Two Nights, Three Days Trip to Bogalay

ကၽြန္မဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဘာညာတို႔၊ ကိုေဂါက္တို႔နဲ႔ ဘိုကေလးကို လိုက္သြား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဘက္ေတြကို တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ေသးတာရယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း တတ္အားသေလာက္ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေပးခ်င္ တာရယ္ေၾကာင့္ သြားျဖစ္တာပါ။ ကိုေဂါက္တို႔ ဘာညာတို႔ကေတာ့ ဘိုကေလးကို ခဏ ခဏ သြားၿပီးလွဴေနၾကပါ။ ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ ဘာညာတို႔ေတြအတြက္ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္၊ ကၽြန္မအတြက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ေျမာက္ သြားေရာက္ျခင္းေပါ့။ သူတို႔ေတြကေတာ့ ဘုိကေလးနဲ႔ အနီးတစ္၀ိုက္က ရြာေတြကိုပဲ အာရံု စိုက္ၿပီး ေထာက္ပ့ံေရးေတြ လုပ္ေဆာင္ၾကတာပါ။ ထိထိေရာက္ေရာက္လည္း လုပ္တယ္၊ ေတာဘက္က တစ္ကယ္ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ရြာေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ၿပီး လွဴဒန္းၾကတာဆိုေတာ့ အားရစရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေဒးဒရဲဘက္ သြားေနလို႔ မလိုက္ျဖစ္တာရယ္၊ ရံုးမွာ အလုပ္ေတြမ်ားလို႔ မလိုက္ျဖစ္တာရယ္ကို ေပါင္းၿပီး ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္တိတိ ဘိုကေလး ၿမိဳ႕ကို လိုက္သြား ျဖစ္ပါတယ္ရွင့္။ ကၽြန္မတို႔ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ ခ်ည္းပဲ သြားတာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တိပိဋက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ ဘုရားေတြနဲ႔ တစ္ျခား volunteer ၁၅ ေယာက္ေလာက္လည္း ပါပါေသးတယ္။ လွဴမယ့္ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ဆယ္ဘီးကားႀကီး တစ္စီးစာ ေလာက္ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ လူအင္အား မ်ားမ်ားေလးပါေလ ပိုေကာင္းေလပဲ မဟုတ္လား။

ကၽြန္မတို႔ ဒီကစထြက္ေတာ့ လမ္းခရီးမွာ ကားဘီကလည္း ႏွစ္ခါေပါက္တာေၾကာင့္ မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ကိုေတာ့ ကြက္တိေရာက္ မသြားဘူးရွင့္။ ဒါေပမယ့္ ဘိုကေလးက တည္းေနက် ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ပစၥည္းေတြကို ငွားထားတဲ့ စက္ေလွေပၚ ခ်က္ခ်င္းတင္ၿပီး မေရာက္ေသးတဲ့ ရြာသံုးရြာေလာက္ကို လွဴဖို႔ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ရြာေတြ မ်ားမ်ားကို ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ မနက္ေလးနာရီကတည္းက ထၿပီး ျပင္ဆင္ၾကတယ္ေလ။ မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္ စထြက္မွာ သြားရမယ့္ ရြာေတြကို အခ်ိန္မီ ေရာက္မွာ ျဖစ္သလို ဘိုကေလးကိုလည္း မေမွာင္ခင္ ျပန္ေရာက္မွာ မဟုတ္လားရွင္။ ဒါေတာင္ မွန္းထားသလို မနက္ ေျခာက္နာ၇ီကို မထြက္ျဖစ္ဘူး၊ ပစၥည္းေတြတင္ရတာ အရမ္းမ်ားေတာ့ မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွ ထြက္ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မိုးေတြ ပက္ပက္စက္စက္ကို ရြာတာ၊ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ လူေတြလည္း ၾကြက္စုတ္ေတြကို ျဖစ္ေရာ။ ကၽြန္မတို႔ သြားခဲ့တာ နာမည္ေတြေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိေပမယ့္ (၁၀) ရြာေလာက္ သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ data ေတြကိုလည္း ေသခ်ာေကာက္ၿပီး ဘာေတြဆက္လွဴရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ဘယ္ေနရာေတြကို ဆက္သြားမလဲ ဆိုတာလည္း ျပန္တိုင္ပင္ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ သြားခဲ့တဲ့ ရြာေတြမွာ ေကာက္ခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို စုၿပီး သူတို႔ ဘာေတြလိုအပ္ေနတယ္၊ ဘာေတြလုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္၊ လက္ရွိမွာ ဘယ္လို အေျခအေနေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အားလံုးလည္း သိေအာင္ ကၽြန္မ တစ္ခ်က္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ရြာမ်ား..................... (၁၃) ရြာ၊ နာမည္မ်ားကို အေသးစိတ္ မေျပာျပေတာ့ပါ

လက္ရွိေနထိုင္စား ေသာက္မႈ

လက္ရွိမွာေတာ့ သူတို႔ေတြ ပုဂၢလိက အလွဴရွင္ေတြရဲ့ ေစတနာကို မွီခိုအားထားၿပီး ေနထိုင္ေနရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာေတာ့ ငါးဖမ္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ၾကေပမယ့္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာေတာ့ ဘာမွ လုပ္ကိုင္စရာ မရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးေတြကိုပဲ ေမွ်ာလင့္ရပါတယ္။ ေနထိုင္စရာ အေနနဲ႔ကေတာ့ တဲေလးေတြ ထိုးၿပီး ေနၾကသလို၊ UNICEF, WFP အစရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက အလွဴရွင္မ်ားက ေပးတဲ့ တာလာပတ္ေတြကို အမိုးအကာ လုပ္ၿပီး ေနထိုင္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ရြာေတြထဲက ခပ္ေကာင္းေကာင္းေလး က်န္တဲ့ အိမ္မ်ိဳးမွာ စုေ၀းေနထိုင္ၾကသလို ခပ္ေကာင္းေကာင္းေလး က်န္တဲ့ ဓနိပင္ေတြကို အမိုးအကာ ျပဳလုပ္ၿပီး ေနထိုင္ၾကပါတယ္။

ေရရရွိမႈ အေျခအေန

ရြာေတြမွာ အရင္တုန္းကေတာ့ ေသာက္ေရကန္ေတြ ရွိေပမယ့္၊ မုန္တိုင္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက အဲဒီကန္ေတြလည္း အကုန္ပ်က္စီးၿပီး သံုးလို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနထိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာ ကန္ေတြကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ၿပီး၊ Water Guard ေရသန္႔ေဆးေတြ ထည့္ထားၾကေပမယ့္ အဲဒါေတြဟာ ေလာက္ငမႈ မရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေသာက္ေရအခက္အခဲကို ရြာတိုင္းမွာ လိုလိုႀကံဳေတြ႔ရၿပီး မိုးရြာမွသာ ေရေသာက္ရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါတယ္။ ကန္ေတြကို ျပန္လည္သန္႔စင္ႏိုင္တဲ့ ရြာေတြ ေတာ္ေတာ္ရွားေနၿပီး ရြာတစ္ခုမွေတာ့ စင္ကာပူေရာက္ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာမ်ားက ကန္ကို ျပန္လည္ၿပဳျပင္ေပးထားတာ ေတြ႔ရွိခဲ့ရပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ "ငယ္သူ" ဆိုတဲ့ ရြာမွာ ဆိုရင္ ေရကန္တစ္၀ုိက္မွ အေသေကာင္ေတြ အရိုးေတြ စုေ၀းေနၿပီး ကန္ေရဟာလည္း ပုပ္ေစာ္နဲလ်က္ ရွိေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

ေထာက္ပံ့ေရး ရရွိမႈ အေျခအေနမ်ား

ဘိုကေလး တစ္၀ိုက္မွာ UN, WFP, နယ္စည္းမျခား ဆရာ၀န္မ်ား၊ မြန္ျမတ္ကရုဏာရွင္မ်ား အဖြဲ႔က အဓိက ေထာက္ပံ့ေနတာကို ေတြ႔ရၿပီး ပုဂၢလိက ေထာက္ပံ့ေရး အဖြဲ႔ေတြလည္း ရက္ျခားေလာက္ ေရာက္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရြာတစ္ရြာကို အမ်ားဆံုး ေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႔ (၈) ဖြဲ႔ေလာက္ ေရာက္ေပမယ့္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြက်ေတာ့ တစ္ဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔ေလာက္သာ ေရာက္ၿပီး ရတဲ့ပမာဏဟာလည္း ေလာက္ငမႈ မရွိဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ အဓိက ရရွိတဲ့ ေထာက္ပံ့ပစၥည္းေတြကေတာ့ ဆန္၊ တာလာပတ္၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ စတဲ့အရာမ်ား ျဖစ္ၿပီး Red Cross ကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေဆးလာကုေပးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ရြာသားမ်ား၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနမ်ား

က်န္းမာေရး အေျခအေနကေတာ့ မဆိုးလွသလို၊ အသဲအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးလည္း ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရွားပါတယ္။ အဓိက ျဖစ္ေနတာေတြကေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးျခင္း၊ ရင္က်ပ္ျခင္း၊ ဒဏ္ရာအနာတစ္ရ ျဖစ္ျခင္း၊ ပြန္းပဲ့ထိခိုက္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ဖ်ားနာျခင္း တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ျဖစ္ေနတာေတြကေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးတာေတြပါ။ သူတို႔ေတြ မုန္တိုင္း ၿပီးၿပီးခ်င္းတုန္းက စားစရာေတြ ေသာက္စရာေတြ ဘာမွ မရွိတာေၾကာင့္ အုန္းသီးရည္ေတြကိုပဲ မွီခိုအားထားရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေခ်ာင္းဆိုးတာဟာ ဒါေတြေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အမိုးအကာ ျပည့္ျပည့္ စံုစံု မရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနရတာေၾကာင့္ အေအးမိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။

လက္ရွိႏွင့္ အနာဂတ္အတြက္ အလုပ္အကိုင္ အေျခအေန

လက္ရွိမွာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာ ငါးေတြ၊ ဖားေတြ ရွာစားၾကေပမယ့္ ဒါေတြဟာလည္း လတ္တစ္ေလာ ငတ္မြတ္မႈကို ေျဖရွင္းဖို႔ အတြက္ပါပဲ။ အဓိက လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို ဘယ္လိုမွ ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိပါဘူး။ အဓိက ျပသနာကေတာ့ ကၽြဲ၊ ႏြား မ်ား ေသဆံုးမႈနဲ႔ မ်ိဳးစပါးမ်ား ေရစိုပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ တပ္မေတာ္ အေနနဲ႔ လယ္ထြန္စက္မ်ားကို ခ်ေပးေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘိုကေလး မေရာက္ခင္ လမ္းေပၚမွာ ရွိၾကတဲ့ လယ္ကြင္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာေတာ့ စက္ကိုအသံုးျပဳၿပီး လယ္ထြန္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရေပမယ့္၊တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ စက္မရရွိေသးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္မွာ တပ္မေတာ္ကေန စစ္ကား အစီးတစ္ရာေလာက္ နဲ႔ လယ္ထြန္စက္မ်ားကို ဘိုကေလးၿမိဳ႕နဲ႔ အနီးတစ္၀ိုက္ ရြာေတြအတြက္ ပို႔ေဆာင္ေပးေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ မ်ိဳးစပါးျပသနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မသိခဲ့ရေသးပါဘူးရွင္။

မုန္တိုင္းသင့္ ရြာမ်ား၏ ပညာေရး အေျခအေနမ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္ကေတာ့ မုန္တိုင္းသင့္ ေဒသေတြအတြက္ ေက်ာင္းဖြင့္ဖို႔ကို တစ္လ တိတိေနာက္ဆုတ္ေပးထား ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာသင္ေက်ာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေလဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီး ၿပိဳလဲသြားၿပီး တစ္လ အတြင္း ျပန္လည္ထူေတာင္ႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့ မလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ေတာင္မွ ကေလးသူငယ္မ်ာ ေသဆံုးမႈ မ်ားျပားတာေၾကာင့္ရယ္၊ လက္ရွိ စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းဖို႔ လံုးပန္းေနရတာေၾကာင့္ရယ္နဲ႔ ေက်ာင္းစရိတ္ ျပသနာေၾကာင့္ ေက်ာင္းကို ကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ျပန္လာႏိုင္မလဲ ဆိုတာေတာ့ တစ္ခ်က္ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိ လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေရးေပၚ လိုအပ္ခ်က္မ်ား

ရြာတိုင္း လူတိုင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တာကေတာ့ ဆန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ လိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ ေသာက္ေရပါ၊ ေနာက္လို အပ္တာေတြကေတာ့ အမိုးအကာေတြရယ္၊ တာရွည္ခံ အစားအေသာက္ေတြရယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အ၀တ္အထည္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ေနထိုင္လို႔ ရႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြမွာ လံုး၀ မရွိတာကေတာ့ ဖိနပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အရင္တုန္းက သြားခဲ့တဲ့ ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေဒးဒရဲ ဘက္မွာလည္း ဖိနပ္စီးထားတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ေတြ ေျခေထာက္မွာ သံစူးတာတို႔၊ ဆူးစူးတာတို႔ကို မၾကာခဏ ခံရေလ့ရွိတဲ့ အတြက္ ဖိနပ္ကိုလည္း မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္ရွင္။ အဲေတာ့ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ေတြဟာ...

(၁) ဆန္
(၂) ေသာက္ေရ
(၃)အမိုးအကာ
(၄)ဖိနပ္
(၅) တာရွည္ခံ အစားအစာႏွင့္ ဆန္၊ ဆီ၊ ၾကက္သြန္.... စသည္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။

ကၽြန္မတို႔၏ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား..

ကၽြန္မတို႔ အဓိက ေထာက္ပံ့တာကေတာ့ ဆန္၊ တာရွည္ခံ အစားအစာ၊ ေရသန္႔၊ ပလပ္စတစ္ ဖ်ာမ်ား၊ ေဆးပစၥည္း နည္းနည္းပါးပါးနဲ႔ အ၀တ္အထည္ ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္ရွင္။ ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ ကိုဘလာေဂါက္၊ ဘာညာ၊ ဖိုးသူေတာ္ စတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ အျပင္ တစ္ျခား လိုက္ႏိုင္တဲ့ လိုက္ခ်င္တဲ့ သူေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အလွဴရွင္မ်ား ပို႔ေပးတဲ့ ေထာက္ပံ့ေရး ပစၥည္းေတြကို သြားေရာက္ လွဴဒန္းေပးေနပါတယ္ရွင္။ ကၽြန္မတုိ႕ေတြ အခုလိုသြားေရာက္ လွဴဒါန္းေပးေနတဲ့ ပစၥည္း ေတြကို ထိုင္းျမန္မာ ကူညီေရးအဖြဲ႕နဲ႕ေစတနာရွင္ေတြက မဟာခ်ဴဳလာေလာင္ကြန္း တကၠသိုလ္က အရွင္ ေဇာတိကကို လွဴဒါန္းထားတာေတြျဖစ္ၿပီး ၊ တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဦး၀ံသပါလ ကိုလွဴဒါန္းထားတာေတြလဲ ပါ၀င္ ခဲ့ ပါတယ္။ တစ္ျခား စိတ္ပါ၀င္စားတဲ့ သူေတြလည္း ေထာက္ပံ့ေရးေတြ ပါ၀င္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆက္သြယ္ရမယ့္ ေမလ္းေတြကေတာ့.....

ဘာညာ.... barnyar.demo@gmail.com
Pinkgold...... cuttiepinkgold@googlemail.com
ကိုဘလာေဂါက္...... zzml33@gmail.com
ဖိုးသူေတာ္.............mgphoethutaw@gmail.com..... တို႔ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။

ကဲ ခုေတာ့ ရိုက္လာတဲ့ ပံုေလးေတြကို ရႈစားလိုက္ၾကပါ အံုးေနာ္

ပစၥည္းေတြ တင္ၾကတယ္ (မနက္ ေလးနာရီ ထၿပီးေတာ့)



တည္းတဲ့ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းေရ့ွမွာ ပစၥည္းေတြ တင္ၿပီးလို႔ ေမာလို႔ ခဏ နားေနတာ


စထြက္ၾကၿပီ...ရြာေတြဆီသို႔....



အက္စစ္မိုးေၾကာင့္တဲ့.. အုန္းပင္ေတြ ပ်က္စီးေနတာ



ရြာသူ ရြာသားေတြကို ေဆးလည္း ကုေပး.. ေမးခ်င္တာေတြလည္း ေမးေပါ့



ဒီလို ဒီလိုေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ခဲ့ရတယ္.. တရားကို ရေရာ..



ဖိနပ္ေတြလည္း မစီးၾကဘူး.. ရွိမွ မရွိတာကိုး...



တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ဒီလိုေနၾက ရရွာတယ္..



ဒုကၡသည္မ်ား....



အလွဴပစၥည္းေတြ နဲ႔ ရြာသားေတြ...



အားလံုးက ဆင္တူေတြနဲ႔ ေရလည္ လန္းတယ္.....





စင္ကာပူက အလွဴရွင္ေတြရဲ့ ေကာင္းမႈ



ကားဘီးက ခဏ ခဏ ေပါက္ေတာ့ နားရတာ အေညာင္း အညာေျပတာေပါ့

ကၽြန္မတုိ႔ အရမ္းပင္ပန္း ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရြာေတြဆီ သြားရာ လမ္းမွာ မိုးကလည္း သဲသဲ မဲမဲ ရြာတာေၾကာင့္ လူေတြလည္း အခ်မ္းေတြတက္၊ ညဘက္မွာ ဖ်ားတဲ့ သူကဖ်ား၊ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ ကိုက္တဲ့ သူကကိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လွဴဒန္းရတာ အရမ္းကို ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း ဘိုကေလးကို ဆက္တိုက္ သြားလွဴအံုးမွာပါ။ ဘာညာ ဆိုရင္လည္း ဘိုကေလးမွကို တစ္လေလာက္ ေနၿပီး ေဒတာေတြ ေကာက္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာေတြ လိုအပ္တယ္.. ဘယ္လိုအေျခအေန ရွိတယ္ စတာေတြကိုေပါ့။

ဒီလို ဆိုး၀ါးတဲ့ ကပ္ဒုကၡ၊ ေဘးဒုကၡမ်ိဳး ျမန္မာျပည္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မလာပါ ေစနဲ႔ေတာ့ရွင္။