"ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္မွ ႀကိဳဆိုပါ၏" ဆိုသည့့္္စာတန္းကို ျမင္ရံုနဲ႔ ကၽြန္မ ရင္ဖိုမိသည္။ ဒီေန႔ကို ေစာင့္ခဲ့ရတာ ကာလအေတာ္ပင္ ၾကာခဲ့ပါသည္။ ရင္ခုန္ရင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရသည့္ေန႔ကို တစ္ကယ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ကၽြန္မ၏ ရင္ခုန္မႈက ေျပာျပမတတ္ႏိုင္ေအာင္ပင္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 12 နာရီ အတိ။ အင္း ေလယာဥ္ေတာင္ဆိုက္ေလာက္ၿပီထင္တယ္။ ဒါေတာင္ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ လာရလို႔ ေနာက္က်ၿပီထင္ေနတာ.. အခ်ိန္မီေလး ေရာက္လာလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလာၾကသည့္ လူမ်ားကို တိုးေ၀ွ့ရင္ မျမင္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ကၽြန္မ အသဲအသန္လိုက္ရွာမိေတာ့သည္။ ေဟာ…. ကၽြန္မကို လက္လွမ္းျပလိုက္သည့္ သူ႔ကို ကၽြန္မ လက္ျပန္ျပရင္ သူ႔အနားကို အေျပးေလး သြားႀကိဳလိုက္သည္။
"သဲ .. ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ေကာင့္ပါ့ရွင္.. အခ်စ္ကို လြမ္းလိုက္တာ.. နည္းနည္းေတာင္ ပို၀လာသလိုပဲ"
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..ဘီယာတန္ခိုးေတြေနမွာေပါ့ သဲရဲ႕.. ကို႔ အိမ္ကို လိုက္ပို႔မယ္ မဟုတ္လား"
"ပို႔မွာေပါ့.. ၿပီးမွ ဆက္ရန္ေတြ လာမယ္ေလ ဟဲဟဲ"
"အိုေကပါဗ်ာ.. ဆက္ရန္မ်ားကို ဆက္ရန္ အသင့္"
ကၽြန္မ သူနဲ႔ မေတြ႔ရတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေပေရာ့မည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ပညာသင္ရင္း အလုပ္သြားလုပ္ေသာ ခ်စ္သူကို စိတ္မခ်ေသာ္လည္း သူ႔ဘ၀တိုးတက္လမ္းကို ကၽြန္မ ပိတ္ပင္တားဆီးျခင္း မျပဳလုပ္လိုပါ။ ကၽြန္မကိုပါ သူရွိေသာ ေနရာသို႔ လိုက္လာရန္ တစ္ဖြဖြနဲ႔ေျပာေနေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းကိုမသိပါပဲ ကၽြန္မ ျမန္မာျပည္ကို မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္မွ ခြင့္ယူၿပီးခဏ ျပန္လာသည့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကၽြန္မ တစ္၀ႀကီး အတူေနလိုက္ပါအံုးမည္။
သူ႔အိမ္ကို လိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ အဲဒီအိမ္ကလူေတြနဲ႔ စကားခဏေျပာၿပီး ေန႔လည္စာစားရန္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္မည့္ စိန္းလန္းစိုေျပသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ အဲဒီမွာ ေန႔လည္စာစားရင္း စကားေတြ တစ္ေလွႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အလုပ္အေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ မိသားစုေတြအေၾကာင္း.. အို စံုလို႔ပါပဲ။ စကားေျပာေနရင္း ကၽြန္မေခါင္းေတြ တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲလာသည္။ မနက္ကလည္း အေကာင္းပါ။ ခုမွ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေတြဒီေလာက္ ကိုက္လာမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ခံစားရတာကို ဖံုးကြယ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ေခါင္းကိုက္တာကို ဖံုးကြယ္ၿပီး သူေျပာေနသည့္စကားမ်ားကို ႀကိဳးစားၿပီး နားေထာင္ပါေသးသည္။ အစပိုင္းေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မဘယ္လိုမွ ဟန္ေဆာင္၍ မရေတာ့။ မ်က္ႏွာ ပ်က္သထက္ ပ်က္လာေသာ ကၽြန္မကို သူသတိျပဳမိသြားသည္ထင္သည္။
"သဲ.. ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္.. ေခါင္းေတြကိုက္လာလို႔.. ေကာင္းသြားမွာပါ.. စိတ္မပူပါနဲ႔"
"ဖ်ားေနတာလား…ကိုယ္လည္း မပူပါဘူး"
"ကၽြန္မ အေကာင္းႀကီးပါ ကိုရဲ႕.. ဒီလိုပဲ ေခါင္း ခဏ ခဏ ကိုက္တတ္လို႔ေလ.. ၿပီးေတာ့လည္း ေပ်ာက္သြားတာပဲ"
"အင္း ေဆးေသာက္လိုက္ေလ. ၿပီးရင္ ကိုယ့္ကိစၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးအံုး.. ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္.. ကၽြန္မမွာ ေဆးပါလာပါတယ္.. ေကာင္းသြားမွာပါ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္.. ကို႔ ကိစၥေတြၿပီးမွ အိမ္ျပန္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ေန႔လည္စာစားၿပီး ကၽြန္မတို႔ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ 2 နာရီေက်ာ္ၿပီ။ ကားငွားကာ သူ႔အလုပ္ကိစၥမ်ားရွိရာ ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ ထီးေဆာင္းရမွာ ပ်င္းသည့္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိစၥေတြ မၿပီးမခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ ဟိုေနရာနဲ႔ ဒီေနရာကို ကူးလိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြ အကုန္ျပတ္သြားေတာ့ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္။ ကၽြန္မ ေခါင္းကိုက္တာ ဘယ္လိုမွ မသက္သာသြားပါ။ ေခါင္းေတြ တစ္စစ္စစ္နဲ႔ ကိုက္ကသထက္ ကိုက္လာလို႔ ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မသြားေတာ့ပဲ ကၽြန္မအိမ္ကို ေစာေစာ လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။
"သဲ ေဆးေသာက္လိုက္အံုး.. ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားတယ္ ထင္တယ္.. ကို ကလည္း ဒီေန႔ခ်ိန္းထားၿပီးသား ျဖစ္ေနလို႔ကြ.. မနက္ျဖန္ဆို ဒီေကာင္ေတြအကုန္ ခရီးထြက္ၾကေတာ့မွာေလ.. ဒါေၾကာင့္ ခရီးေရာက္မဆိုက္ သြားလိုက္ရတာ"
"ကိစၥမရွိပါဘူးရွင္.. အခု အလုပ္ေတြၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ကၽြန္မနဲ႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ားေနႏိုင္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား"
"အိုေကပါဗ်ာ.. မနက္က်ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္.. အနားယူေနာ္.. ေဆးလည္းေသာက္အံုး"
ကၽြန္မကို ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူျပန္သြားေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ရာထဲ ဘိုင္းကနဲ႔လဲေတာ့သည္။ ေခါင္းကိုက္တယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကိုက္တယ္.. တစ္ခါမွ မခံစားဖူးေလာက္ေအာင္ကို ကိုက္တယ္။ ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္ သြားေတာ့ မတတ္၊ အာရံုေၾကာေတြ ျပတ္ထြက္ သြားေတာ့မတတ္ ကိုက္ခဲလွပါသည္။ ေဆးေသာက္ေသာ္လည္း ေပ်ာက္မသြားသည့္အျပင္ ဇက္ေၾကာမ်ားပါ တက္လာေသးသည္။ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေဆးခန္းသြားဖို႔ ကၽြန္မျပင္ဆင္ရသည္။ နီးနီးနားနား SSC ကိုပဲ သြားလိုက္ပါတယ္။ ေစ်းႀကီးေပမယ့္ စက္ေတြစံုေတာ့ တစ္ခါတည္း စစ္ခ်င္တာစစ္၊ ကုခ်င္တာကု လုပ္လို႔ရတာေပါ့။ ေဆးရံုေဆးခန္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း သြားျပၿပီဆိုတာနဲ႔ မၿပီးေတာ့ပါဘူး။ ဟိုနားေလး စစ္လိုက္ပါအံုး၊ ဒီနားေလး စစ္လိုက္ပါအံုးနဲ႔ ကြၽန္မလည္း မထူးေတာ့ဘူးေလဆိုၿပီး အကုန္ေလွ်ာက္လုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ မနက္ျဖန္ေတြ၊ ေနာက္ေန႔ေတြဆိုတာ အားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကြၽန္မမွာ အေပါဆံုးက ပိုက္ဆံ၊ အရွားဆံုးက အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား။ ေခါင္းကိုက္တယ္ေျပာေတာ့ ဦးေႏွာက္ကို CT Scan ေတြလည္းဖတ္၊ ဟိုရိုက္ ဒီရို္က္နဲ႔ အဲဒီေန႔ ညက ကြၽန္မအိတ္ကပ္ထဲက ပိုက္ဆံ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ထြက္သြားေလရဲ႕ရွင္။ ေဆးစစ္တဲ့ အေျဖကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ရက္ေစာင့္ရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေန႔ကို ထပ္လာဖို႔ ဆရာ၀န္က ခ်ိန္းၿပီး ေသာက္ေဆးေတြ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ညကေတာ့ ကြၽန္မ ေခါင္းကိုက္ကိုက္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္မွန္းမသိ ေပ်ာ္သြားခဲ့ေတာ့သည္း အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္သူကို အၿပံဳးေတြေ၀လို႔ ေတြ႔လိုက္ရေသးသည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ညေနမွ လာရန္ေျပာလိုက္ရေသးသည္။ ကြၽန္မဒီေန႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ သြားေတြ႔မည့္အေၾကာင္းကိုေတာ့ သူ႔ကို မေျပာျဖစ္လိုက္ပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ေဆးစစ္ခ်က္ အေျဖထြက္လာေတာ့ ကြၽန္မ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘာတဲ့ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္အေျမွးပါးေရာင္ေနတယ္ ဆိုပါလား။ ဘုရားေရ.. ကြၽန္မ ဘာေၾကာင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလဲ။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ငယ္ငယ္က ခရုေတြနဲ႔ ေဆာ့ဖူးလားလို႔ ေမးေသးသည္။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ.. ကြၽန္မက ခရုေတြကို ရြံတတ္တယ္ေလ။ မေဆာ့ဖူးပါဘူး ေျပာေတာ့.. ေခါင္းမ်ားမ်ားေလွ်ာ္ရင္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။ ေသၿပီဆရာပဲ။ ကြၽန္မေလာက္ ေခါင္းေလွ်ာ္တာ ကြၽန္မပဲရွိသည္။ ေႏြရာသီတြင္လည္း ပူအိုက္လြန္းသည္ဟုဆိုကာ ေန႔တိုင္းနီးပါး ေခါင္းေလွ်ာ္သည္၊ မိုးရာသီတြင္လည္း ဖုန္းကပ္သည္ဟုဆိုကာ တစ္ပတ္ကို သံုး ေလးႀကိမ္ေတာ့ အနည္းဆံုးေလွ်ာ္သည္၊ ေဆာင္းရာသီမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္အေျမွးပါးေတြ ေရာင္လာတာ ထင္ပါရဲ႕။ ကြၽန္မ ပထမဆံုးေတြး မိတာက ကြၽန္မေရာဂါက ေသေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လား ဆိုတာပါပဲ။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္.. အခုမွ အစဆိုေတာ့ ေဆးေသာက္ၾကည့္ပါအံုးတဲ့.. ကုသမႈေတြ မွန္မွန္ ခံယူၾကည့္ပါအံုးတဲ့.. အဆိုးဆံုးအေနနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္ေလးကို ေမ့တတ္လာမယ္.. ေခါင္းေတြ ခဏ ခဏ အျပင္းအထန္ကိုက္မယ္.. ေနာက္ဆံုးမွာ ရူးသြားႏိုင္တယ္တဲ့.။
ဘုရားေရ… ဒါေတြ… ဒါေတြဟာ တစ္ကယ္ပဲလား။ ကြၽန္မ မဆင္မျခင္လုပ္မိတာေတြ အတြက္ တစ္ကယ္ပဲ ခံရေတာ့မွာလား။ ကြၽန္မ မရူးခ်င္ေသးပါ.. ကြၽန္မ အရာရာကို ေမ့မသြားခ်င္ေသးပါ။ ကြၽန္မ ေသသြားတာကမွ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။ အို ျမတ္စြာဘုရား ကြၽန္မကို ဒီအျဖစ္ဆိုးေတြက လြတ္ေအာင္ ကူညီေစာင္မေတာ္ မူပါ။ ကြၽန္မေလ ကြၽန္မ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ ၀ါသနာပါတဲ့ ပရဟိတ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ မိဘေတြကို လုပ္ေကြၽးခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ ပညာေတြဆက္သင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ခရီးေတြ ထြက္ခ်င္ေသးတယ္၊ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာေတြ သြားခ်င္ေသးတယ္။ ကြၽန္မမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အတူတူ ေနသြားခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ တစ္ကယ္ပဲ ဒီအျဖစ္ဆိုးကို လက္ခံလိုက္ရေတာ့မွာလား။ ကြၽန္မ အျပစ္ေတြပါ.. ကြၽန္မ စိတ္အလို လုိက္မိခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြပါ။ ကြၽန္မကို ေနျမန္ျမန္ေကာင္းေအာင္ ကယ္ေတာ္မူၾကပါ၊ ဆုေတာင္းေပးၾကပါ။ ကြၽန္မ မရူးခ်င္ေသးလို႔ပါ။
"သဲ .. ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ေကာင့္ပါ့ရွင္.. အခ်စ္ကို လြမ္းလိုက္တာ.. နည္းနည္းေတာင္ ပို၀လာသလိုပဲ"
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..ဘီယာတန္ခိုးေတြေနမွာေပါ့ သဲရဲ႕.. ကို႔ အိမ္ကို လိုက္ပို႔မယ္ မဟုတ္လား"
"ပို႔မွာေပါ့.. ၿပီးမွ ဆက္ရန္ေတြ လာမယ္ေလ ဟဲဟဲ"
"အိုေကပါဗ်ာ.. ဆက္ရန္မ်ားကို ဆက္ရန္ အသင့္"
ကၽြန္မ သူနဲ႔ မေတြ႔ရတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေပေရာ့မည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ပညာသင္ရင္း အလုပ္သြားလုပ္ေသာ ခ်စ္သူကို စိတ္မခ်ေသာ္လည္း သူ႔ဘ၀တိုးတက္လမ္းကို ကၽြန္မ ပိတ္ပင္တားဆီးျခင္း မျပဳလုပ္လိုပါ။ ကၽြန္မကိုပါ သူရွိေသာ ေနရာသို႔ လိုက္လာရန္ တစ္ဖြဖြနဲ႔ေျပာေနေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းကိုမသိပါပဲ ကၽြန္မ ျမန္မာျပည္ကို မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္မွ ခြင့္ယူၿပီးခဏ ျပန္လာသည့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကၽြန္မ တစ္၀ႀကီး အတူေနလိုက္ပါအံုးမည္။
သူ႔အိမ္ကို လိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ အဲဒီအိမ္ကလူေတြနဲ႔ စကားခဏေျပာၿပီး ေန႔လည္စာစားရန္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္မည့္ စိန္းလန္းစိုေျပသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ အဲဒီမွာ ေန႔လည္စာစားရင္း စကားေတြ တစ္ေလွႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အလုပ္အေၾကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ မိသားစုေတြအေၾကာင္း.. အို စံုလို႔ပါပဲ။ စကားေျပာေနရင္း ကၽြန္မေခါင္းေတြ တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲလာသည္။ မနက္ကလည္း အေကာင္းပါ။ ခုမွ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေတြဒီေလာက္ ကိုက္လာမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ခံစားရတာကို ဖံုးကြယ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ေခါင္းကိုက္တာကို ဖံုးကြယ္ၿပီး သူေျပာေနသည့္စကားမ်ားကို ႀကိဳးစားၿပီး နားေထာင္ပါေသးသည္။ အစပိုင္းေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မဘယ္လိုမွ ဟန္ေဆာင္၍ မရေတာ့။ မ်က္ႏွာ ပ်က္သထက္ ပ်က္လာေသာ ကၽြန္မကို သူသတိျပဳမိသြားသည္ထင္သည္။
"သဲ.. ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္.. ေခါင္းေတြကိုက္လာလို႔.. ေကာင္းသြားမွာပါ.. စိတ္မပူပါနဲ႔"
"ဖ်ားေနတာလား…ကိုယ္လည္း မပူပါဘူး"
"ကၽြန္မ အေကာင္းႀကီးပါ ကိုရဲ႕.. ဒီလိုပဲ ေခါင္း ခဏ ခဏ ကိုက္တတ္လို႔ေလ.. ၿပီးေတာ့လည္း ေပ်ာက္သြားတာပဲ"
"အင္း ေဆးေသာက္လိုက္ေလ. ၿပီးရင္ ကိုယ့္ကိစၥေတြ လိုက္လုပ္ေပးအံုး.. ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္.. ကၽြန္မမွာ ေဆးပါလာပါတယ္.. ေကာင္းသြားမွာပါ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္.. ကို႔ ကိစၥေတြၿပီးမွ အိမ္ျပန္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ေန႔လည္စာစားၿပီး ကၽြန္မတို႔ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ 2 နာရီေက်ာ္ၿပီ။ ကားငွားကာ သူ႔အလုပ္ကိစၥမ်ားရွိရာ ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ ထီးေဆာင္းရမွာ ပ်င္းသည့္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိစၥေတြ မၿပီးမခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္၊ ဟိုေနရာနဲ႔ ဒီေနရာကို ကူးလိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြ အကုန္ျပတ္သြားေတာ့ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္။ ကၽြန္မ ေခါင္းကိုက္တာ ဘယ္လိုမွ မသက္သာသြားပါ။ ေခါင္းေတြ တစ္စစ္စစ္နဲ႔ ကိုက္ကသထက္ ကိုက္လာလို႔ ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မသြားေတာ့ပဲ ကၽြန္မအိမ္ကို ေစာေစာ လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။
"သဲ ေဆးေသာက္လိုက္အံုး.. ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားတယ္ ထင္တယ္.. ကို ကလည္း ဒီေန႔ခ်ိန္းထားၿပီးသား ျဖစ္ေနလို႔ကြ.. မနက္ျဖန္ဆို ဒီေကာင္ေတြအကုန္ ခရီးထြက္ၾကေတာ့မွာေလ.. ဒါေၾကာင့္ ခရီးေရာက္မဆိုက္ သြားလိုက္ရတာ"
"ကိစၥမရွိပါဘူးရွင္.. အခု အလုပ္ေတြၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ကၽြန္မနဲ႔ အခ်ိန္မ်ားမ်ားေနႏိုင္တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား"
"အိုေကပါဗ်ာ.. မနက္က်ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္.. အနားယူေနာ္.. ေဆးလည္းေသာက္အံုး"
ကၽြန္မကို ႏုတ္ဆက္ၿပီး သူျပန္သြားေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ရာထဲ ဘိုင္းကနဲ႔လဲေတာ့သည္။ ေခါင္းကိုက္တယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကိုက္တယ္.. တစ္ခါမွ မခံစားဖူးေလာက္ေအာင္ကို ကိုက္တယ္။ ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္ သြားေတာ့ မတတ္၊ အာရံုေၾကာေတြ ျပတ္ထြက္ သြားေတာ့မတတ္ ကိုက္ခဲလွပါသည္။ ေဆးေသာက္ေသာ္လည္း ေပ်ာက္မသြားသည့္အျပင္ ဇက္ေၾကာမ်ားပါ တက္လာေသးသည္။ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေဆးခန္းသြားဖို႔ ကၽြန္မျပင္ဆင္ရသည္။ နီးနီးနားနား SSC ကိုပဲ သြားလိုက္ပါတယ္။ ေစ်းႀကီးေပမယ့္ စက္ေတြစံုေတာ့ တစ္ခါတည္း စစ္ခ်င္တာစစ္၊ ကုခ်င္တာကု လုပ္လို႔ရတာေပါ့။ ေဆးရံုေဆးခန္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း သြားျပၿပီဆိုတာနဲ႔ မၿပီးေတာ့ပါဘူး။ ဟိုနားေလး စစ္လိုက္ပါအံုး၊ ဒီနားေလး စစ္လိုက္ပါအံုးနဲ႔ ကြၽန္မလည္း မထူးေတာ့ဘူးေလဆိုၿပီး အကုန္ေလွ်ာက္လုပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ မနက္ျဖန္ေတြ၊ ေနာက္ေန႔ေတြဆိုတာ အားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကြၽန္မမွာ အေပါဆံုးက ပိုက္ဆံ၊ အရွားဆံုးက အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လား။ ေခါင္းကိုက္တယ္ေျပာေတာ့ ဦးေႏွာက္ကို CT Scan ေတြလည္းဖတ္၊ ဟိုရိုက္ ဒီရို္က္နဲ႔ အဲဒီေန႔ ညက ကြၽန္မအိတ္ကပ္ထဲက ပိုက္ဆံ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ထြက္သြားေလရဲ႕ရွင္။ ေဆးစစ္တဲ့ အေျဖကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ရက္ေစာင့္ရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေန႔ကို ထပ္လာဖို႔ ဆရာ၀န္က ခ်ိန္းၿပီး ေသာက္ေဆးေတြ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ညကေတာ့ ကြၽန္မ ေခါင္းကိုက္ကိုက္နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္မွန္းမသိ ေပ်ာ္သြားခဲ့ေတာ့သည္း အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္သူကို အၿပံဳးေတြေ၀လို႔ ေတြ႔လိုက္ရေသးသည္။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ညေနမွ လာရန္ေျပာလိုက္ရေသးသည္။ ကြၽန္မဒီေန႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ သြားေတြ႔မည့္အေၾကာင္းကိုေတာ့ သူ႔ကို မေျပာျဖစ္လိုက္ပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ေဆးစစ္ခ်က္ အေျဖထြက္လာေတာ့ ကြၽန္မ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ခံစားလိုက္ရသည္။ ဘာတဲ့ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္အေျမွးပါးေရာင္ေနတယ္ ဆိုပါလား။ ဘုရားေရ.. ကြၽန္မ ဘာေၾကာင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလဲ။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ငယ္ငယ္က ခရုေတြနဲ႔ ေဆာ့ဖူးလားလို႔ ေမးေသးသည္။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ.. ကြၽန္မက ခရုေတြကို ရြံတတ္တယ္ေလ။ မေဆာ့ဖူးပါဘူး ေျပာေတာ့.. ေခါင္းမ်ားမ်ားေလွ်ာ္ရင္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။ ေသၿပီဆရာပဲ။ ကြၽန္မေလာက္ ေခါင္းေလွ်ာ္တာ ကြၽန္မပဲရွိသည္။ ေႏြရာသီတြင္လည္း ပူအိုက္လြန္းသည္ဟုဆိုကာ ေန႔တိုင္းနီးပါး ေခါင္းေလွ်ာ္သည္၊ မိုးရာသီတြင္လည္း ဖုန္းကပ္သည္ဟုဆိုကာ တစ္ပတ္ကို သံုး ေလးႀကိမ္ေတာ့ အနည္းဆံုးေလွ်ာ္သည္၊ ေဆာင္းရာသီမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာေတာ့ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္အေျမွးပါးေတြ ေရာင္လာတာ ထင္ပါရဲ႕။ ကြၽန္မ ပထမဆံုးေတြး မိတာက ကြၽန္မေရာဂါက ေသေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္လား ဆိုတာပါပဲ။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္.. အခုမွ အစဆိုေတာ့ ေဆးေသာက္ၾကည့္ပါအံုးတဲ့.. ကုသမႈေတြ မွန္မွန္ ခံယူၾကည့္ပါအံုးတဲ့.. အဆိုးဆံုးအေနနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္ေလးကို ေမ့တတ္လာမယ္.. ေခါင္းေတြ ခဏ ခဏ အျပင္းအထန္ကိုက္မယ္.. ေနာက္ဆံုးမွာ ရူးသြားႏိုင္တယ္တဲ့.။
ဘုရားေရ… ဒါေတြ… ဒါေတြဟာ တစ္ကယ္ပဲလား။ ကြၽန္မ မဆင္မျခင္လုပ္မိတာေတြ အတြက္ တစ္ကယ္ပဲ ခံရေတာ့မွာလား။ ကြၽန္မ မရူးခ်င္ေသးပါ.. ကြၽန္မ အရာရာကို ေမ့မသြားခ်င္ေသးပါ။ ကြၽန္မ ေသသြားတာကမွ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။ အို ျမတ္စြာဘုရား ကြၽန္မကို ဒီအျဖစ္ဆိုးေတြက လြတ္ေအာင္ ကူညီေစာင္မေတာ္ မူပါ။ ကြၽန္မေလ ကြၽန္မ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ ၀ါသနာပါတဲ့ ပရဟိတ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ မိဘေတြကို လုပ္ေကြၽးခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ ပညာေတြဆက္သင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ခရီးေတြ ထြက္ခ်င္ေသးတယ္၊ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာေတြ သြားခ်င္ေသးတယ္။ ကြၽန္မမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အတူတူ ေနသြားခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္မ တစ္ကယ္ပဲ ဒီအျဖစ္ဆိုးကို လက္ခံလိုက္ရေတာ့မွာလား။ ကြၽန္မ အျပစ္ေတြပါ.. ကြၽန္မ စိတ္အလို လုိက္မိခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြပါ။ ကြၽန္မကို ေနျမန္ျမန္ေကာင္းေအာင္ ကယ္ေတာ္မူၾကပါ၊ ဆုေတာင္းေပးၾကပါ။ ကြၽန္မ မရူးခ်င္ေသးလို႔ပါ။
9 comments:
ညီမေလး ေန႔အိပ္မက္က စိတ္ကူးယဥ္ပါ ဆိုၿပီး တဂ္ထားလို႔ စိတ္ကူး ယဥ္ၾကည့္တာပါရွင္.. အေကာင္းေတြ ခ်ည္းပဲ ယဥ္လို႔ရသလို မျဖစ္ခ်င္တာ အဆိုးေတြကိုလည္း ယဥ္လို႔ရတာပဲေနာ္.. ျဖစ္ခ်င္တာလည္း နည္းနည္း ထည့္ထားတာေပါ့
တကယ္မ်ားလားဆိုျပီး ေပ်ာ္သြားတာ
ခုေတာ့ ဟြန္႕
:P
ေခါင္းမ်ားမ်ားေလ်ာ္ရင္တကယ္ျဖစ္လား..:P
ေရခ်ိဳးတိုင္းေခါင္းေလ်ာ္မိလုိ႔ေမးၾကည္႔တာ ပါ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
ေၾသာ္... စိတ္ကူးယဥ္တာကို ေကာမန္႕ဆီေရာက္မွသိတယ္...
တကယ္လား၊ ၀တၱဳလား ေမးေတာ့မလို႕...
ငါကဂုိဂယ္ရီဒါနဲ႔ ပုိ႔စ္ေတြကုိဖတ္တာဆုိေတာ႔ ေကာ္မင္းေတြမျမင္ရဘူးဟ။
ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔တဲ႔အခန္းဖတ္ပီး..ငါေပ်ာ္သြားတယ္။ ေလာ္ရာက ခ်စ္သူေတြနဲ႔..ပါလား။ သာသနာျပဳေတာ႔မယ္..ဆုိျပီး။
စိတ္ကူးေလးတကယ္ျဖစ္လာပါေစဗ်ာ..
အီး... အဲဒီစိတ္ကူးယဥ္ၾကီးကိုေတာ႕ ျဖစ္ပါေစလုိ႕ မဆုေတာင္းေပးရဲဘူးေနာ္.... :P။ လာဖတ္တာေနာက္က်သြားတယ္ မမရယ္။ ေန႕အိပ္မက္ကို ၀စ္ဂတ္ေတြနဲ႕မုိဒမ္း ၀ုိင္းႏွိပ္စက္လုိက္ၾကလို႕...။ ေရွာတီးေနာ္... :)
ေတာ္ေတာ့္ကို ယဥ္ႏိုင္တာပဲဗ်ာ... :)
မိန္းမ အစုတ္ပလုပ္
ငါ့မွာေတာ့နင္အေၾကာင္းေတြပါေနေတာ့ လန္႕သြားတာပဲ ေတြ႕ရင္ေတာ့လား ဟင္းဟင္း
စိတ္ကူးယဥ္ဆိုမွပဲ သက္ပ်င္းခ်နိုင္ေတာ့
မိမယ္..ဟြန္း...ေရးခ်က္ေတာ့ဖတ္လို႕ေကာင္းပါရဲ႕ ေနာက္ဆိုရင္အဲ႔လိုမလုပ္ပါနဲ႔ဟာ နင့္အတြက္အေခါင္း၀ယ္ဖို႕ပိုက္ပိုက္ရွိေသး၀ူးဟ
ဟီးးးးးးးး
ဖတ္လုိ႔ အလြန္ေကာင္း၏ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေရာ
ဂါေတာ့ မၿဖစ္ပါေစနဲ႔ဗ်ာ။
Post a Comment