My Thingyan Days, My Thingyan Review.

ဒီေန႔ ျမန္မာႏွစ္ဆန္း (1) ရက္ေန႔ကို ေရာက္လာလို႔၊ ႏွစ္သစ္ခ်ိန္ခါကို ကူးေျပာင္းလို႔ လာျပန္ပါျပီ။ ျမန္မာတို႔ရဲ့ မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္မွာ၊ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သားေတြအားလံုး မဂၤလာရွိႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ေတာင္းဆု ျပဳပါရေစရွင္။ ႏွစ္သစ္ကို ကူးေျပာင္းျခင္းရဲ့ အမွတ္အသားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာ သၾကၤန္ဟာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အဆံုးသတ္ခဲ့တယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွား လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသမွ် သၾကၤန္ကာလေလးမွာ လူတိုင္းလူတိုင္း အနားယူ၊ ကုသိုလ္ျပဳနဲ႔ အမ်ားစုဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလး ျဖတ္သန္းေနၾကလို႔ပါပဲ။ သၾကၤန္ဆိုတာ ပင္ပန္းမႈကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ရဲ့ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္မက ေျပာရင္လည္း လက္ခံႏိုင္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ့ သၾကၤန္ေန႔ရက္ေတြကေရာ ဘယ္လိုလဲ၊ ပင့္ဂိုလ္းတစ္ေယာက္ သၾကၤန္ကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္းခဲ့လဲ သိခ်င္ၾကမွာေပါ့။ ေမးခ်င္ၾကမွာေပါ့။ တစ္ကယ္ေတာ့ အၾကတ္ႏွစ္ရက္ ထပ္တဲ့ 5 ရက္တာ သၾကၤန္ငာလဟာ ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔လုနီးနီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတက္ေန႔ တစ္ရက္ေလးပဲ ကၽြန္မ အျပင္ထြက္ ေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ကတည္းက ကၽြန္မ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲေနာ္။

ကၽြန္မရဲ့ အကုသိုလ္ေတြ အက်ိဳးေပးတာလား၊ အေၾကာင္းတရားကပဲ တိုက္ဆိုင္လြန္းလွတာလားေတာ့ မသိဘူးရွင္။ အခါၾကီး ရက္ၾကီးမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္တာကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မေကာင္းတာပါ။ အၾကိဳေန႔ကတည္းက သြားေတြ ေသေလာက္ေအာင္ ကိုက္ေနျပီး၊ အက်ေန႔မွာေတာ့ အဖ်ားပါ ၀င္လာေတာ့တယ္ေလ။ သြားကိုက္ျပီး သြားဖံုးေရာင္တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ပါးကလည္း ေရာင္ကိုင္းေနတာမွ ဘယ္လိုမွကို ျမင္မေကာင္းပါဘူး။ သၾကၤန္ရက္အတြင္း ေဆးခန္းေတြကလည္းပိတ္ေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲမွာပဲ ေ၀ဒနာကို ေဆးေသာက္ရင္း ကုရေတာ့တာေပါ့။ ေဒါက္တာ ရမ္းကု ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ကို သၾကၤန္ကာလအတြင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ့္ ရဲရဲၾကီး နာမည္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ လမ္းထိပ္ ေဆးဆုိင္ကေန အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆးေတြ၊ အေရာင္က်ေဆးေတြ၊ အဖ်ားေပ်ာက္ေဆးေတြကို ဗမာေဆးေရာ၊ အဂၤလိပ္ေဆးပါ အကုန္၀ယ္ျပီး ေသာက္လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ ေမာရိယ မန္းေဆးေတြကိုလည္း ပါးမွာ လိမ္းထားတာ ၀ါထိန္ျပီး ေတာ္ေတာ္ကို ရီခ်င္စရာ ေကာင္းေနပါေသးတယ္။ သၾကၤန္ ဒုတိယ အၾကတ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ေဆးေတြကပဲ တန္ခိုးျပတာလား၊ ေကာင္းခ်င္လို႔လားပဲ မသိေတာ့ဘူး၊ ကၽြန္မ နည္းနည္းေလး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာတယ္ေလ။

နည္းနည္းေလး ေနေကာင္းလာတဲ့ ကၽြန္မ၊ ေ႐ွ႔ရက္ေတြက ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာကို အျငိဳးထားျပီး သၾကၤန္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ကဲလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါေတာင္ မနက္ အိမ္က ထြက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္နည္းနည္းပူျပီး၊ ပါးေရာင္တာကလည္း မေပ်ာက္ေသးဘူးေလ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးရွင့္ ဒီေန႔မွ မထြက္ရရင္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားဖို႔လည္း စိတ္သိပ္မပါတာနဲ႔ ဘာညာတို႔၊ ဒီမိုတို႔၊ ကိုဘလာေဂါက္တို႔နဲ႔ တူတူ ေရပက္ခံ ထြက္ေတာ့တာေပါ့။ ဒီမွာတင္ ကၽြန္မရဲ့ Thingyan Review ေရးဖို႔ အေၾကာင္း ဖန္လာေတာ့တာေပါ့။

Thingyan Review

ကၽြန္မ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ သၾကၤန္ဆိုတာ ျမန္မာတို႔ရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ မွတ္တိုင္တစ္ခု၊ ရိုးရာပြဲေတာ္ တစ္ခုပါ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ ေပ်ာ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာလည္း ေပ်ာ္တတ္မွ ရသလို၊ မေပ်ာ္တတ္ရင္ေတာ့ ေဘးတစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳမွာပါပဲ။ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒါေတြကို အဓိကထား ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သၾကၤန္မွာ ကၽြန္မ ေတြ႔ခဲ့ ျမင္ခဲ့တာေလးေတြကို ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တာေလးပါ။

စစခ်င္း ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေကာင္မေလးေတြပါပဲ။ ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြေပါ့။ ေျပာင္းလဲ လာတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ အညီ၊ ေနထိုင္၀တ္စားမႈ စ႐ိုက္ေတြ ေျပာင္းလဲလာတာကို လက္ခံလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအျမင္မွာ မ႐ိုင္းရေလေအာင္ ေျပာင္းလဲတာကေတာ့ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ၀တ္တာ စားတာ၊ ေနတာ ထိုင္တာေတြဟာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ သၾကၤန္ပဲ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါကဲရတာ၊ ေနခ်င္သလို ေနမယ္ဆုိရင္ ကဲ ဘာျဖစ္မလဲ။ ေခတ္ ေပၚစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ေယာက်ၤား သားအေပါင္းကို အလွဴေပးသလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒီႏွစ္ မိန္းကေလးေတြ ၀တ္တာစားတာ ေတာ္ေတာ္ လြန္ပါတယ္။ ေအာက္ပိုင္းမွာ တိုျပတ္ေနေအာင္ ၀တ္ထားသလို၊ အေပၚပိုင္းမွာလည္း အလယ္တစ္၀ိုက္ေလာက္ကိုပဲ လံု႐ံုဖံုးထား ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မ႑ပ္ထိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြေပါ့။ လက္ ျငိမ္ျငိမ္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာ့ ျပသနာ မရွိေလာက္ေပမယ့္၊ အဲ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ကိုကို ကာလသားမ်ားနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ မေတြးရဲ စရာေလးေတြပါ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း မူးေနၾကေတာ့၊ မိန္းကေလးေတြကို ငမ္းေနၾကေတာ့ supply=demand ျဖစ္သြားမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ေနာက္ တစ္ခုက သၾကၤန္မွာ မပါ မျပီးတဲ့ အရက္ပါ။ မပါ မျပီးတဲ့ ဘီယာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မူးေအာင္ ေသာက္ေသာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ျပသနာ မရွိပါဘူး။ အရက္ေသာက္တာလည္း သၾကၤန္႐ိုးရာ လို႔ေတာင္ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနျပီရွင္။ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား အ႐ြယ္ ေလာက္ကေန အသက္ 60 ေလာကိထိက အရက္ကေလး တစ္ျမျမနဲ႔။ ကလိုက္ၾက၊ ခုလိုက္ၾက၊ ဆိုလိုက္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာက ေယာက်ၤားေလးေတြ မူးေနလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြ မူးေနတာ၊ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ မူးျပီး ျပဲကြဲေနတာေတြဟာ ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အရာေလးေတြလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ လူျမင္ကြင္းၾကီးမွာ ၾကည့္ မေကာင္းဘူးမဟုတ္လားရွင္။

ဒီႏွစ္ သၾကၤန္မွာ မ႑ပ္ နည္းပါတယ္။ အင္းလ်ားလမ္း၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းနဲ႔ ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းတို႔ ေလာက္မွာပဲ မ႑ပ္နည္းနည္း စိတ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေနရာေတြမွာေတာ့ တစ္ခုစ၊ ႏွစ္ခုစ ေလာက္ပါပဲ။ မ်ားတာကေတာ့ ကေလးေတြ၊ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္ေတြရဲ့ ခြက္ေစာင္း မ႑ပ္ေတြေပါ့။ မ႑ပ္မွာ ေရပက္ဖို႔ လက္မွတ္ေတြကလည္း ေခတ္နဲ႔အညီ ေစ်းၾကီးလို႔လာပါတယ္။ မီးက မလာဘူးဆိုေတာ့ မ႑ပ္ Organizer ေတြလည္း ေရမျပတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကံဖန္ရမွာမို႔ ဟိုစရိတ္၊ ဒီစရီတ္ေတြနဲ႔ ေစ်းကိုျမင့္လိုက္ၾကမွာေပါ့ေလ။ ႏွစ္တုိင္း စည္ကားေနက် ျပည္လမ္းမွာလည္း မ႑ပ္ေဆာက္ဖို႔ ပါမစ္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေရပက္ခံ ကားေတြ အရမ္းမ်ားျပီး မ႑ပ္ေနရာေတြက တစ္အားနည္းတာေၾကာင့္ လမ္းေတြလည္း ပိတ္၊ ကားေတြက က်ပ္ေနတာ တစ္ေနရာထဲမွာတင္ သံုးနာရီေလာက္ ၾကပါတယ္။ အဆိုေတာ္ေတြ ႐ွိတဲ့ မ႑ပ္မွာဆို လူေတြေရာ၊ ကားေတြေရာ ပိတ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ မထြက္ႏိုင္ပါဘူးရွင္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အဲေနရာမွာတင္ မူးရမ္းျပီး ရန္ျဖစ္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စံုတာေပါ့ရွင္။ အမ်ိဳးစံုေအာင္ ေတြ႔ေနရတယ္ေလ။

သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ၾက ပါးၾက မူးၾကတာ ျပသနာ မရွိေပမယ့္၊ ရန္မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏိုင္ရင္၊ အေပ်ာ္မလြန္ေအာင္ ေနတတ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲ ဆိုတာကို ထပ္ေျပာလိုက္ပါရေစရွင္။

ေၾသာ္ ေနာက္ဆံုး သတင္းကေတာ့ ပင့္ဂိုလ္းတစ္ေယာက္ မေန႔က သၾကၤန္လည္စဥ္က တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းမွာ 4 နာရီေလာက္ ၾကာၾကာ ကားေတြ ပိတ္ေနတုန္းမွာ အဲေနရာမွာပဲ မ႑ပ္က လူေတြ၊ တစ္ျခား ကားေပၚက လူေတြ၊ ကိုယ့္ကားေပၚက လူေတြနဲ႔ အျပိဳင္ 3 နာရီေလာက္ မနားတမ္း ကလိုက္တာ ခုခ်ိန္မွာ ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳးျဖစ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနေၾကာင္းပါရွင္။