ကိုျပည့္စံုက တက္ပါတယ္။ လြမ္းမေျပတဲ့ ဇာတိေျမအေၾကာင္း ေရးေပးပါတဲ့။ မေရးခင္ သူ႔ဘေလာဂ့္က ပိုစ့္ေလးကို အရင္သြားဖတ္ေတာ့ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ လြမ္းေနပံုရတယ္ရွင့္။ ေရးထားတာမ်ား လြမ္းခ်င္ စရာၾကီး။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း လြမ္းေနတာပါ။ သူမ်ားေတြ ေျပာၾကတယ္။ မိုးရြာရင္၊ မိုးရိပ္ မိုးသားေတြ အံု႔ဆိုင္းေနရင္ အိမ္ကို လြမ္းတတ္ၾကသတဲ့ေလ။ ကၽြန္မကေတာ့ မတူဘူးရွင့္။ ေဆာင္းရာသီမွာ အိမ္ကို လြမ္းတယ္။ ျမဴေတြအံု႔ဆိုင္းေနတတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ျမိဳ႕ကေလးကို သတိရတယ္။ ျမိဳ႕ျပင္မွာ ရွိတဲ့ ေမွ်ာ္မဆံုးတဲ့ ရိုးျပတ္ေတာမွာ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာ့ကစား ခဲ့ဖူးတာကို တမ္းတတယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ေမြးတဲ့ကၽြန္မ၊ ေဆာင္းရာသီမွာ မိသားစုေတြနဲ႔ တူတူ ေမြ႔ေန႔လုပ္ၾကတာကို ေအာက့္ေမ့တယ္။ ေတြးတိုင္း ေတြးတိုင္း လြမ္းစရာ ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေဆာင္း၀င္ျပီ ဆိုတဲ့ အသိကေလး ရလာရင္ ကၽြန္မရဲ့ ဇာတိေျမကို လြမ္းတဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာတာဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မဆန္းေပမယ့္ မရိုးႏိုင္ေသးပါဘူးရွင္။
ပင္လယ္နဲ႔ နီးတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ျမိဳ႕ ကေလးဟာ ရာသီဥတု မွ်တတယ္။ ေႏြရာသီမွာ အပူမၾကီးသလို ေဆာင္းရာသီမွာလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကီး မေအးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းရာသီလို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေအးတာေပါ့ေလ။ မနက္တိုင္းဆို 9 နာရီေလာက္ထိ ျမဴေတြ အံု႔ဆိုင္းေနတတ္တယ္။ ညဘက္မွာေတာ့ ႏွင္းေတြက မိုးရြာသလို တစ္ေပါက္ေပါက္က်တတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဇတ္ပြဲေတြ အားကစားျပိဳင္ပြဲ ေတြလည္း လုပ္တတ္ၾကေသးတယ္ရွင့္။ ရြာဘက္ေတြကို သြားမယ္ဆိုရင္ ရိတ္သိမ္းျပီးစ လယ္ကြင္းေတြမွာ ရိုးျပတ္ေတြ၊ ပတ္ၾကားအက္ေတြနဲ႔ တစ္ေမွ်ာ္ တစ္ေခၚၾကီးေပါ့ေလ။ ဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေနျခည္ေသြးေတြက လယ္ကြင္းေတြေပၚ ျဖန္႔က်က္ေနတာမ်ားေလ ဘယ္ပန္ခ်ီဆရာမွ ဆြဲလို႔ မွီမယ္ မထင္ဘူး။
ျပီးေတာ့ ဒီရာသီက ဇီးသီးေပၚတဲ့ ရာသီ မဟုတ္လား။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပလိုင္းကိုယ္စီ လြယ္ျပီး ေတာဘက္ကို ဇီးသီးသြားခူး ၾကတာလည္း ေပ်ာ္စရာၾကီးရွင့္။ တစ္ခါက ပ်ားအံုရွိတဲ့ ဇီးပင္ကို အပင္ေျခရင္း္ကေန ကိုင္လႈပ္မိလို႔ ပ်ားေတြ၀ိုင္းလိုက္တာေလ မေသရံုတစ္မယ္ ေျပးခဲ့ရတယ္။ မယ္ပင့္ဂိုလ္းလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ေမ်ာက္ေသေအာင္ ေဆာ့တာေနာ္။ အဖြားကေတာ့ ေျပာပါရဲ့ နင္ကေလ ေမ်ာက္မူးေသတဲ့..ဟီး။ ေၾသာ္ ေျပာရအံုးမယ္ ေဆာင္းရာသီမွာ မနက္ေစာေစာ ေသာက္ရတဲ့ ဓနိရည္က အေတာ္ေလး ခ်ိဳတယ္ရွင့္။ မူးလည္း မမူးဘူး။ တစ္ပုလင္းေလာက္ကေတာ့ ေအးေဆး။ ခ်ိဳသလား မေမးနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ အေဖနဲ႔ တစ္ခါ အေသာက္လြန္ျပီး ဂၽြမ္းျပန္ေအာင္ မူးဖူးတယ္။
အင္း ဆက္ေရးရရင္ေတာ့ အကုန္ေပၚကုန္ေတာ့မွာပဲ။ ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ပဲ ရပ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္။ လြမ္းတယ္ရွင့္ လြမ္းေနတာ။ အိမ္ျပန္ခ်င္လားဆိုေတာ့ မျပန္ခ်င္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ သိလား ရခိုင္းရိုးမကို ေက်ာ္ရမွာ အေသေၾကာက္လို႔။ ဟိုတစ္ေခါက္ ျပန္တုန္းကေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္။ အေမေရ မျဖစ္မေနျပန္လာရမယ့္ အေၾကာင္းမရွိရင္ ေလယာဥ္ကြင္းရွိမွပဲ ျပန္လာေတာ့မယ္လို႔။
1 comment:
ရင္ခုန္ႏွစ္သစ္ မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ....
လြမ္းမေျပတဲ့ ဇာတိေျမကုိ..ပုံေဖာ္ထားတာရယ္
အလြမ္းေတြကုိလည္း ေရးဖြဲ႔ထားတာရယ္ ဦးက်င္ဥေတာင္မမီဘူးေနာ္....
အလြမ္းဓါတ္ခံရွိတယ္ေနာ္..
က်ေနာ့္ထက္ပုိခဲ့ဘူးတယ္နဲ႔တူတယ္....
ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ....
ျပည့္စုံ
Post a Comment