ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆို ကြၽန္မသိပ္အလုပ္မ်ားတယ္။ အရင္တုန္းကဆို ပိတ္ရက္ေတြ ကြၽန္မကို အိမ္မွာ ဖမ္းမိဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး သြားခ်င္ရာ ေလွ်ာက္သြားေနေရာ။ ခုေတာ့ အေျခအေနေတြက မတူေတာ့ဘူးေလ။ အိမ္မွာ မေနလို႔ကို မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အမႀကီး အမိအရာဆိုသလို ညီမေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြအျပင္ ခ်က္ေကြၽးရမယ့္ တာ၀န္ကလည္း ရွိလာၿပီကိုးရွင့္။
ကြၽန္မွာ ေသာၾကာေန႔ညေနကတည္းက အားတယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ ညီမေလးက ပညာေရးတက္ကသိုလ္ တက္ေနတာေလ။ ေကာင္းတာတစ္ခုက သူတို႔ေက်ာင္းက အေဆာင္ေပးတယ္ရွင့္။ အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြလိုေပါ့။ ပုဂံေဆာင္တို႔၊ တေကာင္းေဆာင္တို႔၊ န၀ေဒးေဆာင္တို႔ ဆိုတာေတြမွာ B.Ed က ေက်ာင္းသူေတြ ေနၾကရတာ။ ညီမေတာ္က ေသာၾကာေန႔ဆိုရင္ အေဆာင္က ထြက္လာၿပီး ကြၽန္မအိမ္မွာ လာအိပ္တာ။ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနဘက္ ေျခာက္နာရီမထိုးခင္ အေဆာင္ျပန္၀င္ရတာ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ညေန ငါးနာရီေလာက္ထိေတာ့ သူကရွိေနတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မမွာလည္း သူမျပန္မခ်င္းကို သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးရ ကိုင္ေပးရ၊ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရ၊ အေဆာင္မွာ တစ္ပတ္စာစားဖို႔ ဟင္းေတြ လုပ္ေပးရနဲ႔ အားကို မအားႏိုင္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အရင္တုန္းကဆို ေမးေလ့ရွိတယ္။ ပိတ္ရက္ ဘယ္သြားလဲ၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ဆိုၿပီးေတာ့။ ဟုတ္ကဲ့ ပိတ္ရက္ဆို ကြၽန္မမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ကကို မထြက္ရပါဘူးရွင္။
ညီမေလးကလည္း အေဆာင္ကို မျပန္ခင္ကြၽန္မကို ႀကိဳမွာထားခဲ့တာ။ မထက္ ေသာၾကာေန႔လာရင္ ဘာဟင္းခ်က္ထားေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့။ သူစားခ်င္တဲ့ ဟင္းကို မနက္ မီးလာလာ၊ မလာလာ ခ်က္ထားရတာေပါ့ရွင္။ ဒါမွ သူညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အဆင္သင့္စားရမွာကို။ ကြၽန္မက ေသာၾကာေန႔ဆို ရံုးတက္ရေသးတာနဲ႔ ဘာနဲ႔ ညေနကို ခုနစ္နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တာကိုး။ စေနေန႔ဆိုလည္း ဒီလိုပါပဲ ရံုးက ေန႔တစ္၀က္ တက္ရေသးေတာ့ မနက္ရံုးမသြားခင္ကတည္းက မမေလးစားဖို႔ ေန႔လည္စာက အသင့္ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ရေသးတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မီးေတြ ဘာေတြလည္း ဂရုမစိုက္အားေတာ့ပါဘူး။ မီးမလာလည္း မီးေသြးနဲ႔မီးေမႊးခ်က္ရတာေပါ့။ တနဂၤေႏြဆိုလည္း ဒီလိုပါပဲ။ မနက္ဆို ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ေစ်းကုိသြား၊ သူက စားခ်င္တာကို လက္ညိႈးထိုး၊ ကြၽန္မက၀ယ္၊ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္စားၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။
ခ်က္ၿပီးေတာ့လည္း မၿပီးေသးျပန္ပါဘူး။ ႀကီးေတာ္ေလးက အ၀တ္ေတြကိုလည္း သယ္လာေသးတာ။ သူကေတာ့စာက်က္ေပါ့ေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ ေလွ်ာ္လိုက္၊ မီးပူတိုက္လိုက္၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္လိုက္နဲ႔ တစ္ေနကို ကုန္ေရာ။ အိမ္မွာ အတူေနၾကတဲ့ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တနဂၤေႏြေန႔ဆို အကုန္ဆံုၾကတာကိုး။ သူတို႔ေတြလည္း ထမင္းေတြ ဟင္းေတြခ်က္၊ ၿပီးေတာ့ အကုန္စုစားၾကနဲ႔ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေတြ အားလံုးက ညီအစ္မေတြလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ကြၽန္မ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္စတက္တုန္းက သိပ္ကိုရီရတာ။ အိမ္မွာဆို ကြၽန္မတို႔က ဘာမွမလုပ္ရဘူးေလ။ ထမင္းကို ခူးၿပီးသား အဆင္သင့္စား၊ အ၀တ္ကို မီးပူတုိက္ၿပီးသား အဆင္၀င့္၀တ္နဲ႔ ဘာဆိုဘာမွကို မလုပ္တတ္တာ။ အိမ္မွာက ကြၽန္မအေမရဲ႕ညီမ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးကလည္းရွိေတာ့ သူက တူမေတြအတြက္ အကုန္ကို လုိက္လုပ္ေပးတာ။ မနက္မိုးလင္းရင္ မုန္႔က အဆင္သင့္၊ ေက်ာင္းသြားခါနီး ထမင္းခူးၿပီးသား၊ ပန္းကန္ေတြလည္း ေဆးစရာမလို၊ အ၀တ္ေတြလည္းေလွ်ာ္စရာမလိုနဲ႔ ကြၽန္မ 10 ေအာင္ၿပီးတဲ့အထိ ဘာဆို ဘာမွကို မလုပ္တတ္တာပါရွင္။ ေက်ာင္းလည္း လာတက္ေရာ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ေတြ႔ေရာ။ ထမင္းဟင္း မခ်က္တတ္လို႔ေလ။ အတူေနတဲ့ အစ္မေတြကိုေမး။ အေမကလည္း အလြယ္ဆံုး ဟင္းခ်က္နည္းေတြကို သင္ေပး၊ အဲတုန္းကဆို မွတ္မိပါေသးတယ္ ၾကက္ဥေၾကာ္ရယ္ လက္ဘက္သုတ္ရယ္နဲ႔ပဲ ေန႔တိုင္း ထမင္းစားရတာမ်ားတယ္။ ဟင္းမခ်က္တတ္လို႔။ အိမ္က ပို႔လိုက္တဲ့ အေျခာက္ အျခမ္းေတြကို မစားခ်င္လည္း ျဖစ္ညွစ္စားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို စားလို႔ မ၀င္တာ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီလိုပါပဲ စမ္းခ်က္ၾကည့္ရင္း တတ္သြားတာေပါ့။ ဟိုေန႔ကလည္း အိမ္ကို ညီမတစ္ေယာက္က လာလည္လို႔ ထမင္းေတြ ခ်က္ေကြၽးတာ ဘာေျပာသြားတယ္မွတ္တုန္း မထက္ ထမင္းခ်က္တတ္တာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ကမာၻ ့အံ့ဖြယ္ တစ္ခုလိုပါပဲတဲ့၊ ေကာင္းေရာ။
ေနာက္ ကြၽန္မေပ်ာ္တာ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ကြၽန္မညီမေလး ေနရတဲ့ တစ္ေကာင္းေဆာင္က သထံုလမ္းမွာေလ။ အဲေတာ့ သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ရင္း သထံုလမ္းကို ေလွ်ာက္ရတာလည္း ေပ်ာ္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခ်င္ ေကာင္းမွာေပါ့။ ကြၽန္မတုိ႔က ရြာသာႀကီးမွာ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ မမီလိုက္ဘူးေပါ့ရွင္။ ခုေတာ့ သထံုလမ္းမွာ အားကစား သမားေတြခ်ည္းပါပဲ။ ပညာေရးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသူေတြကိုေတာ့ ေတြ႔ရပါတယ္။ တင္းနစ္စ္ကြင္းမွာ တင္းနစ္စ္ ရိုက္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ေဘာလံုးကြင္းမွာ ေဘာလံုးကန္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ အမ်ိဳးသား အားကစားရံုမွာ လာေဆာ့ၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ သထံုလမ္းကလည္း စည္ကားေနပါတယ္။ ညေနဘက္ကို ေအးေအးေလး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းပါတယ္ရွင့္။
ဒီလိုပါပဲ ကြၽန္မရဲ႕ အားလပ္ရက္ေတြဟာ ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္မ်ားေနေတာ့တာ။ ဒီညီအစ္မကလည္း သိပ္ကိုခ်စ္ၾကတာဆိုေတာ့ အလုပ္မ်ားေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေပါ့ရွင္။ ကြၽန္မစဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ မေတာ္တစ္ဆမ်ား ေယာက်ၤားေလးဘာေလးရလို႔ ကေလးေတြ ဘာေတြ ေမြးခဲ့ရင္ အိမ္ရွင္မ လုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းမွာပဲလို႔။........ေတာ္ပါၿပီ စိတ္ကုန္တယ္.. ေတာထဲကသစ္ပင္ေပၚမွာ သြားေနမယ္..... ေၾသာ္ ပိုစ့္ေရးၿပီးသြားလို႔ သီခ်င္းဆိုတာပါ.. ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
5 comments:
"မေတာ္တစ္ဆမ်ား ေယာက်ၤားေလးဘာေလးရလို႔ ကေလးေတြ ဘာေတြ ေမြးခဲ့ရင္".....ဟီ ဟီ
မေတာ္တဆမ်ား ၿဖစ္ရအံုးမယ္လို႔
စိတ္ကူးက ယဥ္ေသးတာ
အဟီ မေတာ္တဆ ေယာက်ာၤးကလဲ လုိခ်င္ေသးသကုိး။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေတာ္ေတာ္ဆဆဆုိရင္ေတာ့
လြ္ယဘူး။ ဟိ
ေၾသာ္ ကြၽန္မက ေယာက်ၤားယူဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးေလ..ကြၽန္မကို ယူမယ့္သူလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး အိမ္ ရဲ႕ ဒါေၾကာင့္ ေယာက်ၤားရခဲ့ရင္လည္း မေတာ္တစ္ဆပဲ ျဖစ္မွာေပါ့ရွင့္။ တမင္တကာ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ေျဖရွင္းခ်က္ေပးထာလုိ့ေပါ့...
Post a Comment