Good Tips for Everything!

ကၽြန္မတို႔ေတြ လူမႈဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ေငြေၾကးေတာင့္တင္းဖို႔အျပင္ က်န္မားေရးေကာင္းဖို႔၊ ရုပ္ရည္ရူပကာ လွပဖို႔၊ လူမႈ႔ဆက္ဆံေရး ေခ်ာေမြ႕ အဆင္ေျပေစဖို႔ စတာေတြကလည္း မလြဲမေသြ လိုအပ္ပါတယ္ရွင္။

က်န္းမာေရး ေကာင္းဖို႔အတြက္ ဆိုရင္


1. ေရမ်ားမ်ားေသာက္ပါ

2. မနက္စာကို ဘုရင္လိုစား၊ ေန႔လည္စာကိုေတာ့ မင္းသားေလးလိုစား၊ ညစာကိုေတာ့ သူေတာင္းစားလို စားပါတဲ့။ (အားလံုး နားလည္ၾကမွာပါေနာ္)

3. သစ္ပင္ေပၚက ရတဲ့ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေတြကို မ်ားမ်ားစားေပးပါ၊

4. ဘ၀မွာ 3 E နဲ႔ ရွင္သန္ ေနထိုင္ပါ -- Energy, Enthusiasm နဲ႔ Empathy တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

5. တရားထိုင္ျခင္း၊ ေယာဂ က်င့္ျခင္း၊ ဘုရားရွိခိုးျခင္း တို႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။

6. ကစား ခုန္စားလည္း မ်ားမ်ား ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။

7. သင္ 2008 ခုႏွစ္မွာ ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္အေရအတြက္ထက္ ဒီႏွစ္မွာ မ်ားမ်ားပိုဖတ္ပါ။

8. တစ္ရက္မွာ 10 မိနစ္ေလာက္ ဆိတ္ဆိတ္ေနၾကည့္ဖို႔ကိုလည္း ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္တယ္။

9. တစ္ရက္မွာ 7 နာရီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး အိပ္သင့္ပါတယ္။ (ကၽြန္မဆို 10 နာရီေလာက္ အိပ္တာ)

10. တစ္ရက္မွာ 10 မိနစ္ကေန နာရီ၀က္ေလာက္ထိ လမ္းေလွ်ာက္သင့္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာလည္း မ်က္ႏွာေလးကို ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေနေပးရမယ္ေနာ။ (အရူးလို႔ေတာ့ မထင္ေလာက္ပါဘူးေနာ္..: P)


Personality:

11. ကိုယ့္ဘ၀ကို သူမ်ားေတြနဲ႔ မယွဥ္ပါနဲ႔။ သူတို႔ ဘာလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လမ္းေနတယ္ဆိုတာ သင္ မသိႏိုင္ဘူးေလ။

12. ကိုယ္မထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြေပၚမွာ မေကာင္းျမင္စိတ္ေတြ မထားပါနဲ႔။ အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္လည္း စိတ္ဆင္းရဲ မေနပါနဲ႔။ လက္ရွိ ကိုယ့္မွာရွိေနတာေလးကို တန္ဘုိးထားၿပီး ဒါေတြကိုပဲ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။

13. အလုပ္ေတြကိုလည္း အလြန္ အကၽြံ မလုပ္ပါနဲ႔.. Limit တစ္ခုထိပဲ လုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္။

14. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီး မခိုင္းေစပါနဲ႔။ ဘယ္သူမွလဲ ဒါမ်ိဳးမလုပ္ပါဘူး။ သက္ေတာင့္ သက္သာေလးသာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

15. ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဘိုးရွိတဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို အတင္းေျပာျခင္းျဖင့္ မကုန္ဆံုးပါေစနဲ႔။

16. အိပ္ေနစဥ္မွာထက္ ႏိုးေနခ်ိန္ေတြမွာ အိပ္မက္ ပိုမက္ပါ။

17. မနာလို ၀န္တိုျဖစ္ေနတာဟာ အခ်ိန္ျဖဳန္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ သင့္မွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တာေတြ အားလံုးရွိေနပါတယ္။

18. အတိတ္က ျပသနာေတြကို ေမ့လိုက္ပါ့ေတာ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္၊ ၾကင္ေဖာ္ေတြမွာ အတိတ္က အရိပ္ေဟာင္းေတြ ရွိေနရင္လည္း ျပန္မေဖာ္ပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေတြက လက္ရွိဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ဖ်က္ဆီးလိမ့္မယ္။

19. ဘ၀ဟာ သိပ္တိုေတာင္းပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းဖို႔ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ျခားလူေတြကို မမုန္းပါနဲ႔။

20. ပစၥဳပၸန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ အတိတ္ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူလိုက္ပါ။

21. ကိုယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရဲ႕ သခင္ဟာ ကိုယ္မွလြဲလို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

22. ဘ၀ဆိုတာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္တယ္။ သင္က အဲ့ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ ပညာသင္ရမယ့္ ေက်ာင္းသားေလးေပါ့။ ျပသနာဆိုတာက သင္ရိုးညႊန္းတမ္း တစ္ခုရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းမွ်သာ ျဖစ္တယ္။ အကၡရာ သခ်ၤာေတြကို တြက္ခ်က္သလို ေျဖရွင္းႏိုင္သြားမွာပါ။ အဲ့ဒါေတြရဲ႕ သင္ခန္းစာကေတာ့ သင့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္ အေရးပါေနမွာေပါ့။

23. မ်ားမ်ားၿပံဳးပါ၊ မ်ားမ်ားရီပါ။

24. အျငင္းအခံုေတြတိုင္းမွာ သင္ခ်ည္းပဲ အႏိုင္ရေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ သင္ သေဘာမတူတာေတြကို သေဘာတူေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္လိုက္ပါလား။


Society:

25. သင့္မိသားစုနဲ႔ မၾကာခဏ ဖုန္းေျပာပါ။ အေ၀းေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ေပါ့။ တူတူေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ဆက္ဆံေရးေလးျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ပါ။

26. အမ်ားသူငွာအတြက္ ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳၾကည့္ပါ။

27. လူတိုင္းကို အရာအားလံုးအတြက္ ခြင့္လြတ္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ။ (သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတယ္ ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ)

28. အသက္ 70 ေက်ာ္ ဘိုးဘိုး ဘြားဘြားေတြ၊ အသက္ 6 ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြနဲ႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ား ပိုျဖဳန္းပါ။

29. တစ္ေန႔မွာ လူသံုးေယာက္ေလာက္ကို ကိုယ့္ေၾကာင့္ ၿပံဳး ရီ သြားေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါလား။

30. တစ္ျခား သူေတြ သင့္ကို ဘာပဲ ထင္ထင္။ ဒါသင့္အလုပ္ မဟုတ္ဘူး။

31. သင့္ရဲ႕ အလုပ္က သင္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သင့္ကို လာျပဳစုမွာ မဟုတ္ဘူး။ သင့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစု၀င္ေတြကသာ သင့္အနားမွာ ရွိေနၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား ထိေတြ႔ေနဖို႔ လိုအပ္တယ္။


Life:

32. မွန္ကန္တဲ့ အရာကိုသာ လုပ္ပါ။

33. အသံုးမ၀င္တဲ့၊ ႏွစ္လိုဖြယ္မရွိတဲ့၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္ မေကာင္းတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို သင့္စိတ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ပါ။

34. ဘုရား သခင္က အရာအားလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မယ္။

35. ေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန၊ ဆိုးတာပဲ ျဖစ္ေန ျဖစ္ေန မၿမဲပါဘူး။ အၿမဲ ေျပာင္းလဲေနမွာ ပါပဲ။

36. ကိုယ္ဘာေတြပဲ ခံစားေနရ ေနရ၊ ကိစၥ မရွိပါဘူး။ ကဲ… လာ သြားစို႔.. အလွျပင္လိုက္၊ ရိႈးထုတ္လိုက္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနရမွာေပါ့။

37. အေကာင္းဆံုးေတြဆိုတာ ျဖစ္လာအံုးမွာပါ။

38. နံနက္တိုင္းမွာ အသက္ရွင္ အႏၱရာယ္ ကင္းၿပီး ႏိုးထလာတာတိုင္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါ။

39. ကိုယ့္ရဲ႕ အတြင္း စိတ္သႏၱန္ဟာ အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္ေနရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေနပါ။


ေနာက္ဆံုး အခ်က္ 40 ေျမာက္လာပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးမွထားလို႔ အေရးမႀကီးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဘာတဲ့လဲ

40. ဒီအေၾကာင္းအရာကို သင္ခ်စ္တဲ့ လူအေယာက္ (၄၀) ကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ေပါ့။ ဒါမွာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြေကာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပါ ပိုၿပီး က်န္းမာေပ်ာရႊင္မွာေပါ့ရွင္။

Yearn

ပန္းကေလး

အလွမ္းေဝးလြန္းတယ္

အလြမ္းခ်စ္

ပန္းအျဖစ္ ပြင့္ခဲ့ရင္ေတာင္

မနမ္း ဝ့ံ ပါဘူး။

ျမစ္တစင္းထဲ

ခ်စ္ျခင္းေတြ အျပည့္တင္

ဘယ္ေသာင္ျပင္ ကပ္ရမယ္ မသိ

ျဖတ္မရသည့္ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး

တိုးလို႔ ေႏွာင္မိ။

ဒီ ဘဝမွာေတာ့

ညီမွ်မွ ေတာ္ရာက်မွာမို႔

ေတးသီခါ ေဖၚကာျပခ်င္ေပမယ့္

အေဝးဆီသာ ေမွ်ာ္ကာတရတယ္

အခ်စ္ရယ္ ... ေတာ္ရာကပဲ လြမ္းေနမယ္။

ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ႀကိဳက္လို႔ ဒီမွာ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ရွင္။ မူရင္းကိုေတာ့ ဒီေနရာ မွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

Rememberance of Bogyoke

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ..
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ သက္ရွိထင္ရွားရွိမယ္ဆို
ဒီေန႔ ကိုးဆယ့္ေလးႏွစ္ ျပည့္မွာေပါ့ေနာ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ အသတ္မခံရဘူးဆိုရင္
ဒီေန႔ျမန္မာျပည္ ဒီလိုျဖစ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ကို ေမ့ေနၾကတဲ့
ကေလး လူႀကီးေတြကို ေတြ႔တိုင္း
ကၽြန္မ ရင္နာရတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ကို
ဗယ္လင္တိုင္းေဒးေလာက္ စိတ္မလႈပ္ရွားၾကတာ
ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မေမ့ ေမ့ေအာင္
အားထုတ္ေနၾကေလရဲ႕။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
အေဖ့ေျခရာနင္းတဲ့
သတၱိခဲ သမီးတစ္ေယာက္ဟာ
ခုေတာ့လည္း စစ္ဖိနပ္ေတြေအာက္မွာ
ရင္နင့္စရာ အျဖစ္နဲ႔ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
တိုင္းျပည္ခ်စ္ လူထုၾကားမွာေတာ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ရွင္သန္ေနဆဲပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ
ကၽြန္မကလည္း
ွဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သိပ္ခ်စ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။

You, Me and Feburary!

ရွင္ရယ္၊ ကၽြန္မရယ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္

ျမဴ……………………. မနက္ခင္းမွာ မိႈင္းမႈန္ရီေ၀တတ္တဲ့ ျမဴေတြ။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တာေပါ့။ ပိန္းပိတ္ေအာင္မိႈင္းေနတဲ့ ျမဴေတာထဲ တိုး၀င္လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ကၽြန္မအတိုင္းမသိ ႏွစ္သက္မိတယ္ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး ျမဴေတြေ၀တတ္တဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းေတြ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္ေနမိသည္။ မနက္ မနက္ကို စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ျမဴေတာထဲ ေလွ်ာက္စီးရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေလာကီစည္းစိမ္တစ္ခုပါပဲ။ ေဟမာန္က ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ျပယုဂ္အေနနဲ႔ ျမဴေတြအံု႔ဆိုင္းတာကို သတ္မွတ္တတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒါဆိုရင္ ျမဴေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္တာကိုႏွစ္သက္တဲ့၊ ေဆာင္းရာသီမွာ ေမြးဖြားတဲ့ကၽြန္မဟာလည္း ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခု မ်ားလားဟင္။ ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ေမြးဖြားလာခဲ့တာ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ကၽြန္မဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ ရွင့္ကို ခ်စ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ျမဴေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္းမွာပဲ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ရွင့္ကို ေတြ႔ခဲ့ရတာ ရွင္မွတ္မိအံုးမလား။ အဲဒီ့ေဖေဖာ္၀ါရီ မနက္ခင္းဟာ ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ ျမဴေတြနဲ႔ ပိုမိႈင္းေနတာကို ကၽြန္မ အမွတ္တရ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ စစေတြ႔ခ်င္းပဲ ကၽြန္မရွင့္ကို သတိတရျဖစ္ေစမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ႀကံဳခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ မွတ္မိေသးတယ္.. အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ထူလိုက္ပံုမ်ား ေရ့ွတစ္ေတာင္ေလာက္ အကြာကိုေတာင္ မနည္းအားစိုက္ၿပီး ၾကည့္ရတာကိုေလ။ စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းကို အားယူၿပီးၾကည့္ရင္း ၀ုန္း ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ ကၽြန္မ လူ တစ္ေယာက္ကို ၀င္တိုက္မိခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း အရွိန္မထိမ္းႏိုင္ပဲ ၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႔ကို လဲက်သြားခဲ့ေသးတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္မနားကလူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ တတ္တာကို အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရွင္ ဘယ္သိအံုးမလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ရွင္ ကၽြန္မကို အဲဒီတုန္းက ဆူပူခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ၀င္တိုက္မိတဲ့ အန္တီႀကီးက သိပ္ေတာ့ အနာတရ မျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္စက္ဘီးနဲ႔ ကိုယ္ပိၿပီး ေတာ္ေတာ္အထိနာသြားတယ္။ ရွင္လည္း အနီးတစ္ေနရာမွာ ရွိေနခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ေျပးလာၿပီး အန္တီႀကီးကို လာေျပးထူတာေပါ့။ ကၽြန္မကိုေတာ့ ရွင္က ဆူတယ္ေလ။ ဘယ္လိုေကာင္မေလးလည္း မသိဘူး.. ျမဴေတြပိတ္ေနတုန္း စက္ဘီးစီးရလားတဲ့။ ကၽြန္မမွာေတာ့ ဟို အန္တီႀကီးကို စိုးရိမ္တာေရာ၊ ကိုယ့္ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ္ နာေနတာေရာ ေၾကာက္ေနတာေၾကာင့္ေရာ စကားကို ဟဟ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မနာက်င္ေနတာကို ရွင္သတိျပဳမိသြားတယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မကို အားေပးတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခု ရွင္ေပးခဲ့တယ္။

အဲဒီတုန္းက ျမဴေတြ ပိတ္ေနတာမွန္တယ္။ ရွင့္ရုပ္ရည္ကိုလည္း ကၽြန္မ မသဲကြဲတာ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းေတြၾကားထဲမွာ ရွင့္အၿပံဳးက ဘာေၾကာင့္လက္ေနရတာလဲ။ ဒါ ဆြဲေဆာင္မႈတစ္ခုလား။ ကၽြန္မ ရွင့္ ရုပ္ရည္ကို လံုးမ၀မမွတ္မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွင့္ ၿပံဳးတာကို ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ သတိရေနမိတာလဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ဒီလိုအၿပံဳးေလး တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ ေနာက္ထပ္ေတြ႔ဖို႔၊ ရွင့္ကို လံုး၀မွတ္မိဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ား ကၽြန္မ ရရွိလာခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိသည့္အနက္ ကၽြန္မသည္ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စေနေန႔သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔မွ အဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ဆင္ေျခဖုန္းရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာရွိတဲ့ ဓါတ္ေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၾကက္သေရေဆာင္ ဘုရားႀကီးျဖစ္သလို ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားဟုလည္း ယံုၾကည္ေနေသာ ဘုရားႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုဘုရားႀကီး၏ သန္႔ရွင္းေရး ကိစၥအ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ဘုရားပရ၀ုဏ္ အစဥ္အၿမဲ သန္႔ရွင္းေနေစရန္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ သန္႔ရွင္းေရးအဖြဲ႔ကို ေဂါပက လူႀကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ကာ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္မလည္း ထိုအဖြဲ႔တြင္ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ကာ စေနေန႔တိုင္း မပ်က္မကြက္ ဘုရားႀကီး၀င္းအတြင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ သန္႔ရွင္းေရးမ်ား လုပ္ေပးရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီရဲ႕ တစ္ခုေသာ စေနေန႔ တုန္းကေပါ့…………။

Article of Dr.Nay Zin Latt (2)

ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ တက္လွမ္း လာၾကရာမွာ ခ်ဥ္းကပ္ လမ္းေၾကာင္း ၄ မ်ဳိးရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

- The incidental approach (အမွားမွ သင္ခန္းစာယူ)
- The restrospective approach (ျပန္လည္ သံုးသပ္မႈ)
- The prospective approach (ဦးေႏွာက္ အလုပ္ေပး)
- The intuitive approach (အာ႐ံု အေျခခံ)

တခ်ဳိ႕သူေတြက အမွားထဲက သင္ခန္းစာ ထုတ္တာကို အားသန္ ၾကတယ္။ ေကာင္းေပမယ့္ အမွားမ်ား ဖို႔ေတာ႔ မလိုအပ္ ဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္၊ သူမ်ား လုပ္ရပ္ေတြကို သံုးသပ္ၿပီး ရယူတဲ့ အရည္အခ်င္း ကေတာ့ ေထာက္ခံတယ္။ တခ်ဳိ႕ နည္းနည္း ပိုေတာ္တဲ့ သူေတြက်ေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္ အလုပ္ေပး (Brain Storming) လုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကတယ္။

"ဒီလို ျပႆနာမ်ိဳး ေပၚလာရင္"
"ငါသာဆို သည္လို လုပ္လိုက္မွာ"

စသျဖင့္ေပါ့၊ စိတ္ထဲက ျပႆနာ တစ္ရပ္ကို ဖန္တီး၊ ၿပီးေတာ႔ အေျဖရွာတဲ့နည္း၊ ဦးေႏွာက္ရဲ႔ အစဥ္းအစား၊ အေတြး အေခၚကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစရာ က်သလို အဆင္သင့္ ျဖစ္ရာလည္း က်လို႔ ဘေမာင္ တို႔ သေဘာက်တဲ့ နည္းပါ။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခု ကေတာ့ Intuition ဆိုတဲ႔ "အာ႐ံု" ေပၚ အေျခခံတာ၊ အဲဒါက ပညာအေျခခံ ရင့္သန္ၿပီး အေတြ႔အၾကံဳမ်ားမွ ရတာ၊ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္ေပမယ့္ ေလ့က်င့္ယူရင္ ရႏိုင္တယ္။ အလြန္ႀကီးတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြ၊ Multinational Corporation ေတြ ရဲ႔ CEO ေတြဆိုရင္ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ပညာေပၚ အေျခခံၿပီး တခ်ဳိ႕ ကိစၥရပ္ေတြ ကို အဲဒီ အာ႐ံုေပၚကေန အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားရတာေတြ ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဘက္မွာ ပိုထင္ရွားတယ္။ အဲဒီ အဆင့္ကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုရင္လည္း သူမ်ားလိုက္လို႔ မမီေတာ့ဘူး။

အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲက အေတာ္ ကေလး ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အင္အား အႀကီးဆံုးထဲက တစ္ခုလို႔ ေျပာ လို႔ရတဲ့ ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေတြ႔ရတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြ၊ တပ္မေတာ္ အရာရွိေတြကိုလည္း သတိထားမိတယ္။ ပညာကို ခ်စ္တတ္တဲ့ အကယ္ဒမီ (ေဒၚ) ေဆြဇင္ထိုက္ကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အေမး အေျဖမွာ သူကေတာင္ ၀င္ၿပီး ေဆြးေႏြး ေပးသြားေသးတယ္။ ခ်က္ မိမိ ေဆြးေႏြးႏိုင္လို႔ သူ႔ကို ပရိသတ္က လွ်ံထြက္ မတတ္ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။

Why do lovers treat Chocolaet on Valentine's Day

Cacao ဆိုတဲ့သစ္ပင္ကေန ကမၻာမွာ အရသာရိွလွတဲ့ ေခ်ာကလက္ဆိုတာကို ရေစတယ္။ လူတိုင္းသိၾကတာက Cacao (ကာကာအုိ) ဆိုတဲ့သစ္ပင္ကေနရတဲ့ cacao အေစ့ကေလးေတြက (တခါတရံ cocoa bean လို႕လည္းေခၚပါတယ္) ေခ်ာကလက္ကို ရေစတယ္လို႔ပါ။ Theobroma ဆိုတာ ဂရိစကားလံုးျဖစ္ၿပီး “ဘုရားသခင္၏ စားစရာ” လို႕အဓိပၸာယ္ရတယ္လို႕ဆိုထားတယ္…. ဒီသစ္ပင္ ေတြရဲ႕ ကနဦးအစကေတာ့ ေတာင္အေမရိကတိုက္ရဲ႕ Amazon Region ကပါတဲ့။

ဘီစီ 1000 ေလာက္တုန္းကေတာ့ ဒီ Cacao beans ေတြဟာ စားသံုးရာမွာအသံုးျပဳခဲ့ၾကတယ္… ေနာက္ပိုင္း ဘီစီ 1000 ေက်ာ္ေတာ့ Mayan နဲ႕ Aztec ဆိုတဲ့ Mexico မွာရိွတဲ့ အေမရိကန္လူမ်ိဳးစုေတြဟာ cacao ကို ေသာက္စရာ အျဖစ္သံုးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ Mayan လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဘုရား၀တ္ျပဳပြဲနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ပြဲေတြမွာ cacao ကိုေသာက္သံုး ျခင္းဟာ အထူးအေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။ cacao ဟာ က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္ ေစတယ္လို႕လည္း ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ပီရူးမွာဆိုရင္ ေခ်ာကလက္နဲ႕ ငရုတ္သီးကိုေရာၿပီး စားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစာအိမ္အတြက္ေကာင္းတယ္လို႕ ေျပာစမွတ္ျပဳခဲ့တယ္တဲ့ ရွင္။ Aztecs ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကေတာ့ ရိုးရိုး နာမက်န္းျဖစ္မႈေတြမွာ ကုသႏိုင္တယ္လို႕ ေတြးခဲ့ၾကၿပီး သူ႕မွာ ခ်စ္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တဲ့အစြမ္းရိွတယ္လို႕ပါ ယံုၾကည္ၾကတယ္… (ဒါေၾကာင့္မို႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႕မွာ ေကၽြးတာကို… ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ လာႏိုင္ေအာင္.. ခ်စ္ၿပီးသားလူက ပိုထပ္ခ်စ္ေအာင္ ေကၽြးတာေနမွာေပါ့…) သူတို႕ရဲ႕ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ဆိုရင္ တစ္ေန႕ကို ေခ်ာကလက္နဲ႕ ငရုတ္သီး ေရာထားတဲ့အရည္ကို အခြက္ ငါးဆယ္ ေသာက္ခိုင္းေလရဲ႕။ က်န္းမာေရးေကာင္းေအာင္လုိ႕တဲ့ေလ။

ဘီစီ ၁၅၀၀ အေစာပိုင္းတုန္းက Christopher Columbus ဟာ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ Atlantic ကို ျဖတ္ခဲ့ၿပီး အေမရိကန္အလယ္ပိုင္းက Honduras ရဲ႕ကမ္းရိုးတန္းကိုေရာက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွ သူဟာ cocoa beans ရဲ႕ တန္ဖိုး ရိွပံုကို ပထမဆံုးေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္အလယ္ပိုင္းရဲ႕ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ cocoa beans ကို ေငြေၾကးတစ္ခုအေနနဲ႕ သံုးစြဲေနလို႕ပဲ… (ေခ်ာကလက္မျဖစ္ခင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္အေရးပါတယ္ ေနာ္)။ ရာစု ၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေခ်ာကလက္ကို စပိန္ကိုေတြ႕ရိွခဲ့တဲ့ Hernando Cortez ဆိုတဲ့လူက စပိန္ကို သယ္ေဆာင္ လာခဲ့ပါတယ္။ စပိန္လူမ်ိဳးေတြက အရသာရိွေအာင္ သၾကားတို႕ ဗနီလာအစရိွတဲ့ အရာေတြကိုေရာၿပီး ခ်ိဳေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ ေခ်ာကလက္ဟာ ျပင္သစ္ဘက္ကို ေခ်ာကလက္ခ်စ္္တဲ့ စပိန္မင္းသမီး Anna နဲ႕ Louis XIII တုိ႕လက္ထပ္ၿပီး ၁၇ ရာစုေနာက္ပိုင္းမွာ ျပန္႕ႏွံ႕ခဲ့ပါတယ္ရွင္။

ေခ်ာကလက္ရဲ႕ ေက်ာ္ေဇာမႈဟာ ဒီမွာတင္ရပ္မသြားပါဘူး…ေနာက္ပိုင္း Europe နဲ႕ America ဘက္ေတြကိုပါေရာက္သြားတာေပါ့….. အဲဒီအခ်ိန္ အာရွဘက္မွာ ေခ်ာကလက္ကိုေမြးစားႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာႏိုင္ငံကေတာ့ ဖိလစ္ပိုင္ေလ.. သူက ၁၆ ရာစုေလာက္က စပိန္လက္ေအာက္ကို ေရာက္ရိွခဲ့လို႕ေမြးစားႏုိင္တာတဲ့…. ေရႊမင္းသား ေခ်ာကလက္က ေက်ာ္ေဇာလာေတာ့ cocoa အပင္ကိုစိုက္ခ်င္တဲ့လူေတြကလည္း ခပ္မ်ားမ်ားေပါ့…. အာဖရိကက အခုိင္းအေစေတြကို အေမရိကက ၀ယ္ယူခဲ့တဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က အေၾကာင္းရင္းကလည္း cocoa အပင္ေတြ စိုက္ဖို႕တဲ့ေလ… ေနာက္ဆံုးေတာ့ cacao သစ္ပင္ေတြဟာ အာဖရိကမွာ စိုက္ဖို႕အတြက္ မ်ိဳးယူသြားျခင္း ခံရေတာ့တာေပါ့…. ဒီေန႕ေခတ္မွာေတာ့ အာဖရိကမွာ cacao စိုက္ပ်ိဳးေရးဟာ တစ္ကမၻာလံုးရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္းႏႈန္းနီးပါး ရိွတယ္ဆိုပဲ။

ကဲ… စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး.. ဘယ္သူကမ်ား ေခ်ာကလက္တစ္ခုက ဒီေလာက္သမိုင္းေၾကာင္းရွည္တာဆိုတာ ေတြးမိ ၾကရဲ႕လား။ အခုစားေနၾကတဲ့ ေခ်ာကလက္တစ္ခုမွာ လူေတြသိတဲ့ chemical အခု သံုးရာေက်ာ္ပါ ပါတယ္။ မသိေသးတဲ့ဓာတ္ေတြ ရိွေသးလား မသိဘူးေနာ္။ အဲဒီဓာတ္ေတြထဲမွာ… လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိတဲ့ ဦးေဏွာက္ကို တက္ၾကြေစတဲ့ ေကာ္ဖီမွာလဲပါ၀င္ေသာ ကာဖိန္းဓာတ္ (caffeine) လည္း ပါတယ္တဲ့… ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခ်ာကလက္ စားသံုးတဲ့လူဟာ ကမၻာမွာ တစ္ႏွစ္ကို တန္ခ်ိန္ေပါင္း ၆ မီလီယန္ ရိွတယ္တဲ့။ (ဘယ္တုန္းကေကာက္ထားတာလဲေတာ့မသိ)

ေခ်ာကလက္ စားျခင္းဟာ လူရဲ႕ စိတ္ကိုေက်နပ္ေစတယ္… ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြရေစတယ္…. တစ္ခ်ိဳ႕ အစားအေသာက္ေတြကို ေလ့လာေတြ႕ရိွခ်က္အရ… စိတ္ဖိစီးမႈကိုေလ်ာ့က်ေစတာကို ေတြ႕ရတယ္တဲ့… ဥပမာ.. ေခ်ာကလက္၊ ေရခဲမုန္႕… မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ …. စိတ္တိုလာရင္ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားလာရင္… အစားမ်ားမ်ား စားေလ့ရိွတယ္လို႕လည္း စစ္တမ္းေတြကေျပာထားတယ္… (ဟုတ္ႏိုင္တယ္… တစ္ခါတစ္ေလစိတ္ညစ္လာရင္.. မုန္႕ေတြမ်ိဳးစံုေအာင္ စားေတာ့တာပဲ….ကိုယ္ေတြ႕)။ ကဲ … ခ်စ္သူမ်ားေန႕မွာ ဘာေၾကာင့္ ေခ်ာကလက္ေကၽြးတာလဲသိၿပီေပါ့ေနာ္… ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုယ့္ကို ပိုခ်စ္လာေအာင္…. ေကၽြးတာဆိုတာ အခုမွသိေတာ့တယ္။

ကၽြန္မလည္း ေခ်ာကလက္ေတြ အမ်ားႀကီး ေကၽြးခ်င္လိုက္တာေနာ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သိပ္အမ်ားႀကီး မစားခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကို မ်ားမ်ားခ်စ္ေအာင္ ကုိယ္ကပဲ ေကၽြးခ်င္တာ။ ဟဲ ဟဲ။

Source: IIS Forum, Inforithm-Maze

2007 Myanmar Academy Award

2007 ခုႏွစ္ရဲ႕ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ ထူးခြၽန္ဆုေပးပြဲအခမ္းအနားႀကီးကို 2009 ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (7) ရက္ေန႔မွာ ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာရွင္တိုင္း ရင္ခုန္ရတဲ့ ေန႔ရက္ျဖစ္သလို ရုပ္ရွင္ခ်စ္ပရိတ္သတ္မ်ားလည္း အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ ထပ္တူတပ္မွ် ရင္ခုန္ရတဲံ ေန႔ကေလး တစ္ေန႔ပဲေပါ့ရွင္။ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီထူးခြၽန္ဆုကို ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ စတင္ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာလည္။ ဘယ္အႏုပညာရွင္ေတြက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ အကယ္ဒမီဆု ပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ။ အကယ္ဒမီကို က်င္းပလာတာ ဒီႏွစ္နဲ႔ဆိုရင္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လဲ။ ဘယ္ဇတ္ကားေတြကို အကယ္ဒမီေပးဖို႔ ေရြးခ်ယ္ထားတာလ။ ကြၽန္မ သိခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္သလို၊ ရုပ္ရွင္ခ်စ္တဲ့ သူတိုင္းလည္း သိခ်င္ၾကမွာေပါ့ေနာ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႐ုပ္႐ွင္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ျပီး ပထမဆံုး အကယ္ဒမီ ထူးခၽြန္ဆုေပးအပ္သည့္ ခုနစ္မွာ ၁၉၅၂ ျဖစ္သည္။

၁၉၅၂ ခုနစ္တြင္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ျမန္မာ့႐ုပ္႐ွင္ထူးခၽြန္ဆုေပးပြဲတြင္ ျဗိတိသွ်ဘားမား႐ုပ္႐ွင္ ဒါ႐ိုက္တာေ႐ႊဒံုးဘီေအာင္၏ ‘မာလာရီ’ ဇာတ္ကား၌ အေကာင္ဆံုးသ႐ုပ္ေဆာင္ထားေသာ ဦးေက်ာ္၀င္းမွာ ပထမဆံုးအမ်ိဳးသား ဇာတ္ေဆာင္ဆု ကိုရ႐ွိခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပထမဆံုး ဆုခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံရသည့္ ဇာတ္ကားမွာ ေအ၀မ္းဖလင္မွ ဒါ႐ိုက္တာေမာင္တင္ေမာင္ ႐ိုက္ကူးေသာ ‘ခ်စ္သက္ေ၀’ ဇာတ္ကားျဖစ္သည္။ အဆိုပါဇာတ္ကားတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကည္ၾကည္ေဌးမွာ ျမန္မာ့ပထမဆံုး အမ်ိဳးသမီးထူးခၽြန္ဆုကို ရ႐ွိခဲ့သည္။

ပထမအၾကိမ္ျမန္မာ့႐ုပ္႐ွင္ထူးခၽြန္ဆုေပးပြဲတြင္ ဇာတ္ကားဆု (၃)ဆု ၊ ပညာသည္ဆု (၂)ဆုျဖင့္ စုစုေပါင္း ထူးခၽြန္ဆု (၅)ဆု ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။

၁၉၅၄ ခုနစ္တြင္ ပထမဆံုးခ်ီးျမွင့္ေသာ ဒါ႐ိုက္တာဆုကို ‘ေၾသာ္မိန္းမ’ ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးသူ ဦးသုခ မွ ရ႐ွိခဲ့သည္။ အဆိုပါဇာတ္ကားျဖင့္ပင္ ဦးသုခသည္ အေကာင္းဆံုးဇာတ္ကားဆု (ဒုတိယ) ကိုရ႐ွိခဲ့သည္။

အဆိုပါအခ်ိန္မ်ားတြင္ ဇာတ္ကားဆု ၊ အမ်ိဳးသားပညာသည္ဆု ၊အမ်ိဳးသမီးပညာသည္ဆု၊ ဒါ႐ိုက္တာဆုမ်ားကို ေပးအပ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ အထူးဆုအေနျဖင့္ ၀င္းမာမွ ‘ဖိုးျပံဳးခ်ိဳ’ ဇာတ္ကားျဖင့္ ၁၉၅၅ ခုနစ္တြင္ ပထမဆံုးခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံရျပန္သည္။

၁၉၅၆ တြင္ အေကာင္းဆံုး ႐ုပ္႐ွင္ဓါတ္ပံုဆု အျဖစ္ထပ္တိုးခ်ီးျမွင့္ခဲ့ျပီး ဦးခ်စ္ဖြယ္မွ ‘လြမ္းေငြ႕တေ၀ေ၀’ ဇာတ္ကားျဖင့္ ရ႐ွိခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ခုနစ္တြင္ ထူးထူးျခားျခားစတင္ေပးအပ္ခဲ့သည့္ ဆုမွာ ဇာတ္ပို႕ဆုျဖစ္သည္။ ဇာတ္တစ္ခုလံုးကို အထေျမာက္ေအာင္ ပို႕ေပးရေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ဦးေက်ာက္လံုး ႏွင့္ ေဒၚေမႏြဲ႕ တို႕မွ ‘အေတြ႕’ ဇာတ္ကားၾကီးျဖင့္ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ပို႕ဆုမ်ား အဦးဆံုး ရ႐ွိခဲ့ၾကပါသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ႐ုပ္႐ွင္သမိုင္းတြင္ ခ်န္လွပ္ထားမရေသာ သ႐ုပ္ေဆာင္မွာ ေအာင္ထြန္းေလးျဖစ္သည္။ ေအာင္ထြန္းေလးသည္ ၁၉၇၇ခုနစ္တြင္ ‘အေဖတစ္ခု သားတစ္ခု’ ဇာတ္ကားျဖင့္ ပထမဆံုးကေလးသ႐ုပ္ေဆာင္ ဆုကိုရ႐ွိခဲ့သည္။

ဇာတ္ကားတစ္ကားတြင္ အမ်ားဆံုးအေထာက္အပံ့ေပးႏိုင္ေသာ ဆုတစ္ဆု႐ွိသည္။ ထိုဆုမွာ ပရိသတ္ ကို ငိုေအာင္ ရီေအာင္ ၊ ရင္ခုန္လႈပ္႐ွားမႈကို သ႐ုပ္ေဖာ္သည့္ ေတးဂီတဆုျဖစ္သည္။ အဆိုပါဆုကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံ၏ ဂီတဖခင္ၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဂီတလုလင္ေမာင္ကိုကို မွ ၁၉၉၁ ခုနစ္တြင္ ‘ မယ္သီတာလို မိန္းကေလး’ ဇာတ္ကားျဖင့္ ပထမဆံုး ရ႐ွိခဲ့သည္။

႐ွား႐ွားပါးပါး ပရိသတ္သတိမထားႏိုင္သည့္ ပညာသည္ဆုတစ္ဆုကို ၁၉၉၄ ခုနစ္တြင္ ႐ုပ္႐ွင္သမိုင္း၌ ထပ္တိုးခ်ီးျမွင့္ ခဲ့ေသးသည္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္

Loving Feburary!

ေဖေဖာ္၀ါရီ … အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြ အဆုပ္လိုက္၊ အဆုပ္လိုက္ ႀကဲျဖန္႔ … ေဟမန္က ေႏြကိုႀကိဳဖို႔ ႏွင္းစက္ေတြကုိ အားရပါးရ အရင္းျပဳေနခ်ိန္ …

အမွတ္တရေတြျဖစ္ဖို႔ အမွတ္တမဲ့က အစျပဳလာခဲ့သလား …?

“အခ်စ္”ကို လေလးေတြနဲ႕ ပံုသ႑န္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္ … တခ်ိဳ႕က အခ်စ္ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႕ဖူးၿပီး ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြ ထုတ္ခဲ့ၾကသလို သူမ်ားခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ႏိုင္သူေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးၾကရဲ႕ … ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ မႀကံဳဖူးလို႔ နားမလည္ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့သူေတြေတာင္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ေတြးၾကည့္ဖူးၾကမွာပဲ … အခ်င္းခ်င္း အေတြ႕အႀကံဳေတြ ဖလွယ္ဖူးၾကမယ္ … လမ္းညႊန္ေပးၾကဖူးမယ္ … ႏွစ္သိမ့္ေပးၾကဖူးပါလိမ့္မယ္ …

ကဲ … ဒီလို … လူသားတိုင္း စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္ေနသူတစ္ေယာက္ (ဒါမွမဟုတ္) အမ်ားအျပား ရွိေနၾကပါလိမ့္မယ္ … ဒါေပမယ့္ ခုအခ်ိန္ထိ အားလံုးသိထားသူတစ္ေယာက္ … သူကေတာ့ “ခ်စ္သူမ်ားေန႔”ဆိုတဲ့ ေန႕ကေလးကို ဖန္တီးထူေထာင္ခဲ့တဲ့ သူလဲျဖစ္ပါတယ္ …

လူတိုင္း စိတ္၀င္စားပါတယ္ဆိုတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းကို ႏွစ္၊ လေတြ ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် တင္စားေျပာဆုိတဲ့ ဒ႑ာရီေတြပါ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္ … စကားလံုး ေရြ႕လ်ားမႈေတြေနာက္မွာ သူ႔သမိုင္းဟာလဲ ပြားမ်ားလာခဲ့ပါရဲ႕ … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူေတြ၊ ခ်စ္ခဲ့သူေတြ၊ အခ်စ္ခံခဲ့ရသူေတြ အားလံုးအားလံုးကေတာ့ သူ႔ကို ေလးစားၾကတယ္ … သူ႔ကို နားလည္ၾကတယ္ … သူ႔ကိုခ်စ္ခင္ၾကတယ္ … သူ႔အေၾကာင္းေတြ သိခ်င္ၾကပါတယ္ …

ပါးစပ္ရာဇ၀င္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နားလည္ရခက္တဲ့ Valentine’s Dayအေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ သူေတာ္စင္ အႀကီးအကဲ စိန္႔ဗယ္လင္တိုင္း (St. Valentine)ရဲ႕ ေရာေထြးတိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ သမိုင္းကို ပေဟဠိေတြ ၾကားထဲကေန အစျပန္ေဖာ္ေပးဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္ … ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆိုတာ အခ်စ္ရည္၊ အခ်စ္ေသြးတို႔ လႊမ္းၿခံဳေနၿပီး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ျပယုဂ္ကာလလို႔ သိထားေလ့ ရွိၾကပါတယ္ … ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူေတြနားလည္ထားတဲ့ St. Valentine’s Day ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီးဟာ ေရွးေခတ္ ေရာမရိုးရာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ ဘာသာအတြက္ အေလးအျမတ္ ျပဳရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ေန႔တစ္ေန႔လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ … ဒီေတာ့ စဥ္းစားစရာ အေၾကာင္းတစ္ခု ေပၚလာျပန္ပါေရာ … အဲဒါကေတာ့ Valentine’s Dayနဲ႔ ဘာသာေရးသမိုင္းေၾကာင္း ဘယ္လိုမ်ား ဆက္စပ္ေနပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ …။

ဆက္ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္...

Busy and Pretty Weekends!

ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို ကြၽန္မသိပ္အလုပ္မ်ားတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ပိတ္ရက္ေတြ ကြၽန္မကို အိမ္မွာ ဖမ္းမိဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး သြားခ်င္ရာ ေလွ်ာက္သြားေနေရာ။ ခုေတာ့ အေျခအေနေတြက မတူေတာ့ဘူးေလ။ အိမ္မွာ မေနလို႔ကို မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အမႀကီး အမိအရာဆိုသလို ညီမေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြအျပင္ ခ်က္ေကြၽးရမယ့္ တာ၀န္ကလည္း ရွိလာၿပီကိုးရွင့္။

ကြၽန္မွာ ေသာၾကာေန႔ညေနကတည္းက အားတယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ညီမေလးက ပညာေရးတက္ကသိုလ္ တက္ေနတာေလ။ ေကာင္းတာတစ္ခုက သူတို႔ေက်ာင္းက အေဆာင္ေပးတယ္ရွင့္။ အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြလိုေပါ့။ ပုဂံေဆာင္တို႔၊ တေကာင္းေဆာင္တို႔၊ န၀ေဒးေဆာင္တို႔ ဆိုတာေတြမွာ B.Ed က ေက်ာင္းသူေတြ ေနၾကရတာ။ ညီမေတာ္က ေသာၾကာေန႔ဆိုရင္ အေဆာင္က ထြက္လာၿပီး ကြၽန္မအိမ္မွာ လာအိပ္တာ။ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနဘက္ ေျခာက္နာရီမထိုးခင္ အေဆာင္ျပန္၀င္ရတာ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ညေန ငါးနာရီေလာက္ထိေတာ့ သူကရွိေနတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မမွာလည္း သူမျပန္မခ်င္းကို သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးရ ကိုင္ေပးရ၊ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရ၊ အေဆာင္မွာ တစ္ပတ္စာစားဖို႔ ဟင္းေတြ လုပ္ေပးရနဲ႔ အားကို မအားႏိုင္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အရင္တုန္းကဆို ေမးေလ့ရွိတယ္။ ပိတ္ရက္ ဘယ္သြားလဲ၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ဆိုၿပီးေတာ့။ ဟုတ္ကဲ့ ပိတ္ရက္ဆို ကြၽန္မမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ကကို မထြက္ရပါဘူးရွင္။

ညီမေလးကလည္း အေဆာင္ကို မျပန္ခင္ကြၽန္မကို ႀကိဳမွာထားခဲ့တာ။ မထက္ ေသာၾကာေန႔လာရင္ ဘာဟင္းခ်က္ထားေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့။ သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကို မနက္ မီးလာလာ၊ မလာလာ ခ်က္ထားရတာေပါ့ရွင္။ ဒါမွ သူညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အဆင္သင့္စားရမွာကို။ ကြၽန္မက ေသာၾကာေန႔ဆို ရံုးတက္ရေသးတာနဲ႔ ဘာနဲ႔ ညေနကို ခုနစ္နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တာကိုး။ စေနေန႔ဆိုလည္း ဒီလိုပါပဲ ရံုးက ေန႔တစ္၀က္ တက္ရေသးေတာ့ မနက္ရံုးမသြားခင္ကတည္းက မမေလးစားဖို႔ ေန႔လည္စာက အသင့္ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ရေသးတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မီးေတြ ဘာေတြလည္း ဂရုမစိုက္အားေတာ့ပါဘူး။ မီးမလာလည္း မီးေသြးနဲ႔မီးေမႊးခ်က္ရတာေပါ့။ တနဂၤေႏြဆိုလည္း ဒီလိုပါပဲ။ မနက္ဆို ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ေစ်းကုိသြား၊ သူက စားခ်င္တာကို လက္ညိႈးထိုး၊ ကြၽန္မက၀ယ္၊ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္စားၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

ခ်က္ၿပီးေတာ့လည္း မၿပီးေသးျပန္ပါဘူး။ ႀကီးေတာ္ေလးက အ၀တ္ေတြကိုလည္း သယ္လာေသးတာ။ သူကေတာ့စာက်က္ေပါ့ေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ ေလွ်ာ္လိုက္၊ မီးပူတိုက္လိုက္၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္လိုက္နဲ႔ တစ္ေနကို ကုန္ေရာ။ အိမ္မွာ အတူေနၾကတဲ့ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တနဂၤေႏြေန႔ဆို အကုန္ဆံုၾကတာကိုး။ သူတို႔ေတြလည္း ထမင္းေတြ ဟင္းေတြခ်က္၊ ၿပီးေတာ့ အကုန္စုစားၾကနဲ႔ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေတြ အားလံုးက ညီအစ္မေတြလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ကြၽန္မ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္စတက္တုန္းက သိပ္ကိုရီရတာ။ အိမ္မွာဆို ကြၽန္မတို႔က ဘာမွမလုပ္ရဘူးေလ။ ထမင္းကို ခူးၿပီးသား အဆင္သင့္စား၊ အ၀တ္ကို မီးပူတုိက္ၿပီးသား အဆင္၀င့္၀တ္နဲ႔ ဘာဆိုဘာမွကို မလုပ္တတ္တာ။ အိမ္မွာက ကြၽန္မအေမရဲ႕ညီမ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးကလည္းရွိေတာ့ သူက တူမေတြအတြက္ အကုန္ကို လုိက္လုပ္ေပးတာ။ မနက္မိုးလင္းရင္ မုန္႔က အဆင္သင့္၊ ေက်ာင္းသြားခါနီး ထမင္းခူးၿပီးသား၊ ပန္းကန္ေတြလည္း ေဆးစရာမလို၊ အ၀တ္ေတြလည္းေလွ်ာ္စရာမလိုနဲ႔ ကြၽန္မ 10 ေအာင္ၿပီးတဲ့အထိ ဘာဆို ဘာမွကို မလုပ္တတ္တာပါရွင္။ ေက်ာင္းလည္း လာတက္ေရာ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ေတြ႔ေရာ။ ထမင္းဟင္း မခ်က္တတ္လို႔ေလ။ အတူေနတဲ့ အစ္မေတြကိုေမး။ အေမကလည္း အလြယ္ဆံုး ဟင္းခ်က္နည္းေတြကို သင္ေပး၊ အဲတုန္းကဆို မွတ္မိပါေသးတယ္ ၾကက္ဥေၾကာ္ရယ္ လက္ဘက္သုတ္ရယ္နဲ႔ပဲ ေန႔တိုင္း ထမင္းစားရတာမ်ားတယ္။ ဟင္းမခ်က္တတ္လို႔။ အိမ္က ပို႔လိုက္တဲ့ အေျခာက္ အျခမ္းေတြကို မစားခ်င္လည္း ျဖစ္ညွစ္စားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စားလို႔ မ၀င္တာ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီလိုပါပဲ စမ္းခ်က္ၾကည့္ရင္း တတ္သြားတာေပါ့။ ဟိုေန႔ကလည္း အိမ္ကို ညီမတစ္ေယာက္က လာလည္လို႔ ထမင္းေတြ ခ်က္ေကြၽးတာ ဘာေျပာသြားတယ္မွတ္တုန္း မထက္ ထမင္းခ်က္တတ္တာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကမာၻ ့အံ့ဖြယ္ တစ္ခုလိုပါပဲတဲ့၊ ေကာင္းေရာ။

ေနာက္ ကြၽန္မေပ်ာ္တာ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ကြၽန္မညီမေလး ေနရတဲ့ တစ္ေကာင္းေဆာင္က သထံုလမ္းမွာေလ။ အဲေတာ့ သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ရင္း သထံုလမ္းကို ေလွ်ာက္ရတာလည္း ေပ်ာ္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခ်င္ ေကာင္းမွာေပါ့။ ကြၽန္မတုိ႔က ရြာသာႀကီးမွာ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ မမီလိုက္ဘူးေပါ့ရွင္။ ခုေတာ့ သထံုလမ္းမွာ အားကစား သမားေတြခ်ည္းပါပဲ။ ပညာေရးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသူေတြကိုေတာ့ ေတြ႔ရပါတယ္။ တင္းနစ္စ္ကြင္းမွာ တင္းနစ္စ္ ရိုက္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ေဘာလံုးကြင္းမွာ ေဘာလံုးကန္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ အမ်ိဳးသား အားကစားရံုမွာ လာေဆာ့ၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ သထံုလမ္းကလည္း စည္ကားေနပါတယ္။ ညေနဘက္ကို ေအးေအးေလး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းပါတယ္ရွင့္။

ဒီလိုပါပဲ ကြၽန္မရဲ႕ အားလပ္ရက္ေတြဟာ ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္မ်ားေနေတာ့တာ။ ဒီညီအစ္မကလည္း သိပ္ကိုခ်စ္ၾကတာဆိုေတာ့ အလုပ္မ်ားေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ မေတာ္တစ္ဆမ်ား ေယာက်ၤားေလးဘာေလးရလို႔ ကေလးေတြ ဘာေတြ ေမြးခဲ့ရင္ အိမ္ရွင္မ လုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းမွာပဲလို႔။........ေတာ္ပါၿပီ စိတ္ကုန္တယ္.. ေတာထဲကသစ္ပင္ေပၚမွာ သြားေနမယ္..... ေၾသာ္ ပိုစ့္ေရးၿပီးသြားလို႔ သီခ်င္းဆိုတာပါ.. ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။