Monogamy

ေရးသင့္လာ မေရးသင့္လားေတာ့ မသိေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေရးခ်င္လို႔ကို ေရးတာပါ။ လူမႈေရး နယ္ပယ္မွာလည္း မျဖစ္မေန ၾကံဳေတြ႔ရမယ့္ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေသခ်ာေတာင္ စဥ္းစား မေနေတာ့ပဲ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ့ကို ေရးလိုက္တာပါ။ ဦးေအးေမာင္ ေရးတဲ့ စိတ္ပညာနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေလးမွာပါတဲ့ ကာမနယ္မွ အဆိုးအေကာင္းမ်ား ထဲက တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ကို ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။

တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္သည္ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတို႔၏ တိုးတက္ေသာ အေတြးအေခၚ အာသီသ ဆႏၵႏွင့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ သမိုင္းဦးေခတ္က တစ္ေျမထဲေန တစ္ေရတည္းေသာက္ လူသတၱ၀ါမ်ား စုေပါင္းထားေသာ အုပ္စုသည္ လူ႔ေလာက၌ မူလအုပ္စု ျဖစ္၍ မိသားစု၏ ေနရာ က႑မွာ အေရးမပါလွေခ်။ လူတို႔၌ မိသားစု စိတ္ဓါတ္ ရွိေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုစိတ္ဓါတ္မွာ အားနည္း၍ အရာရာ၌ အုပ္စု စိတ္ဓါတ္က ၾကီးစိုးလ်က္ရွိသည္။ အိမ္ရာေထာင္ျခင္းမွာ ကာမရာဂ ေျပျငိမ္းမႈသို႔ ဦးတည္ခ်က္ ရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း ဘ၀တိုက္ပြဲကို လက္တြဲဆင္ႏႊဲရန္ ပဓါန ရည္ရြယ္ခ်က္ အရင္ခံေသာ လုပ္ငန္း ကိစၥျဖစ္သည္။ သားသမီးမ်ား မွာမူ မိမိတို႔ဘ၀ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားရ၌ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ရရွိရန္အတြက္ ေကၽြးေမြး ျပဳစုရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ကာမရာဂႏွင့္ စီးပြားေရးေျပလည္မႈကို အဦးျပဳေသာ အိမ္ေထာင္ေရး နယ္ပယ္၌ မိန္းမႏွင့္ ကေလးမ်ားသည္ အရွင္သခင္ ေယာက်ၤား၏ ပုဂၢလိက ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္၍၊ လင္ႏွင့္မယား၊ မိဘႏွင့္ သားသမီးတို႔၏ ဆက္ဆံေရး၌ စစ္မွန္ေသာ ေမတၱာဓါတ္ ထြန္ကားႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေခ်။

တစ္လင္ တစ္မယား အိမ္ေထာင္စနစ္ကို က်င့္သံုးေသာ လူ႔ေဘာင္၌မူ မိသားစု၏ ေနရာက႑သည္ ပီျပင္ထင္ေပၚလာ၍ မိသားစု စိတ္ဓါတ္မွာ မ်ားစြာ အားေကာင္းလာသည္။ ေယာက်ၤားႏွင့္ မိန္းမ ေပါင္းဖက္ျခင္းသည္ ကာမအလိုကို ျဖည့္၍ ဘ၀ရုန္ကန္ လႈပ္ရွားရာ၌ အကူအညီရရွိရန္ သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ လက္တြဲ၍ သားသမီးမ်ား ၾကီးပြားခ်မ္းသာေရးကို ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္သည္။ မိန္းမႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ အိမ္ေထာင္ဦးစီး၏ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္း ဘ႑ာမဟုတ္ေတာ့ပဲ လြတ္လပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္လာ၏။ လင္ႏွင့္မယား၊ မိဘႏွင့္သားသမီး ဆက္ဆံမႈသည္ ေမတၱာတရားေပၚ၌ အေျချပဳ၍ ဆိုင္ရာတာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားျဖင့္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားေသာ ဆက္ဆံမႈ ျဖစ္လာသည္။

တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္၌ ေမတၱာဓါတ္ ထြန္းကားရန္ အေၾကာင္းအခ်က္ ႏွစ္ခုရွိသည္။ ပထမအခ်က္မွာ ေယာက်ၤား မိန္းမတို႔သည္ အခ်ိန္အရြယ္ ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥကို စိတ္၀င္စားၾကသည္ မွန္ေသာ္လည္း အလ်င္စလိူမလုပ္ပဲ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစဥ္းစားစား ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ေစ့ငုေသာစြာ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ ၾကသည္။ ထိုသို႔ မေရြးခ်ယ္လ်င္လည္း မျဖစ္။ အေၾကာင္းမူကား မိမိ၏ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္သည္ မိမိႏွင့္အတူ ရာသက္ပန္လက္တြဲ၍ ဘ၀တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲရမည့္သူ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္ ရာသက္ပန္ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္သည္ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္မႈ ၾကာရွည္ေလးျမင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈကို အဦးျပဳ၍ ေမတၱာဓါတ္ ရွင္သန္ၾကီးထြားရန္ အေၾကာင္းတစ္ရား ျဖစ္ေပသည္။

ဒုတိယ အခ်က္မွာ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္၌ ကေလးသူငယ္သည္ မိဘမ်ားကို ၾကာရွည္ မွီခို အားထားေန၍ ဖခင္လုပ္သူကလည္း မယားမ်ားေသာ ေယာက်ၤားကဲ့သို႕ သားသမီးမ်ားကို ပစ္စလက္ခတ္ မထားပဲ ၾကာရွည္ ဂရုတစ္စိုက္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္၏။ သို႔ျဖင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားသာ္ မိဘမ်ားအား စီးပြားဥစၥာရွာေသာ အရြယ္၌ ကူညီရန္ႏွင့္ အိုမင္းမစြမ္းေသာ အရြယ္၌ အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ လက္သံုးေတာင္ေ၀ွး မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ မိဘမ်ား၏ ေမတၱာရိပ္ကို ခိုလံႈ၍ မိမိတို႔၏ ဗီဇစြမ္းအင္ လံု႔လ၀ိရိယ ရွိသည္ႏွင့္အမွ် ၾကီးပြားတိုးတက္ရန္ အလားအလာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္လာၾကေလသည္။

တစ္နည္းဆိုေသာ္ ရာသက္ပန္ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္သည္ အေရအတြက္ႏွင့္ ရုပ္ပိုင္းလိုအပ္ခ်က္ကို ပဓါနထားေသာ အိမ္ေထာင္ေရးနယ္မွ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ရုပ္ပိုင္း နာမ္ပိုင္း ဖြံံ႔ျဖိဳးမႈကို ပဓါနထားေသာ အိမ္ေထာင္ေရးနယ္သို႔ ပံုစံေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ေရွးအခါက လူ႕သဘာ၀၏ အဓိက လိုအပ္ခ်က္မွာ စား၀တ္ေနမႈ ဖူလံုရန္ျဖစ္၍ ထိုသို႔ ဖူလံုရန္ အတြက္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေတာင့္တင္းမႈသည္ အဓိက အေရးၾကီးေသာ အေၾကာင္း တရားျဖစ္သည္။ ယခုအခါ လူတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္မွာ စား၀တ္ေနေရး ဖူလံုရန္သာ မဟုတ္ေတာ့ပဲ စိတ္ပိုင္းဘ၀ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ရန္လည္း ျဖစ္ေပရာ ထိုတိုးတက္မႈသည္ ရာသက္ပန္ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ႏွင့္ ကင္း၍ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထိုစနစ္အရ လင္ႏွင့္မယား၏ ဆက္ဆံမႈသည္ ေမတၱာဓါတ္ျဖင့္ ရစ္ပတ္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ဆက္ဆံမႈ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားသည္လညး္ ေမတၱာသံေယာဇဥ္ ၾကီးမားေသာ သားသမီးမ်ားအား ေကၽြးေမြးထားရံုႏွင့္ မျပီးပဲ သြန္သင္ဆံုမျခင္း ပညာသင္ေပးျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္ ျပဳျပင္ဖန္တီး၇န္ မိမိတို႔၌ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ခံယူထားၾကေလသည္။

ဆက္ပါအံုးမယ္