ ရည္းစားစကား ေျပာလို႔ ကၽြန္မ ေၾကကြဲရတယ္ သိလား။ ေလာကမွာ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ရည္းစားစကား ေျပာလာဖို႔ဆိုတာ မိန္းမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ သူ႔စကားမ်ားကို ၾကားရေသာအခါ နင့္ခနဲ ခံစားရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ ကၽြန္မကို ခ်စ္တာမဟုတ္ပဲ ေတာ္လို႔ ထက္လို႔ သူ႔ကိုနားလည္ႏိုင္လို႔ သေဘာက်ရံု သက္သက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မ အေသအခ်ာ သိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ခ်စ္အေျဖေပးဖို႔ အေတာ္ႀကီးကို စဥ္းစားရမည္ ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ ကၽြန္မထက္ ေတာ္ေသာ၊ ကၽြန္မထက္ ထက္ျမက္ေသာ မိန္းကေလးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ရွင္နဲ႔ မေတြ႔ၾကေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ အဲလိုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကို ေမ့သြားၿပီး အဲဒီမိန္းကေလးေတြဘက္ကို ရွင္ စိတ္ေျပာင္းမသြားဘူးလို႔ အာမခံႏိုင္မလား။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မဟာလည္း ကိုယ့္ထက္ ေတာ္ေသာ၊ ေခ်ာေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို မနာလို၀န္တိုစိတ္နဲ႔ ၾကည့္ရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာေတာ့မွာလား။ ကၽြန္မ လိုခ်င္သည္မွာ ရွင့္ရင္ထဲမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ၊ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္က ဘာမွ မဟုတ္ေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္သြားခဲ့ရင္လည္း ခ်စ္ေနႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ အခ်စ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။ ရွင္ကလည္း ရွင့္ တြက္ခ်က္မႈႏွင့္ရွင္ ကၽြန္မကို ေရြးခ်ယ္ ခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မ အတၱႏွင့္ ကၽြန္မ ေၾကကြဲခံစားေနရသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မ ရွင့္ကို ခ်စ္ခဲ့တာ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မအ အေသအခ်ာ သိေနခဲ့သည္။ ကၽြန္မသည္ ရွင့္ကို ျမဴႏွင္းကေလးမ်ား ကဲ့သို႔ ခ်စ္သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ခ်စ္သည္။ သူတို႔သည္ သဘာ၀အတိုင္း တည္ရွိေနတာ ျဖစ္သလို ကၽြန္မက သူတို႔ကို ခ်စ္ေၾကာင္းကိုလည္း မသိႏိုင္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔တည္ရွိေနတာကို သိေနရံုျဖင့္ ကၽြန္မ သူတို႔ကို ခ်စ္ေနႏိုင္သည္။ သူတို႔ တည္ရွိေနတာကို ျမင္ေနရရံုျဖင့္ ကၽြန္မ ၾကည္ႏူးရသည္။ ျမဴႏွင္းေတြရယ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္၊ ရွင္ရယ္ကို ခ်စ္ေနရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ အလြန္ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရွင္တို႔ကို ခ်စ္ေနရရံုျဖင့္ ကၽြန္မ စိတ္ခ်မ္းသာရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
မၾကာခင္ ရွင္ ခ်ိန္းဆိုထားခဲ့ေသာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (14) ရက္ေန႔ကို ေရာက္ပါေတာ့မည္။ ကၽြန္မသည္ ရွင့္ကို ခ်စ္ေသာ္လည္း ခ်စ္အေျဖေပးရန္ကိုကား မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။
Pinkgold!
7 comments:
great story for a valentine... good one :)
အသစ္ေျပာင္းသြားျပီး ကထဲက မေရာက္လိုက္တာ ခုမွဘဲ ေရာက္ေတာ့တယ္။ မွတ္သြားျပီဗ်ိဳ႕ လိပ္စာကို။
ဟဟမိုက္တယ္ပင့္ကူေရ အေျဖဘယ္လိုေပးျဖစ္မွာလဲေသခ်ာေမးလိုက္ေပါ့ဟာ
ခက္တာမွတ္လို႕......ဟီးးးးးးးးးးငါ့လဲဘယ္သူမွရည္းစားစကားလာမေျပာဘူး
အဟင့္.........
ေကာင္းပါတယ္.... ဒါေပမယ့္ ပထမပိုင္း ဖတ္ေကာင္းေနတုန္း စကားေျပလို အေရးအသား ျဖစ္သြားလိုက္နဲ႕ ဆိုေတာ့ ဖတ္ရတာ ေထာက္ေနတယ္။
ဇာတ္လမ္းဆင္ၿပီး လုပ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းတယ္.... ဖတ္သူကို အဆံုးထိ ေခၚသြားေစတယ္... :)
Planet မွာလည္းေတြ႕တယ္... ကြန္က ေတ္ာေတာ္ဆိုးေနလို႕ ကြန္မတ္ မေရးခဲ့ရဘူး။
တိုက္ဆိုင္သြားသလား ေဒၚညခင္း.. ဟြင္း ဟြင္း ဟြင္း :P
ဘယ္လုိအေျဖေပးလုိက္လဲဟင္!!!
:)
သံုးႏွစ္ သံုးမိုးေစာင့္ပါလုိ႔ အေျဖေပးလိုက္တာေပါ့ ရွင္.. အဟီး
Post a Comment