“ ကဲ.. မင္းဘာလုပ္မွာလဲ”
“ ကၽြန္မက ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
“ ဟ.. မင္းတစ္ခုခု ဆံုးျဖတ္ရမယ္ေလ.. ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဒီအတိုင္းဆက္ စခန္းသြားေနေတာ့မွာလား”
ကၽြန္မ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ခပ္ရဲရဲၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေဒါသအၾကည့္ေတြကို ကၽြန္မရင္ဆိုင္ရသည္။ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက ေဒါသေၾကာင့္ လင္းလက္ေနသည္။ အၿမဲၿပံဳးေနတတ္ေသာ မ်က္ႏွာတြင္ တင္းမာမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို ေတြ႔ေနရသည္။
ပတ္၀န္းက်င္ကို အေမွာင္ထုက စိုးမိုးလာသည္။ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား တင္းမာမႈေတြလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာသည္။ ကၽြန္မတို႔ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလဲ။ သူနဲ႔ကၽြန္မၾကား ျပန္လည္ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီလိုအေျခအေနကို သူမ မေရာက္ခ်င္ပါ။ ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္.. လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ သူမ အခ်စ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မည္။ ခ်စ္သူကို စြန္႔ရမလား၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ဆက္ၿပီး လက္ကိုင္ထားမလား။ စဥ္းစားရသည္မွာ ရင္ေမာလွပါသည္။ ေဖ်ာင္းဖ်၍ မရေတာ့ေသာခ်စ္သူကို အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေပးရေပေတာ့မည္။
“ ရွင္က ကၽြန္မကို လံုး၀ စြန္႔လႊတ္ေတာ့မယ္ေပါ့.. ဟုတ္လား”
“ မင္း ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရင္ေတာ့ ငါတို႔ ေရွ့ဆက္ဖို႔ ခက္ခဲလိမ့္မယ္ ထင္တယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ.. ရွင္ကလည္း ရွင္ျဖစ္ခ်င္ေနတာကို ေျပာေနသလို ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မ ျဖစ္ခ်င္တာကို လံုး၀ လက္မလႊတ္ဘူး”
“ မင္းက ငါနဲ႔ လမ္းခြဲမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား… ေတာက္”
သူ ေတာက္ တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ မိသလိုလိုေတာ့ရွိသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲ မြန္းက်ပ္လာသည္။ ေျပာမထြက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္မေျပာရေတာ့မည္။ ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ ကၽြန္မရင္ဘတ္ေတြ လိႈက္ဖိုလာသည္။ ႏွလံုးခံုသံျပင္းျပင္းကို သူၾကားခ်င္လည္း ၾကားေပလိမ့္မည္။ စကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႔အေရး ကၽြန္မ ဘယ္ေသာအခါမွ ဒီေလာက္အခ်ိန္မယူဖူးပါ။ ဒီေလာက္လည္း မတုန္လႈပ္ဖူးပါ။ ကၽြန္မ စိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိမ္းလိုက္မိသည္။ စကားသံကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပတ္သားဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းကတြဲက်လုလုမ်က္ရည္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။
“ ညွိမရတဲ့အဆံုးေတာ့ ဒီလိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့”
“ေအးေပါ့ေလ ငါက အစကတည္းက မင္းအတြက္ ဘာမွ မွ မဟုတ္ခဲ့တာ.. ငါ မင္းကိုခ်စ္မိတာ သိပ္မွားတယ္. သိပ္ေနာင္တရတယ္… ရပါတယ္. မင္းလမ္းကို မင္းေလွ်ာက္ပါ.. ငါ မင္းကို မေတြ႔ခဲ့ဘူးလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္’
ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေသာ သူ႔ကို ကၽြန္မ စူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းကမ်က္ရည္ေတြ အတိုင္းအဆမရွိ က်ဆင္းလာသည္။ ကၽြန္မ တင္းထားခဲ့သမွ်ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ငိုခ်လိုက္မိေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္အားေတာ့။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းေတြ႔ျမင္ရသည္။ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မွီခဲ့ဖူးေသာ သူ႔ေက်ာျပင္ကို လြမ္းဆြတ္စြာ ၾကည့္မိသည္။ ရင္မွာ နာက်င္မႈေ၀ဒနာကို စတင္ခံစားရသည္။ အလြန္တန္ဘိုးထားရေသာ ပစၥည္းေလးတစ္ခုကို ဆံုးရံႈးရသလို ၀မ္းနည္းမိသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ စတင္လမ္းခြဲခဲ့ေသာ ဒီေနရာေလးကို ကၽြန္မ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ၾကည့္မိသည္။ ထိုေနရာကို နာၾကည္းစြာၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္မိသည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္ၾကေသာ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာတတ္၍ အသိုင္းအ၀ိုင္းႀကီးမွ ေပါက္ဖြားလာေသာသူႏွင့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရုန္းကန္ေနရေသာ ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ့ျခင္းက အံ့ၾသစရာလည္း ေကာင္းေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကၽြန္မ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္၀င္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
“ သဲ ကိုၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ.. ဒီ အလုပ္ေတြ မလုပ္ပါနဲ႔လား”
“ ကို ကလည္း.. ကၽြန္မတို႔က ကို႕ေလာက္မွ မခ်မ္းသာတာ… စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ေတာ့ အလုပ္ လုပ္ရမွာေပါ့ ကိုရဲ႕”
“ ဟုတ္ပါတယ္ သဲ အလုပ္လုပ္တာ ကိုယ္အျပစ္ မေျပာပါဘူး.. ခုေတာ့ သဲ ပင္ပန္းတာ ကို မၾကည့္ရက္လို႔ပါ”
ကၽြန္မပင္ပန္းလာတိုင္း ကၽြန္မကို ေဖးမေပးတတ္သည္။ ကၽြန္မ အေမာေျပေအာင္၊ အားရွိေအာင္ အစားေတြ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးေကၽြးေမြးတတ္သည္မွာလည္း သူပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ မိဘလုပ္ငန္းေတြကို ဦးစီးဖို႔ ပညာေတြ ဆက္လက္သင္ၾကားေနေသာ သူ႔က ကၽြန္မေလာက္ မပင္ပန္းေတာ့ ကၽြန္မပင္ပန္းတာေတြ၊ အလုပ္မ်ားတာေတြကို မၾကည့္ရက္ရွာေပ။ သူ႔မိဘေတြ လုပ္ငန္းမွာ ကၽြန္မကို လုပ္ေစခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ ေမြးရာပါ မာနေၾကာင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ မလုပ္ပဲ ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“ သဲ သာ ကိုယ့္ေဖေဖရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ လုပ္ရင္ ဒီေလာက္ ပင္ပန္းမွာ မဟုတ္ဘူး”
“ ဒါေတာ့ သိတာေပါ့ ကိုရဲ့.. ကၽြန္မက ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ တိုးတက္ခ်င္တာ ကို လည္းသိသားနဲ႔… သူမ်ား အကူအညီ မယူခ်င္ပါဘူး”
“သူမ်ား မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. တစ္ခ်ိန္က်လည္း မိသားစုေတြ ျဖစ္မွာပဲဟာ… ၿပီးေတာ့ သဲကလည္း အလုပ္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာေတာ့ ကိုယ္တို႔ ေတြ႔ရခ်ိန္နည္းတယ္ကြ… မင္းကလည္း မအားတာပဲ မ်ားမ်ားလာတယ္”
“ ရံုးမွာ လုပ္ငန္းေတြ ပိုခ်ဲ႕ၿပီး လုပ္လို႔ပါ ကို ရာ… သိတယ္ မလား.. ကို႔ရဲ႕ သဲ က ငေတာ္ေလးဆိုေတာ့ ခိုင္းခ်င္ၾကတာေပါ့ ဟဲဟဲ’
“ခိုင္းစရာကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ရွားရသလားကြာ… တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ဖိခိုင္းရသလား.. ကိုယ္ေတာ့ သဲ ကို အလုပ္ထြက္ေစခ်င္ၿပီ”
“ကို ေနာ္ ကၽြန္မကို အလုပ္မထြက္ခိုင္းနဲ႔.. ကၽြန္မ အစြမ္း အစနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ခုမွ ေနရာေလး တစ္ေနရာ ရလာတာ.. ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ္ အစြမ္းရွိသေလာက္ ဒီထက္ မကႀကိဳးစားခ်င္ေသးတာ.. ၿပီးေတာ့ ကို႔ေဖေဖရဲ႕ အလုပ္ေတြက ကၽြန္မ စိတ္မ၀င္စားတာႀကီးေတြ”
****************************************************************************************
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္မ အလုပ္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာသည္။ လုပ္ငန္း၏သေဘာတရားႏွင့္ ေခတ္ကာလ၏ လိုအပ္ခ်က္အရ ပညာေတြပိုတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရသည္။ ရံုးတြင္း မီတင္ေတြ၊ အျပင္ customer မ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ Plan Ahead ေတြ၊ ေက်ာင္းတက္ရတာေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်ိန္ေတြက သူ႕အတြက္ ရွားသည္ထက္ရွားလာခဲ့သည္။ သူ ေတြ႔ခ်င္တိုင္း၊ သူ ကၽြန္မကို ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတိုင္း အၿမဲတမ္းကၽြန္မ မသြားႏိုင္ မေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူ႔ကို ဂရုစိုက္ဖို႔ အားနည္းလာေသာ ကၽြန္မကို သူ ျပသနာေတြ ရွာရွာတတ္လာသည္။ ကၽြန္မ အလုပ္ေတြေလာက္ သူ႔ကို ေနရာမေပးေတာ့ဟု ေစာင္းေျမာင္းကာ ေျပာဆိုတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ေသာ ရံုးထိလိုက္လာၿပီး လူကိုယ္တိုင္ ျပသနာ လာရွာတတ္သည္က ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ ရင္ေမာရပါတယ္။ ကၽြန္မ အေနျဖင့္ အလုပ္ေတြ ပညာေရးေတြကို ပစ္မထားခ်င္သလို၊ ခ်စ္သူနဲ႔လည္း အဆင္ေျပခ်င္ပါသည္။ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ညီေအာင္ညွိဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ခ်စ္သူ၏ အထင္လြဲမႈေတြကို ကၽြန္မ မီေအာင္မေျဖရွင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားတိုင္းလည္း သူ လက္မခံႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းရင္းေတြက မ်ားလာေသာေၾကာင့္ အခ်စ္အတြက္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး မေပးႏိုင္ေတာ့ေသာ ကၽြန္မအဖို႔ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ပဋိပကၡမ်ားသည္ ပိုမိုႀကီးထြား လာေလေတာ့သည္။
“ သဲ က ကိုယ့္ကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာေတြ မ်ားလာၿပီကြာ”
“ကိုရယ္ ကၽြန္မ အလုပ္မ်ားတာ ကိုလည္း သိသားနဲ႔.. ကၽြန္မႀကိဳးစားမွ တစ္ခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မွာေပါ့”
“သဲ ႀကိဳးစားတာ ကိုယ္ ၀မ္းသာပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ ကိုလည္း နည္းနည္းဂရုစိုက္ အံုးေလကြာ”
“ဂရုစိုက္ပါတယ္.. ကို ရဲ႕.. အရင္လို ေန႔တိုင္းမေတြ႔ႏိုင္တာပဲ ရွိတာပါ… ကို႔ကို လံုး၀ ပစ္ထားတာမွ မဟုတ္တာ.. ကၽြန္မ ဒီလိုလုပ္ေနတာ ကို႔ကို ပိုလြမ္းရတယ္ရွင့္ သိရဲ႕လား”
“တစ္ခါ တစ္ေလ မင္း ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား၊ ငါဟာ မင္းအတြက္ ဘာမွအေရး မပါေတာ့ဘူးလား၊ မင္း ေတြ႔ခ်င္မွေတြ႔ မေတြ႔ခ်င္ ပစ္ထားျခင္း ခံရတဲ့ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလား လို႔ေတာင္ ထင္မိေသးတယ္”
“ကို ကလည္း ကၽြန္မ ကို႔ကို မခ်စ္ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ… ခု ခ်ိန္မွာ လုပ္ ထားမွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနႏိုင္မွာေပါ့လို႔”
“မင္း ေတာ္ေတာ္ ေလာဘႀကီးတယ္… အတၱလည္း သိပ္ႀကီးတယ္.. ေနပါအံုး မင္း ေသသြားေတာ့ေရာ ဒါေတြကို သယ္သြားႏိုင္မွာ မို႔လို႔လား”
“ကၽြန္မက တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ ႀကိဳးစားေနတာကို ကို က အတၱႀကီးတယ္လို႔ စြပ္စြဲရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက မေသခင္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေနသြားရမွာလား”
ကၽြန္မ သူ႔ကို နားလည္ေအာင္ရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားပါသည္။ ကၽြန္မကို အတၱႀကီးတယ္လို႔ ေျပာတိုင္း၊ ကၽြန္မကို ေလာဘႀကီးတယ္လို႔ေျပာတိုင္း ကၽြန္မ သူ႔ကို နည္းနည္းေတာ့ ေဒါသထြက္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္မကို နားမလည္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ ခ်စ္ခဲ့မိတာလားလို႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ပင္ ေတြးမိတတ္ေသးေတာ့သည္။ ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ျဖစ္သလို မေနခ်င္ပါ။ ကၽြန္မ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္၊ ကၽြန္မ မိသားစုအတြက္၊ ကၽြန္မရဲ႕ ေနာင္ေရး အတြက္ စိတ္ေအးရေအာင္ ကၽြန္မ အသက္ငယ္တုန္းႀကိဳးစားခ်င္ပါေသးသည္။ သူ႔ကိုလည္း နားလည္ေစခ်င္သည္။ သည္းခံေစခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ သူ႔ကို ကၽြန္မဘက္ပါေအာင္ မစည္းရံုးႏိုင္ေသာအခါ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကား နားလည္မႈမ်ား ပိုမို လြဲမွား လာခဲ့ရေတာ့သည္။
*****************************************************************************************
“သဲ.. မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္ အံုးမွာလား.. အလုပ္ ေတြလုပ္၊ ေက်ာင္းေတြပဲ တက္ေနေတာ့မွာလား”
“ကၽြန္မ ဒီအခ်ိန္မွာ လင္ယူ၊ သားေမြး မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး၊ ကၽြန္မ အသက္ငယ္တုန္းေလး တတ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းရွိသေလာက္ေလး ႀကိဳးစားသြားခ်င္ေသးတယ္.. ကို ကလည္း အရမ္းေလာတာပဲ.. ၂ ႏွစ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရင္ အရာရာဟာ အိုေက သြားမွာပါ ကိုရာ”
“မဟုတ္ဘူး.. ဒီထက္ႀကာရင္ မင္း ပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္.. ဒီေတာ့ ငါ မင္းကို ေမးရမယ္… မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္မွာလား.. ဒါေတြပဲ ဆက္လုပ္ေနမွာလား”
“ကို.. ကို႔ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္တယ္.. လက္လည္းထပ္မယ္.. ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး.. ကၽြန္မ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္သြားမွ လက္ထပ္မယ္”
“ငါက အစတုန္းက မင္းကို ခပ္ရိုးရိုးေလး ေနတတ္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္လို႔ ထင္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာကြ.. မင္း ေျပာေတာ့ ဘ၀မွာ ေအးေအး လူလူေနခ်င္တယ္ဆို”
“ကၽြန္မေျပာတဲ့ ေအးေအးလူလူဆိုတာ ေတာထဲသြားၿပီး သစ္ပင္စိုက္စား ေနတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးကို.. အခ်ိန္ရွိတုန္းေလး ႀကိဳးစား၊ ႀကီးလာတဲ့ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မိသားစုနဲ႔တူတူ မပူမပင္ေနခ်င္တာကို ေျပာတာ”
“မဟုတ္ေသးဘူးကြာ.. ငါ မင္းကိုေျပာမယ္.. မင္း အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ့.. ငါမင္းကို မပူမပင္ ထားႏိုင္ပါတယ္ကြာ”
“ကၽြန္မက ေယာက်ၤားလုပ္စာကို ထိုင္စားမယ့္ သူလား… ေယာက်ၤားကို အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခိုင္း.. မိန္မက အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ ကေလးထိန္း ဆိုတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အေတြးေတြထဲ ကၽြန္မ ေမ်ာမေနခ်င္ဘူး.. ကၽြန္မကို လက္ထပ္ဖို႔ အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ခဏ ခဏ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္.. ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးလိုက္ေတာ့မွာ”
“ငါနဲ႔ မင္း တစ္ခုခုေတာ့ ဆံုး ျဖတ္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္”
ေနာက္ဆံုးေတာ့.. ဘယ္လိုမွ ညွိမရေတာ့သည့္ အဆံုး သူကၽြန္မကို လမ္းခြဲဖို႔ စတင္စကားေျပာလာပါေတာ့သည္။ ခ်စ္သူ၏ ယုယမႈကို ခံယူခ်င္ေသာသူက.. ကၽြန္မ၏ အျပဳအမူေတြကို ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ျဖစ္လာသည္။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ႀကိဳးစားခ်င္ေသာ ကၽြန္မက သူ႔ကို နားလည္တတ္ေစခ်င္သည္။ ဘ၀ ႏွင့္ ႏွလံုးသားေရးၾကား ဆံုးျဖတ္ရသည္မွာ ကၽြန္မ ရင္ေမာရပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသည္ ကၽြန္ကို အတၱႀကီးသည္၊ ေလာဘႀကီးသည္၊ လူတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရႈသည္၊ သူခ်စ္သေလာက္ သူ႔ကို ျပန္မခ်စ္ဘူးဟု ေျပာကာ ကၽြန္မကို စြန္႔ခြာ သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္မသည္ ဘ၀အေရးကို ဦးစားေပးမ၍ ခ်စ္သူ၏ စြန္႔ခြာျခင္းကို ခံရေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
“ ကၽြန္မက ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
“ ဟ.. မင္းတစ္ခုခု ဆံုးျဖတ္ရမယ္ေလ.. ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဒီအတိုင္းဆက္ စခန္းသြားေနေတာ့မွာလား”
ကၽြန္မ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ခပ္ရဲရဲၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေဒါသအၾကည့္ေတြကို ကၽြန္မရင္ဆိုင္ရသည္။ သူ႔မ်က္၀န္းေတြက ေဒါသေၾကာင့္ လင္းလက္ေနသည္။ အၿမဲၿပံဳးေနတတ္ေသာ မ်က္ႏွာတြင္ တင္းမာမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို ေတြ႔ေနရသည္။
ပတ္၀န္းက်င္ကို အေမွာင္ထုက စိုးမိုးလာသည္။ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား တင္းမာမႈေတြလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာသည္။ ကၽြန္မတို႔ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလဲ။ သူနဲ႔ကၽြန္မၾကား ျပန္လည္ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီလိုအေျခအေနကို သူမ မေရာက္ခ်င္ပါ။ ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္.. လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ သူမ အခ်စ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မည္။ ခ်စ္သူကို စြန္႔ရမလား၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ဆက္ၿပီး လက္ကိုင္ထားမလား။ စဥ္းစားရသည္မွာ ရင္ေမာလွပါသည္။ ေဖ်ာင္းဖ်၍ မရေတာ့ေသာခ်စ္သူကို အေျဖတစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေပးရေပေတာ့မည္။
“ ရွင္က ကၽြန္မကို လံုး၀ စြန္႔လႊတ္ေတာ့မယ္ေပါ့.. ဟုတ္လား”
“ မင္း ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရင္ေတာ့ ငါတို႔ ေရွ့ဆက္ဖို႔ ခက္ခဲလိမ့္မယ္ ထင္တယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ.. ရွင္ကလည္း ရွင္ျဖစ္ခ်င္ေနတာကို ေျပာေနသလို ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မ ျဖစ္ခ်င္တာကို လံုး၀ လက္မလႊတ္ဘူး”
“ မင္းက ငါနဲ႔ လမ္းခြဲမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား… ေတာက္”
သူ ေတာက္ တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ မိသလိုလိုေတာ့ရွိသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲ မြန္းက်ပ္လာသည္။ ေျပာမထြက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ကၽြန္မေျပာရေတာ့မည္။ ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ ကၽြန္မရင္ဘတ္ေတြ လိႈက္ဖိုလာသည္။ ႏွလံုးခံုသံျပင္းျပင္းကို သူၾကားခ်င္လည္း ၾကားေပလိမ့္မည္။ စကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႔အေရး ကၽြန္မ ဘယ္ေသာအခါမွ ဒီေလာက္အခ်ိန္မယူဖူးပါ။ ဒီေလာက္လည္း မတုန္လႈပ္ဖူးပါ။ ကၽြန္မ စိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး တည္ၿငိမ္ေအာင္ထိမ္းလိုက္မိသည္။ စကားသံကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပတ္သားဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းကတြဲက်လုလုမ်က္ရည္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။
“ ညွိမရတဲ့အဆံုးေတာ့ ဒီလိုပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့”
“ေအးေပါ့ေလ ငါက အစကတည္းက မင္းအတြက္ ဘာမွ မွ မဟုတ္ခဲ့တာ.. ငါ မင္းကိုခ်စ္မိတာ သိပ္မွားတယ္. သိပ္ေနာင္တရတယ္… ရပါတယ္. မင္းလမ္းကို မင္းေလွ်ာက္ပါ.. ငါ မင္းကို မေတြ႔ခဲ့ဘူးလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္’
ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေသာ သူ႔ကို ကၽြန္မ စူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းကမ်က္ရည္ေတြ အတိုင္းအဆမရွိ က်ဆင္းလာသည္။ ကၽြန္မ တင္းထားခဲ့သမွ်ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ငိုခ်လိုက္မိေတာ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ဂရုမစိုက္အားေတာ့။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းေတြ႔ျမင္ရသည္။ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မွီခဲ့ဖူးေသာ သူ႔ေက်ာျပင္ကို လြမ္းဆြတ္စြာ ၾကည့္မိသည္။ ရင္မွာ နာက်င္မႈေ၀ဒနာကို စတင္ခံစားရသည္။ အလြန္တန္ဘိုးထားရေသာ ပစၥည္းေလးတစ္ခုကို ဆံုးရံႈးရသလို ၀မ္းနည္းမိသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ စတင္လမ္းခြဲခဲ့ေသာ ဒီေနရာေလးကို ကၽြန္မ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ၾကည့္မိသည္။ ထိုေနရာကို နာၾကည္းစြာၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္မိသည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္ၾကေသာ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာတတ္၍ အသိုင္းအ၀ိုင္းႀကီးမွ ေပါက္ဖြားလာေသာသူႏွင့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရုန္းကန္ေနရေသာ ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ့ျခင္းက အံ့ၾသစရာလည္း ေကာင္းေနသည္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကၽြန္မ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္၀င္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
“ သဲ ကိုၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ.. ဒီ အလုပ္ေတြ မလုပ္ပါနဲ႔လား”
“ ကို ကလည္း.. ကၽြန္မတို႔က ကို႕ေလာက္မွ မခ်မ္းသာတာ… စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ေတာ့ အလုပ္ လုပ္ရမွာေပါ့ ကိုရဲ႕”
“ ဟုတ္ပါတယ္ သဲ အလုပ္လုပ္တာ ကိုယ္အျပစ္ မေျပာပါဘူး.. ခုေတာ့ သဲ ပင္ပန္းတာ ကို မၾကည့္ရက္လို႔ပါ”
ကၽြန္မပင္ပန္းလာတိုင္း ကၽြန္မကို ေဖးမေပးတတ္သည္။ ကၽြန္မ အေမာေျပေအာင္၊ အားရွိေအာင္ အစားေတြ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးေကၽြးေမြးတတ္သည္မွာလည္း သူပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ မိဘလုပ္ငန္းေတြကို ဦးစီးဖို႔ ပညာေတြ ဆက္လက္သင္ၾကားေနေသာ သူ႔က ကၽြန္မေလာက္ မပင္ပန္းေတာ့ ကၽြန္မပင္ပန္းတာေတြ၊ အလုပ္မ်ားတာေတြကို မၾကည့္ရက္ရွာေပ။ သူ႔မိဘေတြ လုပ္ငန္းမွာ ကၽြန္မကို လုပ္ေစခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ ေမြးရာပါ မာနေၾကာင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ မလုပ္ပဲ ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“ သဲ သာ ကိုယ့္ေဖေဖရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ လုပ္ရင္ ဒီေလာက္ ပင္ပန္းမွာ မဟုတ္ဘူး”
“ ဒါေတာ့ သိတာေပါ့ ကိုရဲ့.. ကၽြန္မက ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ တိုးတက္ခ်င္တာ ကို လည္းသိသားနဲ႔… သူမ်ား အကူအညီ မယူခ်င္ပါဘူး”
“သူမ်ား မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. တစ္ခ်ိန္က်လည္း မိသားစုေတြ ျဖစ္မွာပဲဟာ… ၿပီးေတာ့ သဲကလည္း အလုပ္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာေတာ့ ကိုယ္တို႔ ေတြ႔ရခ်ိန္နည္းတယ္ကြ… မင္းကလည္း မအားတာပဲ မ်ားမ်ားလာတယ္”
“ ရံုးမွာ လုပ္ငန္းေတြ ပိုခ်ဲ႕ၿပီး လုပ္လို႔ပါ ကို ရာ… သိတယ္ မလား.. ကို႔ရဲ႕ သဲ က ငေတာ္ေလးဆိုေတာ့ ခိုင္းခ်င္ၾကတာေပါ့ ဟဲဟဲ’
“ခိုင္းစရာကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ရွားရသလားကြာ… တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ဖိခိုင္းရသလား.. ကိုယ္ေတာ့ သဲ ကို အလုပ္ထြက္ေစခ်င္ၿပီ”
“ကို ေနာ္ ကၽြန္မကို အလုပ္မထြက္ခိုင္းနဲ႔.. ကၽြန္မ အစြမ္း အစနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ခုမွ ေနရာေလး တစ္ေနရာ ရလာတာ.. ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ္ အစြမ္းရွိသေလာက္ ဒီထက္ မကႀကိဳးစားခ်င္ေသးတာ.. ၿပီးေတာ့ ကို႔ေဖေဖရဲ႕ အလုပ္ေတြက ကၽြန္မ စိတ္မ၀င္စားတာႀကီးေတြ”
****************************************************************************************
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္မ အလုပ္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာသည္။ လုပ္ငန္း၏သေဘာတရားႏွင့္ ေခတ္ကာလ၏ လိုအပ္ခ်က္အရ ပညာေတြပိုတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရသည္။ ရံုးတြင္း မီတင္ေတြ၊ အျပင္ customer မ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ Plan Ahead ေတြ၊ ေက်ာင္းတက္ရတာေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်ိန္ေတြက သူ႕အတြက္ ရွားသည္ထက္ရွားလာခဲ့သည္။ သူ ေတြ႔ခ်င္တိုင္း၊ သူ ကၽြန္မကို ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းတိုင္း အၿမဲတမ္းကၽြန္မ မသြားႏိုင္ မေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူ႔ကို ဂရုစိုက္ဖို႔ အားနည္းလာေသာ ကၽြန္မကို သူ ျပသနာေတြ ရွာရွာတတ္လာသည္။ ကၽြန္မ အလုပ္ေတြေလာက္ သူ႔ကို ေနရာမေပးေတာ့ဟု ေစာင္းေျမာင္းကာ ေျပာဆိုတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ အလုပ္လုပ္ေသာ ရံုးထိလိုက္လာၿပီး လူကိုယ္တိုင္ ျပသနာ လာရွာတတ္သည္က ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ ရင္ေမာရပါတယ္။ ကၽြန္မ အေနျဖင့္ အလုပ္ေတြ ပညာေရးေတြကို ပစ္မထားခ်င္သလို၊ ခ်စ္သူနဲ႔လည္း အဆင္ေျပခ်င္ပါသည္။ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ညီေအာင္ညွိဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ခ်စ္သူ၏ အထင္လြဲမႈေတြကို ကၽြန္မ မီေအာင္မေျဖရွင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားတိုင္းလည္း သူ လက္မခံႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းရင္းေတြက မ်ားလာေသာေၾကာင့္ အခ်စ္အတြက္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး မေပးႏိုင္ေတာ့ေသာ ကၽြန္မအဖို႔ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ပဋိပကၡမ်ားသည္ ပိုမိုႀကီးထြား လာေလေတာ့သည္။
“ သဲ က ကိုယ့္ကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာေတြ မ်ားလာၿပီကြာ”
“ကိုရယ္ ကၽြန္မ အလုပ္မ်ားတာ ကိုလည္း သိသားနဲ႔.. ကၽြန္မႀကိဳးစားမွ တစ္ခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္မွာေပါ့”
“သဲ ႀကိဳးစားတာ ကိုယ္ ၀မ္းသာပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ ကိုလည္း နည္းနည္းဂရုစိုက္ အံုးေလကြာ”
“ဂရုစိုက္ပါတယ္.. ကို ရဲ႕.. အရင္လို ေန႔တိုင္းမေတြ႔ႏိုင္တာပဲ ရွိတာပါ… ကို႔ကို လံုး၀ ပစ္ထားတာမွ မဟုတ္တာ.. ကၽြန္မ ဒီလိုလုပ္ေနတာ ကို႔ကို ပိုလြမ္းရတယ္ရွင့္ သိရဲ႕လား”
“တစ္ခါ တစ္ေလ မင္း ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား၊ ငါဟာ မင္းအတြက္ ဘာမွအေရး မပါေတာ့ဘူးလား၊ မင္း ေတြ႔ခ်င္မွေတြ႔ မေတြ႔ခ်င္ ပစ္ထားျခင္း ခံရတဲ့ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလား လို႔ေတာင္ ထင္မိေသးတယ္”
“ကို ကလည္း ကၽြန္မ ကို႔ကို မခ်စ္ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ… ခု ခ်ိန္မွာ လုပ္ ထားမွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကၽြန္မတို႔ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနႏိုင္မွာေပါ့လို႔”
“မင္း ေတာ္ေတာ္ ေလာဘႀကီးတယ္… အတၱလည္း သိပ္ႀကီးတယ္.. ေနပါအံုး မင္း ေသသြားေတာ့ေရာ ဒါေတြကို သယ္သြားႏိုင္မွာ မို႔လို႔လား”
“ကၽြန္မက တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းအတြက္ ႀကိဳးစားေနတာကို ကို က အတၱႀကီးတယ္လို႔ စြပ္စြဲရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက မေသခင္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေနသြားရမွာလား”
ကၽြန္မ သူ႔ကို နားလည္ေအာင္ရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားပါသည္။ ကၽြန္မကို အတၱႀကီးတယ္လို႔ ေျပာတိုင္း၊ ကၽြန္မကို ေလာဘႀကီးတယ္လို႔ေျပာတိုင္း ကၽြန္မ သူ႔ကို နည္းနည္းေတာ့ ေဒါသထြက္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္မကို နားမလည္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ ခ်စ္ခဲ့မိတာလားလို႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ပင္ ေတြးမိတတ္ေသးေတာ့သည္။ ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ျဖစ္သလို မေနခ်င္ပါ။ ကၽြန္မ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္၊ ကၽြန္မ မိသားစုအတြက္၊ ကၽြန္မရဲ႕ ေနာင္ေရး အတြက္ စိတ္ေအးရေအာင္ ကၽြန္မ အသက္ငယ္တုန္းႀကိဳးစားခ်င္ပါေသးသည္။ သူ႔ကိုလည္း နားလည္ေစခ်င္သည္။ သည္းခံေစခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ သူ႔ကို ကၽြန္မဘက္ပါေအာင္ မစည္းရံုးႏိုင္ေသာအခါ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကား နားလည္မႈမ်ား ပိုမို လြဲမွား လာခဲ့ရေတာ့သည္။
*****************************************************************************************
“သဲ.. မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္ အံုးမွာလား.. အလုပ္ ေတြလုပ္၊ ေက်ာင္းေတြပဲ တက္ေနေတာ့မွာလား”
“ကၽြန္မ ဒီအခ်ိန္မွာ လင္ယူ၊ သားေမြး မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး၊ ကၽြန္မ အသက္ငယ္တုန္းေလး တတ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းရွိသေလာက္ေလး ႀကိဳးစားသြားခ်င္ေသးတယ္.. ကို ကလည္း အရမ္းေလာတာပဲ.. ၂ ႏွစ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရင္ အရာရာဟာ အိုေက သြားမွာပါ ကိုရာ”
“မဟုတ္ဘူး.. ဒီထက္ႀကာရင္ မင္း ပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္.. ဒီေတာ့ ငါ မင္းကို ေမးရမယ္… မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္မွာလား.. ဒါေတြပဲ ဆက္လုပ္ေနမွာလား”
“ကို.. ကို႔ကို ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္တယ္.. လက္လည္းထပ္မယ္.. ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး.. ကၽြန္မ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္သြားမွ လက္ထပ္မယ္”
“ငါက အစတုန္းက မင္းကို ခပ္ရိုးရိုးေလး ေနတတ္တဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္လို႔ ထင္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာကြ.. မင္း ေျပာေတာ့ ဘ၀မွာ ေအးေအး လူလူေနခ်င္တယ္ဆို”
“ကၽြန္မေျပာတဲ့ ေအးေအးလူလူဆိုတာ ေတာထဲသြားၿပီး သစ္ပင္စိုက္စား ေနတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးကို.. အခ်ိန္ရွိတုန္းေလး ႀကိဳးစား၊ ႀကီးလာတဲ့ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မိသားစုနဲ႔တူတူ မပူမပင္ေနခ်င္တာကို ေျပာတာ”
“မဟုတ္ေသးဘူးကြာ.. ငါ မင္းကိုေျပာမယ္.. မင္း အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ့.. ငါမင္းကို မပူမပင္ ထားႏိုင္ပါတယ္ကြာ”
“ကၽြန္မက ေယာက်ၤားလုပ္စာကို ထိုင္စားမယ့္ သူလား… ေယာက်ၤားကို အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခိုင္း.. မိန္မက အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ ကေလးထိန္း ဆိုတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အေတြးေတြထဲ ကၽြန္မ ေမ်ာမေနခ်င္ဘူး.. ကၽြန္မကို လက္ထပ္ဖို႔ အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ခဏ ခဏ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္.. ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးလိုက္ေတာ့မွာ”
“ငါနဲ႔ မင္း တစ္ခုခုေတာ့ ဆံုး ျဖတ္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္”
ေနာက္ဆံုးေတာ့.. ဘယ္လိုမွ ညွိမရေတာ့သည့္ အဆံုး သူကၽြန္မကို လမ္းခြဲဖို႔ စတင္စကားေျပာလာပါေတာ့သည္။ ခ်စ္သူ၏ ယုယမႈကို ခံယူခ်င္ေသာသူက.. ကၽြန္မ၏ အျပဳအမူေတြကို ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ျဖစ္လာသည္။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ႀကိဳးစားခ်င္ေသာ ကၽြန္မက သူ႔ကို နားလည္တတ္ေစခ်င္သည္။ ဘ၀ ႏွင့္ ႏွလံုးသားေရးၾကား ဆံုးျဖတ္ရသည္မွာ ကၽြန္မ ရင္ေမာရပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူသည္ ကၽြန္ကို အတၱႀကီးသည္၊ ေလာဘႀကီးသည္၊ လူတစ္ေယာက္၏ ခံစားခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရႈသည္၊ သူခ်စ္သေလာက္ သူ႔ကို ျပန္မခ်စ္ဘူးဟု ေျပာကာ ကၽြန္မကို စြန္႔ခြာ သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္မသည္ ဘ၀အေရးကို ဦးစားေပးမ၍ ခ်စ္သူ၏ စြန္႔ခြာျခင္းကို ခံရေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
8 comments:
ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ဖတ္ေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ။
ဒါေလးဖတ္ျပီး ဂ်ဳးရဲ႔ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္နွင့္ခ်စ္ခင္ျခင္း (နံမည္အနည္းငယ္လြဲေကာင္းလြဲႏိုင္ပါသည္) ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလး စိတ္ထဲမွာျပန္ေပၚလာတယ္။ ပညာေရးမွာ အလုပ္အေပၚမွာ ေလာဘၾကီးလြန္းလွတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း .... :)
ေက်းဇူးပါရွင့္...
ကိုသင္ကာက ကၽြန္မကို နင္ ဒီေလာက္အလုပ္မ်ားေနရင္ ရည္းစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စ ေနာက္ ေနတတ္ေတာ့.. အလုပ္မ်ားလြန္းတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ သူ႕ခ်စ္သူအေၾကာင္းေလးကို စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ေရးမိတာပါ.. အားေပးလို႔ ၀မ္းသာရပါတယ္ရွင္
“ကၽြန္မေျပာတဲ့ ေအးေအးလူလူဆိုတာ ေတာထဲသြားၿပီး သစ္ပင္စိုက္စား ေနတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးကို.. အခ်ိန္ရွိတုန္းေလး ႀကိဳးစား၊ ႀကီးလာတဲ့ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မိသားစုနဲ႔တူတူ မပူမပင္ေနခ်င္တာကို ေျပာတာ”
စာအေရးသား ေကာင္းပါတယ္.. ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေရးႏိုင္ေၾကာင္း စာဖတ္သူတစ္ေယာက္အေနနွင့္ အားေပးပါရေစ...
ဒီလိုျပႆနာမ်ဳိးက ခုေခတ္မွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရတတ္သဗ်။ အထူးသျဖင့္ ထက္လြန္းတဲ့ စံုတြဲေတြၾကားမွာ ပိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေယာကၤ်ားေလးကလည္း ေငြရွာေကာင္းေတာ့ မင္းကို ငါ ရွာေကၽြးႏိုင္တယ္။ မင္း အလုပ္လုပ္စရာ မလိုဘူးေပါ့။ မိန္းကေလးဘက္က က်ေတာ့လည္း အရင္ေခတ္က မိန္းမေတြလို ေသစာရွင္စာ ဖတ္တတ္ရင္ေတာ္ၿပီ။ လင္ကို ဘုရား သားကို သခင္ေတြ ဘာညာေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခုေခတ္က ေယာက်ၤားနဲ႔ မိန္းမ ရင္ေဘာင္တန္းတယ္ေပါ့။ သူ႔မွာလည္း သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သူ ရွိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြဲသြားၾကတာေတြ မနည္းပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈေလးထားၿပီး ညႇိယူၾကမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္ေတာင္ ႏွစ္ဘက္လံုးအဆင္ေျပမည့္ ၾကားအေျဖ (compromise) ရႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။
ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ
ပင့္ကူ၇ာ
ေတာ္လုိက္တာ ရိုးရိုးေလးနဲ႕ေကာင္မေလးကို
ရိုးရုိးေလးဖတ္သြားပါတယ္..
း)
ေတာ္တယ္ နာ့အတုိင္းပဲ အဟီး
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားလားလို ့ေတာင္ထင္မိတယ္
ႏွစ္သက္စြာဖတ္သြားပါတယ္။
အျပင္လက္ေတြ႕ဘ၀နဲ႔ နီးစပ္စြာတင္ျပသြားတဲ့ အတြက္ ျဖစ္ရပ္မွန္လုိလုိ ေတာင္ထင္မိသြား ပါတယ္။ မွ်ေ၀ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ..
ကုိယ္ေတြ႔ အ ျဖစ္အပ်က္မ်ားလားလုိ႔ေတာင္ထင္မိတယ္။ အျခားသူေတြထားခဲ႔တဲ႔ကြန္မင္း ဖတ္မွ၀တၴဳတုိလုိ႔သိလုိက္ရတာ။တကယ္ေကာ င္းတယ္။သိပ္ထက္ျမက္လြန္းတဲ႔မိန္းကေလးရဲ႔စရုိက္ ေပၚလြင္တယ္။
အဲ
..တစ္ခ်ိဳ႔ေယာက္်ားေလးေတြကသိပ္ထက္ လြန္းရင္လည္းမၾကိဳက္ၾကျပန္ဘူး။ ေၾကာ္ျငာ၀င္မယ္...အဲဒီအထဲမွာငါမပါဘူး ..။
Post a Comment