2010.....
ခုတစ္ေလာ ၂၀၁၀ ဆိုတဲ့ ဂဏန္းေလး အေၾကာင္း ကၽြန္မ ခဏ ခဏ ေတြးေနမိတယ္။ ၂၀၁၀ က်ရင္ ကၽြန္မ ဘယ္ဆီ ေရာက္ေနမလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ။ ၂၀၁၀ မွာ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနမလဲ၊ ဘယ္အရာ ေနာက္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနၾကမလဲ။ ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဘာမ်ား ျဖစ္လာမွာလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးေရာ ၂၀၁၀ မွာ ဘာျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရာက္ရင္ ကၽြန္မ အသက္ (၂) ႏွစ္ေလာက္ ထပ္ၾကီး လာမွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ေျပးမလြတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ စမယ္ဆိုပဲ။ "ေအးခ်မ္း သာယာ၍ ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ႀကီးကို စတင္မယ္ဆိုပဲ" (ရွည္လိုက္တာေနာ္)။ ႏိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြ ကၽြန္မသိပ္ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဘယ္အစိုးရပဲ တက္တက္၊ ဘယ္သူပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ မူ၀ါဒေတြ ေျပာင္းလဲရေတာ့မွာေပါ့။ ကၽြန္မ စိတ္၀င္စားတာက ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔လည္းဆိုင္ အာဆီယံနဲ႔လည္း ဆိုင္တဲ့ စီးပြားေရး စာခ်ဳပ္ေလး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ AFTA (Asian Free Trade Area) အေၾကာင္းေလးကိုပါ။
ေျပာတာကို ၾကားရသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ၂၀၁၀ ကစၿပီး အာဆီယံ ႏိုင္ငံတြင္း အလကား ကုန္သြယ္လို႔ရေတာ့မယ္။ ကုန္စည္ စီးဆင္းမႈေတြ လ်င္ျမန္လာေတာ့မယ္။ AFTA အရ အေကာက္ခြန္ႏႈန္းထားေတြလည္း က်ဆင္းၿပီး ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ပစၥည္းေတြကို ေစ်းႏႈန္း သက္သက္သာသာနဲ႔ ၀ယ္ယူတင္သြင္းႏိုင္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မစိတ္မ၀င္စားပဲ မေနႏိုင္ဘူးရွင့္။ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီအတြက္ေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္လည္း မဆိုးဘူး မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔လည္း International Business ထဲကို အစလွမ္းႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းေကာင္း တစ္ခုစတင္လို႔ ရလာေတာ့မွာေပါ့။
ဒီေတာ့ ကၽြန္မ ဥာဏ္မီသေလာက္ေလး တစ္ခ်က္ ေတြးမိတယ္ရွင့္။ Custom Duty "0" ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ့ အဓိက ပို႔ကုန္က ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ။ ႏိုင္ငံတစ္ကာကေတာ့ လာေတာ့မယ္ေလ။ စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ Investment မ်ားမ်ား လုပ္ဖို႔၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ထုတ္ကုန္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားကို ေပါေပါမ်ားမ်ား တင္သြင္းၿပီး စီးပြားရွာဖို႔။ စီးပြားေရး လမ္းေၾကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ပြင့္သြားမယ့္ အေျခအေနပါ။ ဒီလို အေျခအေနမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ကိုယ္က ဘာမွမသြင္းႏိုင္ပဲ၊ သူမ်ား export လုပ္လာတာကိုပဲ ခံၿပီး အိတ္ထဲကပဲ ထုတ္ေနမလား၊ ႏိုင္ငံရဲ့ Export အေျခအေနကေကာ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ဘယ္လို ထုတ္ကုန္မ်ိဳးကို မ်ားမ်ား တင္ပို႔ၾကမွာလဲ။ ဆန္စပါးလား၊ ကၽြန္းသစ္လား၊ ေက်ာက္မ်က္လား၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံလား ေျပာရေအာင္ လက္ရွိ အေျခအေနကလည္း ေတာ္ေတာ္ အားရစရာ ေကာင္းလွတာကို။
ၿပီးေတာ့ International Business ထဲကို ၀င္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈေတြ၊ ယံုၾကည္မႈေတြ စည္းလံုးမႈေတြ ရွိေနရမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ Business လုပ္တဲ့ ေနရာမွာေတာင္ လန္ဒန္ ကုမၸဏီတစ္ခုကက လူလည္း မျမင္ဖူး၊ ေတြ႔လည္း မေတြ႔ဖူး ပဲနဲ႔ ဒီအတိုင္း email နဲ႔ပဲ စာခ်ဳပ္ေတြခ်ဳပ္၊ Bank Account နဲ႔ ပိုက္ဆံေတြေခ် လုပ္ေနၾကတာဟာ နားလည္စည္းလံုးလို႔ေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ေကာ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ။ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ထိုးထြင္းေကာင္းစားေနတဲ့ Company တစ္ခု ႏွစ္ကို ခဏေဘးဖယ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံလိုက္ႀကီးက ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မစဥ္းစား ၾကည့္မိတာပါ။ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က လြတ္လာတာ ႏွစ္ ၆၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ "ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရ" ၊ " တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရး" ေတြ ေအာ္ေနရေသးတဲ့ ႏိုင္ငံက International ကို ဘယ္လိုမ်ား ၀င္မွာပါလိမ့္။
ေနာက္ တစ္ ခ်က္က ပညာေရးပါ။ ၂၀၁၀ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ASEAN ေဒသတြင္း Vacancy တစ္ခုေပၚရင္ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္လို႔ ေျပာသံလည္း ၾကားမိပါတယ္။ စင္ကာပူက Vacancy ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက လွမ္းေလွ်ာက္၊ အင္တာဗ်ဴး၊ ႀကိဳက္ရင္ ခန္႔၊ ႏိုင္ငံျခားသားက အခန္႔သားေလး လာလုပ္ေပါ့။ ခု လူေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ၾကသလို အေမာတေကာ အလုပ္ရွာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းလာေတာ့မယ္ထင္တယ္။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ competition လည္းပိုမ်ားလာမယ္။ သူ႔ထက္ငါ ေတာ္သူေတြကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ပိုေမွ်ာ္လာၾကေတာ့မယ္။ ဘယ္ေက်ာင္းက ထြက္တဲ့ သူကိုမွ ေခၚမယ္၊ အလုပ္ခန္႔မယ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံက လူကို ဦးစားေပးမယ္၊ အဲလိုေတာင္ ျဖစ္လာမလား မသိဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနရာေကာင္း တစ္ခု လစ္လပ္ရင္လည္း ဖိလစ္ပိုင္လို ႏိုင္ငံကေန လွမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္ေနမွာ။ ေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ႏိုင္ငံသား ငါ့ႏိုင္ငံသား ၾကည့္ေနေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေတာ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကုိ ျဖစ္ျဖစ္ ခန္႔လိုက္ေတာ့မွာပဲ ထင္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြ ဒီအခြင့္ေကာင္းလို႔ လက္မလြတ္ဖို႔ ခုကတည္းက ႀကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။ အရည္အေသြးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ထားရေတာ့မွာေပါ့။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ တစ္သီႀကီး ရေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။ ေတြးၾကည့္မိတယ္ရွင့္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ပညာေရး စနစ္ဆိုတာလည္း နာတာရွည္ ေရာဂါ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားလို႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ့မွာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားက ABE, ACCA, LCCI စတဲ့ စာေမးပြဲေတြကိုပဲ ပိုက္ဆံ အကုန္ခံၿပီး ေျဖၾကမလား။
ေနာက္တစ္ခုက Greater Mekong Subregion (GMS) ဆိုတာကလည္း စလာေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံကို Tourism ကေန ပိုက္ဆံရွာဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီအခြင့္အလမ္းေကာင္းကေန ပိုက္ဆံရွာဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက လုပ္တဲ့ Travel and Tourism Meeting ေတြကို တက္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ အင္မတန္မွ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္တဲ့ေလ။ မင္တို႔ရဲ့ လက္ရွိ အေျခအေနကိုပဲ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကပါအံုးး.. ေရ့ွဆက္ဖို႔ အစဥ္းစားပါနဲ႔အံုး ဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးေတြကို ခဏ ခဏ အေျပာခံရေလ့ ရွိတယ္ဆိုပဲရွင့္။
ဘာပဲ ေျပာေျပာ ၂၀၁၀ ကေတာ့ မၾကာခင္မွာ လွလွပပႀကီးကို ေရာက္လာေတာ့မွာပါ။ ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ ဘာေတြေျပာင္းလဲ မလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဇတ္ခံုေပၚမွာပဲ ရႈစားရေတာ့မွာေပါ့ရွင္။
ခုတစ္ေလာ ၂၀၁၀ ဆိုတဲ့ ဂဏန္းေလး အေၾကာင္း ကၽြန္မ ခဏ ခဏ ေတြးေနမိတယ္။ ၂၀၁၀ က်ရင္ ကၽြန္မ ဘယ္ဆီ ေရာက္ေနမလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ။ ၂၀၁၀ မွာ လူေတြ ဘာျဖစ္ေနမလဲ၊ ဘယ္အရာ ေနာက္ကို တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနၾကမလဲ။ ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဘာမ်ား ျဖစ္လာမွာလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးေရာ ၂၀၁၀ မွာ ဘာျဖစ္ေနလိမ့္မလဲ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရာက္ရင္ ကၽြန္မ အသက္ (၂) ႏွစ္ေလာက္ ထပ္ၾကီး လာမွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ေျပးမလြတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ စမယ္ဆိုပဲ။ "ေအးခ်မ္း သာယာ၍ ေခတ္မီ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္ႀကီးကို စတင္မယ္ဆိုပဲ" (ရွည္လိုက္တာေနာ္)။ ႏိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြ ကၽြန္မသိပ္ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဘယ္အစိုးရပဲ တက္တက္၊ ဘယ္သူပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ ၂၀၁၀ မွာေတာ့ မူ၀ါဒေတြ ေျပာင္းလဲရေတာ့မွာေပါ့။ ကၽြန္မ စိတ္၀င္စားတာက ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔လည္းဆိုင္ အာဆီယံနဲ႔လည္း ဆိုင္တဲ့ စီးပြားေရး စာခ်ဳပ္ေလး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ AFTA (Asian Free Trade Area) အေၾကာင္းေလးကိုပါ။
ေျပာတာကို ၾကားရသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ၂၀၁၀ ကစၿပီး အာဆီယံ ႏိုင္ငံတြင္း အလကား ကုန္သြယ္လို႔ရေတာ့မယ္။ ကုန္စည္ စီးဆင္းမႈေတြ လ်င္ျမန္လာေတာ့မယ္။ AFTA အရ အေကာက္ခြန္ႏႈန္းထားေတြလည္း က်ဆင္းၿပီး ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ပစၥည္းေတြကို ေစ်းႏႈန္း သက္သက္သာသာနဲ႔ ၀ယ္ယူတင္သြင္းႏိုင္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မစိတ္မ၀င္စားပဲ မေနႏိုင္ဘူးရွင့္။ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီအတြက္ေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္လည္း မဆိုးဘူး မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔လည္း International Business ထဲကို အစလွမ္းႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းေကာင္း တစ္ခုစတင္လို႔ ရလာေတာ့မွာေပါ့။
ဒီေတာ့ ကၽြန္မ ဥာဏ္မီသေလာက္ေလး တစ္ခ်က္ ေတြးမိတယ္ရွင့္။ Custom Duty "0" ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ့ အဓိက ပို႔ကုန္က ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ။ ႏိုင္ငံတစ္ကာကေတာ့ လာေတာ့မယ္ေလ။ စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ Investment မ်ားမ်ား လုပ္ဖို႔၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ထုတ္ကုန္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားကို ေပါေပါမ်ားမ်ား တင္သြင္းၿပီး စီးပြားရွာဖို႔။ စီးပြားေရး လမ္းေၾကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ပြင့္သြားမယ့္ အေျခအေနပါ။ ဒီလို အေျခအေနမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ကိုယ္က ဘာမွမသြင္းႏိုင္ပဲ၊ သူမ်ား export လုပ္လာတာကိုပဲ ခံၿပီး အိတ္ထဲကပဲ ထုတ္ေနမလား၊ ႏိုင္ငံရဲ့ Export အေျခအေနကေကာ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ဘယ္လို ထုတ္ကုန္မ်ိဳးကို မ်ားမ်ား တင္ပို႔ၾကမွာလဲ။ ဆန္စပါးလား၊ ကၽြန္းသစ္လား၊ ေက်ာက္မ်က္လား၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံလား ေျပာရေအာင္ လက္ရွိ အေျခအေနကလည္း ေတာ္ေတာ္ အားရစရာ ေကာင္းလွတာကို။
ၿပီးေတာ့ International Business ထဲကို ၀င္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈေတြ၊ ယံုၾကည္မႈေတြ စည္းလံုးမႈေတြ ရွိေနရမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ Business လုပ္တဲ့ ေနရာမွာေတာင္ လန္ဒန္ ကုမၸဏီတစ္ခုကက လူလည္း မျမင္ဖူး၊ ေတြ႔လည္း မေတြ႔ဖူး ပဲနဲ႔ ဒီအတိုင္း email နဲ႔ပဲ စာခ်ဳပ္ေတြခ်ဳပ္၊ Bank Account နဲ႔ ပိုက္ဆံေတြေခ် လုပ္ေနၾကတာဟာ နားလည္စည္းလံုးလို႔ေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ေကာ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ။ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ထိုးထြင္းေကာင္းစားေနတဲ့ Company တစ္ခု ႏွစ္ကို ခဏေဘးဖယ္ထားၿပီး ႏိုင္ငံလိုက္ႀကီးက ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မစဥ္းစား ၾကည့္မိတာပါ။ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္က လြတ္လာတာ ႏွစ္ ၆၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ "ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရ" ၊ " တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္မႈ မၿပိဳကြဲေရး" ေတြ ေအာ္ေနရေသးတဲ့ ႏိုင္ငံက International ကို ဘယ္လိုမ်ား ၀င္မွာပါလိမ့္။
ေနာက္ တစ္ ခ်က္က ပညာေရးပါ။ ၂၀၁၀ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ASEAN ေဒသတြင္း Vacancy တစ္ခုေပၚရင္ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္လို႔ ေျပာသံလည္း ၾကားမိပါတယ္။ စင္ကာပူက Vacancy ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက လွမ္းေလွ်ာက္၊ အင္တာဗ်ဴး၊ ႀကိဳက္ရင္ ခန္႔၊ ႏိုင္ငံျခားသားက အခန္႔သားေလး လာလုပ္ေပါ့။ ခု လူေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ၾကသလို အေမာတေကာ အလုပ္ရွာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းလာေတာ့မယ္ထင္တယ္။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ competition လည္းပိုမ်ားလာမယ္။ သူ႔ထက္ငါ ေတာ္သူေတြကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ပိုေမွ်ာ္လာၾကေတာ့မယ္။ ဘယ္ေက်ာင္းက ထြက္တဲ့ သူကိုမွ ေခၚမယ္၊ အလုပ္ခန္႔မယ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံက လူကို ဦးစားေပးမယ္၊ အဲလိုေတာင္ ျဖစ္လာမလား မသိဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနရာေကာင္း တစ္ခု လစ္လပ္ရင္လည္း ဖိလစ္ပိုင္လို ႏိုင္ငံကေန လွမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္ေနမွာ။ ေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ႏိုင္ငံသား ငါ့ႏိုင္ငံသား ၾကည့္ေနေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေတာ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကုိ ျဖစ္ျဖစ္ ခန္႔လိုက္ေတာ့မွာပဲ ထင္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြ ဒီအခြင့္ေကာင္းလို႔ လက္မလြတ္ဖို႔ ခုကတည္းက ႀကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။ အရည္အေသြးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ထားရေတာ့မွာေပါ့။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ တစ္သီႀကီး ရေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။ ေတြးၾကည့္မိတယ္ရွင့္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြ ဘာတစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ပညာေရး စနစ္ဆိုတာလည္း နာတာရွည္ ေရာဂါ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားလို႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ့မွာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားက ABE, ACCA, LCCI စတဲ့ စာေမးပြဲေတြကိုပဲ ပိုက္ဆံ အကုန္ခံၿပီး ေျဖၾကမလား။
ေနာက္တစ္ခုက Greater Mekong Subregion (GMS) ဆိုတာကလည္း စလာေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံကို Tourism ကေန ပိုက္ဆံရွာဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီအခြင့္အလမ္းေကာင္းကေန ပိုက္ဆံရွာဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက လုပ္တဲ့ Travel and Tourism Meeting ေတြကို တက္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ အင္မတန္မွ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္တဲ့ေလ။ မင္တို႔ရဲ့ လက္ရွိ အေျခအေနကိုပဲ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကပါအံုးး.. ေရ့ွဆက္ဖို႔ အစဥ္းစားပါနဲ႔အံုး ဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးေတြကို ခဏ ခဏ အေျပာခံရေလ့ ရွိတယ္ဆိုပဲရွင့္။
ဘာပဲ ေျပာေျပာ ၂၀၁၀ ကေတာ့ မၾကာခင္မွာ လွလွပပႀကီးကို ေရာက္လာေတာ့မွာပါ။ ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ ဘာေတြေျပာင္းလဲ မလဲဆိုတာကိုေတာ့ ဇတ္ခံုေပၚမွာပဲ ရႈစားရေတာ့မွာေပါ့ရွင္။
6 comments:
ေတြးစရာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပးတဲ့ ပုိ႔စ္ပဲ။ ညီမေရးတာကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ (ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့ မသိ...၊) အကိုေအာင္သူၿငိမ္း ေရးဖူးတဲ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း စာအုပ္ထဲက အခ်က္အလက္ တခ်ိဳ႔ကိုေတာင္ သတိရမိတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္လာမယ္ဆိုတာကေရာ...၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ပြင့္မွာလဲ၊ ဘာေတြ ပြင့္လာမွာလဲ..။ မၾကာမီ..လာမည္...ေမွ်ာ္... ထင္တယ္။
good post. Keep up your international flare to compete with neighbors. It will definitely be good for all.
Pinkgold ေတြးထားတာေလး အင္းမတန္ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္။ Free Trade Agreement ေတြလုပ္ပါၿပီတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံက ဘာေတြျပင္ဆင္ထားပါၿပီလဲ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူမ်ားေတြ လာေရာင္းသမွ် အကုန္ဖြင့္ေပးၿပီး ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွျပန္မေရာင္းႏိုင္ျဖစ္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက အင္မတန္စီးပြားေရးလုပ္လုိ႔ေကာင္းတဲ့အေနအထားပါ။ BIMST-EC ထဲမွာလည္းပါတယ္၊ GMS ထဲမွာလည္းပါတယ္ ASEAN ထဲမွာလည္းပါတယ္၊ တရုတ္နဲ႔လည္း ေျပလည္တယ္ ဆုိရင္ ဒီအဖြဲ႔ေတြၾကားထဲမွာပဲ ပြဲစားလုပ္စားရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ပထ၀ီအေနအထားအရပါ အားသာခ်က္ေတြရွိပါတယ္။
ကၽြမ္းက်င္သူေတြကို ေနရာေပး ေသခ်ာျပင္ဆင္သင့္တဲ့အခ်ိန္ပါ။
လုပ္တတ္ရင္ တိုင္းျပည္က အင္မတန္ခ်မ္းသာမွာပါ။ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာရင္ တိုင္းသူျပည္သားတြင္မက အုပ္ခ်ဳပ္သူလည္း ခ်မ္းသာတာပါပဲ။ အခုေတာ့…
I have read about AFTA at one of the journal.
I think that one may effects Myanmar from bad side. Becasue only the person who have "Capital" can take this advantage of free trade. So for our counrty business men may facing a great competiation wih ASEAN trader. My opinion is that, If we can't prepare for that AFTA, we will facing a difficulties at 2010.
မပင့္ေရ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ 2010 မွာ ျမန္မာျပည္ ေႏြရာသီမွာ တစ္ေန႕ 10နာ၇ီ အျပည့္အ၀မီးရရွိဖို႕ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္
ေအးဗ်ာ.. ၾကိဳးစားရမွာေပါ႕...။
Post a Comment